Lieve dames, Al tijden lees ik jullie berichten, vol verwondering en trots. Wat een sterke vrouwen. Het ene verhaal nog langer dan het ander. Van jullie onderschriften krijg ik buikpijn, ik zou het jullie zo graag allemaal gunnen. Nog maar 2 maanden geleden hebben wij de stap gezet richting het ziekenhuis. Het alles komt goed gevoel overheerste, gelukkig maar. Want het zou nog zwaar genoeg worden zo te lezen. Vorige week een gesprek gehad, hoogstwaarschijnlijk IUI. Prima, laat maar komen, we gaan er voor was de gedachte. Vandaag de boodschap dat het toch slechter dan verwacht was. ISCI als enige optie. En wat komt die boodschap hard aan. Voor mijn gevoel waren we net in de trein gestapt om te starten met heel dit proces, en nu gaan we al zo hard dat mijn hoofd ervan tolt. Tientallen vragen komen in mij op. Angst, verdriet en frustratie overheersen. En dan besef ik weer hoe ik eigenlijk van geluk mag spreken dat we misschien gewoon geholpen kunnen worden. Dat vele van jullie mij voorgegaan zijn. En dat het in vele gevallen ook iets moois heeft gebracht. Wat fijn dat er zo'n vraagbak met experts klaarstaat, op vele vragen al een antwoord te vinden. Lieve dames, dankjulliewel. Dat in deze voor mij donkere momenten, ik steun kan putten uit jullie topics en berichten. Ik duim voor jullie allemaal op een mooie uitkomst. Ik zal vanaf nu hier ook meer te vinden zijn. Lieve groetjes
Wat knap dat je het zo kan relativeren en mooi kan verwoorden! De klap om meteen door te moeten met ICSI is hard, helaas kreeg ik hem ook 2 jaar geleden. Ik hoop dat het voor jullie ook een uitkomst gaat zijn, en ondanks dat het traject onzeker, heftig en zwaar is, dat je het kan blijven relativeren, optimistisch kan blijven en hoop blijft houden. Heel veel succes de komende tijd!!
Wat verwoord je het mooi, en wat kan je goed relativeren inderdaad. Ook ik ken de sneltrein maar al te goed helaas. Ruim een jaar geleden kwam ook hier de boodschap dat icsi de enige optie is. Dat komt keihard aan en gaat gepaard met verdriet, angst en onzekerheid. Ik wens je veel succes in wat er op jullie pad gaat komen, en hoop dat je veel steun en kracht kan blijven putten uit dit forum!
Wat een mooie post Mackwek! Hier ook een "ICSI als enige optie"-kandidaat en zie mijn banner... dus hou moed!
Mooi om te zien dat het jullie geluk heeft gebracht kaila en spikkeltje. Die verhalen geven me moed. Dreamer en mlady. Wat gun ik het jullie ook graag. Ik zie er erg tegenop. Maar wegstoppen is geen optie. Mag ik vragen wat ongeveer het tijdsbestek is? Zodra je start met de behandeling en de eerste terugplaatsing snap ik. Maar wat daarna?
Dat je er tegen op ziet, vind ik trouwens hartstikke logisch. Dat heb ik ook gehad, en nu trouwens weer met poging 2. Ik moet echt opnieuw een drempel over, maar eerst nog even pauze. Het is zo'n raar besef dat je dit traject nodig hebt om je grote droom in vervulling te kunnen laten gaan! Maar gaandeweg rol je er steeds meer in, en wordt het ergens ook een soort van normaal. Nou ja, normaal.... Maar het went ofzo. En tegelijkertijd blijft het dan oneerlijk voelen, zeker als je weer eens hoort dat iemand in no-time zwanger is geraakt.
