Plaats hier je bevallingsverhaal

Hier dan toch maar mijn bevallingsverhaal. Ik denk er iedere dag nog aan en moet ook iedere dag nog even de foto's kijken die zijn gemaakt tijdens de bevalling. Dus denk dat het wel even goed is dat ik het op 'papier' zet.

Na een niet echt leuke zwangerschap (voor diegene die geintresseerd zijn http://www.zwangerschapspagina.nl/gezondheid/234262-gezocht-rose-wolk.html).

Mocht ik na 35 weken weer terug onder controle van de vk. Ik had al besloten dat ik in het ziekenhuis wou bevallen, poli-klinisch dus.

Ik heb erg last gehad van nesteldrang en de dag voor de bevalling (26-1) dacht ik van nou ik vind het wel prima Achteraf was dit al een voorteken.
Ook had ik de laatste paar dagen extreem veel vocht overal en had ik zwaar genoeg ervan. Zolang thuis zitten en dan denken dat je ook nog overtijd ging. Ik moest 28-1 weer naar de vk toe en zou dan vragen of ze me in wou leiden, ik was dan 39.2

26-01:
Heerlijk lopen rusten en nog uitgebreid gebeld met een mede zwangere vriendin. Mijn schoonzusje is nog langgeweest in de middag en daarna lekker chili con carne gemaakt. Heerlijk ik ben er dol op en vriendlief niet, maar boeie ik had er zin in dus hij at het maar op.
Die avond lekker bank hangen en een andere vriendin smste nog; Al aan het bevallen? Ik dacht nog nee doos dan hoor je het wel als het geboren is Ik werd er gek van al die smsjes/krabbels en belletjes maar ze bedoelen het allemaal zo lief (ach het zullen de hormonen wel zijn geweest ik was er zelf ook zo klaar mee).
Die avond vroeg op bed gegaan en lekker gaan slapen (met de bulten vocht op mn voeten).

27-1;
De nacht werd ik zoals gewoonlijk wakker om te gaan plassen. Het was toen 03:30. Wat een geheister ook, met die dikke buik eerst uit bed, dan zit je eindelijk op de wc (die is beneden) plas je maar een klein beetje uit ook, dus je denkt moet ik hiervoor naar beneden maargoed. Ik was weer boven en ging weer op bed liggen. Het was toen 03:45. Eindelijk lag ik lekker en toen knapte er iets. Net een elastiekje wat op knapte. Ik wist direct dat het mn vliezen waren. Dus ik zeg tegen vriendlief, mn vliezen zijn gebroken (deze grap maakte ik wel vaker de laatste paar dagen, maar hij merkte aan mn stem dat het nu echt zo was). Hij gauw het matje pakken uit het kraampakket en z'n groot maandverband.
Nou dat maandverband was binnen notime nat dus maar weer een schone gepakt.
Vriendlief pakte het briefje waar op stond wat we moesten doen. Als het vruchtwater helder was, mag een beetje vlokjes in zitten en rose mochten we weer gaan slapen en wachten totdat het ochtend was en dan de vk bellen.
Vriendlief kijkt me aan en zegt, nou dan maar weer slapen. Dus hij ging naast mij liggen en we lachen allebei in een deuk. Hoe kun je nu nog slapen. Zoveel adrealine in je dat lukt nooit.
Nou het lukte ook niet, want direct daarna begon de weeënstorm.
God sjesus wat een hel. Zonder pauze weeën of amper een minuut pauze. Ik raakte totaal in paniek voor mn gevoel. Gauw (10 minuten werk gehad) onder de douche gestapt. Ik kon de pijn echt niet aan. Bij elke wee voelde ik de misselijkheid omhoog komen. Na 1,5 uur douchen maar onder de douche weggegaan. Dit was ook heel fijn omdat ik amper pauze had moest mn vriend me gauw afdrogen en dan weer stoppen omdat ik de wee moest opvangen. Toen om de bank gaan liggen. Naja liggen haha, heen en weer spartelen. Wat was dit heftig en het zou alleen nog maar erger worden dacht ik. Ik kon niet meer normaal nadenken en praten. Het enige wat ik nog kon uitbrengen was tijltje nu! Vriendlief was nog net op tijd, tja daar lag de chili con carne .
Na 2 uren weeën mag je de vk bellen dus dat deed vriendlief om 6.00. Hij vertelde doodleuk rustig dat ik weeën had en of ze wou komen. Vk kwam op der dooie gemak aanschijten om half 7. Het was de eerste dus zo snel zal het niet gaan dacht ze. Gauw naar boven op bed (ook z'n gedoe) tussen weeën door. Ik had al 6-7 cm in 2 uren dus! Ze vroeg of we alles wouden klaarleggen. Nee we willen naar het ziekenhuis hoor! Ohwww...dan mogen we nu wel weg zei ze Nou om 7 uur kwamen we bij het ziekenhuis aan.
Vriendlief reed de auto vooraan en vk stond aan klaar met de rolstoel. Dat zat ik dan in de rolstoel met een slobbertrui van mn vriend waarop op de achterkant stond; sleep all day, party all night, fuck the cops. Oja met een bakje op schoot. Lekker vrouwelijk dus. Ondertussen nog zo schreeuwen (waar ik me zo van schaam).
Op de verloskamers was het nog steeds 7 cm ontsluiting dus ik mocht weer onder de douche. Nou de weeënstorm begon weer. Pff wat een hel is dat zeg. Normaal maakt je lichaam een stofje aan, dit kwam pas bij mij toen ik 10 cm had (dit weet ik omdat ik van het persen nog weinig weet).
Ik heb gesmeekt om een keizersnede (achteraf natuurlijk blij van niet) en om medicatie. De vk had overleg gehad met de gyn en ik mocht een morfine prik hebben. Deze zou ze klaarmaken dus ik moest onder de douche weg.
Gauw weer op bed en ik moest op mn linker zij gaan liggen alvast.
Het was toen +- 8 uur. Mn partner en ik waren even alleen ik voelde me toch een wee. Direct nog een. Ik zei ik moet poepen IK MOET POEPEN NU
Ik kon het niet tegenhouden en bij de volgende perswee (de vk liep net de kamer binnen toen ik hem had) perste ik mee en kotste ik nog een keer. Dit zal er vast heel bizar hebben uitgezien, want ik weet nog dat ze me echt aankeek van; What the fuck

Ze voelde en ik had inderdaad 10 cm.

