Helleu ladies! Hier afgelopen 13 september bevallen van een wolk van een dame. Ze is mijn tweede kindje, dus ik wist ongeveer wat me te wachten stond. Laat dat dan ook net het probleem zijn :-S, je gaat er toch nooit zo onbevangen in als de eerste keer. Maar goed. Bij mij rommelde het al een paar dagen. Ik had veel last van voorweeen, maar die ebden elke keer weer weg. Op de avond van de verkiezingen bleven ze maar komen. Ik hoefde ze nog niet weg te puffen, maar concentreren op mijn adem moest ik wel. Rond een uur of twaalf 's nachts wilde mijn man naar bed gaan, want hij was moe. Tja, ik ging maar met hem mee, want voor hetzelfde geld waren dit weer voorweeen en gingen ze vanzelf weer weg. Eenmaal in bed was hij gauw vertrokken, maar ik kon de slaap niet vatten. De weeen bleven maar komen en leken ook sterker te worden. Ze kwamen alleen niet vaker dan om de 8 a 10 minuten. Ik besloot om lekker beneden nog wat tv te gaan kijken tijdens het opvangen van die irritante rakkers. Manlief liet ik lekker slapen, ik zag geen reden om hem ook wakker te houden nu het allemaal nog wel 'houdbaar' was. Rond een uur of drie werden ze toch wel knap vervelend, dus ik belde de verloskundige om te vragen wat ik moest doen. Ze zei dat ik maar een uurtje moest gaan douchen. Als het voorweeen waren zouden ze waarschijnlijk over gaan, en als het echte weeen waren zouden ze waarschijnlijk sterker en/of regelmatiger komen. Zo gezegd, zo gedaan . Na afloop merkte ik niet heel veel verschil, dus ik belde de vk nog eens. Ze wilde wel langs komen, maar ik stelde haar voor om het gewoon even uit te zingen tot de volgende morgen, zodat zij nog even een paar uurtjes slaap kon pakken. De volgende ochtend kwam mijn man beneden, en ik zei tegen hem dat hij zijn plannen voor die dag maar moest afzeggen. Na mijn oudste dochtertje aangekleed te hebben, bracht hij haar naar de peuterspeelzaal (na afloop zou zij door vrienden opgehaald worden). Om 9.00 belde de verloskundige aan. Tijdens het toucheren constateerde ze 5 cm ontsluiting, en dat gaf de burger moed . Ze verwachtte dat het nu toch wel snel zou gaan. Maar omdat ze de dienst moet overdragen aan een andere collega moesten we even wachten op hun overleg voordat er een plan de campagne zou komen. Uiteindelijk werd besloten om mijn vliezen te breken. Dat zou ervoor zorgen dat de weeen nog sterker en regelmatiger zou worden. Nou inderdaad. Binnen een half uur stonden de tranen zo ongeveer in mijn ogen. De weeen waren veel sterker geworden en kwamen zo om de 4 minuten ineens. De verloskundige ging weg om nog een bezoekje in de buurt te doen, terwijl ik moed de weeen aan het wegpuffen was. Op een gegeven moment trok ik het alleen niet meer. Ik was moe, en het vooruitzicht dat dit nog wel eens een paar uur zou kunnen gaan duren, daar zakte de moed me van in de schoenen. Ik besloot toen dat thuisbevallen er voor mij toch niet in zat want verdorie...IK MOEST EN ZOU EEN RUGGEPRIK KRIJGEN!!! De verloskundige werd terug gehaald, en in de tussentijd was ik pas een halve cm verder. Ik vertelde haar van mijn wens en gezien het feit dat ik al een nacht had gemist gaf ze me groot gelijk. Ze belde met het ziekenhuis, en we konden meteen terecht. Een vriend werd opgebeld om ons te brengen, en na een helse rit waarbij elke drempel een bonus-wee leek op te leveren lag ik eindelijk aan de ctg-scan. Dat leek een eeuwigheid te duren zeg :-S. Na een half uur ging manlief maar eens kijken waar al dat ziekenhuispersoneel bleef. Toen kwam dan ook het voltallige circus binnen, de verloskundige van het ziekenhuis, twee verpleegkundigen en mijn eigen verloskundige. Tussen de bedrijven door zei ik tegen haar dat ik het gevoel had dat de baby mij 'kopjes aan het geven was', niet wetende dat dit gewoon persdrang was (ik heb bij mijn eerdere bevalling nooit persdrang gehad). De verloskundige van het ziekenhuis gaf me een beminnelijke glimlach, en zei na het toucheren dat ik volledige ontsluiting had, en dus mocht gaan persen. Ik was even van slag. Ik had mij ingesteld op nog een paar uurtjes rust met de ruggeprik, omdat ik nog geen drie kwartier geleden nog op 5 centimeter zat. Nou, niet dus. Het persen duurde uiteindelijk 20 minuten, waarbij ik fantastisch werd gecoached door de vk. Ik leek wel in trance waarbij ik alleen haar stem hoorde. Hoe ze zei dat ik de weeen de baas moest blijven, en over dat het hardstikke goed ging. Om mij heen was het een drukte van belang waarbij de ene verpleegster een nat washandje op mijn voorhoofd legde, en mijn man aankwam met een glaasje water en een rietje. Ergens vond ik dat een heel mooi moment. Zoveel mensen die samen werkten in een kamer om een wondertje op de wereld te zetten . Het laatste stukje was het ergst voor mijn gevoel. Het oprekken ging redelijk geleidelijk, maar met de laatste wee ging het ineens heel snel waardoor ik een enorme oerkreet slaakte, maar toen was ze er dan ook . Een glibberig lijfje van 4 kilo, maar o zo lief . Bij het inventariseren van de schade bleek alles volledig intact te zijn. Geen scheur of knip of wat dan ook, dat vond ik ook echt een verademing. Daar was ik erg bang voor geweest. De geboorte van de placenta voelt altijd een beetje als mosterd na de maaltijd. Maar je hebt je kindje al in je armen, dus van die 'geboorte' trok ik me niks meer aan Nu is het dan een week geleden, maar ik denk nog steeds veel aan de bevalling. Ik praat er veel over met mijn man, want ergens is het toch een soort traumatische gebeurtenis dat je moet verwerken. Ik kijk er wel positief op terug. Bovenal ben ik erg trots. Natuurlijk op die kleine meid, maar ook op het feit dat ik het gewoon zonder pijnstilling heb gedaan (ok, wel om gevraagd, maar niet gekregen, dat telt ook, toch? )
