Jaa joepie ik mag hem ook plaatsen! let niet op mijn typfouten Afgelopen 26-09-2012 ben ik voor de 2e keer mama geworden en dit maal van een hele mooie meid! genaamd Mounia. Ik ben met 37,3 dagen ingeleid omdat de gyn dacht dat ze buiten mijn baarmoeder beter af zou zijn in verband met een laag geboortegewicht. Op 20 sep hadden we een laatste afspraak bij de gyn om daar te bespreken wat we zouden gaan doen, we mochten een datum uitkziezen en we hadden besloten het in te laten leiden op 26-09-2012 in de hoop dat het ook die dag zou komen, dat kon natuurlijk ook langer duren maar de gyn dacht dat het wel zou lukken, ik wilde het graag op die dag want het is de zelfde dag dat mijn vader jarig was, helaas is het alweer 29 jaar geleden dat hij overleed, daarom vond ik het wel bijzonder om het op zijn verjaardag te laten inleiden. De dag 26-09-2012! Mijn moeder komt om 08:00 bij ons thuis om op ons andere lieve kindje Khalid te passen, ik heb mijn koffer met spulletjes klaar staan en hup om 08:25 gaan mijn man en ik de deur uit, natuurlijk heb ik mijn lieve ventje Khalid nog een dikke kus gegeven en naar hem gezwaaid, ik had een brok in mijn keel omdat ik toen echt bezefde dat hij toen nog mijn enige kindje was met een brok in de keel de deur uit. om 08:35 komen we de afdeling verloskunde binnen stappen, we werden naar kamer met 4 bedden gebracht, een verpleegkundige vertelde dat ik mijn spulletjes mocht opbergen en mocht gaan liggen op het bed, ooh wat was ik zenuwachtig, nog nooit van mijn leven had ik in een ziekenhuis bed gelegen dus dat voelde wel raar, na een paar minuten later kwam ze terug en ging ze wat gegevens in de computer invoeren, daarna werd ik aan de CTG gezet om de hartslag van ons kindje te volgen, ook kon je daar mijn hartslag en eventueel de weeën op zien maar dat was nog niet aan de orde natuurlijk. om 09:40 kwam er een gyn bij om te kijken of ik al ontsluiting had, maar helaas nog niks natuurlijk, om 09:50 brachten ze een gel in om de baarmoedermond rijp te laten worden, wel was mijn bmm al wat week dus zou een gel genoeg moeten zijn. rond 10:00 was er op de CTG al lichte weeën te zien, dus dat werkte wel erg snel! daarna moesten mijn man en ik wachten tot 15:00 voor opnieuw een CTG scan, om 15:50 kwam de gyn terug om kijken of de gel zijn werking deed, en jawel! ik had opdat moment 4 cm ontsluiting en dat was genoeg, de gyn zei dat ik meteen naar de verloskamer werdt gebracht zodat ze daar de vliezen konde gaan breken. 16:10 werd ik naar de verloskamer gebracht en toen moesten we wachten tot er een andere gyn kwam, maar pfff we hebben zitten wachten tot 18:15 toen pas kwam er iemand kijken, inmiddels waren mijn weeën al aardig door gaan zetten want ik wist niet meer hoe ik moest gaan liggen, ook omdat er van die banden om mijn buik zaten van de CTG en kon ik eigelijk alleen maar op mijn rug liggen, naar mijn gevoel hadden ze die banden aardig strak gezet dus ik hield het effe niet meer, maar eindelijk! een hele aardige gyn met nog een ander persoon kwamen kijken, de gyn keek of er al wat meer ontsluiting was en ik was in 2 uur tijd maar 1 cm verder dus ik zat op 5 cm, om 18:35 brak hij de vliezen, daarna wilde hij een draadje op het hoofdje van de baby plaatsen, dat is ook een CTG maar dan wat beter te volgen, maar toen ineens ging de gyn twijfelen of het breken van de vliezen wel goed was gegaan omdat het plaatsen van het draadje niet helemaal wilde lukken, opdat moment leek de gyn zich best wel zorgen te gaan maken en riep met spoed mijn eigen gyn erbij, toen het draadje eindelijk goed zat was er weinig tot geen hartslag te vinden van ons kindje en opdat moment begon ik zelf een beetje eng te worden, het zweet brak me dan ook aan alle kanten uit, en uit het niets 18:45 riep ik hard ooh ik moet persen hoor! en de gyns zeiden oke doe dat maar! en na 1x persen was het hoofdje er al bijna uit alleen bij de 2e keer moest ik wat langzamer aan doen omdat er naast het hoofdje ook nog een armpje gelijk mee kwam, na de 3e keer persen kwam daar dan onze hele mooie meid! van 2510 gr en 48 cm om 18:47 Mounia ter wereld! Die zelfde avond kwamen mijn moeder, Khalid mijn zus en haar dochter op bezoek om ons nieuwe wondertje te bewonderen. De volgende ochtend rond 12:15 werden Mounia en ik uit het ziekenhuis ontslagen Met ons gaat alles goed en Mounia is dus toch op 26-09-2012 geboren! ook deze keer heeft mijn man mij goed gesteund bij de bevalling en ben ik super trots op ons gezinnetje! volgens de gyn was dit een recordbevalling, dit hadden ze nooit eerder meegemaakt haha