Toen mocht ik mee persen. Zo dit was fijn. Ik had opeens 4 minuten pauze tussen een perswee. Het schoot al aardig op zei ze. Maar na een 1,5 uur persen kreeg ik iedere keer net het hoofdje niet staande. Ik kon niet meer. Ik weet nog wel dat ik zoiets had van bekijk het maar. Ik had weer een perswee en ik had geen zin; Appie je hebt een wee he? Persen toe:x En ik doodleuk; Nee ik heb geen wee, hoezo? Nee echt niet hoor
En maar zeggen; toe maar persen persen persen en ik maar denken hou je bek, doe het zelf mens (ik dacht dat ik dit dus ook allemaal gezegt had, maar bleek achteraf gelukkig niet zo te zijn ).
Na 2 uren persen lukte het me nog steeds niet en het moest nu toch echt komen. Ze zei, ik kan een knip zetten dan is het er bij de volgende wee. Je kan op de baarkruk of op handen en knieën. Als het dan niet lukt dan kunnen we de vacium ook gebruiken.
Ik ben op handen en knieën gaan zitten.
Na 1 perswee was E. er bijna uit. Ik zei nog tegen vriendlief dit is de laatste keer dat ik meepers anders bekijken jullie het maar. De perswee kwam en ik perste met al mn kracht. Het hoofdje stond. En mn vriend kon het aanpakken. En toen lag mn lieve zoon onder mij. Wat een wonder was dat, het gevoel onbeschrijfelijk.

Omdat ik zolang in de persweeën zat had die wel een behoorlijke bult achter op z'n hoofd, beetje het vaciuum idee. Ik zal wel even een foto plaatsen.

Om 03:45 vliezen gebroken en om 10:14 geboren. Een bevalling van +- 6 uren.
Bij de volgende bevalling mag ik direct de vk bellen zei ze, want dit ging al snel. Bij de volgende nog sneller.

Ik heb nog een paar weken flink last van de bevalling gehad, omdat het zo snel ging was ik nog heel lang erg trillerig. Extreem schudden met mn handen en in het praten ook (net of ik heel zenuwachtig was). Maar ach, als ik zie wat ik er voor terug krijg doe het ik het zo weer

Dat was mijn verhaal.

Enneh, alle dames die nog moeten, wees asjeblief niet bang maar geniet (hoe dom het ook klinkt). Ik ben zo blij dat er foto's zijn gemaakt bij mij (ook toen het hoofdje stond etc en dat mn vriend het aanpakte). Dit helpt mij heel goed om het te verwerken (naja iedereen is ook anders ).

Liefs

 

En hier nog een foto van z'n hoofdje.

Binnen 2 dagen was er niks meer van te zien gelukkig. Hij had er achteraf gezien wel last van. Hij was na de geboorte totaal niet helder (wat je wel vaak ziet) hij viel direct in slaap. En hij huilde de eerste 2 nachten heel veel. Wou niet slapen (behalve in onze armen). Maar gelukkig voor hem was dit maar 2 nachten.

 

En hier nog met z'n kleertjes aan. Zo trost op deze foto.

 

Amigo.. om stil van te worden.

 

@Appie; Heel mooi verhaal om te lezen...

 

Afgelopen dinsdag ben ik bevallen van onze dochter en mijn bevalling is er een die je wel eens in zo'n zwangerschapsblad leest.

Ik ben namelijk in de ambulance bevallen. Ik moest naar het ziekenhuis omdat de harttonen niet goed waren. Voordat ik de ambulance inging heeft de vk nog de ontsluiting gecheckt en zat ik op 5 cm. In 10 minuten tijd had ik volledige ontsluiting en met een paar persweeen was ze er. Bizar, maar een mooi verhaal voor later

 

maryloes: dat is inderdaad bijzonder zeg!

 

Uppp!

 

Zow he! Ik heb ook dikke druppels over me wangen lopen Pff
Dacht dat mijn bevalling een hel wel was maar dit!!

En idd als je kindje door een pomp ter wereld wordt gebracht is dat echt GEEN fijn gevoel Iedereen zegt dat het fijn is om mee te persen en een verlichting is als je kindje eruit komt. Nouww nee! Echt helse pijn hier ook
Maar goed! Ik ben ook dubbel en dwars beloond

 

Bedankt voor alle reacties meiden.. Ik heb lang getwijfeld of het ik het wel hier kon plaatsen, kan me voorstellen dat als je nog moet bevallen dat je dit liever niet leest, maar voor diegene, het is uiteindelijk allemaal goed gekomen..

 

Mijn 3e bevalling: kwart over één s'nachts wakker, weeënstorm, kwart voor 4 was ie er. 4500 gr en veel te groot, thuis bevallen. Binnen 1 uur volledig ontsluiting en toen een hel omdat meneer er niet door paste, gescheurd dus en hij had een erbse parese armpje.
De andere bevalling duurden wat langer zo'n 9 uur, allemaal volgens schema en bij alle 3 moesten ze de vliezen breken. O ja, allemaal bevallen +1 of -1 dag. Dus daar gaan we maar weer vanuit.

