Wat leuk om allemaal te lezen! Nou hier mijn bevallingsverhaal: Op de uitgerekende datum, verloor ik vruchtwater, er gebeurd verder niks, VK gebeld en is gekomen. Waarschijnlijk een scheurtje in de vliezen, maar nog niks aan de hand volgens haar. Als het binnen 72 uur niet door zou zetten, zou ik ingeleid worden. Om het wat in te korten, er gebeurde niks. Wel veel harde buiken maar geen wee te vinden. De avond voordat ik ingeleid zou worden, ging ik nog, zoals altijd, een rondje van ongeveer 3 kwartier lopen met mijn hond, mijn moeder liep ook mee. Ik weet nog goed dat ik wel onwijze lage rugpijn had tijdens dat rondje. Achteraf de voortekenen, maar dat had ik toen helemaal niet in de gaten. Ik was ook maar een nieuweling natuurlijk. Ik ben rond 23:45 naar bed gegaan, manlief kwam om 24:00 in bed, ik geef hem een dikke kus omdat hij op dat moment jarig werd . En ik ben nog niet uitgekust en ik voel ineens een enorme wee. Wow, het is begonnen. Ik ben opgestaan en toen braken de vliezen echt, het stroomde langs mijn benen. Ik ben op mijn dooie gemak gaan douchen, manlief was bloednerveus en vroeg zich af waarom ik in godsnaam nog even moest gaan douchen. Ik weet het echt niet, ik wilde het gewoon. De weeén waren vrij regelmatig en heftig. We hebben het ziekenhuis gebeld, dat het toch spontaan begonnen was. We moesten gelijk komen. De rit in de auto, een half uur, was like hell. Ik strompelde binnen via de spoedeisende hulp, zie nog een vrouw zitten die me veel succes wenst. Ik ben in de verloskamer gelegd, aan allerlei apparatuur bevestigd om de kleine en mij in de gaten te houden. En toen maar afwachten. Rond 4 uur hebben ze pas gekeken hoeveel cm ontsluiting ik ha, pas 4 cm zei de gyn, nou meneer zei ze tegen mijn man. Dat kan nog weleens uuuuuren gaan duren. De moed zakte me in de schoenen. Ze besloot me aan het infuus te leggen met weeën opwekkers, vanaf dat moment ging ik kapot, het was zo pijnlijk, niet te houden. Ik dacht alleen maar dat ik dood ging. Hoe ik het heb volgehouden weet ik niet, maar om 6:45 had ik volledige ontsluiting. Ik mocht gaan persen, en dat deed ik, en hoe. Maar de hartslag van mijn dochter ging vanaf dat moment omlaag, tot bijna nul. De gyn heeft een vacuum gepakt, en om 7:15 is mijn allerliefste meisje geboren! Ze woog 3040 gram en was 49 cm klein. Ik had een heel klein scheurtje en die is gauw gehecht. Al met al heeft het 7 uurtjes geduurd dus dat is netjes, ze is op de verjaardag van haar papa geboren dus het mooiste cadeau ever! Nu is ze alweer 15 maanden, wat gaat dat snel, maar genieten doe ik, elke dag! Oh enne, ik zou het zo weer doen
Mijn zoontje is vandaag precies anderhalf jaar maar mijn bevalling weet ik nog als de dag van gister. Graag deel ik hem met jullie: Op de nacht van 12 op 13 mei werd ik wakker met het idee in me broek geplast te hebben. Mijn onderbroek was doorweekt en rood van het bloed. Mijn vriend belde meteen de vk omdat ik dacht dat bloed niet hoorde bij gebroken vliezen. Volgende de vlk kon dit geen kwaad en moest ik proberen te slapen.(wat natuurlijk niet lukte) Ik was ondertussen ook mijn slijmprop op de wc verloren.