Even klagen, momenteel 8 weken zwanger en mijn vriend en ik kijken er enorm tegen op om het mijn schoonouders te vertellen. Dit komt voort uit de eerste zwangerschap. Mijn vriend en ik studeerden toen nog en ik raakte ongepland zwanger. En de reactie van mijn schoonmoeder was letterlijk "dit vind ik niet leuk". En later toen onze dochter uiteindelijk overleed aan wiegendood wist ze ons te vertellen "ja ik wist gelijk dat ik me niet moest hechten aan dit meisje". Dit zijn uitspraken waar we nog nooit excuses voor hebben gekregen en ons pijn doet. Een half jaar na het overlijden van ons meisje was ik zwanger van onze zoon en daar waren ze heel blij mee. Ze zijn ook echt gek op ons zoontje. Maar mijn vriend studeert nog steeds en moet nog een jaar. Ik werk gewoon. We hebben het financieel niet breed (bijstandsniveau) maar we redden ons prima door zuinig te leven en geen auto te hebben etc. Zei zien dat anders maar ja ze zijn ook miljonairs (niet overdreven, het is erg ;lees; 3 auto`s, paar boten en een vrijstaande notaris woning). Ze maken zich altijd druk om studie en geld. En we zijn ergens heel bang voor herhaling van de eerste zwangerschap. Volgende week komen ze bij ons en gaan we het vertellen. Pfffff, ben ik blij dat ze aan de andere kant van het land wonen.
Wat een reacties van je schoonmoeder verschrikkelijk. Ik snap wel dat ze bezorgd zijn om de financiële situatie. Bijstandsniveau en 2 kinderen? Mijn mening hierover laat ik maar achterwege. Jullie moeten zelf bepalen hoe jullie je leven lijden, daar hebben wij, je schoonouders of wie dan ook niks mee te maken. Leef je eigen leven en heb er schijt aan
Succes met vertellen, zulke reacties zijn helemaal niet leuk. Voor mij is het wel herkenbaar, mijn schoonouders hebben het hoog in hun bol en ik was 19 jaar en zat nog op school toen ik vertelde dat ik zwanger was, ze waren er ook niet blij mee en vroegen mij of het geen goed idee was dat ik het weg zou laten halen. Bij de tweede reageerde ze positiever, waarschijnlijk zullen jou schoonouders ook iets positiever reageren maar krijg je wel te horen dat een kind erbij nog meer geld kost. Probeer je niet teveel aan te trekken van hun reactie.
Herkenbare situatie. Ik studeerde bij de 1e 2 kinderen (oudste ook overleden) en bij de 3e studeerde mijn man. Ja de eerste jaren waren financieel niet makkelijk. Maar wij wisten dat mijn man na zijn afstuderen goed zou gaan verdienen. Nu wonen we in een heerlijk huis, hebben genoeg geld en is het precies zo gegaan als we hoopten. Hou dat voor ogen. Jullie weten dat het financieel goed komt. Voel dat en straal dat uit. Jullie zijn blij met dit kind! En je schoonouders zijn al weinig empathisch, dus zou echt kak hebben aan hun mening. Niet voorzichtig brengen, gewoon joehooeee! Een baby! Negeer negatieve reacties. En als ze door blijven gaan, afkappen.
Die reactie van je schoonouders vind ik persoonlijk een ontzettende dikke vette no-go. Ik zou ze zo'n opmerking ook niet kunnen vergeven. Verder ben ik wel van mening dat een extra kindje krijgen als je inkomen op bijstandsniveau ligt en je al flink moet schipperen en zuinig moet leven, niet geheel verstandig is. Ik zou gewacht jhebbem tot tenminste een van jullie afgestuurd is en stabiel werk heeft. Een (extra) kind kost enorm veel geld. Maar dat is mijn mening.. jullie leven en jullie bepalen hoe je dat in gaat delen. Dus geldt dat ook voor de reactie van je schoonouders. Laat ze praten en hun mening geven, zij kunnen er tenslotte niks meer aan veranderen. Vinden ze het niets? Dan had ik ook wel even duidelijk genaakt fat je hun steun dan ook niet nodig hebt, en dat er al genoeg gekwetst is... Succes en wie weet valt het allemaal mee. Zoiets moet eigenlijk leuk zijn om te vertellen 😊😊
als mijn schoonmoeder na het overlijden van mijn kind zoiets tegen mij durfde te zeggen had ze een klap in dr gezicht gehad en had ze uberhaupt niet meer hoeven genieten van andere kleinkinderen bij mij. wat ontzettend respectloos!!! ik begrijp het wel maar druk maken over dit soort mensen is jammer van je tijd! en over geld ik zou me ook wel een paar keer bedenken als ik zo weinig had maar dat is jullie keuze!
Gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Wat een ongelooflijk misplaatste reactie van je schoonmoeder :s ik hoop voor je dat het allemaal mee valt, Heel veel succes ermee, laat je niet gek maken
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik word gewoon verdrietig van de reactie van je schoonmoeder. Hoe kunnen mensen zo dom zijn. Kun je niet beter naar hen toe gaan? Dan kun je ieder moment in de auto stappen en naar huis toe gaan, weg van je schoonouders.
Gefeliciteerd met de zwangerschap. Maar wat jouw schoonouders gezegd hebben over jullie dochter, dat zou ik ze persoonlijk nooit kunnen vergeven. Als het mijn schoonouders waren geweest had ik ieder contact direct verbroken. Ik vind het dan ook heel dapper dat jullie ze in jullie leven blijven betrekken en wens je veel succes met het vertellen. Dat ze maar heel liefdevol mogen reageren.
Ik herken het wel om op te zien tegen de reactie. Toen wij in de mmm zaten voor de eerste was mijn moeder ook heel negatief. We waren veel te jong, veel te kort bij elkaar etc. Toen ik eenmaal zwanger was vond ze het wel heel leuk. Toen ik echter zwanger was van de tweede (oudste was 15 mnd), was haar enige reactie "Oh, jeetje, nee toch. Ik kan niet blij voor jullie zijn." Toen we wisten dat het een jochie was kregen we direct te horen dat we dan van beide eentje hadden, en dat we dan klaar waren. In de kraamweek kwam ze net als bij de eerste iedere dag langs, en vindt ze hem nu ook heel leuk en lief. Nu ben ik 8 weken zwanger van nummer 3, en weten mijn ouders het nog niet. Mijn vader weet wel dat we er aan zaten te denken, en die zou het echt wel leuk vinden. Mijn moeder daarentegen.. ik heb echt geen idee hoe die zal gaan reageren. Maak ik me dus ook al een paar weken druk over, al heeft ze er niks mee te maken. We hebben beide een baan, een koopwoning en een auto, kunnen maandelijks sparen en ook op vakantie ieder jaar, huwelijk is (na een wankele periode) stabiel. Dus er is eigenlijk geen reden om negatief te gaan doen. Maargoed, dat is du afwachten. Wij laten het de kinderen vertellen dat ze een broertje of zusje er bij krijgen. Hopelijk is de reactie dan iets leuker
Mijn reactie zal vast niet heel erg gewaardeerd worden, maar ik lees met enige regelmaat hier verhalen over ouders, schoonouders, broers en zussen en situaties die zijn voorgevallen. Als ik de reactie van je schoonmoeder zo lees zeg ik ook 'verbreek dat contact, wat een gevoelloze opmerking'. Ze had dit sowieso niet moeten zeggen, laat ik daar duidelijk in zijn. Tegelijkertijd kennen wij allemaal de context er omheen niet. Misschien wilde ze zeggen dat ze een naar voorgevoel had en is de onhandige opmerking voor haar ook een manier om met haar verdriet om te gaan. Ze heeft immers zelf ook kinderen op de wereld gezet en dan gaat de dood van een kindje door merg en been. Misschien probeer ik altijd het goede nog in een mens te zien, maar zo harteloos reageren op de dood van een baby'tje vind ik lastig te plaatsen. Wat niet wil zeggen dat het misschien niet precies zo is gegaan als jij zegt. Ik weet het simpelweg niet. De keuze voor een tweede kindje ondanks jullie financiële situatie is geheel aan jullie. Daar heeft niemand iets over te zeggen. Als jullie het zo redden, is er niets aan de hand toch? Ik had persoonlijk gewacht totdat mijn vriend was afgestudeerd en een baan had gevonden zodat je wat meer financiële ruimte had. Maar goed, nogmaals, jullie leven, jullie keuze.