 

jeetje wat een verhalen, ben nu 3 dagen aan t lezen geweest (natuurlijk niet hele dagen, maar momenten van de dag)

mijn eerste bevalling was echt een eitje
ik heb de nacht van 28 op 29 december wat voorweeen gehad, s'ochtends de verlos gebelt die kwam toch even kijken had 1cm, maar dat hoefde nog niets te betekenen. overdag nergens geen last van, me moeder gebelt en gevraagt of ze even meewilde naar t winkelcentrum. me moeder zo "ik ga wel mee maar we gaan wel even naar de kruisstraat en dan haal je daar maar even alles wat je moet hebben". zo gezegt zo gedaan, komen we bij mij thuis bij de voordeur, wat blijkt ben ik me sleutels vergeten die lagen nog binnen me moeder had er geen, me vriend was 3kwartier rijden bij ons vandaan. dus kennis gebelt, die had de sleutel nog (had tijdens een vakantie op het huis gelet) op naar haar werk sleutel gehaalt en ja hoor lekker relaxen op de bank en boos dat me moeder was hihihoe ik in godsnaam na zo'n nacht me sleutels kon vergeten

de nacht van 29 op 30 december geloof het of niet klokslag 00:00 voelde ik mijn eerste wee, was wel wat onrustig eerder die avond maar geen krampen gehad ofzo. Vriend lag nog lekker te slapen, dus dacht ga wel lekker naar beneden een kopje thee drinken en wat rondlopen. dacht het zijn vast wel weer voorweeen (was op 1januari uitgerekend) ondertussen werden de weeen toch ietsje heftiger, dus dacht rond half 1 ga eve lekker douche misschien helpt dat wel, klok langs de douche gezet om te kijken hoeveel tijd ertussen zat. telkens afwisselend 2min 4 min 3 min 6/7 min. tegen 1uur naar de slaapkamer gegaan toch maar me vriend wakker gemaakt met de mededeling dat ik dacht weeen te hebben. lekker op mijn knieen en me armen steunend op bed lekker hangen en als een hondje kwispelen me vriend keek me aan of ik gek was maar t hielp me wel voelde de weeen nl ook in me rug. iets over 1 toch maar even de verlos gebelt en die zou meteen komen kijken. meteen me moeder gebelt en die kwam eraan.half 2 was ze er en na onderzoeken en toucheren bleek ik 3 cm te hebben, ze zegt ik ga je vliezen breken, ik oh is goed ondertussen kwam me moeder binnen.
om 2uur brak ze me vliezen en de kleur was goed dus mocht lekker thuis blijven, op me linkerzij gaan liggen en t was goed te doen.
vriend vroeg nog of ie even beneden een sigaretje kon roken en een kopje koffie kon gaan drinken, dat kon en me moeder bleef bij mij. rond half 3 zei ik ineens ik moet POEPEN, nee zegt de verlos dat kan nog langers niet zo snel gaat dat niet bij een eerste, IK MOET T TOCH ECHT!!!! dus hop de verlos toch maar even toucheren en wat blijkt ik ben in een halfuur van de 3 naar de 8cm gegaan
ik tege me moeder roep hem maar weer naar boven want ik heb hem echt nodig nu!!! (gerum hij had net 1 hijs en een slok koffie op hihi)
nog 2 te gaan, me vriend kwam bij me zitten en ben aan heb gaan hangen (hij moest wel zijn trui en t-shirt uitdoen want daar kreeg ik t warm van hihi) de laatste 2 heb ik niets meer van meegekregen, had een weeenstorm met persweeen, mijn moeder vertelde me dat ik aan vriendlief hing en zei dat ik heb haatte en hem een aantal keren bij het toppunt van de weeen op zijn rug heb geslagen door de pijn rond 3 uur wilde de verlos weer toucheren en wat bleek we hadden 10 cm en mocht gaan persen. maar ik zei de pechvogel had ineens geen persweeen meer, alleen nog gewone weeen.
toch maar proberen, alle oerkracht uit me lijf gehaalt maar kreeg ons meisje gewoon niet over dat laatste randje. oh ja tijdens het persen kwam de kraamhulp binnen en die had me toch lekkere koude handen hihi. ineens werd me moeder (zat rechts van mij langs t bed) aan de kant gestuurt, vriend moest me loslaten (zat links van mij op het bed) en de kraamhulp hing ineens boven op me en om 03:40 is onze dochter chelsy geboren.
Achteraf vertelde ze mij dat chelsy haar hartslagje ineens omlaag ging en ze er meteen uitmoest, gelukkig door de snelle reactie en handelingen hebben zowel ik als mijn dochtertje er niets van meegekregen en was onze dochter kerngezond.
Na de bevalling zei ik ook echt met een lach nou zo wil ik er nog wel 10 hahahahahahahaha

Chelsy woog 2950gram en was 51cm.
inmiddels is ze alweer 4 jaar en verwachten wij in augustus onze tweede dochtertje. de verlos heeft nu al aangegeven dat ik dan na een halfuur weeen meteen moet bellen gezien chelsy in 3uur en 40 min is geboren gerekend van de eerste wee tot de geboorte!!! en een tweede gaat vaak nog sneller!!
zelf ben ik benieuwt naar hoe deze bevalling gaat verlopen en of t klopt wat ze zeggen

dit was mijn verhaal een super bevalling met een beetje eng op het einde maar met een super afloop!!!!