( wat is dat een smerig ding zeg!!) Na niet meer geslapen te hebben, heb ik de woensdag de 13e de hele dag gewacht op weeën die niet kwamen. De Vk is 2 x langs geweest en heeft me uiteindelijk in de avond naar het ziekenhuis gestuurd omdat het toch wel meer bloedverlies was dan normaal. Om 8 uur kwam ik in het ziekenhuis aan en werd ik aan een scan gelegd om het hartje en de weeën activiteit te meten, hierop was te zien dat er wel iets gaande was maar het waren nog lang geen weeën. Om 12 uur werd mijn vriend naar huis gestuurd. Ik moest blijven. Ik kon wel janken, ik wilde niet alleen blijven! Ik werd op een kamer gelegd met 3 andere vrouwen die al sliepen, ik moest ook maar proberen te slapen. Dit is uiteindelijk gelukt, maar ik werd om 3 uur wakker met weer bloedverlies. Ik mocht weer aan de scan, tijdens de scan begon ik weeën te voelen. Rond half 7 in de ochtend kreeg ik mijn kraamsuite. Ook mocht ik mijn vriend bellen. Rond 10 uur had ik 3 cm ontsluiting en werden mijn vliezen gebroken., Dyon had in het vruchtwater gepoept (er bleek alleen een scheurtje in te zitten), ik wilde geen ruggenprik. Om 12 uur had ik nog steeds 3 cm ontsluiting. Ik kreeg weeën opwekkers en al snel smeekte ik om een ruggenprik, die uiteindelijk in de OK is gezet. Naar mijn idee heeft de ruggenprik niet erg geholpen, behalve dan dat ik tussen de weeën door geen pijn had. (ik viel ook steeds in slaap tussen de weeën door). Dyon kreeg het ook moeilijk, er was al een ding op zijn hoofdje geplakt om zijn hartslag in de gaten te houden maar nu moest er ook een klein sneetje in zijn hoofdje gemaakt worden om te kijken of hij het echt zo benauwd had als ze dachten. Ondertussen had ik bijna 9 cm ontsluiting. Ik moest op mijn zij gaan liggen en de ruggenprik werd uitgezet en de weeën opwekkers werden hoger gezet... Ik moest wachten op mijn persweeën. Dit heeft ongeveer anderhalf uur geduurd. DIT WAS ECHT EEN HEL!!! Uiteindelijk mocht ik om 10 voor half 7 gaan persen, en is Dyon om 19:16 geboren. Hij had het even moeilijk maar o wat was ik gelukkig! We hebben 3 dagen in het ziekenhuis moeten blijven wat ik eigenlijk wel lekker vondJ Persen herinner ik me als een heerlijke ervaring! Ik heb een kleine knip gehad die 3 dagen na mijn bevalling uitgescheurd is doordat mijn hechtingen al opgelost waren. Dit heeft 3 weken moeten genezen en was echt een ramp. Nu na anderhalf jaar begint het weer echt te kriebelen....En zou ik graag nog zo'n bevalling hebben. Nog wat genante dingen die ik heb gedaan tijdens mijn bevalling : - Bij de laatste ontluitingsweeen riep ik steeds: KUT PIEMEL KUT PIEMEL enz... (waarom?? geen idee!) - Tijdens het persen heb ik een aantal keer tegen mijn vriend gezegd "lekker ben ik he?" De gyn heeft me ook een aantal keer uitgelachen, ik begreep er op dat moment niks van
@knuffelkonijn Nou in dat geval doe ik ook mijn bijdrage! Het is geen spectaculair verhaal, gewoon een bevalling "volgens het boekje" zoals de vk zei. Thuis 7 augustus 2009 rond 11u 's morgens braken mijn vliezen nadat ik naar het toilet was geweest. Het bleef stromen zeg maar. Eerst had ik het niet door, dacht wat afscheiding. Ik was op moment 37,4 wk zwanger en de vk had me een dag daarvoor nog verteld dat ik er maar vanuit moest gaan dat het zeker pas na de uitgerekende datum 23/08 zou gaan beginnen. Dus ik een inlegkruisje in maar toen ik de kamer inliep, kwam er weer ene golf en had ik door dat dit toch ietsje anders was dan afscheiding. Nadat het duidelijk was dat het vruchtwater was (lees: geklooi met een glas om het op te vangen), de vk gebeld. Die zei