Het verhaal van de bevalling van mij eerste kindje geboren op 20/09/2012 Ik was maandag 17 september nog bij de gynaecoloog geweest en omdat mijn kleintje geschat werd op 3 kilo 900 had de gyn gezegd dat we niet over mijn uitgerekende datum van 21 september konden gaan en dat ik donderdagavond binnen moest voor inleiding ... Wonder bij wonder is de nacht van woensdag op donderdag om 4u 's nachts alles vanzelf in gang geschoten en had ik al meteen om de 5 minuten een wee.. om 6u belde ik de kliniek op om te vragen of ik al meteen moest komen, of dat ik nog wat moest afwachten ... zij zeiden me dat ik nog rustig een badje mocht nemen om te ontspannen, dit heb ik dan ook gedaan uiteindelijk om 10u 's ochtends de kliniek binnen gegaan en had al 4 cm opening en om de 3 minuten een wee. 2 uur later na hevigere weeën en nog steeds maar 4 cm opening heb ik een epidurale gevraagd... en ook vrijwel meteen gekregen. Ik was namelijk ook al uitgeput en er was nog steeds geen verdere verandering in mijn opening.. Na de epidurale werd de sonde gestoken en de vliezen gebroken... en ze zeiden nadat uw vliezen gebroken zijn denk ik dat alles goed gaat vooruit gaan ... niks was minder waar... alles viel stil ... geen weeën meer en geen verdere opening ... hupla weeënopwekkers aan een infuus... Bleek plotseling na nog wat wachten dat ons mannetje ook een sterrenkijker was en we begonnen met de monitor op de buik het contact te verliezen dus kreeg ik nog eens een inwendige monitor ... Ik zei al tegen mijn vriend wat n dag ze hebben nog nooit op 1 dag zoveel in mij gezeten als vandaag Nadat onze Milan begon te reageren op mijn weeën en zijn hartslag omhoog begon te gaan en ik koorts kreeg hebben ze om 23u beslist een keizersnede te doen... om 23u58 is ons mannetje geboren met een 55 cm en een 4kilo 650 en een hoofdomtrek van 39.4 kwamen ze tot de conclusie dat hij er zowiezo niet had uitgeraakt ... Fijn om dan die hele dag daar gelegen te hebben en eigenlijk doodop te zijn... pfff wat een verhaal ben blij dat ik het eens heb kunnen neerschrijven groetjes
hoi Fannyke, erg vergelijkbaar met mijn dochter. Die lag ook in sterrenkijker wat niet opschoot en bleek na vacuum en spoedkeizersnede ook 4200 gr en 53 cm. Het lijkt wel of die grote beebs graag naar boven loeren
Hier ook vergelijkbaar. Na 36 uur weeën en nog maar 6 cm bleek zoon ook een sterrekijker. Na spoedks was hij er eindelijk, 54 cm en 4280 gr en hoofdomtrek 38 cm
14.12-2011 was oorspronkelijke datum. 26-12-2011 zou ik ingeleid worden. Seth is toch nog spontaan geboren op 24-12-2011. Om 6uur begon me buik pijn te doen, om 7uur drong het door dat het weeen waren. Om 8.45 verloskundige gebeld die zou vandaag komen strippen, was niet meer nodig. Vriendlief gelijk wakker gemaakt. Om 10.30 was de verloskundige en ik had 3cm. Om 13.00 deed het veel meer pijn en ik zei tegen me vriend als de verloskundige om 13.30 terug komt en ik heb niet genoeg cm dan gaan we naar het ziekenhuis.Ik trok het echt even niet meer. Verloskundige kwam om 13.30 en constateerde maar liefst 9cm . We konden kiezen of thuis de vliezen breken en evt met spoed naar het ziekenhuis gaan (de kleine had misschien in het vruchtwater gepoept).Of nu rustig aan naar het ziekenhuis en de vliezen daar breken. We gingen dus naar het ziekenhuis en in de auto kwamen de weeen behoorlijk snel.Eenmaal op de ziekenhuiskamer ging het geweldig. Ze brak mijn vliezen, de weeen werden alleen maar erger. En toen had ik 10cm, helaas viel zijn hartslag weg, de navelstreng zat om zijn nek.Daarom moest ik op me zij gaan liggen en dat hielp.Zijn hartslag kwam weer terug.Het was al over 15uur dat ik mocht persen.En nog geen 5minuten later werd Seth op mijn borst gelegd.Daar heeft hij bijna 1uur gelegen.Ondertussen hebben ze alles schoongemaakt en mij gehecht (3kleine schaafwondjes, 6hechtingen) en Seth aangekleed, hij woog 4024GR en was 52cm.Rond 17.00 kregen we een broodmaaltijd aangeboden.En rond 17.30 ouders gebeld, daarna moest ik nog douche en even plassen.En rond 18.15 stonden we weer buiten.