 

hallo meiden
hier mijn bevallinsverhaal

22februari gyneacoloog afspraak om 1 maart binnen te komen voor inleiding
23 februari 2011 heel de dag last van rug harde buiken
mijn ventje moest 24 februari eerste dag gaan werken ik zei nog tegen hem je zal morgen niet moeten gaan werken hihi...... om 21 uur gaan slapen want had enorm veel last ..... om 1uur30 wakker geworden met weeen om de 10 minuten ik naar beneden om manlief te laten slapen ..... om 4u30 nog steeds om de 10 minuten weeen dan maar eens naar het ziekenhuis gebeld daar vroegen ze me of ik buiten deze weeen nog andere klachten had zoals vochtverlies (even nadenken ) toen herinerde ik me dat ik sinds 23 februari meer vocht verloor dan anders dus wouden ze dat ik direct kwam om te testen of dit geen vruchtwater was
om 6u 15 in het ziekenhuis aangekomen en BINGO vruchtwater dus een schuer in men vliezen waardoor ik het niet gemerkt had dus ik mocht blijven 7uur infuus met weeopwekkers om 10 uur weeen zonder tussenpauze 3cm ontsluiting ..... om 15 uur nog steeds 3cm ontsluiting weeen zonder tussenpauze dus beetje verplicht door verpleging om epidurale te nemen ...... 18 uur 4cm ontsluiting krijg ik te horen als er binnen anderhalf uur a twee uur geen vordering komt keizersnede ook bijspuiten van de epidurale ging niet meer omdat ik daar misselijk van werd (heel de tijd niks eten van 23feb 14uur zorgt daar ook mee voor natuurlijk ) .... 20uur 7cm ontsluiting ...... 21uur 8cm ontsluiting en conclusie dat het een sterrekijkertje is dus mocht ik een uur in een zeer oncomfortabele en rare houding liggen om ons kleintje alsnog te proberen draaien .... 22u 30 9cm ontsluiting kleintje nog steeds niet gedraaid nog eens een rare houding ..... om 22u40 kan ik het niet meer houden .... gyneacoloog komt volledige ontsluiting .... met de zuignap en een flinke knip is ons meisje om 22u49 geboren 49 cm en 3kg115 ... dan verlies ik te veel bloed en wilt mijn baarmoeder niet meer meewerken gevolg nog een ganse nacht weeopwekkers niet uit bed en veel pijnlijk drukken op men buik door de vroedvrouwen . dit was een heeeeeeel ervaring ben achteraf gezien wel heel erg blij dat het nog snel is verlopen tov sommige andere veel afgezien maar het is het waard geweest heb er zeker en vast geen spijt van en ondanks een helse bevalling wil ik nu 8 weken later al terug zwanger zijn ik en mijn man laten de natuur zijn gang gaan

groetjes

 

Om 04:15 uur vliezen gebroken, zeiknat bed, bleef maar stromen heb een uur in de badkamer gestaan.
Na een uur ging ik twijfelen over de kleur van het vruchtwater het was namelijk niet helder dus toch maar het ziekenhuis gebeld en inderdaad ik moest gelijk komen onze meid had in het vruchtwater gepoept en ik had nog geen weeen. In het ziekenhuis aangekomen gelijk aan de hartmonitor gelegd voor onze meid en alles was goed met haar. Er wordt besloten om de weeen op te wekken. Voor ze daarmee gingen beginnen had ik al 3 cm ontsluiting, vervolgens werd er via een infuus ieder half uur vloeistof ingespoten na 3 uur zat ik nog niet eens op 4 cm. een uur daarna begon het de weeen werden zo heftig en ik had z´n pijn in mijn rug echt vreselijk na een uur zat ik dan ook van 4 op 10 cm ontsluiting.....en ik verging van de rugpijn. Er werd een echo gemaakt en daarop blijkt onze meid een sterrekijker te zijn en drukt ze met haar achterhoofd op een zenuw in mijn rug, er wordt besloten mij te helpen met de vacuumpomp omdat ik geen kracht had om te persen van de pijn in mijn rug....na bijna 2 uur persen wordt er besloten om toch een spoedkeizersnede te doen......na de ruggeprik was alle pijn weg...heerlijk gevoel. Maar omdat ik endometriosche heb was het niet zo makkelijk om onze meid eruit te halen dus dat duurde ook nog even en eindelijk was Lara er dan om 15:42 uur, 3550 gr.
Vervolgens zijn ze nog een uur met mij bezig geweest, baarmoeder was verschoven, blaas lag niet goed, bijna 2 liter bloed verloren.

Op donderdags was de keizersnede en op zaterdag ben ik al naar huis gegaan, ik voelde me goed en wou nu eindelijk een echt gezin zijn thuis en niet in het ziekenhuis.

 