dat het nog lang kon gaan duren en ik maar rustig aan moest doen. Dus vriendlief aan het werk gestuurd en lekker op bed gaan liggen. Om 14u begonnen de eerste weeën heel geleidelijk, om 16u heb ik vriendlief gebeld dat het wel wat heftiger werd en dat hij maar weer thuis moest komen. Om 17u30 nog lekker pannenkoeken gegeten, daar had ik zo'n zin in! Om 18u30 de vk gebeld dat ik regelmatig weeën had en zij was er om 19u30 om de ontsluiting te bekijken: 2 à 3 cm. Om 21u was de vk er weer en toen zijn we naar het ziekenhuis vertrokken omdat ik niet thuis wou bevallen. Ziekenhuis Toen we daar aankwamen was het net alsof ik me helemaal overgaf aan de weeën ik had toen 4 cm, die eerste uren daar zijn eerlijk gezegd in roes aan me voorbij gegaan. Wat afwisseling onder de douche en in bed om de weeën op te vangen. Het was zwaar maar te doen want heb niet één moment aan een ruggenprik o.i.d. gedacht. Om 00u30 had ik volledige ontsluiting en mocht ik persen. Dat duurde lang, want om 2u26 kwam ons prachtige meisje ter wereld! Wat een mooi moment en wat was ik blij dat het voorbij was! Ze was (en is nog steeds ) perfect! Ik ben niet gescheurd of geknipt, dus dat scheelde weer. Na anderhalf uur zaten we in de auto naar huis (erg onverantwoord naar mijn mening, aangezien we allebei bekaf waren maar het scheen druk te zijn geweest die nacht in het zh) en om 5u30 waren we thuis opeens met z'n drieën! Ik hoop dat ik in maart weer zo'n prachtige bevalling mag meemaken, en misschien nu wel thuis! Wie weet!
Ik ben met 33+3 bevallen. op zondag middag 1715 braken mijn vliezen plotseling(zat achter pc rustig) en had ik dus vk gebeld. die zei: weet je het wel zeker? heb je niet in je broek geplast!? ik: uh nee ik weet toch zeker zelf wel wat ik doe. dus ik naar t zh gestuurd en mn vent gebeld van zn werk. dus in t ziekenhuis aangekomen om 1800 zijn er allemaal tests gedaan en 2 uur later waren ze er achter dat idd mn vliezen waren gebroken. Ween remmers gekregen en longrijpingsspuit. ook ben ik aan de monitor gelegd voor de ween te meten en voor het hartje. had ook al iets ontsluiting(sorry geen idee meer hoeveel,volgensmij 2cm) mijn weeen werden heftiger maar waren niet meetbaar te zien. Dus de artsen zeiden allemaal " nee hoor mevrouw je gaat niet bevallen,ga maar lekker slapen) was inmiddels al 2300. mn moeder was naar zh gekomen en ook rest van de famelie. mn moeder werd naar huis gestuurd( woont 2 uur bij me vandaan met ov) maar ik accepteerde dat dus niet. mijn ontsluiting werd steeds meer en ook iets beter meetbaar. ze hadden eindelijk door dat ik aan t bevallen was. Kinderartsen waren ingeschakeld en ze kwamen vertellen dat ik kans had dat kindje dood geboren zou worden en maakten heel drama verhaal van. naja lig je daar dan.. fijn! dat wil je echt horen.niet dus. Uiteindelijk is ze om 04.00 geboren gelukkig net optijd wat het ging slechter met haar! Ze werd ff snel omhoog gehouden van dit is je dochter en moest gelijk couveuse in en naar kinderafdeling. toen ik helemaal klaar was met bevallen enzo mocht ik naar haar toe. wat een klein, maar toch best groot (2170 gr 44 cm ) meisje was het zeg. aan allemaal toeters en bellen.. pff 5 weken heeft ze in het ziekenhuis gelegen maar het ging eigenlijk best goed ! alleen het drinken niet. ze is inmiddels alweer 2,5 en niks te merken aan haar dat ze prematuur is !
