Meest pijnlijke ervaring was mijn eerste bevalling. Ingeleide bevalling zonder ruggenprik. Dat hield ik allemaal goed uit, er moest uiteindelijk geknipt worden, gyn dacht dat ik verdoofd was.Was ook nog te doen. Maar daarna moest er met spoed manueel de placenta verwijderd worden, kreeg een soort zetpil, maar ging daarna zo met zijn reuzenhand naar binnen om alles schoon te schrapen. Ben er daarna heel erg ziek van geweest (mentaal)
1. Ingeleide bevalling met weeenstorm en mislukte ruggenprik 2. Een baby in je buik van ruim 3,5 kilo die nog rondjes draait (hoofd naar beneden, rug naar beneden en zo wat rondjes) Los van de bevalling en zwangerschap staat met stip op 1 het herstel van mijn borstverkleining. En als kind ben ik in 1 klap meer dan de helft van melktanden verloren met een ongeluk. Dat heeft nog heel lang indruk gemaakt Edit: spiraaltjes voor m'n bevalling waren geen pretje. Maar 5min pijn voor 5jaar nergens aan denken was heerlijk. Na bevalling ook een spiraaltje gehad, maar daar voel je dan nog weinig van
IVF punctie deed zeer maar nog pijnlijker was een kijkoperatie via vagina met plaatselijke verdoving. Nooit meer! Heb gegild toen ze de snee maakten. Oh en een lumbaalpuntie (ruggeprik) om te kijken of ik Lyme had. Maar die kijkoperatie vergeet ik nooit meer. Heb dagen met mijn handen voor mijn buik gelopen van de pijn. Oh en ook vreselijk: miskraam opwekken met cytotec. Maar toen heb ik mooi 4 naproxen gepakt!
Het verdoven van m'n hand/pols voor CTS-operatie. Bloed uit de slagader van m'n pols afnemen. En het niet kunnen plassen na de kijkoperatie, wat was ik blij toen ze me 10 uur na de operatie katheteriseerde.
Omdat het in eerste instantie een kijkoperatie was. De arts hoopte dat het een of 2 verklevingen waren en wilde het zo proberen. De andere optie was om 6 weken te wachten. Uiteindelijk lukte het niet, want het was te veel. Uiteindelijk bleek 6 weken later dat mijn hele baarmoeder was verkleefd en de beide openingen naar mijn eileiders finaal weggegroeid waren.
ohh ik vond mijn ervaring al zo traumatisch, laat staan bij jou! even offtopic, heb jij wel eens last van je litteken/binnenkant plaats ks tijdens je menstruatie?!
Het enige wat ik zo snel kan bedenken is; het laatste randje wegduwen voor volledige ontsluiting. Nou dat was veel pijnlijker dan de hele bevalling zonder pijnstillers.
Bij de hsg was ik onder narcose want dat hebben ze tijdens de kijkoperatie gedaan dus daar heb ik niets van gemerkt gelukkig. Het zijn niet echt ingrepen maar het was wel heel erg pijnlijk en dat waren mijn menstruaties het jaar voor mijn kijkoperatie, waarbij ik uiteindelijk 3 van de 4 weken niet normaal kon functioneren van de pijn in mijn buik. Ik bleek endometriose te hebben en een frozen pelvis("bevroren" bekken door verklevingen) En ik ben eennkeer gevallen en toen schoot mijn schouder uit de kom en brak er een stuk van mijn schouderkop af..... dat was echt hel! Mijn bevalling was een feestje in vergelijking met deze pijn.
De bevalling was wel te doen, behalve de persdrang en dan niet mogen persen pfff heel heftig! De trombose in mijn darm was nog veel pijnlijker! Maar meeste pijn is mijn amandelen laten verwijderen toen ik 23 was, dat was echt vreselijk! Ook het rechtzetten van mijn gebroken hand was niet plezierig
Wat geven er veel van jullie de HSG aan Ik vond dat echt reuze meevallen? Maar ik heb belachelijk pijnlijke menstruaties iedere maand, dus voor mij voelde zo'n HSG als middelmatige menstruatiepijn? Pijnlijkste was denk ik toen ik na 14 uur weeën een ruggenprik kreeg, maar ze die niet hoog genoeg doseerden. Ik bleef dus veel pijn houden, maar kon niet meer vrij bewegen door de ruggeprik en had ondertussen ook nog weeënopwekkers gekregen omdat die laatste 2 à 3 centimeter niet wilden vlotten. Heb echt even moeten zeuren en toen kwamen ze pas testen met zo'n spray. Bleek ik maar tot m'n bovenbenen verdoofd te zijn
De vacuumpomp, die voelde ik dwars door de ruggenprik heen (en de prik was prima, spoedeizersnede daarna voelde ik ook helemaal niks van).