Hierbij nog mijn bevallingsverhaal: Za 13-10 om 20.00 zit er een beetje bloedslijm in mn ondergoed. Heb ook al de hele dag buikpijn. Ik ga toch lekker slapen, en vaag in mn slaap merk ik dat ik weer lekker 'voorwerk' meemaak. Zo 14-10 om 04.00 wordt de pijn me toch te erg van het 'voorwerk' en besluit ik maar uit bed te gaan, want in bed is het niet te doen. Ik tel de ween wel en kom uit op elke 5-7 minuten en dan 1,5 lang. Nog altijd denk ik aan voorwerk en ik kom de nacht door met mn laptop, lekker forummen en de katten om me heen. Vriendlief slaapt lekker door. Om 10.00 besluiten we toch maar even de VK te bellen, want we zouden vanmiddag nog naar het ZH moeten voor controle. En wie weet is dat toch niet meer nodig?! De VK is er om 11.00 en ze meet al 5 cm!! Ik had gedacht, nou misschien 1 of nog niet eens. Ze zegt: je gaat vandaag bevallen, en dat kan ik amper geloven. De ween zijn nog goed te doen, nou ja vooral focussen om mezelf. Vriendlief hoeft niet in mn buurt te komen of me aan te raken. De VK gaat weg en komt om 13.30 weer terug. Ze heeft de kraamhulp al gebeld. Ik ga onder de douche en dan worden de ween heftiger. Om 14.00 wordt het nu toch wel erg pijnlijk allemaal en mag vriendlief gezellig naast me zitten en toekijken. De VK is weer terug om 14.00 en meet 7 cm. Ze breekt ook de vliezen. Ze gaat samen met de kraamhulp in de andere kamer zitten en laat ons achter in bed. Na een ruim half uur zijn de ween amper meer te houden van de pijn en komt ze week kijken. Nou volledige ontsluiting. Ik mag dus zachtjes mee gaan persen, maar weet totaal niet hoe dat moet haha. Na een half uur?! heb ik dat pas een beetje door haha. Zo komt het dat ik toch een ruim uur heb geperst voor S.carlett eindelijk geboren werd. (16.42 uur) Ze werd op mn buik gelegd maar binnen 15 minuten aan mn man gegeven omdat de placenta geen zin had. De VK heeft een uur lang op mn buik geduwd om hem los te krijgen. Dit lukte niet. Toen heeft ze de Ambu gebeld. Ik moest met spoed naar het ZH. Ondertussen was ik al aardig wat bloed verloren. Toen ik aanstalte moest maken om naar de brancard te komen ging ik gelijk nockout. De rit naar het ZH was een helse rit. Lekker aan de weenopwekkers, met flinke ween dus, over allerlei hobbels met volle kracht. Sirenes aan. In het ZH wilde ze toch nog dat ik het zelf zou proberen. En met nog ongeveer 10-20 keer uit alle macht persen, kwam hij er eindelijk uit. Dit deed dus net zo zeer als een hoofdje eruit persen. Toen nog geruime tijd in de beugels gezeten om gehecht te worden. Om 21.30 werd ik dan eindelijk weer herenigd met S.carlett. Uiteindelijk was ik ruim een liter bloed verloren, en heb ik een bloedtransfusie gehad om mn HB weer wat op te krikken. Ik ben nog een aantal keer flauwgevallen daardoor. Na 2 dagen mochten we dan eindelijk naar huis. Nu nog altijd erg moe en last van dat lage HB. De bevalling zelf is me alles meegevallen maar daarna was toch minder leuk..
Nou Knuffelkonijn...omdat je het zo leuk vind om te lezen...hahaha (zijn overigens geen lange verhalen hoor) Smorgens werd ik wakker met wat krampjes... leek veel op menstruatiekramp. Ik was alleen thuis.. Ben in bed gaan liggen en met een stopwatch en pen en papier de boel bij gaan houden. Het stelde al met al niet veel voor,maar ik had wel mijn partner gebeld om te zeggen dat ie maar beter naar huis kon komen.. Ja ik zit nu in Groningen (en ik in Uithoorn).... ooh damn.. Ok...rustig blijven niks aan de hand.. Om een uur of 6 kwam hij thuis en hij belde maar meteen de vk omdat de (totaal niet pijnlijke weeen) toch wel heel regelmatig kwamen. Ik hoor die verloskundige nog door die telefoon zeggen: ja ik eet eerst even wat en dan kom ik er aan.. Ik: neehee ze moet nu komen! (eerste kindje..stress natuurlijk) Nou om 7 uur was ze er hoor... Even toucheren (dat doet pijn!! ) en tot mijn verbazing had ik al 4 cm.. Ik dacht nog ..nou als dat alle pijn is die het gaat doen haha.. Ik was 3,5 te vroeg dus ik moest meteen naar het ziekenhuis. Daar was ik om 20:00. Ik stapte uit de auto en de hel brak los! Weeen als een gek! Ik kon het niet eens meer bijhouden zo snel ging het.Toen was de lol er wel vanaf... Ik kwam in mijn kamer en werd aan een of andere machine gelegt,die de weeen registreerde..Nou dat ding sloeg gewoon op hol,zo snel ging het.. Weer even toucheren...10 cm! Toen moest ik nog "even" naar de overkant van de hal "wandelen" naar de veloskamer. Ik ging liggen,de vk brak mijn vliezen en ik moest meteen persen. De eerste keer kwam er een soort gegrom uit mijn keel (niet geod opgelet bij de zwangerschapsgym..hehe). Toen werd mij verteld dat ik het even anders moest doen. Toen persde ik nog eens heel hard(zonder gegrom) en hoppa daar was ie al! En dat was 1... De tweede ging nog sneller.. OM 7 uur opgestaan.. weer dezelfde milde krampen als bij de eerste. Alleen nu wist ik wel dat ik begonnen was. Vk gebeld om een uur of 11. Om 12 uur was ze er.. OOh.. 6 cm al...dat wordt racen naar het ziekenhuis! Om 13:00 was ik op het ziekenhuis... en weer na 1 keer persen werd om 13:50 mijn dochter geboren.. Dussss.... nu wel heel benieuwd hoe deze bevalling gaat lopen straks! Ik denk dat ik maar voor de deur van het ziekenhuis ga slapen...