Hier mijn bevallingsverhaal. Ons kleintje is nu 2 mnd oud. Van zondag op maandagnacht werd ik om 4u wakker van een beetje buikpijn en rugpijn. Ik dacht eerst dat het weer vals alarm was zoals ik al vaker had gehad de afgelopen weken. (Was 40w en 5d), dus ik wachtte maar eens rustig af. Om 5u hielden de krampen nog steeds aan dus toen maar eens mijn man wakker gemaakt. Ben toen gaan douchen en merkte dat de krampen wel sterker werden dus toen wist ik wel dat het begonnen was. Tot 6u in bed blijven liggen, was toen nog allemaal goed te doen. Om 6u naar beneden gegaan om de tijd op te nemen. Had toen al om de 2-3 minuten weeën van 1 minuut. Ondertussen begon ik ook over te geven. Ben de hele tijd blijven lopen en staan tijdens de weeën en gaan zitten als ik geen wee had. |Zo was het voor mij het beste om vol te houden. Veel gebruik gemaakt van de ademhalingstechniek van de yoga. Om 7u toch maar eens de verloskundige gebeld. Zij was er om 7.30u. Ik had toen al 6 cm ontsluiting. De weeën waren op dat moment ook wel zeer heftig. Toen op weg naar het ziekenhuis (waar ik eigenlijk al niet meer heen wilde omdat het zo heftig was, wilde niet in de auto). Toch maar gegaan omdat ik altijd had gezegd dat ik graag in zh wilde bevallen ivm evt. complicaties. Om 8.15u in ziekenhuis. Werd in bed gelegd maar daar sprong ik na 1 wee alweer uit. Staand en lopend ging beter. Om 9u hebben ze m'n vliezen gebroken en toen had ik al 9 cm ontsluiting. Toen een half uur heftige persweeën weggezucht (mocht wel klein beetje meepersen gelukkig), om 9.25u mocht ik gaan persen. De vk zei: over een uurtje heb je de kleine. Ik dacht: Dat gaat niet gebeuren, eruit ermee!!! Hahaha. Flink kracht gezet op elke wee en 13 minuten later, om 9.38u was onze kleine man al geboren. Hij was 49 cm en 3200 gram. Was wel klein beetje gescheurd doordat meneer met zijn handje langs zijn hoofd is geboren (net superman, haha). Ik werd gehecht, gedoucht en toen mochten we alweer naar huis want het was erg druk in het ziekenhuis. Thuis kon het grote genieten gaan beginnen! Een bevalling waar ik met plezier naar terugkijk, het is echt geweldig gegaan. Ik vond de weeën ontzettend heftig maar kon goed zuchten en bleef ontspannen. Ik kijk gelukkig niet op tegen een evt. (ooit) 2e bevalling. En dan te bedenken dat ik me op het allerergste had voorbereid. Ik denk dat mijn ademhaling mij heel erg heeft geholpen. Ik was helemaal in mijzelf gekeerd. Heb niks meegekregen van wat rondom mij gebeurde. We hebben een heerlijk mannetje waar we elke dag met volle teugen van genieten.
Voor de geïnteresseerden, hier ook mijn bevallingsverhaal: Na anderhalve week niet kunnen slapen van de pijnlijke harde buiken, had ik vrijdag 5 november om 10 uur 's ochtends dan toch mijn eerste echte wee. Ik was toen 40 weken en 4 dagen zwanger. Ik ging timen en het bleek dat de weeën al meteen om de 5 minuten kwamen en ongeveer een minuut aanhielden. Ik wilde graag poliklinisch bevallen, dus wij na zo'n 1,5 uur de VK gebeld en rond 12en zijn we richting het ziekenhuis gegaan. Na inwendig onderzoek bleek ik al 3 cm te hebben! Zomaar Twee uur later kwam de VK weer terug en had ik alweer 5 cm. Tussendoor had ik