Bij mij met stip op 1: een perianaal abces weg laten snijden zonder verdoving. Het was zo ontstoken dat het niet verdoofd kon worden. Als het niet op de chirurgie poli gedaan zou worden moest ik het op de OK doen met een ruggenprik. Ach, dacht ik nog, hoe erg kan het zijn? Nou, toen er een mannelijke verpleegkundige aan kwam om me vast te houden terwijl een ander sneed had ik me misschien beter kunnen bedenken. Maar anyway, ik had me er wel een nachtje in het ziekenhuis mee bespaard Echt nooit nooit weer. Op twee staat trouwens een bolus magnesiumsulfaat ingespoten krijgen tegen stuipen bij mijn HELLP aanvallen. Jeetje zeg, of je aderen in de fik staan.
Het HSG onderzoek. Nog nooit zo'n pijn gevoeld! Lag te creperen en vloog zowat tegen het plafond van de pijn. En dat terwijl alles prima doorgankelijk was. De puncties voor IVF en ICSI vond ik een eitje vergeleken bij die HSG. Sterker nog, die onderging ik gewoon kletsend en met minder verdoving aangezien ik er niet van hou om half van de wereld te zijn. Oja, de weeenstorm na de wee-opwekkers via zo'n infuus. Dat ding werd opeens voluit gezet, omdat de ontsluiting niet wilde vorderen bij Finley. Ineens kwamen er zulke onhandelbare pijnlijke weeën vanuit het niks achter elkaar door opzetten dat ik dat echt niet trok. En Finley ook niet. Spoedkeizersnee dus.
Pfff als ik lees wat sommigen van jullie doorstaan hebben... Ik vond ontsluiting meten en hechten na de bevalling pijnlijk. Het plaatsen van de vacuümpomp ook. Maar nog pijnlijker was de migraineaanval die ik kreeg nadat ik een weekend lang buikgriep had gehad en ik geen vocht meer binnen had. Alsof er een hamer in mijn hoofd rondzwaaide.
Ik zag je vraag en wilde even reageren. Ik herken het namelijk wel. Ik heb het zelfs ook tijdens mijn eisprong ben ik laatst achter gekomen. Heel irritant.
Bloedonderzoek bij mijn dochter tijdens de bevalling. Ik had een weeënstorm, rugweeën en in mijn liezen. Ik kon niet op bed liggen, dus hing over een stoel. Maar ze wouden weten of dochter het nog naar haar zin had. dus ik moest op bed in de beugels, terwijl ik dus absoluut niet kon liggen. Ik moest ook nog eens stil liggen, tijdens een weeënstorm!! Dochter lag tegen de baarmoedermond aan, dus ze moesten net wat verder om bloed af te nemen uit haar hoofdhuid. Oh my, ik dacht dat ik doodging! Door het gerommel met 1 of ander ding wat ze erin stopten(geen eendenbek), en er lekker mijn baarmoedermond mee open maakten(of wat ze ook deden...)trokken die pijnsteken lekker mijn buik in terwijl ik al krom lag vd weeën....En het ergste was nog....het onderzoek was mislukt! Moest het nog een keer! Toen ben ik volledig in paniek geraakt en heb het ziekenhuisbed bijna uit elkaar getrokken van paniek. Normaal ben ik iemand die op zijn tanden bijt als er iets moet gebeuren, maar toen ging ik echt compleet over de rooie. geluk bij een ongeluk; ik zat in no time op 10 cm ontsluiting, dat dan weer wel.... Maar ik hoop dit nooit weer mee te maken!!