Onze zoon is op 30 augustus geboren. Woensdagochtend 29 augustus moest ik naar gyn in het ziekenhuis voor hartfilmpje en voor 3e strippen. (was toen 11 dagen overtijd) Voordat gyn mij ging strippen, zei ik tegen hem dat ik het zo zat was en was zo bekaf. Ging hij strippen, helaas nog geen cm ontsluiting. Zei hij; kom vanavond terug om hier te slapen, gaan we je morgen inleiden. Om 21.00 uur gingen we weer naar het ziekenhuis. Nog keer hartfilm van onze kleine en mijne... De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt en de vk wilde even voelen hoeveel cm ontsluiting ik toen had... Ze zei; je hebt nu 2cm ontsluiting, inleiding kan beginnen. Ging ze alles klaar leggen en om 8uur ochtend begon inleiding. En de vk brak de vliezen... Onze kleine had gepoept in vruchtwater... Weeen werd steeds erger en kon niet zo goed opvangen maar mijn vriend hielp mij zo lief. Ik ging liever zitten op stoel dan op bed liggen. Het mocht ook wel... Ik ging liefs onder douche staan, om weeen op te vangen maar dat mocht niet ivm matige variabiliteit van onze kleine. Elke uur kwam de vk controleren. Om ongeveer kwart voor 2 had ik 4 cm ontsluiting en de dokter vroeg of ik de ruggenprik wilde en dat wilde ik zo graag want weeen was heftig. Om half drie kreeg ik ruggenprik. Toen was ik zo vrolijk en vertelde een heel verhaal aan mijn vriend hihi want voelde weeen bijna niet. Alleen wat druk onder de billen en probeerde te slapen wat niet lukte. Om half zeven ongeveer had ik 8cm ontsluiting, was zo verbaasd dat het zo snel ging maar omdat ik ruggenprik kreeg, daardoor was ik ontspannend waardoor dan weeen sneller kwamen. Om kwart voor 8 kreeg ik presdrang en schreeuwde dat ik zo graag wilde persen, dus de vk werd opgeroepen en mocht ik gaan beginnen met persen... Was zo heftig! Hij kwam niet eruit... Zei de vk; kom op... Persen persen persen.... Toen zei de vk; waarschijnlijk keizersnede, kom op persen! We gaan eerst vacuumpomp proberen, probeer eerst zelf te persen blablabla.... Uiteindelijk pakte hij de vacuumpomp wat ik echt niet leuk vond, toen zei hij oke lukt niet zo, je wordt ingeknipt... Voelde het bijna niet en toen moest ik nog keer persen, kwam hij eindelijk.. Omdat hij in vruchtwater had gepoept, kon mijn vriend navelstreng niet knippen. De vk had het geknipt en wilde meteen meenemen naar controletafel om naar ademhaling te luisteren maar hij huilde meteen en was niet nodig dus kreeg hem meteen op mn borst wat wij zo geweldig vonden... Wij janken.... Bleven naar hem kijken, ondertussen werd ik gehecht, ze had eerst verdoofd wat het niet gelukt was, AUW pijnlijk joh! Uiteindelijk 6 hechtingen... Maar god, we waren het alles vergeten toen we onze zoon op mijn borst hadden...
Leuk topic dit om hier je verhaal te plaatsen. Ik ben op dinsdag 11 september ingeleid met precies 40weken Ik wist niet dat ik uiteindelijk in het ziekenhuis zou bevallen, Thuis bevalling stond gepland en volgens de vk kon dat ook allemaal. Totdat ik de 7 september in het ziekenhuis aan de ctg lag omdat ik mijn kleintje steeds minder voelde Gelukkig waren de ctg s goed. Nadat de gynaecoloog aan mijn buik had gevoeld zei ze meteen dat word een klein kindje! Dus ik kreeg op aandringen een groei echo waarop dus idd bleek dat ons meisje veelste klein was.. Bij de vk werd steeds gezegd dat ze goed op de groei lag.. Al had ik die echo niet gehad dan denk ik dat ik gewoon thuis was bevallen..?! Maargoet maandags moest ik terug komen bij de gynaecoloog en een ctg.... De gynaecoloog heeft mij toen gestript.. Die nacht kreeg ik al weeen maar ze waren nog goed vol te houden.. Om 07:00 uur sochtends stonden we in het ziekenhuis voor de inleiding best zenuwachtig en gespannen. Ik had die ochtend al 3 cm ontsluiting dus mogt meten aan het infuus verloskundige heeft toen mijn vliezen gebroken , dit was om half 8, en om 8uur begonnen de weeen echt op gang te komen eerst nog om de 3minuten later had ik een weeen storm en kwamen ze achter elkaar , ik hield Het niet meer! Wat een pijn zeg! Ik heb op Het randje van het bed gezeten, gelegen, in de vreemdste houdingen en maar de weeen wegpuffen.. In 2uur tijd was ik van 3cm. Naar 6 cm gegaan..ik heb toen een pompje aan me infuus gekrgen wat de scherpe randjes van de weeen zou moeten weghalen helaas werkte dit bij mij totaal niet ik werd alleen maar duizelig en kreeg een zuurtstofmasker op , ze hebben daarom ook Het pompje vrij snel weer verwijderd omdat ze ook zagen dat het niet werkte bij me,in anderhalf uur tijd was Ik van 6cm naar 8cm gegaan , het laatste stukje was echt killing en ik kreeg persdrang, jeetje wat voelt dat vervelend zeg haha! De verloskundige is nog eenn keer gaan voelen van binnen...en na 20min had ik 10cm ontsluiting en mogt ik eindelijk persen met 30min was mijn dochter er! Apentrots en ook papa heeft goed geholpen bij de bevalling! Washandje op me gezicht en hoofd en benen vastgehouden. ik kijk goed teug op mijn bevalling en vond Het een mooi iets ondanks de pijn! Binnen 3en een half uur is ze geboren super snel dus. Enige nadeel vond Ik dat ik 2 dagen last heb gehad van naweeen... Maar daarna gelukkig niet meer. Ben ingeleid omdat mijn dochter te klein was, En de placenta ook. En er was te weinig vruchtwater meer