gedoucht, maar dit had de weeën een stuk heftiger gemaakt. Ze kwamen ook vrij vlot op elkaar, maar op zich nog wel te doen, maar ik wist dat ik nog 5 cm moest. Gevraagd om een ruggenprik (mag immers alleen gezet worden t/m 7 cm) en daar was ik inderdaad nog maar net op tijd mee, omdat ik moest verhuizen naar een andere verdieping waar er eerst een ctg gemaakt moest worden. Anesthesist moest natuurlijk ook nog ergens vandaan komen. Dus al met al had ik al 7 cm toen de ruggenprik werd gezet. Op dat moment was ik inmiddels ook zo goed als in een weeënstorm beland. De weeën waren echt heftig en kwamen supersnel op elkaar! Toen begon de ruggenprik langzaam te werken en mijn god, wat een verademing! Ik zag op het scherm dat ik weeën had die hiervoor echt hell waren, maar voelde ze gewoon niet meer! De laatste 3 cm ontsluiting rustig afgewacht, wat tv gekeken. Richting de 10 cm kreeg ik weer voelbare weeën die ik moest wegpuffen. Ze hebben me zo lang mogelijk laten wegpuffen terwijl ik volledige ontsluiting had zodat de kleine goed kon indalen. De persweeën duurden gemiddeld zo'n 45 sec, dus op een gegeven moment mocht ik gaan persen, maar ze werden opeens korter, nog maar 30 seconden. Ook deed mijn buik niet mee, dus dat persen schoot niet echt op. Na een uur waren ze bang dat Jennifer het wat moeilijk kreeg, haar hartslag schoot steeds van 100 naar 200. Toen hebben ze wat bloed bij haar afgenomen om te kijken of ze wel genoeg zuurstof kreeg. Score was goed, dus mocht gewoon doorgaan. Na 1,5 uur persen was ze er nog niet en had ik toch echt wel heel veel pijn. Kreeg haar het hoekje gewoon niet om. Toen hebben ze maar besloten een handje te helpen. Ben ingeknipt en ze hebben haar met de vacuümpomp gehaald. Tenminste, ze hebben gebruik gemaakt van een zogenaamde kiwi extractie. Dit is kennelijk een minder heftige variant van de pomp en binnen no time was ze er (om 23:13). Het was ook echt nog maar een klein stukje en Jennifer heeft verder gelukkig ook geen punthoofd o.i.d. Achteraf snap ik heel goed dat ik er moeite mee had, ze woog bijna 4 kilo en was al 53 cm en ik ben zelf maar een klein meisje. Al met al duurde het in totaal dus zo'n 13 uur. Ik ben wel blij dat ik gekozen had om in het ziekenhuis te bevallen. Anders had ik met gruwelijke persweeën per ambulance alsnog naar het ziekenhuis gemoeten? Moet er niet aan denken! Veel vrouwen vinden het persen een opluchting, maar voor mij was dit stuk van de bevalling juist hetgeen wat me heel erg tegenviel. Het duurde lang en deed zo'n pijn! Weet ook echt niet hoe ik deze bevalling had kunnen doen zonder ruggenprik. In zijn totaal vond ik het meevallen. Ik kijk er ook met een goed gevoel naar terug.
@Happiness: Jouw verhaal lijkt me ideaal! niet een super-mega-vlotte bevalling, maar verder wel vrij probleemloos. Je vertelt er ook relaxed over.
@ Mrs. Hair. Dankjewel. Naar mijn gevoel is ook alles perfect verlopen. Ben er super blij mee, want soms hoor je echte horror verhalen. Moet zeggen dat ik er wel tegenop zag hoor. Maar heb wel alles over me heen laten komen. Was gelukkig op het moment zelf heel relaxed idd. Jij moet ook over een tijdje he. Heel veel succes! Maar komt vast goed.