Hier mijn bevalling from hell!!!
Als je nog moet bevallen dan zou ik dit verhaal overslaan Het is trouwens een erg lang verhaal maar moet het even kwijt.
maandag zou ik 42 weken zijn en me moeten melden voor inleiding. 's nachts braken de vliezen en kreeg ik weeen. vlos voelde maar een vingertop ontsluiting. moest naar het ZH. onderweg werden de weeen sterker en vaker achter elkaar. elk hobbeltje in de snelweg voelde ik. in het ZH nog op de trap gelegen/gehangen om er 1 weg te puffen. gyn voelde dat er nog geen verandering in zat en raadde me een ruggeprik aan omdat de weeen nu al niet te houden waren en het nog wel 8-9 uur zou duren moest wel nog even 30-45 min. wachten want ruggeprik-man moest van huis af komen. ruggeprik moest 4x opnieuw omdat hij niet tussen de wervels kon komen. erg fijn als je stil voorover moet zitten met weeen die elkaar snel opvolgen. hierna, een verademing voelde helemaal niets meer. alleen harde buik. hierna aangesloten aan allerlei toeters en bellen. kon geen kant meer op. bloeddrukmeter, 2 banden om buik, infuus en een zuurstofmeter. later kwam hier nog een infuus bij voor weeenopwekkers en kreeg ik nog een draadje tussen m'n benen op het hoofdje van de baby en nog 2 kastjes op mijn benen. tussen het kotsen door nog even tv. kunnen kijken. had toch verder niets te doen he
na lange tijd 3 cm. schoot niet op dus weeenopwekkers. ook hier voelde ik niets van. je zag het alleen op de monitor. na een paar uur 6 cm. af en toe kwam er een verpleegkundige bij zitten. ik kon d'r wel schieten ze ging er naast zitten, bleef me even aankijken en zei dan na een diepe zucht:'He,he, het is wat allemaal he. en dat dus bij elk "bezoekje" van haar. gelukkig was het snel wisseling van dienst. tussendoor kreeg ik elke 2 uur een slangetje in m'n doos om m'n blaas te legen. hierna had ik het idee dat ik wat ging voelen aan de onderkant. net of ik naar de wc moest. was even bang dat ruggeprik stopte. maar het gevoel werd erger en m'n moeder dacht al dat het persdrang was. nee, dat kon volgens mij niet. hierna heb ik zelf van onderen gevoeld en voelde heel in de verte het hoofdje al, gyn kwam en ik had 10 cm. ontsluiting. wel nog met een randje. kreeg nog een infuus in andere arm omdat m'n temperatuur omhoog ging en en die van de baby ook. was een teken van een mogelijke infectie/koorts van de ruggeprik. hierna moest ik weer "even" wachten op de gyn en d'r hulptroepen omdat die druk bezig waren. ik heel droog:"ja, vast met theedrinken". vond verpleeg niet leuk.
1,5 uur geperst maar ze wilde er niet uit. toen kwam grote gyn om te "helpen". spuiten/scharen en messenset werden erbij gereden. is ook niet echt geruststellend als je dit allemaal ziet. kreeg een verdoving en werd ingeknipt. toen werd de vacuum erbij gehaald en dan zou ze er zo zijn niet dus. ze heeft een keer of 8 staan te trekken, draaien en wrikken. schoot ook nog een keer los. bloed tegen de kastjes. voor diegene met verbeelding: alsof een boer een kalfje aan z'n pootjes eruit trekt. gyn zette nog net niet met d'r benen af tegen het bed voor meer kracht. en toen was de kleine meid er. even op m'n buik gehad, nagekeken en aangekleed. Ze bleek een sterrekijker te zijn en daarom duurde het zolang voordat ze eruit kwam. hierna werd ze afgevoerd naar neonatologie omdat ze te bleek en te jengelig was. dus moeders ging mee en ik bleef alleen achter. ik werd gehecht en vervolgens kreeg ik te horen dat het uitgescheurd was naar achteren en dat dit in de OK moest gebeuren. moest wel even 45 min. wachten want kon daar nog niet terecht. dan denk je, in OK hecht 1 of uiterst 2 mensen je. nou niet dus. er stond een compleet team klaar van 6 man incl. alle maanpakjes en kapjes. vond het echt doodeng. eerste keer in ZH en op OK. grote bouwlamp erop, m'n benen werden in beugels gelegd en vast gelegd met banden en vervolgens helemaal verticaal omhoog getakelt (a la koe in het slachthuis) er was ruggeprik spul bij gespoten en ik zou niets voelen. ze zouden het wel even testen. nou, ik voelde het echt wel he. ik was zoooo bang. op een gegeven moment kreeg ik de mededeling dat ik weg gemaakt werd. even later wordt ik op m'n arm getikt of ik wakker ben en lig ik in een kamer vol met mensen die allemaal aan toeters en bellen en voor apengapen liggen. ik kijk naar de zijkant de zusterkamer in en zie een kat zitten boven een vissenkom dacht echt bij mezelf, ik begin gek te worden. toch maar aan de verpleging gevraagd of zij hetzelfde zagen als ik. gelukkig was dit ook zo. ze moesten wel lachten want ik was de eerste die dit opgevallen was. bleek een opgezette kat te zijn. toen nog een tegenvaller, m'n moeder zou met de kleine op de uitslaapkamer zitten maar die was er niet. dus allerlei dingen gaan er dan door je hoofd. vervolges mocht ik in het bezit van een blaascatheter, terug naar de kraamkamer. het was inmiddels 00.30 uur. ze is om half 8 geboren. met de kleine was alles goed. ze wilde haar op de afdeling houden terwijl er niets aan de hand was dus moeders is een beejte boos geworden. dat het dan NOG een tegenvaller zou zijn voor mij en dat het ook niet goed was voor de binding. ze vonden het wel raar dat ik met ruggeprik nog aan, terug kwam. dit was namelijk niet gebrukelijk.
ik vondt het eigenlijk wel best zo om 4 uur 's ochtends ging de ruggeprik uit en om 6 uur werd de catheter en 1 infuus eruit gehaald. ik zou eigenlijk die avond om 20.00 uur naar huis mogen (mits ik overdag zelf kon plassen) maar moeders kreeg het voor elkaar dat ik eerder naar huis mocht. ze hadden me zowiezo niet om 20.00 uur laten gaan omdat er dan geen kraamhulp meer kon komen. dus had ik pas de volgende dag naar huis gemogen. en hier zag ik zoooo tegenop.
ik moest dus proberen te plassen en dan zou ik na gecateriseerd worden om te kijken of er niet teveel urine achter bleef. aan de hand daarvan zou ik naar huis mogen. ik voelde amper dat ik moest plassen maar dacht dat ik wel uitgeplast had. cathter erin en toen bleek er nog 500 ml in blaas te zitten. mocht dus niet naar hius en kreeg weer een vaste catheter Kreeg de mededeling dat ze een foutje hadden gemaakt en dat de catheter er eigenlijk nog niet uit had gemogen. m'n blaas had rust moeten hebben en had er pas 's avonds uit gemogen. ook was de ruggenprik nog niet helemaal uitgewerkt waardoor ik niet goed kon voelen of en hoe ik moest plassen:x had kans op incontinentie en beschadigingen van de zenuwen als dit niet goed ging. ik baalde als een stekker. de volgende dag kreeg ik weer een nieuwe kans om te plassen. had weer pech, er bleef 300 ml. achter.
maar ze zagen dat ik toch wel erg graag naar huis wilde dus kreeg de keus tussen een blijvende catheter voor een week om blaas rust te gunnen of ik moest mezelf leren te catheteriseren. dan moest ik elke 3 uur gaan plassen en dan zelf een buisje invoeren om de rest af te voeren. dat zou 1.5 duren om mij dit aan te leren. nou, ik weet niet hoe ze dit voor zich zagen. bijna helemaal uitgescheurd en geen kant opkunnen en dan bij jezelf met een slangetje naar binnen gaan dus keuze gemaakt voor de gewone catheter. gelukkig mocht hij er van gyn maar 2 dagen in te zitten i.v.m. infectiegevaar. inmiddels terug geweest en gelukkig bleef er nog maar 50 mi in blaas achter dus mocht zonder zak naar huis. kind heeft nog wel een paar dagen flink last van haar hoofdje gehad. zit een hele plek op haar hoofd wat rood en opgezwollen is. hier heeft ook haar gezetne maar dat is er door de vacuum vanaf ge trokken:x