Bevallingsverhaal is kort maar krachtig Zondag 9 sept. (uitgerekende datum) zou ik gestript worden, of althans, er zou gekeken worden of dat kon. Dat was het geval, had 2 cm ontsluiting, dus gestript om 16.00u. Gelijk daarna kreeg ik wat krampen, en na even timen bleken ze om de 10min. te komen. Dat ging zo door, maar 's nachts zakte het wat af. Maandag 10 sept. werd ik wakker met krampen, die de hele dag door om de 10min. kwamen. Vk 's avons nog gebeld omdat ik groenig vocht verloor (hele dag al) en ik twijfelde toch of het vruchtwater was of niet. Maar volgens haar was dat niet het geval, en ook zou ik geen weeen hebben. 's nachts ook de hele nacht om de 10min.krampen gehad, maar ik zag het niet echt als duidelijke weeen, ze duurde tenslotte ook nog geen minuut, en pijnlijk waren ze ook niet. Dinsdag 11 sept. was het nog precies hetzelfde liedje, tot iets voor 13.00u, toen kreeg ik van het ene op het andere moment een wee, en 5 min. later weer 1, en 4 min. later weer 1. Dus om 13.00u gebeld, dat ik bloedverlies had en weeen om de 5min. Mets dat ik dat vertelde, kreeg ik weer een wee, en 2 min. later weer 1. Eerst moest ik het van de vk aankijken, maar omdat het ineens zo rap ging, zou ze komen. Om 13.15u telefoon neergelegd, kreeg ik weer een wee, en gelijk had ik een drang van onder, net of ik persen moest. Om 13.30u kwamen ze om de minuut, vk gebeld, die was gelukkig al vlakbij huis. Om 13.45u was ze er, gelijk naar boven gegaan, en bleek dat ik al 6cm ontsluiting had. Ik moest maar even van bed, kon de vk (stagaire) het bed klaarmaken voor bevalling. Stond amper naast het bed of ik kreeg een perswee, maar volgens vk was dat niet het geval. Gelijk daarna kreeg ik er weer 1, maar ook dat geloofde ze niet. Tot ik op het bed mocht gaan liggen, ik zette 1 stap toen mijn vliezen braken (groen vruchtwater!! Had ik maandags avonds dus toch een goed gevoel gehad) dat was 14.05u, ik ben op bed gaan liggen, vriendlief was met zoontje van 16 maanden beneden bezig, (oppas was niet te bereiken, zul je altij net hebben) die heb ik heel hard geroepen dat ie naar boven moest komen, dus die kwam met zoonlief op de arm boven gerend. Echt net net op tijd, want koppie van zoontje was er al, en om 14.09u is hij geboren! 4min. na het breken van de vliezen en in totaal maar 1 uur en 9min. Moet wel zeggen dat het me allemaal te snel gegaan is. Zoontje is 2 weken oud, maar kan het nog niet echt beseffen allemaal. (wat bevalling betreft) Had nooit verwacht dat het zo rap zou gaan. (na 2 bevallingen van 11 en 10 uur) Maar hij is er, en we genieten vol op van hem en zijn grote broer!!
Hoi allemaal, Ik had mijn bevallingsverhaal ook al in een apart topic gezet, wist niet dat er al een een topic was. Dus ook maar even hierin gezet 5 maanden geleden ben ik bevallen van mijn 2de kindje. Bij mijn eerste kindje heb ik er 18 uur over gedaan nadat mijn vliezen al 24 uur gebroken waren. Deze bevalling in anderhalf uur! Met 40.6 dagen werd ik gestript. Ik had toen 2 cm ontsluiting. De volgende ochtend kreeg ik een beetje weeën, de verloskundige kwam en ik bleek nog steeds 2 cm te hebben. Omdat ik een enorme angst heb om misselijk te worden hadden we van tevoren afgesproken dat ik op tijd een ruggenprik zou krijgen. De verloskundige gaf me dan ook de keus om al meteen naar het ziekenhuis te gaan. Rond 11 uur kwamen we aan bij het ziekenhuis. Ik werd aan de CTG gelegd en had inderdaad heel af een toe een wee(tje). Ik schaamde me eigenlijk omdat ik nog geen pijn had en volgens de verpleegkundige was het erg druk. 11:50: zijn mijn vliezen doorgeprikt. N had in het vruchtwater gepoept. Meteen daarna kreeg ik enorme weeën. 12:30: kreeg ik een ruggenprik. Naar mijn idee hielp die voor geen meter. Ik had een enorme druk onderin. 12:50: 6 cm ontsluiting 13:00: PERSDRANG!! 10 cm ontsluiting. Ik mocht persen. Wat voelde dat heftig!! Veel heftiger dan bij mijn zoontje. 13:20: N is geboren. N huilde niet goed door en werd aan de beademing gelegd. Na 20 minuten bleek alles goed met haar te zijn en werd ze bij me gelegd. Toen begon de HEL . Ik kreeg enorme rug weeën, de pijn was niet te verdragen. Omdat mijn polsslag dubbel zo hoog was werd nu ik aan de beademing gelegd. Ik verloor ook heel veel bloed. Ik smeekte om pijnstilling en wilde zo graag onder narcose.(Ik heb de 5 dokters/verpleegkundige zelfs nog van me afgeslagen) Uiteindelijk om 16:00 mocht ik naar de OK. Toen ik om half 6 wakker werd was de pijn weg en kon eindelijk genieten van mijn dochtertje. Wat bleek: Een vaatje in mijn baarmoeder ging niet uit zichzelf dicht D.m.v een ballon in mijn baarmoeder hebben ze hem dicht gedrukt. Ik ben in totaal 3,4 liter bloed verloren en heb de dag erna een bloedtransfusie gehad. Het is alweer even geleden, maar toch wilde ik het even van mij afschrijven. Voor de geïnteresseerde dus ook maar even op het forum gezet.