Wauw wat zijn je woorden waar! Mooi geschreven dank je wel. Ook ik begrijp je gevoel erg goed. Wij kwamen ook voor iui en we gingen steeds een stapje verder. Ieder intake gesprek was een nee en een doorverwijzing. Uiteindelijk is het icsi geworden. Was het traject makkelijk? Nee maar wel de moeite waard! Ik heb erg veel geluk gehad zie onderschrift. Ik wens je alle moed en kracht toe. Veel erover praten en van me afschrijven heeft mij geholpen. Ons icsi avontuur duurde tot de terugplaatsing zo'n 4 maanden. Alleen de beslissing om icsi te doen was een jarentraject op wachtlijsten enz. Succes meid!
Hoelang het duurt voor je een (hopelijk positieve!) zwangerschapstest kunt doen, ligt eraan of je in jouw ziekenhuis het korte of het lange protocol volgt. Ik wist niet eens dat er een verschil was, tot ik erover las, hier op zp. Hieronder een samenvatting van mijn punctieronde met het korte protocol. Het hele proces viel in 1 menstruatiecyclus. Bij het lange protocol wordt je hele cyclus platgelegd en duurt het langer voor je aan de punctie toe bent. Wij worden geholpen in Voorburg. Daar doen ze alleen maar het korte protocol. Bij mij ging het afgelopen januari/februari als volgt: Cd3: echo #1. Ik had geen cystes of andere problemen, mocht beginnen met stimuleren. Kreeg prikinstructie en een tas mee vol medicijnen voor in de koelkast. Cd3-7: 's morgens en 's avonds een prik in mijn buik zetten met Gonal-f. Ik vond dat een gemakkelijke prikpen. Cd7: echo #2. Eitjes groeiden, maar het ging de goeie kant op. Ik moest de doses verhogen en vanaf die dag ook 1x daags een 'remmer' prikken. Bij mij was dat Orgalutran. Die zorgt ervoor dat alle eitjes op elkaar wachten en ze niet stiekem te vroeg gaan springen. Cd7-10: 's morgens Gonal-f en Orgalutran, 's avonds Gonal-f. Orgalutran was minder prettig dan Gonal-f. Cd10: echo #3. Het zag er perfect uit, eisprong kon worden getimed. Ik moest die dag mijn prikken nog zetten. Cd11: ik moest 's morgens alleen nog de Orgalutran prikken en 's avonds om 22u moest ik de Pregnyl (10.000IE eenheden) zetten. De Pregnyl zou de eisprong triggeren op cd13 en de eitjes nog een groeiboost geven. Cd13: 9u 's morgens de punctie. 11 grote follikels, maar 17 follikels leeggezogen (ze ruimen je eierstokken grondig op). Direct na de punctie kregen we te horen hoeveel mooie eitjes er waren gevonden: 8 mooie eitjes! Dat betekende dat er groen licht was om de helft via IVF te bevruchten en de andere helft via ICSI. (Dat bieden ze in Voorburg aan als je onverklaarbaar onvruchtbaar bent; ze willen voorkomen dat je zonder bevruchtingen met lege handen staat na je 1e poging.) Cd14: moest bellen met het lab voor een update over de bevruchtingen: alle 8 bevrucht! Cd16 (3dpo): 10 minuten voor de terugplaatsing bleken alle embryo's nog in leven. Zouden nog 1 dag doordelen en dan zouden ze de beste invriezen. De mooiste kreeg ik daarna teruggeplaatst. Cd16 (3dpo), cd19 (6dpo) en cd22 (9dpo): 's avonds een shot Pregnyl 1500IE om de innesteling te bevorderen Cd29 (7 dagen na laatste shot pregnyl 1500IE): testdag, maar helaas niet in gelegenheid om te kunnen testen. Ergens rond deze dag kregen we per post bericht over onze overige embryo's: ze hadden er 3 in kunnen vriezen. Later ontdekten we dat er 1 IVF-embryo en 2 ICSI-embryo's waren ingevroren. Cd31 licht positieve test, cd33 bloedtest: wel hcg maar te weinig. Vroege mk. Op cd33 werd ik ook ongesteld.
