Hebben jullie dat ook dat wanneer je ene kind meer aandacht krijgt dan het andere, je plaatsvervangend jaloers wordt??? Ik word er zelfs kwaad om. Ik zie dat, nu mijn zoon bijna 5 is en al dat babyachtige, schattige weg is, hij bijna geen aandacht, knuffel of kus meer krijgt van de familie. Mijn dochtertje is nu in haar schattigste fase, ze is bijna twee en ze wordt door iedereen geknuffeld en vertroeteld, maar de broer moet het maar doen met een aaitje over zijn bol :x Gister heeft mijn schoonmoeder opgepast. Verteld ze dat ze met mijn dochtertje aan het knuffelen was en dat mijn zoon vroeg of ze zusje heel schattig vind, en dit op een hele zielige toon. Mijn hart brak toen ik dit hoorde. Een tijdje terug kwamen we mijn vader tegen bij het boodschappen doen. Geeft hij mijn dochter een kus en mijn zoon die ernaas stond werd totaal genegeerd. Ik heb ze toen wel later opgebeld om te zeggen dat ik dat nooit meer wil. Ik merk dit zo vaak de laatste tijd en word er best pissig om. Gaat dit ook bij jullie zo, dat de oudste steeds minder aandacht krijgt t.ov. de kleinere broertjes of zusjes of is dit alleen in mijn familie zo extreem?? Ik ben van plan om iedereen in de familie maar goed duidelijk te maken, dat ze of hun beide gelijke aandacht moeten geven of helemaal niet. Mijn zoon is al zo jaloers ingesteld en ik voel aan dat hij de oneerlijke verdeling van aandacht goed aanvoelt. Hij is ook nog zo jong, 4,5 nog maar. Ok als hij 8 of 10 was zou hij begrijpen waarom het schattige zusje zoveel kusjes en knuffels krijgt, maar op zijn leeftijd is dat nog onmogelijk !!
Zelf nog geen ervaring in, maar wel meegemaakt dat een meisje van toen 3 erg groot voor haar leeftijd was. Ze was tegelijk met mij op kraambezoek en wou even de baby aaien en werd door iemand echt afgeblaft en weggeduwd vond het echt niet normaal! Ik probeer zelf altijd de aandacht te verdelen. Wij hebben vrienden met vier kinderen waarvan 1 van bijna twee en inderdaad ook superschattig! Ik begroet dan de oudste drie juist heel enthousiast (bijna overdreven) met knuffels en kusjes en dat ik zo blij ben ze weer te zien (ze zijn 9,6 en 4) En je merkt dat dat ze goed doet. Ik hou sowieso niet van kindje negeren en in beginsel zijn alle kinderen hoe dan ook knuffels en kusjes waard ongeacht leeftijd (tenzij ze het zelf niet willen) Toen ik je verhaal las had ik zin om je zoontje te knuffelen...wordt er droevig van.
Ja ik denk dat als jij er een punt van maakt je zoon dat ook doet. De oudste krijgt ook aandacht, op een andere manier. En die wilt misschien wel helemaal geen plakkerig gezoen meer. Tenminste, mijn oudste niet, die pronkt juist heel graag met zijn broertje, en is helemaal niet jaloers op de aandacht. Hij krijgt gewoon op een andere manier aandacht.
Ik laat mijn boosheid hierover niet merken aan mijn zoon, hij krijgt krijgt er niks van mee. Hij is wel iemand die het niet leuk vind dat alle aandacht naar zijn zusje gaat en daarom trek ik het me ook zo aan.
Hier ongeveer gelijk neefje (10) nichtje (7) en dochter (2) hoe jonger hoe meer kusjes maar hoe ouder hoe meer high fives of knuffels (kusjes willen ze niet altijd) maar een high five laat misschien ook zien: jij mag er ook zijn (grote) knul
Voelt wel oneerlijk zoals het nu bij je kids gaat, oudste zou met high five misschien wel super blij zijn
ja alleen is het hier met ons neefje. Met sinterklaas (wat wij altijd met schoonfamilie vieren) werden er alleen foto's van mn neefje geplaatst hoe erg hij wel niet verwend was. Op t neefje word altijd gepast terwijl dat als wij een x hulp nosog hebben (en geloof me dat is echt bijna nooit) dan kan het niet want neefje is er al. Als t neefje er is en mijn zoontje(s) ook zijn die op dat moment onbelangrijk en ia het neefje voor neefje na en neefje achter. Toen mijn oudste 2 werd en we zijn verjaardag gingen vieren werden de kado's (zonder overleg) aan het neefje gegeven om uit te pakken want een twee jarige kan dat nog niet en snapt toch noet dat hij jarig is. Toen de kado's dua bij ons bleven was de oudste helemaal in de war en snapte niet dat het voor hem was..
Pfff hoe onnadenkend kunnen mensen soms zijn he. Dit krijgt een kind echt wel mee he, hoe klein het ook is. Mensen maken ook contact met kinderen uit egoistische redenen, want het is ook zo fijn om te knuffelen met een schattige baby of peutertje. Ik had alleen niet verwacht dat dit ook voor naaste familieleden, zoals opa/oma of tantes, zou gelden.