Ja dat zal zeker het geval zijn. Mijn schoonmoeder was er ook kapot van toen mijn eerste zwangerschap misliep. En het was heel pijnlijk toen ze zei: maar dit is nog nooit voorgekomen in onze familie. Het klonk alsof het aan mijn genen lag. Niet leuk maar echt gezegd uit verdriet en wanhoop.
Het zal vast allemaal heel raar lopen in mijn hoofd. Maar ik lees bijv die lullig opmerking na de dood van je dochter als "waarom moet ons allemaal dit toch overkomen, wat vreselijk!!!" En niet als oh het ligt aan mijn schoondochter haar genen. En de opmerking van ik had me nooit moeten hechten :"het was ook mooi om waar te zijn, nu moet ik Door zoveel verdriet." maar goed ik ben niets aan het goedpraten maar ben het dus eens met roos32. Wij kennen enkel jou kant van het verhaal en jouw interpretatie. Als ze rijk zijn en jullie niet dan voelen ze vast een verantwoordelijkheid. Plus ze willen natuurlijk het beste voor het kindje. Vergeet niet dat mensen zich soms ontzettend raar kunnen uiten terwijl ze wellicht goede bedoelingen hebben. Misschien een idee om over die opmerkingen nog te praten met je schoonmoeder
Als eerste wil bedanken voor alle lieve reacties. We hebben ook een aantal maanden geen contact gehad met SM maar ja we hebben ook een schoon vader en het broertje van mijn vriend woont daar. En we willen niet tussen Wout en zijn opa en oma komen. Wij vinden dat hij een leuke tijd verdiend met zijn opa en oma (en oom). Verder klinkt onze financiële situatie misschien erg, maar dat ik het niet. Aan het einde van de maand houden we gewoon geld over en we kunnen sparen. Door niet luxe te leven, tactisch boodschappen te doen en genoegen te nemen met tweedehands is het prima leven. In vakanties werkt mijn vriend fulltime en kunnen we onze rekening even spekken. Over een jaar is hij klaar en heeft al garantie op een goede (betaalde) baan. Er is niks erg aan bijstand als je slim met je geld om gaat We hebben gisteren btw met mijn schoonouders ge-appt over dat ze dinsdag komen en dat ons zoontje naar een groot bed is verhuisd. Toen kregen we terug "meestal verhuizen kinderen uit hun ledikant om plaats te maken voor........." Mijn vriend en ik hadden echt van kuuuut en nu? We hebben het afgedaan met een grapje maar ik denk dat ze wat door hebben. We hopen dat eigenlijk wel, dan komt het minder "rauw" op hun dak Bedankt voor de lieve reacties! We duimen voor positiviteit dinsdag
Ja, dat zal het zeker zijn geweest Punt is dat je als rouwende ouder ontzettend veel goed bedoelde opmerkingen krijgt die pijnlijk zijn. En het ligt al zo moeilijk. Maar ik neem mensen dat niet kwalijk, zij weten ook niet wat te zeggen. Vino, hopelijk scheelt dat al ja!
Ik hoop dat het mee gaat vallen! Maar ik herken je nervositeit, alleen had ik dat met mijn eigen ouders. Mijn moeder heeft alle keren rot gereageerd, ik verbaasde me er over dat ze niet gewoon het fatsoen had om te zwijgen en beleefd een sociaal wenselijk antwoord te geven. Ik snap dat ze er misschien van alles bij denkt, maar omdat nu zo lomp in mijn gezicht te zeggen...
Wat een verschrikkelijke opmerking van haar... Probeer je er niet teveel van aan te trekken. Jij weet dat je het goed doet! Ik zelf zat/zit ook in zo'n situatie. Ik was zwanger van me eerste kindje toen ik 21 was en ik en me vriend studeerden beide (ik ben tot en met mijn 40e week naar school gegaan). Wij kregen ook opmerkingen, maar iedereen is dol op ons ventje! Toen hij 10 maand was, werd ik onverwachts weer zwanger en ben inmiddels 13w nu. Ook studeer ik nog steeds en me vriend werkt en studeert duaal. Financieel is het inderdaad niet breed, trust me I know, maar jullie komen er samen wel uit! als jullie dachten dat het niet kon, was jullie beslissing al gemaakt. Maar jullie weten dat het lukt. Maakt niets uit wat anderen zeggen! Heb schijt haha je bent niet alleen