Vreselijk! Ik moest eens zo'n onderzoek maar op het moment zelf ben ik zo in paniek geraakt dat ze het gewoon niet konden. Gelukkig was het achteraf ook niet echt nodig. Ik ben chronisch verkouden en daarom raakte ik ook zo in paniek, want door mijn neus krijg ik vaak al geen lucht. En het was ook in het buitenland waardoor ik me (i.v.m vreemde taal enzo) toch al niet echt op m'n gemak voelde. Bevalling, vooral de laatste, ook behoorlijk pijnlijk natuurlijk al is dat voor mij niet echt een ingreep.
Het verwijderen van mijn keelamandelen op 22-jarige leeftijd. Of nou ja, de pijn daarna dan. Janken echt. En mijn miskraam. Ik wist niet wat ik meemaakte. Ik had ontsluitingsweeën (de miskraam werd opgewekt met medicatie) en ik had geen flauw benul hoe ik die kon opvangen, omdat ik natuurlijk geen zwangerschapscursus had gedaan. Allemachtig, wat deed dat pijn.
Naast mijn bevallingen zonder pijnbestrijding: HSG onderzoek En de stamceldonatie die ik gedaan heb voor mijn broertje met leukemie was ook geen pretje.
Met stip op 1: een cystoscopie. Wat een ellende. Nooit, maar dan ook nooit meer. Een buisje van bijvoorbeeld 1cm doorsnee in een huisje duwen van bijvoorbeeld 0.5 cm doorsnee is geen goed idee. Of het daadwerkelijk qua doorsnee zoveel scheelde, weet ik natuurlijk niet, maar zo voelde het wel. Een goede 2e plek bevat een nierbekkenontsteking. Dat was ook alles behalve een pretje. Na aanleiding van deze ontsteking ook bovenstaand onderzoek gehad. Wie weet veranderd mijn top 2 in de aankomende maanden
Bij mij zeiden ze inderdaad ook wel dat het pijnlijk(er) kon zijn als je nog niet bevallen was, maar dat het per persoon verschilt. Ik vond dat de pijn redelijk werd weggewuifd, en vooraf is het als patiënt lastig inschatten wat men bedoelt met "kan wel pijnlijk" zijn. Het was niet "wel pijnlijk", het was gewoon niet te doen. Had ik dat vooraf geweten, had ik nooit dat eerste spiraaltje laten plaatsen. Met deze ervaring, vind ik dat ze een spiraaltje zouden moeten afraden als je nog niet bevallen bent. Ook omdat ik vanwege deze ervaring enorm getwijfeld heb of ik wel een nieuw spiraaltje zou laten plaatsen na de bevalling, terwijl dat na de bevalling een fluitje van een cent was.
Mijn galsteenaanvallen tijdens mijn zwangerschap.. erger dan bevallen!! En geen fysieke pijn maar mentale pijn een week na de bevalling dat dochtetje uit mn armen werd getrokken en ik met spoed geopereerd moest worden.. (en dan vervolgens voor OK nog 20 min sta te wachten)
Hier het snijden en het eruit halen dus wel gevoeld. Het was ruggenprik zetten, liggen en snijden. Niks wachten tot het werkte. Het moest anders had onze dochter niet meer geleefd en ook niet als ze het onder narcose hadden gedaan. Maar ik heb van die hele gang van zaken een flinke posrnatale depressie gehad. Uiteraard speelden er meer dingen buiten de keizersnede zelf.
Brrr wat ellendig allemaal! Ik moet er niet aan denken. Ik kan me geen echt pijnlijke dingen herinneren zoals ik ze hier lees. Dan alleen mijn 2 bevallingen zonder pijnbestrijding. Maar ook dat was eigenlijk wel te doen. Maar nu ik dit hier allemaal lees word ik al bang 'wat ik allemaal kan krijgen'
Mmmm ik denk dat ik dan toch uitkom bij de knip zonder enige verdoving (natuurlijke bevalling zonder pijnstilling, baby zat een beetje te lang in het geboortekanaal en toen moest er opeens snel ingegrepen worden, vandaar geen verdoving). Volgens mijn moeder (die erbij was) keek ik als een bang konijn op het moment dat de vk knipte *edit* de bevalling an sich vond ik overigens goed te doen. Heb ik ook absoluut niet als vervelend ervaren.. vermoeiend dat wel maar vervelend, nee. Alleen die knip zonder verdoving was pijn van een andere orde
3 keer in 2 weken een wortelkanaalbehandeling zonder verdoving. Moet ik er nog bijschrijven dat die tandarts failliet is. Na een operatie aan mijn neus moesten ze de tampon verwijderen. Ze had niet verwacht dat er 2 in zaten.(en dat het zou passen) lag bijna meteen gestrekt hahaha Bevalling zelf viel mee maar bijna 4 dagen weeeen was de ontsluitingswee ook niet prettig.
Nee ik had het ook niet gedaan als ik wist hoe pijnlijk het was. Maar ik hoorde en las ook verhalen van meiden die nergens last van hadden en bijv gewoon gingen werken. Het was 50% geen pijn 50% wel. En ik ging nog van het goede uit toen
Met stip op nummer 1 de hsg. Wat een regelrechte hell. Mijn eileiders zitten beide dicht dus je moet je dan voorstellen dat de druk in je baarmoeder zo hoog oploopt dat het voelt alsof hij elk moment knapt. Ik heb nog nooit zoiets heftigs gevoeld en wens het zelfs m'n ergste vijand niet toe.
Het ballonnetje was niet fijn, maar het doorspuiten was hel. Terwijl er geen verklevingen zaten, de vloeistof ging zo snel dat ze het maar net konden vastleggen. Geen idee waarom het zo pijn deed. Waarom zonder verdoving?!?!
Na de blindedarm operatie naar de wc moeten. Kon niet plassen op de ondersteek. dus kon tig keer aan de wandel. Leek wel of de boel open scheurde. oor onsteking het momend van open springen