Ha meiden, Hier mijn bevalling: zondag op maandag nacht kreeg ik na al 2 keer voorweeen gehad te hebben weer onregelmatige en pijnlijke weeen. Deze hielden de hele dag aan en om 4 uur toch maar besloten om de vk te bellen aangezien ik de nacht al niet had geslapen wat ik kon doen om die nacht wel wat te slapen. Ze raade aan om lekker een uur onder de douche te gaan staan en ik moest om 8uur nog maar even terug bellen of het door had gezet of af was genomen. Dus om 8uur belde ik dat ik geen verandering voelde. Hierop vertelde ze dat ik evt op slaapconsult kon in het ziekenhuis of thuis de nacht kon prberen door te komen omdat het ziekenhuis nu geen bevallingen meer ging inleiden tenzij echt niet anders kon. Ik heb besloten thuis te blijven en zou de volgende ochtend om 9 uur terug bellen. Die nacht weer vanaf ongeveer 2 uur wakker gelegen de weeen bleven op het zelfde niveau, pijnlijk en onregelmatig, toen was ze om 10 uur bij ons. Daar heeft ze vliezen gebroken in de hoop dat het dan toch echt zou doorzetten, had toen ongeveer 2 cm ontsluiting, om 12 uur was ze terug en waren mijn weeen helemaal ingezakt, veel minder en nog onrgelmatiger. Hierop toch naar het ziekenhuis om dan maar in te leiden want mijn weeen waren niet sterk genoeg om de bevalling volledig door te komen. Eenmaal in het ziekenhuis, aan de ctg gelegt en een infuus met weeen opwekkers. Omdat ik al bijna 2 nachten had gemist kon ik niet meer omgaan met de pijn en was ik steeds bijna aan het hyperventileren, toen toch maar voor pijnstilling gegaan en kreeg ik een ruggenprik, wat was dat heerlijk! Van te voren wilde ik dit echt niet maar toen toch wel. Hierdoor kon ik tot rust komen en me opmaken voor het persen. Ontsluiting schoot toen gelukkig wel op. Even na 9 uur mocht ik gaan persen en om 9.16 is Leon geboren. Wat een goed gevoel. Helaas kwam mijn placenta niet los en verloor ik teveel bloed. Dus na een half uur lag ik onder narcose op de ok. Achteraf hoorde ik dat ik 2 liter bloed was verloren, om half 3 lagen we lekker op zaal en kon ik mijn ogen niet afhouden van onze kleine man! Gelukkig mocht mijn vriend ook blijven slapen, die was zo moe en kon echt niet meer autorijden. De volgende dag heb ik nog een bloedtransfusie gehad omdat mijn HB wat laag was. Na nog een nachtje mochten we lekker naar huis.
Bijna 2 weken geleden ben ik bevallen van ons 5e kindje. De hele zwangerschap ging het prima met me, ik heb me nog nooit zo goed gevoeld tijdens een zwangerschap! Ik hoopte dus ook dat de bevalling zonder medische ingrepen zou verlopen. Mijn andere 4 bevallingen zijn ingeleid ivm medische redenen. Aan het einde van de zwangerschap had ik al aangegeven aan de vk dat ik erg graag thuis wilde bevallen. Volgens haar zouden we er met elkaar alles aan gaan doen om deze wens in vervulling te brengen. Ik had er een goed gevoel bij! Met 40 weken kon ik helaas nog niet gestript worden en eigenlijk begon ik me een beetje onrustig te voelen, zou ik dan alsnog ingeleid worden?? Op zaterdag, ik was toen 40.2 kreeg ik wat last van voorweeen en verloor ik elke keer wat van de slijmprop. Helaas zette het die dag niet echt door. 's Avonds rond een uur of 11 begon het toch weer wat te rommelen. Vanaf half 12 kreeg ik weeen om de 10 minuten en vanaf half 1 rond de 6/7 minuten. Om 1 uur manlief wakker gemaakt met de vraag of hij het bed op wilde maken met een zeiltje ed en toch maar de vk gebeld. Ik had niet het idee dat het écht al begonnen was, maar wilde toch wel graag weten hoe het er voor stond. Om half 2 was de vk binnen en had ik weeen om de 5 minuten. Ze waren nog goed te doen. Bij het toucheren bleek ik al 7 cm te hebben, ik wist niet wat ik hoorde!! M'n man ging gelijk alles klaar zetten met de vk en de kraamzorg werd gebeld. Ik pufte ondertussen op mijn knieeen de weeen weg en vond het allemaal nog prima vol te houden. Rond een uur of 2 werden ze toch wel wat gemener en kreeg ik een drukkend gevoel tegen mijn stuitje. De vk zei dat ik op bed moest gaan liggen, want de persweeen zouden heel snel gaan beginnen. Dat klopte idd ook, want al snel begonnen die. Bij de 1e perswee braken de vliezen en bij de 2e stond het hoofdje al. Dat was wel even heel heftig, want ze wilde absoluut niet knippen en ook niet dat ik in zou scheuren. Ik moest dus goed naar haar luisteren, maar werd ondertussen flink afgeleid door de kraamverzorgende die aan de deur stond te kloppen. M'n man kon de deur niet open doen, want dan zou hij niet bij de geboorte van zijn kind zijn.... Om 12 over 2 werd onze prachtige zoon geboren! M'n wens om thuis te bevallen is in vervulling gegaan en 't was eigenlijk gewoon een makkie!
