Wij zijn inmiddels al enkele maanden bezig met zwanger raken. We wonen in een erg vruchtbare buurt waarin het allemaal vanzelf lijkt te gaan. De vrouwen hier zijn ongeveer binnen 5 maanden zwanger. Ook bij mijn collega's gaat het van een lijen dakje. Er zijn inmiddels wat mensen in onze omgeving die weten dat we bezig zijn. Nu krijg ik steeds vaker van die medelevende blikken toegeworpen of opmerkingen van..tja het kom zoals het komt. Ik weet dat er in mijn omgeving mensen zijn die het oprecht vervelend vinden dat het al zo lang duurt. Maar dat er hier in de buurt ook mensen zijn die het ook leuk vinden om erover te roddelen zo van..."nou die buren op de hoek, daar duurt het wel al erg lang hé" en, "gelukkig ging het bij ons zo snel, zo zie je maar dat er altijd mensen zijn die het slechter treffen"... Ik baal ervan dat veel mensen het al weten. Ik vertel die mensen vaak dat we het rustig aan doen en het niet zo erg vinden nog even met zijn tweeen te zijn. Toch voelt het anders en bepaalt dit mijn hele leven de afgelopen paar maanden. Op mijn werk presteer ik niet meer zoals ik gewend was. Dat begint mijn leidinggevende nu ook te merken. Ik zit vaak te dagdromen en lig heel vaak te huilen. Hoe gaan jullie om met mensen in je omgeving en is dit herkenbaar? Luna1
Luna, hebben jullie het in het begin iedereen verteld of zijn ze er via via achter gekomen? Hoe dan ook, het lijkt me erg vervelend maar soms verbeeld je je ook dingen als je ergens mee zit. Dan kijkt iemand bijvoorbeeld naar je en als je nergens mee zit is er niks aan de hand en als je ergens mee zit denk je het staat levensgroot op mijn voorhoofd. Dus wie weet betekenen die blikken helemaal niets. Wel neemt dit natuurlijk niets af aan je verdriet. Ik denk dat je voor jezelf moet verwerken dat het allemaal wat langzamer gaat dan 'normaal' of bij anderen omdat je anders jezelf gek maakt zo. Als het continue in je hoofd spookt, zodanig dat je niet meer normaal je werk kunt doen is er natuurlijk iets mis. Maar dat heb je zelf door. Het is heel makkelijk om te zeggen vergeet het, vergeet hen en ga gewoon door. Maar dat is het niet. Ik kan je niet veel advies geven, wilde wel even op je stukje reageren en hoop dat je er toch iets aan hebt. Sterkte.
Hope, bedankt voor je reactie. Ben het ermee eens dat je spoken gaat zien, zodra je jezelf ergens zorgen om maakt. Komt inderdaad ook omdat ik er echt teveel mee bezig ben. Vooral met de gedachte dat, als het echt niet zou lukken, mijn leven wat mijn betreft echt niets meer waard is. Aan de andere kant weet ik sinds kort ook dat er echt mensen zijn die erover roddelen en zich optrekken aan het feit dat het bij ons zo lang duurt. Buren die goede vrienden van ons geworden zijn en ook pas een kindje hebben, leggen het er naar mijn idee altijd net iets te dik bovenop als we er zijn. Verder zijn het schatten hoor! Ook merken we dat de mensen en goede vrienden in onze omgeving die toch meer naar andere mensen trekken die wel kinderen hebben van ongeveer dezelfde leeftijd. Wel begrijpelijk aan de ene kant, maar moeilijk aan de andere kant. Wij willen er zo graag bijhoren. Het is inderdaad stom om jezelf gek te maken. Normaal ben ik erg nuchter en kan ik goed relativeren. Wat er de laatste tijd met mij gebeurt herken ik dus ook echt niet. Dat maakt het nog vervelender. Ontzettend bedankt hope en toy toy toy. Zie dat jij al 3 dagen overtijd bent. Liefs Luna.
Hoi Luna, Wij zijn in mei vorig jaar getrouwd en men denkt dus dat ik allang zwanger had moeten zijn.Dat had ik zelf ook gehoopt, maar zo zie je maar dat mensen voor jou denken! Op mijn werk wordt daarover ook veel gesproken, niet tegen mij hoor, maar onderling. En die dingen komen dan bij je terecht. Het enige wat ik dan zeg is dat mijn man en ik nog even willen wachten. Ik snap je verhaal dus, maar (positief denken) onze tijd komt ook!
Dat is 1 van de redenen, dat wij het aan niemand hebben verteld. Anders krijg je elke maand van die vragen, en is het al gelukt?! Daar hadden we geen zin in.