Dank je wel Ik heb nog een paar weken om me voor te bereiden, hihi... Op dit moment is het vooral nog heel onwerkelijk, maar kan me voorstellen dat op het moment dat mijn buik nóg dikker wordt en op springen staat, ik toch wel aan het idee zal wennen dat het kindje er ook echt uitmoet Tot die tijd ben ik een echte bevallingsverhalen-verslaafde
18 mei moest Mama weer naar het ziekenhuis. Ze zouden gaan kijken of er al ontsluiting was en of ze Mama konden gaan inleiden. Papa was ook mee. Mama haar bloeddruk was wel iets gestegen dus gingen ze ook even de urine controleren. Gelukkig was dat allemaal goed. De verloskundige in opleiding deed een inwendig onderzoek. Ze voelde dat Mama al 2 cm ontsluiting had en dat de baarmoedermond voor 2/3 was verstreken. De verloskundige kon bij de vliezen en heeft gestript. De gynaecoloog vertelde dat dit goed nieuws was en dat ze Mama konden gaan inleiden. Hij probeerde de verloskamers te bellen maar kreeg geen gehoor. Dus ging hij met ons er naar toe. Hij keek in de agenda en zei morgenvroeg om 8 uur mag je komen!! Om 7 uur moet je nog wel even bellen want misschien is het druk en moet je later komen. De afspraak stond en als alles een beetje voorspoedig ging zou je de volgende dag geboren worden! Erg spannend. 's Avonds belde J. met heel erg verdrietig nieuws. Opeens ligt leven en dood heel erg dichtbij elkaar. Papa en Mama waren zo intens gelukkig en J. en A. zo intens verdrietig. Na een onrustige nacht werd het 19 mei. Om 7 uur belde Mama naar de verloskamers of we mochten komen. Dit mocht en Papa en Mama stapten, nadat we alles hadden ingeladen, in de auto. Onderweg zei Mama tegen Papa; Als het goed is komen we de volgende keer hier met ons drieën langs. Een heel erg bijzonder idee. Op weg naar het ziekenhuis kreeg Mama allemaal smsjes van de forummeiden. De een nog liever dan de ander. Zo bijzonder en het maakte het nu ook wel erg echt. Je zou nu snel geboren worden! Om even over 8 uur waren we op de verloskamers. Onze kamer was verloskamer 6. Deze verloskamer ligt aan de voorkant van het ziekenhuis, had daglicht en ramen die open konden. Om 8.45 uur kwam de verloskundige samen met verpleegkundige A. de vliezen breken. Ze voelde dat er 3 cm ontsluiting was. Ze wouden nog even wachtten met het aansluiten van het infuus want de weeën konden ook vanzelf beginnen. Dit gebeurden niet en om ongeveer 9.45 uur werd Mama aangesloten op het infuus met weeënopwekkers. Ieder half uur werd het middel een beetje hoger gezet zodat de weeën krachtiger werden. Om 12 uur vond Mama het allemaal wel erg heftig. Ze had erge rug- en buikweeën en moest overgeven. De verloskundige voelde dat Mama 5 cm ontsluiting had. Toen heeft ze om pijnstilling gevraagd. Een ruggenprik. Om half 1 mocht Mama mee naar boven. Naar anesthesie. Tegen half 3 was Mama weer op de kamer. Weer deed de verloskundige een inwendig onderzoek en voelde dat er 7 cm ontsluiting was. Mama moest op haar rechterzij gaan liggen omdat de ontsluiting aan die kant minder ver was. Om 4 uur ging A. de verpleegkundige naar huis en werd haar dienst overgenomen door M. A. vertelde dat ze pas zondag weer hoefde te werken en dat ze hoopte ons dan niet weer te zien. Om half 6 kwam de gynaecoloog in opleiding kennis maken. Zij had de dienst overgenomen van de verloskundige. Mama had toen al wat persdrang en mocht wel wat meegaan persen. Ze zou tegen kwart voor 7 weer komen kijken. Mama haar lichaam perste vanzelf. Het kostte maar weinig moeite. Tegen 18.50 uur was de gynaecoloog er nog niet weer en Mama voelde dat jou hoofdje kwam. Ze zei tegen Papa dat hij even moest kijken of dat ook zo was. Papa keek en zei heel droog; Ooh maar ik zie al haar! Hij drukte op de bel en M. kwam kijken wat er was. Zij ging snel weer weg om de gynaecoloog te halen. Die kwam tegen 19.00 uur binnen. Mama moest van haar op de rug gaan liggen. Mama vond dat ze nog wel 1 wee op haar zij mocht blijven maar toen moest ze toch echt draaien. Eenmaal op de rug zei Mama tegen Papa dat hij moest komen voordat je geboren werd. Tijdens het persen voelde Mama jouw hoofd steeds nog bewegen. Na de derde keer persen werd je hoofd geboren en daar achteraan gelijk je lichaam. Je werd gelanceerd! Het was toen 19.09 uur. Je was dus na binnenkomst van de gynaecoloog in 9 minuten geboren. Je begon vrijwel gelijk te huilen en werd mooi roze. Papa knipte de navelstreng door en je werd uitgebreid onderzocht. Daarna mocht je bij Mama aan de borst en dronk je voor het eerst. Daarna heeft M. je aangekleed en hebben Mama en Papa iedereen gebeld. Tante T. was de eerste die we belden. Om 21.30 uur waren Opa, Oma en Tante T. in het ziekenhuis om jou te bewonderen. Tegen 23.00 uur kreeg Mama warm eten. Aardappels met spinazie en een stukje kalkoen. Mama stuurde een sms naar de forummeiden en de felicitaties stroomden binnen. Geweldig!