Mijn bevallingsverhaal: Om 03.00 uur braken mijn vliezen en het was mijn eerste bevalling, dus meteen de VK gebeld. Die zei; ga nog maar even slapen. SLAPEN?! Het was zo spannend voor ons, want je weet niet wat je te wachten staat. Slapen kwam er dus niet van, ik ben in bad gegaan en manlief heeft mijn vruchtwater van de vloer geruimd Ondertussen hadden we onze ouders op de hoogte gesteld, want onze moeders zouden bij de bevalling zijn. Om 03.30 uur kwam de eerste wee, voelde nog meer aan als een lichte buikkramp en zo hielt het aan, om de 10 minuten, dan weer 7 en dan weer 10, geen regelmaat. En makkelijk te doen. Om 04.30 stond mijn moeder al aan de deur en om 05.00 uur mijn schoonmoeder. Weeën waren nog steeds hetzelfde en makkelijk vol te houden. Zo ging de nacht verder... en onze moeders bleven ons maar gezelschap houden. Om 9 uur kwam de VK om te kijken hoe het ermee stond. Pas 2 cm ontsluiten! Pff, dat gaat een lange rit worden als het zo blijft. Nadat de VK weer wegging, werden de weeën wel wat heftiger en nu kwamen ze met regelmaat om de 6 minuten. Manlief hielt het bij met een stopwatch, was wel schattig! Met een beetje heen en weer wiebelen waren ze prima te doen. Om 12 uur kwam de VK weer langs,, nu had ik 4 cm! Jee, we zijn wat opgeschoten. Erg vlot ging het naar mijn gevoel niet, maar toch een stapje vooruit. De weeën werden pijnlijker, en wij hadden een soort dressoir in huis staan, dat werd mijn beste vriend. Erop hangen en heen en weer wiebelen. Tijdens de lunch, knuffelde ik een aantal keer met de kast. Onze moeders moesten er wel om lachen, maar ik begon het wat minder grappig te vinden. Ze kwamen om de 4 a 5 minuten. Om 14 uur stond de VK weer aan de deur. We zaten nu op 6 cm, pff gelukkig, 1cm per uur volgens het boekje ging het nu. Natuurlijk ging ik tellen, ik dacht nog 4 uur en dan kunnen we! Niets was minder waar..... De VK kwam om 18 uur langs en nog steeds 6cm. De weeën waren al pijnlijk en ik begon het al zat te worden, om de 4 minuten naar die kast te lopen. En zelfs dat hielp niet echt meer. Ik had buikweeën, dus dat was ook niet weg te masseren door manlief, ik moest ze echt op een of andere manier zelf weg krijgen. Om 20 uur kwam de VK weer eventjes kijken, nog steeds 6cm, dit kon niet waar zijn?! Waarom werkt mijn lichaam niet? En ik werd er zo moe van, we hadden al een nacht overgeslagen en het zag er naar uit dat er nog een nacht aan zou komen. Ik wilde een ruggenprik! Ik was moe en wilde slapen! Mijn VK vond dat geen goed idee en moest nog een tandje bijzetten. De weeën werden echt pijnlijk, soms had ik er in 6 minuten tijd 3 achter elkaar. Om 22 uur kwam de VK weer even kijken. Toen ze binnen kwam, begon ik meteen over een ruggenprik, was er klaar mee! Ze ging eerst kijken hoe ver ik was, 9cm en kreeg geen ruggenprik want ik ben er bijna, zei ze.... Nou, oke, dat laatste stukje kon ik dan ook nog wel dacht ik. Een uurtje later kwam ze weer, ze ging weer kijken, nog steeds 9 cm, pfff.... maar ik mocht nu wel naar het ziekenhuis, want de tijd ging dringen, mijn vliezen waren bijna 24 uur gebroken. Om 0.00 uur moesten we in het ziekenhuis zijn. Wat was ik blij dat ik naar het ziekenhuis mocht, ik heb manlief meteen alles laten pakken. En ik stond om 23.30 al klaar om te gaan. Gelukkig maar 1 keer een wee moeten opvangen in de auto. We wonen ongeveer 10 minuten van het ziekenhuis af. Eenmaal daar aangekomen. Kreeg een verloskamer aangewezen en kon me installeren. Volgens manlief en onze moeders, was er nogal een discussie gaande op de gang. Tussen een gyn van het ziekenhuis en mijn VK. De gyn ging mij toucheren en jullie geloven het nooit, ik zat nog steeds op 6cm!!! Wat een teleurstelling! Ik was helemaal nog niet zo ver! Mijn VK werd verzocht het gebouw te verlaten en de gyn nam het over. Er werd een ruggenprik aangeboden, heeeel graag zei ik! Rond 01.30 uur kreeg ik 'm, wat een opluchting was dat en wat heeerlijk! Ik kon weer lachen! En daarna lieten ze me eventjes slapen, zodat ik weer wat energie zou krijgen. Rond 03.00 uur kreeg ik wee opwekkers en om 9.00 uur had ik 10cm ontsluiting, eindelijk!!! Na 5 minuten persen, is ons zoontje om 9.52 uur geboren! Dit was mijn verhaal
Na twee weken van slecht slapen en voorweeen ! Was ik het op zondag negen september helemaal zat. Ik denk bel t ziekenhuis op om te vragen of er iemand was die mij wilde strippen was inmiddels uitgeteld en dacht wie niet waagt wie niet wint. Geen probleem was het antwoord van de dame aan de telefoon kom maar langs ! Uurtje later stonden we in het ziekenhuis en heeft een verloskundige mij gestript. Ik dacht al mmhhh dat was kort volgens mij duurt strippen normaal langer maar in de auto terug naar huis kreeg ik weeën. Niets bijzonders maar er leek effect ! Yeah ! Na twee uurtjes zwakte de weeën af en baalde ik als een stekker ! Ben maar op de bank gaan liggen en viel in slaap. Werd wakker met een enorme wee en voelde iets in mijn slipje. Dit bleek mijn slijp prop Vol gespannen weer op de bank met mijn dochter en manlief maar niets hoor !! Rond een uur of een snachts werd ik