Alweer bijna een jaar geleden.... Hier alsnog mijn bevallingsverhaal (tis een hele lap tekst geworden haha.... ) Ik vertel het tegen mn zoontje dus vandaar in de mama-vorm Nou inmiddels is mama bevallen van jou op 29-11-2011 middels een keizersnede!! Je woog 3020gr en was 51cm lang. Zo verliep mijn bevalling: Zaterdagavond 26 november stonden papa en mama op het punt om naar bed te gaan... We zaten nog even tv te kijken toen mama zich ineens realiseerde dat ze helemaal niet wist hoe ze weeen moest 'timen'. Dit aan papa gevraagd die ook geen idee had. Toen toch maar even de laptop erbij gepakt en op internet gesnuffeld. Toen mama las hoe dit in zn werk ging kon ze met een gerust hart naar bed En nu we toch bezig waren ook gelijk maar even een zeiltje onder de matrashoes gestopt, je weet maar nooit! Mama ging liggen en.... voelde iets lopen.. Het was toen 00.15u. Was dit nu vruchtwater? Hup uit bed en naar de wc... Mama had er een bakje staan om het één en ander op te vangen In het bakje belande inderdaad wat water, slijm en bloed... De welbekende slijmprop was mama verloren maar of het water vruchtwater was, was ik niet zo zeker van.. het was immers heel weinig... Toen snel terug in bed en proberen wat te slapen. We wisten dat het nog een tijd kon duren voordat de evt. weeen zouden komen en slaap zou mama nog hard nodig hebben! De volgende ochtend zou ik de verloskudige mogen bellen.. Eenmaal terug in bed kon mama natuurlijk niet slapen... Rond 5uur kwamen er toch wat krampen, deze kwamen om de 10min.. Ik ben uit bed gegaan en heb gedoucht in de hoop dat het door zou zetten. Na het douchen waren de krampen weg.. Waren dit dus toch maar oefenweeen? Om 9.15 heeft mama de verloskudige gebeld. Ze kreeg Carolien aan de lijn en ze zou aan het eind van de middag komen kijken of mama inderdaad vruchtwater had verloren. Om 12.00 belde ze mama op dat ze later zou komen aangezien er ook een ander kindje aan het komen was! Uiteindelijk was ze om16.00 bij ons. Ze verbaaste zich dat mama nog geen weeen had... We spraken af dat mama die avond naar het ziekenhuis zou gaan als er nog niets zou veranderen. Mama voelde die middag en avond wel krampen maar nog geen echte weeen. Savonds zijn papa en mama naar het ziekenhuis gegaan en is er een ctg gemaakt. Daarop waren hele lichte weeen te zien maar nog lang geen goede weeen. Wij mochten blijven slapen in de hoop dat het die nacht door zou zetten. In slaap komen konden wij niet, papa is sochtends rond 6.00u maar weer even naar huis gegaan om nog wat te kunnen slapen. Rond 08.00 kwam er iemand een echo maken van jou. Alles zag er nog goed uit, het vruchtwater vulde zich zelf weer aan en jij voelde je goed! Ik werd tot een keuze gesteld; ik mocht vandaag worden ingeleid of ik mocht naar huis (om nog te kunnen slapen, aangezien mama nu 2 nachten niet heeft geslapen) en zou mama de volgende dag worden ingeleid. Mama heeft voor het laatste gekozen, aangezien mama heel erg moe was van die 2 nachten zonder slaap. Papa heeft mama opgehaald. Thuis is mama gelijk in bed gekropen en heeft lekker de hele dag geslapen Die nacht (van maandag 28 op dinsdag 29-11) kreeg mama om 03.30 weeen die ze echt weg moest puffen. We hebben het ziekenhuis gebeld en we mochten komen! Auw auw, de rit in de auto was erg vervelend en papa moest héél voorzichtig over drempels en rotondes In het ziekenhuis werd mama aan de ctg gekoppeld en daarop waren inderdaad weeen te zien. Rond 10.00uur werden de weeen pijnlijker en er werd gekeken hoeveel ontsluiting mama had. Dit bleek toen 3CM te zijn. De verloskudige vond dat dit toch te lang duurde en kwam na overleg met de mededeling dat mama weeenopwekkers zou krijgen en daarom dus ook een ruggeprik Slik, dit had mama niet verwacht en vond dit wel jammer, ze wilde heel graag zonder ruggeprik bevallen. De verloskundige vertelde dat de opwekkers volluit gezet zouden worden en dat dat zonder prik echt niet te doen was. Ok, kom maar op dan met die prik! Eerst werd er een blaascatheter ingebracht en kreeg mama een infuus (AUW!) Papa werd helemaal wit en moest even gaan zitten bij het zien van de naalt in mama's hand hihi.Het zetten van de ruggeprik viel erg mee, mama vond dit wel eng maar voelde alleen een soort van schokjes onder in haar rug. Daarna voelde mama niets meer en kon lekker kletsen met papa en oma (die inmiddels ook naar het ziekenhuis was gekomen!) Oma kon mooi de bevalling filmen dachten papa en mama. Twee uur later voelde mama toch weer weeen en kon