Hij is wel lang maar. Heb het voor onze dochter geschreven. Bij het laatste onderzoek was een gyn en een vk io J & A zijn onze beste vrienden. J zijn broertje besloot op 18 mei een einde aan zijn leven te maken.
1e bevalling van mijn oudste Kay met 40 weken en 6 dagen: Zondag 27 april om 13.45u braken mijn vliezen spontaan. Vk en gelijk gebeld en werd me gevraagd of het vruchtwater helder was, en ja dat was zo! Dus moest ik afwachten tot ik weeen ging krijgen. Na het breken van de vliezen begon het wel gelijk wat te rommelen maar niet gelijk weeen om de 5 min. Tegen 17u kreeg ik weeen om de 5 min, dit heb ik een uurtje aangekeken en toen eens gebeld naar de VK. Die kwam gelijk mijn kant op, eenmaal op bed met toucheren had ik 4 cm ontsluiting, dat was zo rond 18.30u. Dus ik moest nog ff doorpuffen haha. Ze ging weer naar huis en zou paar uur later terugkomen. Dus ik ondertussen wat rondlopen en muziek luisteren etc. Mijn moeder had ik ondertussen ook al gebeld toen mijn vliezen braken, dus die steunde mij ook een beetje. Rond 22.30u kwam de VK weer terug om te kijken hoever ik er voorstond. Dus ze ging weer toucheren, en had 6 cm ontsluiting. Ik zeg pffff schiet niet echt op he zo, zegt ze nou het gaat vlotjes hoor voor een 1e. Ik dacht ja ja, dat zal je wel bij iedereen zeggen. Maar goed, toen ze de deur weer uit was ben ik gaan douchen! Oh wat was dat heerlijk die warme douchestraal op mijn buik, ik kon echt ontspannen daarvan en voelde niks meer van die weeen. Ondertussen had ik daar een uur onder gestaan, en kwam er tegen 24u onder vandaan. Maarrrr toen....begon het, ik wist niet wat me overkwam, rugweeen en gevoel dat ik het niet meer kon houden, dat was dus de persdrang, wat ik dus niet gelijk in de gaten had. Ik had mijn persdrang gewoon een uur zitten wegpuffen en om 01.00u besloot mijn vriend maar eens te bellen naar de VK, die stond om 01.10u weer op de stoep, gelijk op bed toucheren, en idd ik had 10 cm ontsluiting en begon om 1.15u met persen. En dat duurde zo lang vond ik zelf, en mijn moeder zei achteraf ook, die komt er niet uit hoor.Na een half uur persen 1.45u kwam meneertje eindelijk ter wereld! Vk zei, dat het snel was voor een eerste, maar ik vond het maar lang. Ondertussen belde ze de kraamhulp en die arriveerde na een half uur! Anyway wat was dat heerlijk dat blote lijfje op mijn lijf, en wat was hij mooiii Kay was ook heel schoon, geen huidsmeer meer op zijn lichaampje. Kay is geboren op maandag 28 April om 1.45u, dus had er vanaf de weeen 8 uurtjes en 3 kwartier over gedaan! Kay woog 3360 gram en scoorde gelijk een 10 bij de apgarscore! Ik zei 5 min na de bevalling gelijk, zo wil ik er nog wel eentje baren hahah. Het viel mij 100 procent mee!!