weer wakker van de weeën en ben uit bed geslopen om in de huiskamer alleen de weeën te voelen ! Want ze deden geen pijn. Dit veranderde na een uur en ineens kwamen ze als een gek ! In me buik. Ik onder de douche en puffen ! De wee leek een uur aan te houden en ik mijn man Wakker gemaakt ik zei maak jade wakker bel papa want ik wil naar t ziekenhuis. Hahaha zie mijn dochter nog slaap dronken als een gek door het huis heen rennen ! Hahahaha ik lag op handen en knieën op bed de weeën p te vangen terwijl mijn man kalm ? Iedereen belde. De vlos wilde mij spreken maar het was zo heftig dat het 5 minuten duurde voordat ik uit mijn woorden kon komen. Ze zei kom maar direct ! Mijn dochter zat inmiddels bij mijn vader in de auto en ik en mijn man vol gas naar het radboud ! Daar aangekomen moesten we 800 meter lopen naar de verloskamers en ik voelde geen wee meer. Aan het ctg ruim een half uur maar geen wee meer te bekennen. Mijn man zei kom we gaan naar huis ! Volgende keer beter. Ik zei dikke L ! We blijven hier ik ga niet meer naar huis zonder baby ! De gyn en de vlos kwamen er bij en die twee waren twee vlotte dames ! Ze hadden flink lol. Ze boden aan mij nogmaals te strippen en dan rond 6 uur een ballon in te brengen. Ik zei tegen mijn man ga maar lekker thuis een uurtje of wat slapen ik bel je wel. In eerste instantie wilde hij blijven maar na aandringen van mij ging hij toch. Deze keer voelde het strippen heel anders en er kwam bloed mee. Ik dacht nog nu is het bingo en ik kreeg direct weeën had 1 cm ! De dames gingen weg en ik heb een uurtje gedoezeld en toen kwamen ze Aan met de ballon welke werd ingebracht. Dat viel me allemaal reuze mee en ik bleef lekker liggen en beetje de krant lezen. De weeen bleven komen maar nu in mijn rug. De uren versteken en om 12 uur belde ik mijn man ik zei dat hij moest komen. Hij bleek Al op de gang te staan. Ik werd naar een andere kamer gebracht en ben daar eerst onder de douche gaan staan. Men ! Dat was fijn. De weeen deden flink pijn maar ik kon ze hendelen. Na een uurtje merkte ik dat mijn man zich verveelde en belde mijn zusje of ze ons gezelschap wilden houden Hahha ze was er binnen tien minuten. We hadden de grootste lol en het werd een gezellige boel. Tijdens de weeen vloekte ik wel heel erg maar als ze weg waren ouwehoerde ik weer mee. Had wel continue een warme kruik op me rug. Ik legde de kruik tegen mijn onder rug en klemde dan hard tegen de muur Aan ! H Rond drie uur kwamen de artsen kijken en dachten mmhhh dat word niets. Maar omdat de ballon uitgevallen was toucheerde ze toch even en wat bleek 6 cm. Wij waren in jubel stemming 6 cm zonder al te veel drama bereikt. We bespraken pijnstilling en ik zei doe maar een Ruggeprik. Maar omdat ik zo lollig was gaven ze daar geen gehoor aan. Ik werd terug gereden naar de verloskamers en ze braken mijn vliezen en toen !!! Was hèt uit met de pret. Ik belande in een weeen storm. En dacht serieus dat ik gek werd. Puffen lukte niet en ik rende de hele verloskamer door. Heb gevloekt als een viswijf en voelde een pijn die ik niet kan beschrijven. Uren lang hebben ze me laten rennen terwijl ik smeekte om pijnstilling. De verloskundige stonden hulpeloos te wezen en mijn man en zus hielpen mij. Heb echt gekrijst als een varken Rond zes uur is mijn zusje de gang op gerend en heeft gegild om een arts ( terwijl er drie verloskundige op mijn kamer stonden waarvan een stond te huilen ) de arts rende de verloskamer in en trof mij als een wilde beest onder de douche aan. Hij probeerde mij aan het puffen te krijgen en zei Sonja !!! Pfffff pfffff pffff en ik schreeuwde terug fuck fuck fuck ! Hij zei tegen de huilende vlos hoe lang is mevrouw al zo en mijn man zei al ruim twee uur. Samen met mijn man gooide de gyn mij op bed en zei je mag persen. !! Ik wilde niet meer en bleef de anesthesist welke al twee uur zogenaamd onderweg was vervloeken ! Heb zelfs om heroïne en euthanasie gevraagd zo gek werd ik. De gyn sprak mij stevig toe en bij de volgende wee mocht ik persen ! En ja hoor ik kakte alles onder ! Heb me zo geschaamd Het persen was vreselijk maar ook fijn tegelijk en mijn man steunde mij zo goed me zusje trouwens ook. Toen het hoofdje stond dacht ik Jezus mina en bij de volgende wee was ze daar !! Heb zo gegilt en gehuild van blijdschap ! Was een prachtig moment. Zo intens !!! Jennah werd op mijn buik gelegd en heb serieus een uur liggen huilen van blijdschap ! Een minuut later was de placenta daar en konden we de familie Bellen. En ik zou het zo weer doen, Alleen liet me niet meer afschepen. Als ik om pijnbestrijding vraag wil ik het hebben. Geen smoesjes meer. Nu weet ik dat ik pers weeen had. Twee uur lang. De volgende keer herken ik dat meteen. Mijn eerste was met een ks dus ik had geen ervaring. Geschreven op de iPhone hoop dat er geen spellingsfouten in zitten.
Erg mooi verhaal! Je hebt er wel lang over gedaan pff... Maar nu heb je iets moois wat terug gekregen! Wat heb je toen daarna gedaan met de VK? Nog met de VK gesproken na de bevalling? Of bij jou langs geweest thuis? Vind het wel raar van de VK....