deze nog moeilijk opvangen. Het leek erop dat jij eraan zou komen dus mama werd weer getoucheerd en bleek zo goed als 10CM te hebben... mama mocht voorzichtig mee persen! Intussen werd er meegevoeld hoe jij precies lag maar de verloskudige kon niet goed bij je hoofdje komen, je lag nog erg diep.. Gynaecoloog (dr.Mooij) werd erbij gehaald en ook hij kon het niet goed voelen. Er werd een elektrode op je hoofdje geplaatst zodat ze in de gaten konden houden hoe jij je voelde. Na een paar keer persen vond jij het niet zo fijn meer in mama's buik. Jou hartslag daalde heel erg tijdens de weeen. Eén keer konden ze jou hartje niet meer registreren, die was erg naar De gynaecoloog sprak zijn onrust uit en vertelde dat jij het niet langer dan een half uur zo vol zou houden en er nu echt iets moest gebeuren. Hij stelde een keizersnede voor (Mama zat nog aan een tang of pomp te denken...) Oeps! Wat heftig ineens, mama had hier helemaal niet bij stil gestaan en had nooit aan een keizersnede gedacht. Natuurlijk ging mama gelijk akkoord en toen ging alles heel snel! Mama's bovenkleding werd nu ook uitgetrokken, oorbellen uit en mama kreeg een operatiejasje aan en hup met het bed over de gang. (Oma mocht helaas niet mee en filmen was niet toegestaan tijdens de operatie). Papa wist niet wat mama overkwam en was erg emotioneel! Gelukkig werd hij opgevangen door oma en de verpleegsters. Bij de OK stonden een aantal bedden met patienten klaar, te wachten totdat zij aan de beurt waren. Mama kreeg voorrang en werd gelijk naar binnen gereden. Er werd opnieuw een ruggeprik gezet die mama's hele onderlijf verdoofde. Gelukkig voelde mama niets van deze prik omdat de vorige nog half werkte! Mama kreeg plakkers opgeplakt om haar hart in de gaten te houden en ook een bloeddrukmeter om haar arm. Papa was inmiddels ook gearriveerd in een mooi groen pak, incl. mutsje en mondkapje!Bijna onherkenbaar.... mama zag alleen nog papa's oogjes... vol spanning en ongerustheid... De operatie kon beginnen en mama en papa konden niets anders doen dan wachten totdat jij geboren zou worden! Mama vroeg aan de assistent die steeds dicht bij mama bleef of de gynaecoloog al begonnen was en hij vertelde ons dat het al mooi opschoot! Heel vreemd om zo te wachten totdat jij geboren zou worden, mama hoefde helemaal niets te doen. Wel was ik erg misselijk van de verdoving en moest een paar keer spugen. En zo ineens... hoorden wij een lief maar krachtig huiltje!! Jij was er! Nu moest mama ook een traantje laten.... Even kreeg mama jou te zien en mama's eerste gedachte was "wat klein!!" Jjj werd nagekeken in een appart kamertje. Papa mocht met jou mee en heeft nog het laatste stukje naveltreng doorgeknipt. Alle controles waren goed en toen kwam papa met jou aangelopen, je was gewikkeld in een lekker warme doek! Je mocht bij mama liggen, wat was jij mooi en klein!! Heel onwerkelijk om jou nu eindelijk vast te kunnen houden...... Je hebt even bij mama gelegen maar omdat jij het gauw koud zou krijgen is papa met jou terug gegaan naar de verloskamer. Daar heeft papa lekker met jou gebuildeld, jij op zijn blote borst! Jij kreeg al gauw zuigbehoefde en stopje je voetje in je mond Na 1.5uur mocht mama ook eindelijk naar jullie toe! Jij begon gelijk goed te drinken aan de borst en het genieten kon beginnen lieve schat!
Phoe, t is alweer ruim 3,5 en bij 2,5 jaar geleden, maar hier zijn mijn kleine bevallingsverhalen. Wel 2 bevallingen om voor te teken . Van onze oudste: 6.30 wakker geworden, beetje huishouding gedaan, honden gevoerd enz 8.30 vriendlief wakker gemaakt, vanwege een raar gevoel ik mijn buik (zijn de vorige avond nog wezen uiteten) 9.30 toch maar vk gebeld. Omdat ik zo rustig was en geen weeen had kwam ze rond 10.00 10.10 vk kwam, bleek ik al 10 cm te hebben, dus vk ff snel naar huis (had zich totaal niet op 10 cm gerekend) om alles te halen. 10.20 mijn vliezen braken toen ik op bed wilde zitten 10.30 met 2 persweeen was daar ineens onze kleine meid. Dus precies 4 uurtjes van wakker worden tot bevalling. Ook geen scheur of knip gehad. Dus hier zelfs ook een bevalling zonder pijn . Van de jongste: 1.30 wakker geworden van de hitten dacht ik (het was boven ook 27 graden pppfff) 2.30 Ik zat buiten nog steeds af te koelen in mijn boxer en hempje. Zat toen nog weet ik nog aan de ice-tae en chips (jaja, was nog steeds zwanger en dan mag je alles eten wat je maar wil hahaha) 3.00 ik had een voorgevoel dus maar even de vk gebeld (weer zo nuchter als de eerste keer) 3.20 vk kwam ontsluiting kijken, en ja hoor 10 cm. En weer totaal geen wee gehad 3.28 Vliezen laten breken om een perswee op te laten komen. Vriendlief zat intussen beneden met de oudste die wakker was geworden, en om te wachten op oma en kraamzorg. 