Misschien kun je die mensen er eens op aanspreken? Ik moet eerlijk zeggen, hoe lief leuk en aardig mensen ook zijn, als ze roddelen over mij en blijkbaar niet in de goede zin zou ik echt geen behoefte meer hebben aan hun vriendschap en al helemaal zou ik er niet bij willen horen. Ik zou ze er sowieso op aanspreken, ik houd daar helemaal niet van. Ik begrijp je gevoel heel goed maar je maakt jezelf kapot zo. Laat die mensen maar naar elkaar toe trekken.. Er komt een dag dat jij een mooi kindje op de wereld zet (je bent nog jong) en dan heb je ook niemand nodig die jou tijdens deze periode niet zag staan. Probeer jezelf weer terug te vinden en negatieve mensen uit je leven te krijgen. Echt, dan gaat alles er al een stuk minder negatief uitzien. Ik ben inderdaad 3 dagen over tijd maar geen duidelijkheid of ik zwanger ben of cyclus gewoon in de war. Hoop natuurlijk het eerste. En hoop het voor jou ook. En probeer gewoon voor ogen te houden, hoe moeilijk het ook is.. Het ligt niet in onze handen. Meer dan onze best kunnen we niet doen.
liano, herkenbaar inderdaad. Ik zeg het ook maar dat we rustig aan doen. Maar soms zie je dat mensen toch in de gaten krijgen dat dat niet zo is. De zorgen zijn van mijn gezicht af te lezen. Butterfly, heel slim van je. Helaas kan ik het niet meer terugdraaien.
@ Luna, nee idd ! Je kunt er nietzoveel aan doen.. Ja zoals je al hebt gezegt, dat jullie het rustig aan doen. Het is erg naar als mensen zich gaan ''bemoeien'' met jullie prive-leven.. Wat dat is eigenlijk wat ze doen..
precies daar ligt de frustratie ook! Ik bemoei me ook niet met hun leven. Ik heb het al druk genoeg met het mijne... Mijn vriend zegt, wat maak je je toch druk om wat andere mensen denken. Tja, zo ben ik nu eenmaal.
Luna, vrijdag waren wij met mensen uit eten en ik ken hun heel erg goed. zij kennen mij al van kleins af aan en 1x in de paar maanden gaan we daar weekendje heen. we waren aan het eten en hun kinderen zaten in het kinderhoekje en toen ging het mijn darmen (heb namelijk spastische darm) en toen maakte mijn man een opmerking 'het hangt er alemaal vanaf of ze ongi wordt'. BOEM rood hoofd, niet normaal! zij weten het nu dus dat we ermee bezig zijn. ze zeiden dat ze er niet om zouden vragen, maar het super zouden vinden! ze gingen er heel leuk mee om! maar gisteravond zag ik een vriend van mij en die vroeg of ik al zwanger was, toen dacht ik 'staat het op mijn voorhoofd geschreven?'. maar mensen verwachten het! bij ons weten dus die mensen het, mijn vriendin (stopte op zelfde moment met pil). Mijn moeder vermoedt iets.
Nou, ik zou me er ook aan ergeren hoor ! Je hebt niet om een reactie gevraagd, dus hou die dan ook bij je! (denk ik dan hoor) Maar meid, laat je niet ontmoedigen! Je zal zien, dat het allemaal goed gaat komen, en dan pak je ze lekker terug !
wij hadden het 1e jaar ook voor ons zelf gehouden alleen beide ouders en beste vrienden wisten het. kregen wel steeds vragen en beginnen jullie niet met kinderen steeds zeiden we nee we willen nog zoveel dingen. dit is ook wel zo ik zat namelijk nog op school wilde dit eerst afhebben zeiden we en dat ik een baan had. maar eigenlijk hadden we al voor ons zelf uitgemaakt dat dit niets uitmaakte. nu we in de mmm zitten hebben we het wel verteld maar er gelijk bij verteld dat ze er niet naar moeten vragen. ze horen het vanzelf wel wanneer het zo is. dus trek je niet zoveel van andere aan en denk alleen aan jezelf en aan je vent. doen wij ook. hebben ook te veel met andere rekening gehouden
heel herkenbaar jullie verhalen. Ik heb het bewust aan een paar goede vriendinnen verteld, zodat ik af en toe bij hen even stoom af kan blazen als ik bijv. weer ongi ben, maar verder heb ik er voor gekozen om het voor me te houden. Echter omdat we nu bijna een jaar getrouwd zijn zijn er steeds meer mensen in mn omgeving die er irritante opmerkingen over maken. Ik merk dat ik steeds botter op dergelijke opmerkingen ga reageren. Laatst heb ik een vrouwelijke collega die er voor de zoveelste keer naar vroeg publiekelijk belachelijk gemaakt. Voelde me achteraf wel een beetje schuldig, maar kom op iedereen weet toch dat dit soort dingen gevoelig kunnen liggen! Dus vanaf nu is hard tegen hard . Stel je een stomme vraag dan krijg je een minstens zo stom antwoord 8) . En moet zeggen dat het in ieder geval lekker oplucht !