Hier mijn verhaal over de bevalling van Levi nu 3 jaar geleden. Levi is s' nachts geboren. Die avond lagen we pas laat in bed. Rond 00.30 uur. Helemaal niet moe dus was nog aan het lezen. Om 02.00 uur kreeg ik wat krampen in mijn buik. Niks pijnlijks verder. Om 03.30 dacht ik dat het toch redelijk regelmatig was, dus heb ik het opgemeten qua tijd. En ja hoor. Het waren echt weeen. Wel raar want echt pijnlijk was het lang niet. 04.00 uur mijn man wakker gemaakt en de verloskundige gebeld. Ik zei nog tegen hem, ga maar slapen, want waarschijnlijk zegt de verloskundige, ik kom om 08.00 uur nog een keer terug. Niet dus. Ik bleek al 8 cm ontsluiting te hebben. Eigenlijk zonder veel pijn te voelen. Ze heeft mijn vliezen gebroken en toen begon het wel pijnlijk te worden. Uiteindelijk is Levi geboren om 05.30 uur. Heb een geweldige bevalling gehad. Nu vind ik het allemaal erg spannend. Ze zeggen altijd dat een tweede sneller komt. Maar voor mn gevoel kan het niet sneller! Hahaha
Mijn verhaal: Om 09.30 met 41-3 de 3e strippoging (au!), had 2 cm. De dag ervoor al () de slijmprop verloren. Om 10u om de 3 min harde buiken met ongi gevoel, even aankijken en met een app rond 11u berekend dat t toch wel erg regelmatig was. Nog even naar de albert heijn geweest en geluncht. Rond 13u30 vk gebeld met de boodschap regelmatige harde buiken maar niet pijnlijk. Daarna in bad gegaan om te checken of t zou doorzetten. En ja hoor, om de 2-3 min rugweeen van 1 minuut. Man is naar huis gekomen. Wel nog goed weg te puffen in bad. 16u30 check van de vk, nog steeds 2 cm . Moest bellen als het echt pijnlijk werd. Rond 18u was dit wel het geval, helemaal misselijk van de pijn en weeen waren moeilijk op te vangen. Nooit gedacht maar om 19u man laten bellen dat ik een ruggenprik wilde. Vk was er een half uurtje later, pas 3 cm , nu zeker een ruggenprik! Dus hop naar het ziekenhuis, daar een half uurtje later opeens 5 cm, huh? Arts heeft me aan t twijfelen gebracht mbt ruggenprik, ok dan maar pethidine op voorwaarde dat een ruggenprik nog wel kan indien gewenst. Vliezen doorgeprikt en de boel flink ondergekotst. Pethidine maakte me wappie maar hielp niks tegen de pijn. Rond 00u radeloos vd pijn, en nog steeds 5 cm . Moest aan de wee opwekkers maar dan wel eerst ruggenprik. Voordat ie gezet was en helemaal werkzaam was t 02.30. Ondertussen ging zn hartslag omlaag en kreeg ik met 7 cm persdrang, huh? Sterrenkijkertje blijkbaar, dus op mn zij gelegd en al mee drukkend is ie gedraaid. Wel eng want bij elke wee zag je zn harstlag dippen. Om 04 met 9cm mocht ik gaan persen, wat heerlijk!!! Laatste cm heeft de arts weggeduwd. Toch wel ongerust ook en de arts heeft een echo en 2x krasje op zn hoofd gemaakt om zn conditie te checken. Na 1 uur persen de vacuumpomp erbij gehaald (en blijkbaar een grote schaar die ik nooit heb gezien) en vlak voor 05u was ie er! Gelukkig helemaal gezond en hij mocht lekker op mn buik liggen. Heb van al t gerommel (prikken, knip, ruggenprik etc) weinig gevoeld maar die rugweeen.... Bah! Al met al een heftige ervaring maar je krijgt er zoiets geweldigs voor terug!!
2e Bevalling. Ingeleid met 41 weken. 9.00 uur vliezen gebroken.... ( had 2 cm ontsluiting ) Ctg voor een uur,.... nog geen weeen. 10.00 uur infuus gezet. 10.30 uur- 12.30 uur om het half uur verhoging vd weeen- opwekkers. 13.15 uur volledige ontsluiting... 13.40 uur was hij er. 3920 gr, 52 cm en dat allemaal zonder kleerscheuren 2,5 uur later al wandelend het ziekenhuis verlaten,...
Oké, mijn bevallngsverhaal van zo'n 2,5 jaar geleden... Op dinsdagavond voelde ik een knap in mijn buik, dat ging samen met licht vocht verlies. Verloskundige meteen gebeld, want de baby was nog niet ingedaald. De verloskundige kwam meteen, maar constateerde geen vruchtwater verlies. Wel was de kleine bezig om te gaan indalen. Op woensdag was ik mijn gebruikelijke rondje schoonmaakwerk aan het doen tot ik om 17:45 uur ineens iets voelde lopen en er een plasje vocht op de grond lag. Wat vocht opgevangen, dit was duidelijk vruchtwater. Verloskundige gebeld, en ik moest afwachten tot de weeën zouden beginnen en regelmatig kwamen. Om 22:30 maar naar bed, zonder weeën, want de volgende dag zou ik sowieso naar het ziekenhuis moeten.... Vanaf 23:00 begonnen de weeën. Die nacht de was nog gestreken, oven en magnetron schoongemaakt, pizza gebakken, honden geborsteld...noem maar op, het moest nog even gebeuren. Om 6:00 verloskundige nog maar gebeld omdat de weeën nu echt al een uur regelmatig kwamen. Ze was bezig met een bevalling, maar ik moest maar komen naar het geboortehuis. Ik had nog maar 1 cm ontsluiting, en ze vermoedde dat de kleine nog ff in stuit was gaan liggin. Ik moest maar naar huis en dan om 9:30 terug komen voor een echo. Zo gezegd, zo gedaan. Om 9:30 echo, kleine lag niet in stuit, en alles zag er goed uit. Maar nog steeds maar 1 cm ontsluiting. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een infuus met wee- opwekkers omdat de ontsluiting niet wilde vorderen en mijn vliezen toch vermoedelijk al die dinsdag gebroken waren. Om 11:30 kwam ik aan in het ziekenhuis, om 13:30 werd er een ruggeprik gezet en het infuus geprikt. De wee-opwekkers moesten nu het werk gaan doen... Toen de verloskundige een elektrode op het hoofdje van onze baby wilde plakken, prikte ze mijn vliezen door; mijn bovenvliezen waren blijkbaar gebroken! Om 18:00 had ik, nog steeds maar 4 cm, dus infuus ging weer omhoog. Om 20:00 had ik eindelijk volledige ontsluiting. Omdat de verloskundige bezig was met een andere bevalling moest ik de persweeën maar even wegpuffen. Om 21:30 mocht ik een beetje mee gaan persen, en vanaf 21:50 mocht ik volle kracht mee persen. Omdat het persen niet lukte, zijn ze vanaf 23:00 begonnen met fundus- expressie. Uiteindelijk is zoonlief om 23:28 geboren. Hij bleek een sterrenkijkertje te zijn... Met 53 cm en 3555 gram was ik een zoontje en een totaalruptuur rijker...