 

Hallo meiden!!

Mijn bevallingsverhaal:

Op 20 april ben ik overgenomen door de gynaecoloog vanwege verminderd vruchtwater. Diezelfde avond lag ik lekker op de bank toen ik een *knap* voelde. Ik dacht nog bij mezelf "zo de baby trapt wel hard en anders". Ik stond op en ben nog naar het toilet gelopen om te plassen. Toen ik uitgeplast was stond ik op en bleef het stromen. Mn vliezen waren gebroken. Mijn vriend was net thuis van zn werk en we hadden nog niet gegeten, dit was rond 18:30.
Ik het ziekenhuis op gebeld met de melding dat mn vliezen waren gebroken. Het was helder dus dat is oke. Maar het rook niet zoetig.
Mijn vriend en ik arriveerde ongeveer rond 19:30 in het ziekenhuis. Eenmaal daar aangekomen hebben ze gekeken of het vruchtwater was. Dit was dus het geval. Ze hebben me toen 2 uur lang aan de ctg gehouden om te kijken of er wee activiteit zou zijn.

Mijn weeen begonnen vrijwel direct en kwamen steeds sneller achter mekaar. Rond een uur of half 9 a 9 uur kreeg ik de eerste pijnlijke wee. Ben toen onder de douche gegaan om het op te vangen. Dit was goed te doen.
Maar na een uur werden de weeen heftig en pijnlijk.
Ik kon ze niet meer opvangen en het deed ongelofelijk veel pijn.

Toen hebben ze gekeken of er al ontsluiting was ... ik zat op 2 cm. Maar de pijn was niet meer te houden dus ik wilde een ruggeprik. Ze kwamen een half uur later binnen om mij de prik te geven. Eenmaal toen ik de prik had werd de pijn niet minder.
Ze gingen toch maar even kijken hoeveel ontsluiting ik had .. 9 cm
En dit in een half uur tijd. Ik had weeen die wel 1,5 minuut aanhielden met tussen pauzes van 30 sec. En niet alleen buikweeen, maar ook de been en rugweeen. Dacht dat ik kapot ging.

Helaas begon de ruggeprik pas te werken toen ik persweeen kreeg. Dus de prik heeft mij uiteindelijk niet geholpen en werd zachter gezet.
Na een inwendig onderzoek zagen ze dat de kleine een sterrekijker was. Ik mocht dus niet gaan persen en heb wel een uur de persweeen weg gezucht. Op een gegeven moment lukte mij dit echt niet meer en wilde ik gaan persen. Ze hadden nog snel even gekeken naar mijn ontsluiting en dit was volledig. Met 5 minuten persen werd onze meid geboren (02:45). Maelynn 3095 gram helemaal verliefd! En 1 minuut later werd ook de placenta geboren!

Ik was nog uitgescheurd richting mn clitoris, dus moest nog gehecht worden. Ondanks de verdoving voelde ik het goed en was echt heel pijnlijk.

Al met al een snelle en pijnlijke bevalling geweest.

XxxX

 

Dinsdag 14 december ga ik zoals altijd op controle bij de gyneacoloog. Bloeddruk, wegen je kent het wel. Bloeddruk was altijd 120/70, keurig dus. Deze keer was het 140/90, aan de hoge kant, maar dat kon komen omdat ik toch al 38,3wk was. Urine werd nagekeken en dit was gelukkig in orde.
Ik hoefde mezelf geen zorgen te maken. Toch deed ik dat wel een beetje.