3.29 Met 1 kleine perswee kwam onze kleine man letterlijk ter wereld gevlogen en moest opgevangen worden en het vruchtwater zat overal. Zo'n kracht was er in een paar tellen . Oma en kraamzorg waren trouwens dus te laat., en vriendlief is niet bij de geboorte geweest (die kwam met de allereerste huil naar boven gestormd, en liet dochterlief huilend en totaal verward achter in de box, dat was wel ff sneu voor ons moppie ) Dus van wakker worden tot bevalling duurde het net 2 uurtjes. En nu ook weer zonder scheur of knip en mocht een paar uur later godzijdank naar beneden (boven was het niet te houden met die hitte) En ook weer zonder pijn bevallen. Ik heb nooit tegen bevallingen opgekeken. Want ja... ontspannen boven is ontspannen beneden zeg ik altijd maar. Maar zo snel en pijnloos had ik totaal niet verwacht. Zo doe ik er nog wel 10
Lang getwijfeld, maar ik plaats hem toch. 23-5 moest ik om 8 uur op de kraamafdeling komen om ingeleid te worden wegens hoge bloeddruk. Was toen 39+4 weken zwanger. Na een ctg werd er tegen half 10 een ballonkatheter geplaatst, wat niet erg prettig was aangezien mijn baarmoedermond schuin en hoog naar achteren zat. Hele dag verder rustig gebleven. Om 21.00 uur had ik een drukkend gevoel en kon de vk de ballon eruit trekken. Ik had krap 2 cm ontsluiting en mijn baarmoedermond zat nog veel te hoog. Ik kreeg harde pijnlijke buiken, maar het is niet doorgezet. 24-5 werd ik om 7 uur onder de douche gezet en ik vroeg me nog af waarom ik nou zo vroeg moest opstaan. Normaal geproken kwamen ze veel later. Maar goed ik maar douchen. Daarna kwamen ze al heel vlot vragen wat ik wilde eten en zei de voedingsassistent: vandaag is de grote dag he?! Ik oh... oh dan mag ik mijn man weleens bellen. Om 8 uur mocht ik richting de verloskamer. Daar werd eerst links een infuus geprikt wat verkeerd ging en vervolgens kreeg ik mijn infuus rechts. Daarna werd er een electrode op het hoofdje van mijn kindje geplaatst. De weeënopwekkers werden elke 20 minuten opgehoogd. Na een uur kreeg ik weeën onderin mijn buik en in mijn benen. Dit waren nog geen echte weeën volgens de verloskundige. Om 11 uur kreeg ik persdrang en had ik nog maar 3 cm ontsluiting. Om 13 uur had ik nog steeds 3 cm ontsluiting en enorme persweeën die ik bijna niet meer tegen kon houden. Ik vroeg om een pethidine-injectie, maar de verloskundige ging nog even de verschillen tussen de ruggenprik en pethidine uitleggen. Ik heb haar geloof ik een beetje uitgesnauwd: doe die prik erin en hou op met je verhaal over de ruggenprik die wil ik niet, ik wil pijn voelen. Om 15 uur kwamen ze nog een keer toucheren en had ik 5 cm ontsluiting. Inmiddels zat er een stagiaire naast me om de persweeën weg te hijgen. Om 16 uur zat ik nog steeds op 5 cm en de gyneacoloog moest er bijkomen, want het schoot niet op. Om 16.15 bedachten ze dat ze nog wel een keer konden toucheren en had ik ineens 9 cm ontsluiting. Ik hoefde de persweeën niet meer helemaal weg te puffen. Om 16.21 mocht ik voluit meepersen en het eerste wat ik zei was: ooooooh dit is lekker. Maar voor de vk ging het nog niet snel genoeg dus zei zij: maak je maar even goed kwaad. En toen stond het hoofdje ineens en raakte de boel in paniek. De vk begon te schreeuwen dat iedereen zijn mond dicht moest houden en ik niet mocht persen. Bij de volgende perswee mocht ik de kleine er zachtjes uitpersen. Om 16.39 uur is ze geboren. Wat een bijzonder moment. Toen dacht ik nog: ooooh volgens mij valt het van onderen wel mee, maar de beugels kwamen erbij en een giga lamp. Ik kreeg een paar verdovingsspuitjes en er werd grondig gekeken. Conclusie: totaal ruptuur naar de o.k. om te hechten. Na 15 minuten moest ik mijn dochter afgeven en werd ik naar de O.K. gereden. Ik heb daar me toch een potje liggen janken. Ze wilden me een narcose geven, maar dat wilde ik niet. Na de ruggenprik (daar was ik nog heel erg kwaad om, want die had ik de hele bevalling vermeden) werd ik gezellig gehecht. Lekker die adrenaline na de bevalling. Uiteindelijk was ik tegen 8 uur weer lekker bij mijn dochter. De reden van de totaal ruptuur: handje naast het hoofd, navelstreng een paar keer om haar lichaam en het persen ging te snel. En toch vind ik mijn bevalling achteraf gezien top!