De 2e bevalling van mijn dochter Sharina met 39 weken. Op zaterdag 18 maart gingen we lopend naar schoonouders, half uur lopen en zijn daar een middagje geweest. Toen we weer naar huis gingen, zei mijn schoonmoeder nog, nou wie weet tot vanavond he haha. Dus we moesten weer een half uur naar huis lopen, en ongeveer na 20 minuten kreeg ik wat steken in mijn buik, maar verder niet bij nagedacht. Dacht zal vast wel van het lopen komen. Eenmaal thuis, mijn oudste op bed gelegd en daarna vriendlief een filmpje opgezet zo rond 22.30u. Onder de film begon Sharina heel druk te bewegen, gemeen te stampen en te strekken met dr handen en voeten, dat deed zooo zeer!! Ik keek mijn vriend aan en zei, ik geloof dat zij er uit wil hoor, zo voelde het echt, of er iets dwars zat bij dr. Daarna zakte het ff en na de film had ik trek in iets lekkers, iets hartigs. Dus ik ging bamisoep klaarmaken, maar daar kwam ik niet mee verder haha. Ik liep naar de keuken en pakte een pan en spletsch daar braken mijn vliezen om 01.00u!! Ik keek mijn vriend aan, en hij schrok haha. Ik zei, zei toch dat ze eruit wilde Nou gelijk weer de Vk gebeld en doorgegeven dat ik vliezen gebroken had en vruchtwater mooi helder was. Dus het was weer wachten op de weeen. Ondertussen kwamen mijn schoonouders en hebben we Kay wakker gemaakt. Kay is met schoonvader meegegaan en schoonmoeder bleef. De weeen begonnen om 03.00u om de 5 min, en belde na een uurtje ongeveer de VK, die kwam gelijk onze kant op, en werd getoucheerd, en zat al op 6 cm ontsluiting. Zij vertelde mij dat ze bleef, want met een 2e vermoedde ze bij mij dat het sneller zou gaan. Ze raadde aan om te gaan rondlopen en ondertussen belde ze alvast de kraamhulp, die zo rond 0.500u op de stoep stonden. Ondertussen was mijn moeder ook al onderweg, ze moesten dit keer 1,5u rijden om naar ons te komen, want Sharina is van mijn huidige vriend en woonde toen in Amersfoort. Dus ik maar rondlopen en rondlopen, om de tafel heen elke keer maar weer! Wachten op mijn moeder, want ik moest haar erbiij hebben! Eindelijk om 06.30u arriveerde mijn moeder. Ik zeg he he daar ben je, en kon me een gerust hart gaan douchen, wilde nog ff ontspannen die straal op mijn buik. Mare amper de douche in, en moest er weer uit! Ik kreeg gelijk persdrang, en liep al lopend van douche naar slaapkamer te persen. Dus vlug op bed en iedereen stond erbij te kijken, pfff meer man als met Kay. Met zessen stonden ze toe te kijken, nah ja op dat moment kon me dat niet zo veel schelen, zolang mijn vriend en moeder er maar waren. Het was 7.15u toen ik op bed gelegd werd, en werd getoucheerd en had idd 10 cm. Om 7.18u ging ik persen en om 7.20u werd mijn dochter Sharina geboren, in 2 persweeen. Ze moesten nog wel wat trekken, want haar schouders zaten klem. Ze was dus duidelijk breder als mijn oudste haha. Ook sharina had geen huidsmeer meer. Hoorde ook gelijk een heel ander huiltje, echt een meisje Sharina was in dr gezicht wel wat gestuwd, die was pimpelpaars, waardoor de VK vroeg, heb jij al eerder gebroken vliezen gehad, maar ik zei nee niet dat ik weet hoor. Maar Sharina deed het gelijk goed op de apgarscore, ook gelijk weer een 10!! Vk zei achteraf, je hebt volgens mij echt onbewust je weeen op zitten houden, tijdens dat je moeder nog niet hier was hoor. Ik zeg ja dat zou best wel eens kunnen hoor, voelde me niet op mijn gemak zonder haar. want mijn moeder was amper binnen en gelijk persdrang. Anyway, wederom weer een super bevalling!! Sharina is geboren op 19 maart om 7.20u en woog 3400 gram. Hen 4 uurtjes en 20 min over de bevallin gedaan, dus de helft minder als Kay, en ook nog eens in 2 persweeen er uit, ipv half uur persen