Veel succes! Ik heb 8x IUI gehad, terwijl meestal de kans steeds slecht was, maar ook weer niet slecht genoeg. Die periode heb ik zwaarder ervaringen dan de ICSI-periode. Misschien kan het ook een positieve gedachte zijn dat er direct zwaar geschut wordt ingezet met goede kansen
Wat een lieve reacties allemaal. Dankjewel voor je uitgebreide antwoord mlady. Klinkt heftig, kan me bijna niet voorstellen dat dit inderdaad in 1 cyclus allemaal gebeurt. @ger Dan heb jij dus het lange traject gehad zo te lezen, omdat het 4 maanden duurde. Poeh nog best lang dus. Ik zit zelf met een dillemma. Ik heb een te hoog bmi, nu van 33. Het is geen probleem om met de behandeling te mogen starten, maar de arts gaf aan dat als ik onder de 30 kan komen dit de kansen iets kan verhogen. Over 2 weken heb ik gesprek bij de dietist en ben nu zelf al begonnen. Maar waar doe ik wijs aan? Eerst op gewicht komen en dan pas starten. Of het traject al ingaan? Ik weet het, dit hoor ik vast allemaal over 2 weken. Maar ga graag goed voorbereid op gesprek. Dan nog een dillema. Ik loop in breda, maar hier gebeuren geen terugplaatsingen. Keuze dus voor rotterdam of tilburg. Waar baseer je je keuze op?
Wat spannend, succes alvast! Wij hadden het lange protocol. Eerst een maand aan de pil, lucrin spuiten en daarna stimuleren, vervolgens de follikelmetingen, punctie en terugplaatsing. Duurde met elkaar zo'n 2,5 maand, dus ging best snel! Helaas niet zwanger, eersre cryo tp ook niet en nu in de wachtweken van volgende cryo tp. Wat betreft je BMI is het je eigen keus maar ik zou zorgen dat ik een gezonder BMI zou hebben. Dan haal je toch alles uit een IVF behandeling, het zou zonde zijn om kansen te verspillen door je gewicht. Je hebt immers maar 3 vergoedde kansen en met een beetje pech ben je daar snel doorheen. Maar gezond afvallen is dan wel heel belangrijk want je wilt niet dat je lichaam tekorten heeft als je start met IVF, dus dan moet je zeker wel rekening houden met minstens een half jaar uitstel denk ik? Afhankelijk van wat voor jou een acceptabeler BMI is. Houd er ook rekening mee dat je gewicht de komende tijd met de hormonen ook nog kan stijgen. Overigens kun je met een hoger BMI prima en snel zwanger worden maar je hebt daarna nog je zwangerschap waar je wellicht ook met een gezonder BMI aan kunt beginnen. Maar gewicht is lastig, ik heb een gezond BMI maar moet er met mijn PCOS en de jarenlange hormonen wel echt moeite voor doen Succes met de keuzes!
@mackweck ja dat was met intake erbij gerekend met pillen en spuiten uiteindelijk zo'n 2-3 mnd. Dus lang maar zo voelde het niet. Was zo voorbij. Ik ben het met catmommy eens. Ik zou ook zorgen voor een gezonde bmi. Maar je kunt ook met een hoger bmi zwanger worden. Succes met alles!
Hallo Mackwek, Heel erg mooi verwoord. Precies hoe ik mij ook voel en hoe ik er tegen aan kijk. Wij zijn op dit moment bezig met ICSI 2. Wij gaan er gewoon voor, wel heb ik er steeds weer minder zin om te gaan. Komt door alle teleurstellingen. Ik haal ook heel veel positieve energie door de positieve verhalen hier op het forum. Als ik jou was zou ik gewoon starten met de ICSI behandeling, en dan zo gezond mogelijk blijven leven en eten. Dan val je geleidelijk af. Het wil namelijk niet zeggen dat je niet zwanger kunt zijn.Afvallen is ook een lang traject en vooral als je het voor een behandeling moet doen. Maar dit is mijn mening. veel succes! Groetjes