Alweer bijna een jaar geleden maar volgens mij had ik hem nog niet geplaatst hier.. Nieuwjaarsdag 2012. Na de uitgerekende 2de kerstdag hobbel ik nog lekker door tot nieuwjaarsdag. Ik heb de kerstboom opgeruimd, alle zooi van oudejaarsavond op staan ruimen, de vloer gedaan en mezelf gedoucht. Voel wel wat meer harde buiken, maar goed had ook een heel huis in 3uurtjes tijd schoon gemaakt. Manlief verklaarde voor me gek, welke zwangere doet dat nou met bijna 41wkn.. Na het middageten gaan we rond 14u richting mijn opa en oma voor de nieuwjaarsborrel, nog steeds af en toe een harde buik maar niets anders als anders. Toch vind manlief mij 'anders'. Heb die middag nog lekker tot 17u bij de Fam gezeten en lekker oliebol op en andere lekkere hapjes. Om 17u merk ik dat ik toch wel moe ben en het zitten zat ben dus hup op naar huis. Ik doe m'n huispak aan en manlief schuift een pizza in de oven, inmiddels komen de harde buiken wel erg vaak en worden ze wat gevoelig. Manlief vind het maar raar en vraagt of het geen weeën kunnen zijn. Ik zeg nog; nee joh dan hang ik in de gordijnen vd pijn. Manlief vertrouwd het niet en geeft me pen en papier, ik moest gaan timen hoe vaak ik een harde bui heb. Na 1u bijhouden blijkt dat toch wel om de 3/4 min te zijn. Manlief gaat de vk bellen, ik wilde het niet want vond het onzin haar te laten komen voor niets, het was tenslotte nieuwjaarsdag.. Afijn omdat ik al ruim 40 pus ben komt ze toch even kijken rond 20u. Om 20.15 gaat ze even kijken down under of er iets gaande is. Ik reken op niets maar tegen mijn verwachting in zegt ze: 4cm dame, voor het ochtend is zijn jullie wel ouders hoor! Uhh oké het besef was er, ik ga bevallen.. Toen nog even gedoucht, wat laatste spullen gepakt en met inmiddels iets wat pijnlijke harde buiken naar het geboortehotel. Om 22.30 arriveer ik daar en loop zelf met manlief mee naar boven, af en toe even stilstaan voor een harde buik maar verder alles nog prima. Kraamzuster vroeg zich af of ik echt kwam bevallen haha.. Vk zou om 24u in hotel zijn om dan te kijken hoe ik ervoor sta, toen ze inmiddels gearriveerd was rond middernacht zat ik al op 7/8cm, weeën begonnen toen ook wel pijnlijk te worden en ik moest toen toch wel wat wegpuffen, om 1u breekt te mijn vliezen ik heb 9cm maar het laatste ribbeltje wil niet en vliezen nog intact, net hiervoor catheteriseert ze me ook nog om te voorkomen dat een volle blaas dat ribbeltje tegen houd. Nadat de vliezen gebroken zijn breekt de hel los, ik heb rug weeën en o wat doen doe zeeeeeer.. Maar ik heb geluk, ik hoef het maar ruim een half uur te ondergaan ik krijg namelijk om 01.30 pers weeën en ik mag mee gaan persen. Helaas heb ik dat dus 2.5uur!!!!! Vol moeten houden, zoonlief had handje naast zijn hoofd en dan nog gekruist dus linker handje op rechterwang. Hierdoor floepte hij steeds terug. Maar goed ik hield het goed vol en het deed geen pijn. Om 4u besluit de vk om als laatste redmiddel mij een buikexpressie te geven en om 4.08 wordt onze kanjer dan eindelijk geboren! Helaas wel een totaalruptuur graad 4 rijker, en veel bloedverlies waardoor ik helaas niet in het kraamhotel mocht blijven en nog maar de ok moest om gehecht te worden onder algehele narcose maar al met al echt geen verschrikkelijke bevalling. Heb maar kort echt pijn vd weeën gehad, oké lang geperst maar dat was meer uitputtend dan pijnlijk, en Tsja die ruptuur heb ik dus tijdens de bevalling niet gevoeld en omdat ik op ok gehecht ben ook daar geen pijn van gehad. Het enige dat ik nog steeds heel erg vind is dat ik zo snel al bij mijn mannen weg moest, ik wilde mijn kleine baby'tje helemaal niet afgeven maar goed het moest en was ook zo weer voorbij. Kortom ik kijk er positief op terug! En ach vanaf de eerste echt voelbare wee tot bevallen in 5,5/6u vind ik niet slecht..