Jammer dat mensen zovaak het hart op hun tong dragen. Wij hadden al twee kids, maar iedereen weet wel dat ik gek op kinderen ben, dus hoevaak ik in die jaren wel niet heb moeten horen: tjonge, wordt het bij jullie niet eens tijd voor een derde! Of: nou Janet, jij bent zo gek op kinderen, neem d'r toch ook nog eentje. Zelfs mijn tante die zelf 9 jaar moest wachten voor hun eerste kindje, zei wel es tegen me, schieten jullie nu maar es op hoor, het wordt weer tijd voor kleintjes in de familie en jullie zijn nu weer aan de beurt! Ik kon die mensen wel wat áándoen, juist omdat ik het zo graag wilde, maar het lukte gewoon nooit. Ze zullen het vast allemaal wel goed menen, maar tjonge, wat kunnen mensen toch ontzettend kwetsen! Vorig jaar wonnen we, na 20 jaar wachten, tóch nog een keertje de hoofdprijs. Over twee weken wordtie alweer een jaar. Tja... soms duurt wachten heeeeeeeeeel lang.
Jeetje wat vervelend he? Ik ken het wel, wij hebben er ook 13 maanden over gedaan. Ik had het gevoel dat iedereen meteen zwanger was om me heen. Per ongeluk of binnen 3 maanden, ik vond het niet eerlijk. Zelfs mensen met een onstabiele relatie of slechte huisvesting, maar ja dat is de natuur. En juist dat ik tegen mijn vriend had gezegd dat we naar de dokter zouden gaan als ik weer ongesteld zou worden, was het raak! En die maand stond mijn hoofd er totaal niet naar, mijn oma was net overleden, dus ik was dubbel zo verbaast, ik kon het echt niet geloven. En idd die vragen steeds; en, en, en? Bah! Maar gelukkig had ik het niet veel mensen verteld. Maar houdt moed, voor je het weet is het zover! En wie weet lukt het als je een afspraak maakt bij de dokter, de dreiging alleen al heeft geholpen bij mij... Heel veel sterkte en geef de moed niet op!
Hier hebben we expres niemand verteld dat we "bezig" waren met zwanger worden, puur om deze nare vragen te omzeilen. Er zijn alsnog genoeg mensen die vragen:" En, hebben jullie een kinderwens?" Terwijl we al een hele tijd bezig waren.... Hele lastige vragen. Ik merkte ook dat het mijn functioneren op het werk beinvloedde. Succes!
Ik herken veel verhalen van jullie! Ik vind het zo jammer dat sommige mensen niet weten hoe pijnlijk bepaalde opmerkingen kunnen zijn. Wij hebben het bewust ook aan niemand verteld. Nu heeft een iemand een paar maanden terug het 'geraden' omdat ik er zo anders uit zag (puistjes en dergelijke) Met de vraag of ik zwanger was. Ik merk dat de opmerkingen steeds pijnlijker worden. En ook komen deze opmerkingen van mensen omdat we pas getrouwd zijn... (we waren voor het trouwen al bezig zelfs) Dan denken ze dat je dan wel ff binnen een wip zwanger bent. Het lijkt wel alsof het voornamelijk mensen zijn die dat zeggen die zo binnen 3 maanden zwanger waren.. Hebben ze dan geen idee hoe dat voelt voor ons 'die wat langer bezig zijn'? Juk ik word ook steeds botter, en er is constant een persoon in mijn omgeving die onwijze botte opmerkingen maakt. Dat doet zo zeer! Zo zeer dat ik gewoon jankend in de auto terug naar huis rijd! Het moet toch niet zo zijn dat wij ons leven laten verzieken door hun? Hoe moeilijk dat helaas ook is
Ik denk dat ze idd geen idee hebben hoe pijnlijk sommige opmerkingen kunnen zijn... Je moet het ervaren om te weten, helaas....
Het is gewoon triest dat mensen anno 2009 zwanger worden nog als 'gewoon'zien. Er zijn zoveel mensen met vruchtbaarheidsproblemen of bij wie het wat langer duurt. En toch gaat het overgrote deel van de mensen er maar van uit dat iedereen hup zomaar zwanger kan worden in een wip. Er worden tegen mij op mijn werk of in de omgeving van mensen die niet weten dat we bezig zijn zo vaak zogenaamde 'goed'bedoelde opmerkingen gemaakt, dat het toch weleens tijd wordt, wanner wij gaan oefenen, of ik al zwanger ben etc. en die mensen hebben geen idee hoeveel pijn ze mij daar mee doen. Ik hoop dat mensen eens na gaan denken voor ze zoiets zeggen. Wij zitten in de MMM en zijn al 2 jaar bezig. In het begin wisten een paar mensen het. Oktober 2008 hebben we een groot gedeelte van de familie ingelicht omdat ik geopereerd moest worden. Mij luchtte het juist op om het te vertellen. Dan krijg je niet elke keer die opmerkingen van: 'wanneer beginnen jullie?'etc. In ieder geval niet meer binnen de familie, mensen die het niet weten nog wel. Maar ik krijg nu van de meeste mensen die het weten veel steun.
Ja precies... Of ze zouden zich een keer in moeten leven, maar ik heb het idee dat sommige mensen dat vergeten of er niet bij na denken helaas