Vrijdag mocht ik nogmaals op controle komen of het een moment opname was. M'n bloeddruk was nu iets hoger 140/95. Ik werd aan de ctg gelegd en een half uur om de paar minuten m'n bloeddruk gemeten. Bloeddruk bleef aan de hoge kant en bij de laatste 2 metingen zakte die naar 130/80. Gyn deed inwendig onderzoek, maar alles zat potdicht. Had ook nog geen weeen gevoeld, ja wat voorweeen meer niet. Urine en bloed waren opnieuw goed.

Zaterdag stond ik al op met verschrikkelijke hoofdpijn, dit wilde na een paracetamol niet zakken en voelde me wat belabberd. Toch even de stad in gegaan met z'n tweetjes. De hoofdpijn bleef en zakte niet af. S’ avonds het ziekenhuis gebeld en mocht langs komen. Bloeddruk werd weer een uur lang gemeten en de ctg werd aangesloten. M'n bloeddruk bleef hoog en was op een gegeven moment 150/100.

De kleine man bewoog er lekker op los, z'n hartslag zat tussen de 135 in rust en 160 met bewegen
Uiteindelijk zakte m'n bloeddruk niet ver genoeg na 1,5 uur meten, dus wilde ze nogmaals m’n urine checken en bloed afnemen. We waren 2 uur verder en toen kwamen ze bloedprikken. Toch nog aan de ctg gebleven. Nog eens 1,5 uur later kwamen ze terug, bloed en urine uitslagen waren nog niet binnen, dat hoorden we zometeen.

Echo apparaat werd klaar gezet om even te kijken hoeveel vruchtwater ik nog had. De papieren werden op orde gemaakt en na de echo en uitslagen mocht ik naar huis, want alles zag er op dat moment goed uit. Maandag moest ik weer op controle komen, bij veranderingen gelijk bellen.

Ineens komt een verpleegster naar binnen voelt m'n polsslag en ineens stormen er allerlei ziekenhuis personeel binnen. PANIEK!!
Het hartje van de kleine man zakte ineens naar 60!!! veel te laag. M'n vriend vroeg van alles of het mis was na de echo en waarvan die paniek. Of de uitslagen goed waren. Ja, die zijn goed werd er gezegd en we moeten nu handelen! Er werd een waaknaald aangelegd en er werd gezegd:''We gaan nu naar de OK!'' Ik voelde mezelf niet goed worden, soort flauwvallen. Ik werd op m'n linkerzij gegooid en de hartslag van de kleine man schoot weer omhoog.

Wat een ramp zeg, ik zag het al voor me dat het helemaal mis ging. M'n benen trilden en wilde niet meer stoppen en m'n vriend die zo geschrokken was bleef zo rustig. Zo lief.
Wat is er gebeurd!? Doordat ik 4 uur lang in dezelfde houding heb gelegen op m'n rug is m'n baarmoeder op de grote ader gaan drukken en kon m'n hart niet genoeg bloed krijgen, dus ons jongetje ook niet. Pffff, wat was ik geschrokken. Na nog een uur aan de ctg, op m'n ZIJ mocht ik naar huis. Ik had liever gehad dat ze me hadden opgenomen voor controle, dat was niet nodig het was echt goed!

Zondag terug, weer aan de ctg en bloeddruk dit was werderom hoog maar ons kind deed het prima.

Dinsdag op controle, bloeddruk was nog 150/100. Ik gaf aan dat die bloeddruk me niet lekker zat. Ik had een andere gyn en die deed inwendig onderzoek.'' Je hebt 1cm en je baarmoeder is half verweekt, morgen gaan we inleiden''. “Jullie zijn allebei nog in goede conditie, dus we gaan morgen beginnen” Wat?? Die had ik niet zien aankomen, haha

Woensdag 22-12-2010 melden om 8u. Jeetje ons laatste avondje samen, wat waren we benieuwd.

Woensdag door de sneeuw naar het ziekenhuis. Er werd uitgelegd dat het nog weleens 1/2 dagen!! kon duren. Of er werd een tabletje ingebracht of via opwekkers als ik 2 cm had dan konden ze vliezen breken. Mmm een tegenvaller, maar laten we maar even afwachten. Inwendig onderzoek en inderdaad een kleine 2cm de vliezen werden gebroken. Wat een plas zeg en het bleef maar stromen. Wat een waterval, haha. Ik voelde zo af en toe een lichte samentrekking in m'n buik, dit was nog niks. Langzaam aan kwamen de ween op gang, maar nog niet hevig. Ik moest continu plassen en het is zo lachwekkend als het vruchtwater maar blijft druppelen. Het infuus werd opgehoogd en doordat de baby daar ook aan moest wennen, zakte zijn hartje weer naar 90 en voelde ik mezelf weer niet goed worden. Ook hoorde ik z’n hartje kloppen en daar werd ik alleen maar onrustig van. Het infuus bleef even op dezelfde stand om de baby er aan te laten wennen.

Om 11.45u begonnen de ween pijnlijker te worden. In het begin ging het nog wel, maar daarna was het bijna niet meer uit te houden. Ik had erge rugween dus die waren niet of nauwelijks op te vangen. Het ziekenhuis bed heeft het geweten, haha. Dat die nog heel is, heb er toch aan getrokken en geduwd. Elke keer het gevoel te willen plassen en daar kwam weer een wee. Hup weer liggen en proberen op te vangen. Het ging allemaal goed, de ween kwamen erg snel op elkaar en had geen enkele rust er tussen. Er werd gevraagd of ik een ruggenprik wilde, dat heb ik niet gedaan. Het ging nog wel.. (niet!!!)
Het vlotte snel, ik zat rond 15.30u op 7cm ontsluiting en voelde dat de kleine man eruit wilde. Ik mocht nog niet meepersen, want had nog geen 10 cm. Ik riep ‘hij wilt eruit’
Tussen de ween door zei ik dat ik alleen maar wilde slapen, haha. Je hebt pijn, maar je bent ook zo op. Om 15.45u had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik mee gaan persen. Ik voelde het hoofdje steeds een stukje verder komen. Ik zag m'n vriend recht voor me, en zag tranen in z’n ogen, en ik dacht: Nu is ie er bijna, nog even. Ik hoorde m’n schoonzus al roepen: “Ik zie z'n haar, hij heeft haar!!’’ Na 6 keer persen kwam onze mooie jongen met z’n handje bij z’n gezicht en de navelstreng half om z’n nekje om 16.15u ter wereld!!! Een heel klein huiltje met de 1e minuut apcare score 9 en na 5 minuten 10!! Wat mooi, hij is gewoon van ons, dit kleine wezentje.