Hallo dames, hierbij mijn bevallingsverhaal: Dinsdagavond om 20.00 kreeg last van mijn onderrug,bekken. belde mn zus op om te vragen wat zij deed bij deze pijnklachten toen zij zwanger was, een pittenkussen ertegen aan was haar advies.Ik had niet verwacht dat dit het begin was van de bevalling, op dat moment was ik namelijk nog maar 35 weken zwanger en een top zwangerschap gehad,had alleen maar een buik en verder totaal geen klachten. Was dus niet verbaasd dat ik die dinsdagavond `eindelijk`wat klachten ging krijgen. Om 22.00uur gingen we naar bed,toch nog maar even gauw de trap afgerend om naar het toilet te gaan en daar braken spontaan mijn vliezen! een complete waterval wat maar bleef stromen!! Mijn man er bij geroepen en allebei stroomde de adrenaline door het lichaam. We zouden die donderdag een afspraak hebben bij de verloskundige om alles door te nemen wanneer je moet bellen en dergelijke. Wij wisten nu nog van niks dus maar in het zwangerschapsboek opgezocht en uiteindelijk de verloskundige gebeld.Ze reageerde rustig en adviseerde om plat in bed te gaan liggen en dat ze er aan kwam,maar wacht het huis is niet opgeruimd,dus hup alles nog aan kant gedaan en vluchttas nog ingepakt,die stond nog niet klaar want ja moest nog 5 weken en de eerste komt toch altijd te laat,..... vk kwam en had 1 cm ontsluiting. omdat de weeen toenamen moesten we naar het ziekenhuis.om 0.00 waren we daar en werd ik aan de ctg gelegd en daar was duidelijk op te zien dat er weeen waren.voelde me erg goed en erg overdonderd.gehele nacht wakker geweest en het was allemaal zeer goed te doen,moest helaas wel hele tijd in bed blijven liggen,bah.uiteindelijk had ik om 17.30uur 5 cm ontsluiting en begonnen de weeen vervelend te worden,omdat het zo weinig opschoot gekozen voor een ruggenprik en weeen opwekkers. Om 22.00 bijna volledige ontsluiting en werd de ruggeprik uitgezet. om 23.00 uur kwamen de persweeen maar het schoot niet op,de opwekkers werden opgeschroefd en het werd erg pittig,om 0.30 uur was ik helemaal op,gynaecoloog erbij,kreeg een knip,vacuum werd erbij gehaald en bij de volgende perswee duwde de verpleegkundige hard op mn buik en eindelijk met duw,pers en trek werk is ons zoontje geboren om 1.00uur donderdagochtend,.... hij was ook een sterrenkijkertje. hij was 51cm en 2760 gr.1minuutje bij me mogen liggen en werd hij meegenomen naar de couveuse afdeling. het was een pittige bevalling en heb er een lange tijd last ervan gehad. het allervervelendste vond ik nog wel dat ik 2 uur later op zaal lag,ons zoontje op de couveuse afdeling en manlief thuis,..... toen voelde ik me echt alleen na een heftige bevalling,hoop zo dat het de volgende keer thuis kan,.... Liefs
Eindelijk dan ook mijn bevallingsverhaal Zaterdag, 39w6d lag ik lekker op de bank een boekje te lezen toen ik iets voelde lopen.. Ging snel staan, zei tegen mijn vriend: "Ik denk dat..... Holy shit ik weet zeker dat mn vliezen zijn gebroken" Ziekenhuis toch maar even gebeld (liep onder controle bij de gyn) en die wilde me toch ff zien.. Eerst nog ff gekookt en gegeten Ff gecheckt en toen weer naar huis.. Helemaal hyper 01.00 uur begonnen de pijntjes.. Om 01.45 ging het toch al wat meer zeer doen en ze kwamen heel regelmatig.. Getimed tot 03.45, toen kwamen ze al 2 uur om de 5 minuten en duurde 1 minuut.. Vriendje was relaxed: "" Uhhh Wil je NU gaan of kan ik nog ff douchen?|". Pff als je maar opschiet puf puf Aangekomen op het ziekenhuis was de gyn assistent niet overtuigd.. Ik pufte mn weeën nog niet weg en was zo relaxed.. Hij wou eigenlijk niet voelen maar na overleg met de gyn toch maar wel.. "OOOW jij gaat bevallen vandaag, 3 cm ontsluiting" Thank god Ik dacht als dit het nog niet is wat moet het dan nog worden Om 13.00 zat ik op 6 cm.. Het schoot niet lekker op, had de hele nacht niet geslapen en ik zag het met buik, rug en been weeën even niet meer zitten, was zo moe.. Ruggenprik gehad om een paar uur rust te kunnen pakken, ondertussen 7 cm, voelde de weeën nog wel heel duidelijk maar het scherpe randje was eraf.. Weeopwekkers gekregen omdat mn weeën niet lang genoeg duurde (ik vond ze anders verrekte lang duren) Vriendlief ging even beneden in de kantine wat eten en mn moeder bleef bij mij.. Na een uurtje kreeg ik ontzettend het gevoel te moeten poepen maar ik dacht, dit kan nog niet, ik moest nog 3 cm! Arts liet maar op zich wachten.. Toen bleek ik al op 10 cm te zitten, binnen een uur. Ik kreeg de pers weeën niet weg gezucht dus mocht meteen mee persen.. 69 min. en een klein knipje later was hij er dan, kleine Dex! Op de uitgerekende datum, 3570 gram en 52 cm. na 5 min al een apgarscore van 10 Helemaal trots op onze knappe vent