Ik heb het juist andersom. Het oudere kind EIST alle aandacht van de baby op door moedwillig continu op de voorgrond te treden, alle foto's te fotobomben en de baby over de rooie te helpen... Grrrr Jaloers kind!
Aan de ene kant, ja ik vind het vervelend om te zien, aan de andere kant ben ik er zelf ook schuldig aan.. Word er altijd een beetje verdrietig van wanneer ik merk dat ik dat doe, probeer nu ook altijd als eerste m'n broertje lekker te knuffelen en even lang..
Kan er idd ook ambetant van worden als er mensen/kindjes voorgetrokken worden. De 22ste januari was het bijvoorbeeld men kleine broer zen verjaardag en de 19ste januari was ik uitgerekend (nog steeds zwanger trouwens, dus al 8 dagen te laat) ... Ik merkte op dat kleine broer (werd 15jaar) niet veel aandacht kreeg en dat het gwn continu over bevallen ging en zwangerschap en die zaken. Ik stond wat in de picture terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wou. Nu "kleine" broer snapt heel dat gedoe wel en zal er ook niet over klagen, maar vond nu wel dat het ZIJN dag moest zijn. Weet ook wel dat hij beetje schrik had dat 't kindje op zijn verjaardag ging komen. Ergens wel blij dat dat niet is . Maar kindje mag al eens gaan komen hoor!
Gelukkig ken ik het echt niet. Ze geven elk kind evenveel aandacht en elk op hun eigen leeftijdsmanier. Al knuffelen ze de oudste ook net zoveel.
Probeer je maar eens af te vragen waarom ts, hier bij vrienden en familie gelukkig geen last van. De oudste zorgt met haar enthousiasme wel dat zij niet vergeten wordt. Ondanks dat iesereen van begin af aan haar het gevoel heeft geprobeerd te geven dat zij net zo belangrijk als broertje is..zit dat jaloerse of om aandacht vechten er toch in. Zodra er andere mensen zijn is ze meeeeegadruk gewoon niet normaal en ook als ze bij andere kindjes speelt. Wel heel lastig soms.
Ik was 13 toen ik voor het eerst grote zus werd. Ik bestond niet meer. En nu nog... oma's die bij me langs lopen zonder ook maar iets te zeggen. Ouders die mij erg vervelend vonden omdat ik dmv negatief puber gedrag de aandacht vroeg, en zo kan ik nog wel even doorgaan... Ik ben inmiddels achter in de 20 en het is nog zo en nog steeds pijnlijk.
Hier gelukkig niet. Ben gek op al mijn neefjes en nichtjes. Oudste nichtje is 9, dan een neefje van 7 en 4. Verder bij zwager en schoonzus nog een neefje van bijna 4 en een baby-nichtje. Ik vind ze bijna allemaal leuk. Met baby's heb ik niks. Dus dat nichtje moet nog even wachten op de enthousiaste tante.
Hier ook niet echt herkenbaar, zelfs mijn oudste (17) wil nog wel eens een knuffel van mij, wel is het zo dat ik voor mijn jongste kinderen vaker iets meeneem uit de winkel, een leuk speelgoedding of een boekje en natuurlijk ook vaker kleding, omdat zijn meer groeien. Aan de andere kant ga ik zo nu en dan met de oudste winkelen en ben ik in 1x een boel geld kwijt, maar hij doet veel langer met zijn kleding. En binnen de familie krijgt ook ieder kind evenveel aandacht, maar op zijn/haar leeftijd. De jongsten spelen met blokken, en laat de toren zien aan oma en de oudste mag op de computer van oma en laat haar de nieuwste games zien
Dat is ook wat ik zo jammer vind ; hij krijgt vaak helemaal geen aandacht. Ik merk duidelijk dat hij het zich erg aantrekt, vervelend wordt (negatief aandacht) en dan ook nog eens wordt afgesnauwd. Ik kan hier niet goed tegen!!
Dan moet je daar op het moment direct iets van zeggen, vooral als hij afgesnauwd wordt, moet je ingrijpen, kom zeg, het is jouw kind, als jij niet voor hem op komt, wie doet het dan? En logisch, als jij totaal geen aandacht krijgt (genegeerd wordt dus) wordt je toch ook nijdig? Vind het dus geen rare reactie van je zoon.
Gebeurt wel eens. Kan me er nu niet meer druk om maken. Ik geef mijn droppie dan wel een extra knuf of kus, helemaal niet erg hoor
Mijn 4 jaar jongere broertje werd, en wordt, altijd voorgetrokken. De enige die me zag staan waren mijn opa en oma, daar was ik meer! Ik probeer nu ook de kinderen van kennissen en vrienden evenveel aandacht te geven. Een knuffel, een aai over hun bol etc. En volgens mij gaat dat aardig goed.