Hier mijn 2 bevallingen: Tweeling juni 2008: Aangezien onze mannen nog geen zin hadden om eruit te komen, werd ik ingeleid met 38 weken en 3 dagen. Op maandag eerst komen voor chelzetpillen om het inleidbaar te maken. Aan eind v/d dag, 3 zetpillen verder en opvallende krampen wat met bevalling zou hebben te maken verder, naar huis. Daar slijmprop verloren. Dinsdags om 8:00 uur melden en na alles doorgenomen te hebben, ctg om etc, kon om 9:30 uur infuus aan. Om 10:00 uur had ik wel kramp, maar niet vervelend ofzo. Had trouwens 3 cm ontsluiting. Infuus hoger gezet en toen kwamen de weeen op gang, en hoe!!!!!!! eerste bevalling is al spannend, maar wow! Ik kreeg een weeenstorm waar je u tegen zegt. Vroeg of het infuus niet uit kon ofzo. Nee mevrouw, de kleintjes moeten geboren worden en die weeen horen erbij. Weet eigenlijk niet alles meer van de tijden, was echt gesloopt. Normaal 1a 2 sec adempauze, nu van nog net geen weggetrokken wee, al door naar de nieuwe en hoe!! Alsof er iemand met keukenmessen in mijn benen aan het steken was. Kon me ook amper draaie op het bed met al die toeters en bellen. De vliezen werden gebroken en ik verloor gedurig wat vruchtwater. Het hoodje van onze oudste lag heel dicht tegen vlies aan en hij had een schram van het vliezen breken. Arm mannetje. Op een gegeven moment mocht ik even douchen. Lekker charmant met de zuster achter me aan die het apparaat meenam. Douchen verlichte niet echt, maar tja, ik had wel even een andere houding. Na een half uur moest ik weer op bed. Mijn man was op van de zenuwen en vond het vreselijk dat ik zo enorm veel pijn had. Mijn infuus werd uitgezet, want ging te snel. Ja, dat had ik al wel vernomen ja. Maar mijn lichaam had het te goed overgenomen, dus in dezelfde storm verder. Dacht van de enorme uitputting en ondanks pijn wel in slaap te kunnen vallen. Op een gegeven moment zei ik: ik moet poepen! Yes, volledige ontsluiting.Onze jongens lagen beide met hoofdjes omlaag. Om 15:00 uur begon ik met persen. Hoe hard ik ook mijn best deed, op mijn allerlaatste energie die ik had, het lukte niet. De druk van beide hoofdjes was zodanig dat ik ze er niet zelf uit kon persen. De ass van gyn wilde nog wel met vacuum komen, maar ik zei: het zijn er twee en ik kan niet meer! Gelukkig was de gyn zo wijs om te zeggen: een keizersnede! De zusters opgelucht, want die vonden het daar al eerder tijd voor. Om 16:17 kwam onze oudste en een minuut later ons tweede mannetje! Ik was kapot, maar zo enorm gelukkig! Even dacht ik: nooit meer! Maar ach, kijk eens wat een prachtige wonderen je dan in je armen hebt. Vanaf dat moment wist je nog zekerder: Voor jullie heb ik alles over! Nu mijn tweede bevalling: aug 2012 bijna 41 weken zwanger en gevraagd tot hoe lang nog! Door vorige keizersnede voorzichtiger met inleiden. Afspraak gemaakt dat we op de dag dat ik 41 weken zwanger was mocht komen, tenzij er een spoedgeval zou zijn. Eerst bellen om 7:00 uur zeiden ze. Prima. Onze tweeling en hond naar oma, onder het mom van; het is vakantie, jullie mogen logeren. Wie weet duurde het langer, of ging het niet door en dan zouden ze denk ik een beetje uit hun dun raken. Wij naar huis, ik sliep dit keer als een roos, maar werd wakker met het idee dat er wat stroomde! Volgens mij breken mijn vliezen! Mijn man stond peilsnel op en ik ging in de douche staan, om 02:30 uur. Nou en of dat minn vliezen braken! Wel wat groen vruchtwater. Snel een broodje eten, want tja, vandaag is de dag! In het ziekenhuis eerst aan monitor en vruchtwater werd nagekeken. Geen ontlasting in de longen en de kleine maakte het goed. Gelukkig! Ga eerst maar slapen, want je kan nog een lange dag tegemoet gaan. Nou, ik heb gelegen en mijn man kreeg ook een bed, maar slapen ho maar. Veel te blij dat inleiden niet nodig is. Alleen als het allemaal te lang zou duren iets aan het zuurstof. Om 12:00 uur 3 cm. Niet veel, maar het was goed dragelijk voor mij. en met de vorige bevalling in het geheugen. Ik vroeg wel om een morfinepompje om de piek van de weeen af te zwakken. Wilde niet weer te uitgeput zijn als de vorige keer. Ik wilde voldoende energie hebben om deze bevalling zelf te doen. Eerst maar even douchen. Daar werden de weeen echt erg heftig! Om 13:00 uur had ik 4 cm en kreeg pompje. Dat is goed spul. De weeen kwamen met mooie adempauzes en tussendoor de olympische spelen gekeken. Om 14:00 uur volledige ontsluiting en 20 min later onze kleine vast! Dit was een bevalling die ik iedereen toewens! Wauw! Mag van mij nog wel een keer!
Had het hele weekend last van pijn in mijn linkerzij. Kwam echt met vlagen. Op zondag naar de huisartsenpost.. Urineweginfectie. Mocht geen antibiotica ivm bijna uitgerekend. Op maandagavond steeds pijn in mijn zij en dan naar de wc plassen. Zodra ik naar de wc was geweest was de pijn ook weg. Manlief ging naar bed en zei: het is maar pijn, gaat vanzelf over... Ik vertrouwde het niet en dus vk maar gebeld. Kwam om 23.00 uur en 2cm! Kon er al zitten/zo blijven/ doorzetten.. Het zette dus door! Had rug en been weeen, dus ben 3x onder de douche gaan zitten en uiteindelijk maar bij schoonouders in bad! Om 3.00 weer vk gebeld want hield het echt niet meer! 7 cm! Naar het ziekenhuis.. Daar 4.30 onder de douche, wist niet hoe te zitten/liggen/staan.. 05.00 uur persdrang en ja hoor mocht persen! 06.00 nog niets dus gyn maar gehaald. Knip en vacuümpomp en onze kleine meid was er om 6.32! Al met al ging het best snel. Nu nog 11 dagen tot ik uitgerekend ben van de tweede. Ben benieuwd hoe deze bevalling verloopt..