 

hoi meiden,
hier mijn bevallings verhaal hihi

Donderdag 31 maart heel de dag druk geweest! Bij mijn vriendin geweest en haar dochtertje van bijna 3 jaar
Heel de dag al last van mijn buik! dus ik zeg nog tegen mijn vriendin "nou zal mijn spatiche darm wel weer zijn" ik bleef ook gaan maar ja dat hoort er bij

Savonds was mijn man lief vroeg thuis. nog heerlijk samen gegeten
op geruimd en we gingen best laat naar bed! nog ffies een nummertje gemaakt (tenminste hoe je het kan noemen 38 weken zwanger) en mijn liefje sliep daarna binnen 10 minuten MAAR IKKE NIET!!! ik bleef gaan naar de w.c pfff had gewoon een schralle bips hahah omhalf twee snachts me telefoon erbij gepakt om is te kijken van hoe of wat en ja hoor om de 5 minuten
ik man lief wakker gemaakt met de worden :schat je dochter heeft het gehad" Maar hij geloofde het niet en sliep verder hahahaha
toen ben ik onder de douch gegaan komt hij de badkamer in ow je is het echt ik nee hoor schat ik had gewoon zin om heerlijk om twee uur in de nacht onder de douch te gaan hahaha.
toen heeft hij het zieken huis gebeld en we mochten gelijk komen!
om tien voor drie waren wij er om 4 uur kwam de gyn ik had al 6cm
ze heeft mijn water gebroken en een electrode op het hoofdje geplaatst om kwart voor vijf had ik al pers weeen maar ik moets het op houden tot 8 uur pfff:x wat een HEL!!! De kleine lag scheef voor de baarmoeder mond en daarom kwam de laatste 2 cm niet! om 8 uur mocht ik eindelijk gaan persen. ik kreeg er bij te horen dat ik goed moets luisteren want de baby had het zwaar! het hardje kon het niet goed aan!! Na vier keer persen hoorde ik de gyn tegen mijn man zeggen dat de OK gereed was en dat het een spoed KS
nou echt niet he ik vroeg of het nog 1 keer mocht
en ja hoor ze knipte mij ik en om 8.16 is roxeanne geboren op 1 april binnen de 6 uur

dus zo terug denkend vond ik het allemaal best mee vallen

liefs esseltje

 

Leuk om verhalen van anderen te lezen, bij deze mijn nummer 2.
Met 41+4 dagen op 26 april om 7.30 melden in het ziekenhuis. Kwart over 8 komt de dienstdoende gyn om de vliezen te breken en infuus aan te sluiten (hoera, dezelfde die de bevalling van Ruben ook heeft gedaan, klein vrouwtje, kort door de bocht maar heel prettig tijdens de bevalling). Om 10 uur zit ik weeen weg te zuchten en te praten met de verpleegkundige en de leerling. Even naar de wc, en in die vijf minuten ineens drie heftige, pijnlijke weeen. Help weeenstorm, en ik wil een ruggeprik (vorige keer kon dat niet meer omdat ik al te veel ontsluiting had). Gyn een schat, komt niet eens kijken maar belt gelijk anestesist om prik te regelen. Iets na 11 uur werkt dat spul en is de heftige pijn weg. Tussen 12 en half 1 komt gyn nog even kijken voor ze naar de poli gaat en mij overdraagt aan haar collega (wederom dezelfde als met Ruben, boom van een kerel maar voor de rest topvent). Heb in de gauwigheid al 9 centimeter te pakken (dat verklaard de pijn).
Tegen 2 uur verandert het gevoel van de weeen maar persdrang ho maar. Infuus op advies van gyn uit maar persdrang is er nog niet. Tegen half drie heeft gyn zo iets van persen meid (ja daag, ik voel nog steeds niet echt dat het moet). Een paar weeen passief geperst omdat het gevoel nog niet sterk genoeg was. Benen optrekken en persen is het devies, maar hoe hou je een been vast met een rottig zittend infuus waardoor je je hand niet fatsoenlijk kan gebruiken?
De eerste echte voelbare (veel minder erg als bij de eerste bevalling) wee komt de opmerking: daar is het hoofdje al, en bij de tweede krijg ik mijn dochter op m'n buik gelegd (He, ik heb niet eens gevoeld dat ze er uit kwam).
Eerste opmerking van de gyn: dat koppie heb ik vaker gezien, maar dit is gaaf. Hij doelde op de schisis van Ruben, voor de rest zag Mirte er volgens hem precies als haar broer uit. De nageboorte was er een paar minuten later.
Vanwege de ruggeprik een nachtje mogen blijven. Wat een verandering met de vorige bevalling, toen hadden ze nog geen kraamsuites en lagen Ruben en ik op een vierpersoonskamer. Nu lekker een eigen hokje met Mirte.