Hallo allemaal, We wonen nu alweer 7 jaar in Duitsland en we hebben vanaf het begin afgesproken, dat als een het niet meer zag zitten, we terug zouden verhuizen naar NL. Heb 4 jaar terug aangegeven dat ik mezelf niet thuis voel en naar NL terug wilde. Dus een huisje erbij gekocht in NL, om vaker daarheen te gaan, mocht ik dat nodig vinden. Dit is omdat mijn man zeeman is, en 2 maanden weg is, en 2 maanden thuis is. In de 2 maanden dat hij weg is, ben ik dus helemaal alleen, echt alleen. Geen vrienden, geen familie en geen werk. Ben te hoog opgeleid en hier in Beieren zien ze je al snel als iemand die hun baan wil inpikken, want de werkloosheid is hier ontzettend groot. Nu is er na heel wat jaren proberen, eindelijk een kleintje, mijn grootste wens, al jaren, maar hij was er nooit klaar voor. Dus nu eindelijk na 3 ivf pogingen hebben we een heerlijke gezonde jongen, die me aardig bezig houdt. De zwangerschap was de laatste 3 maanden niet makkelijk, moest ik alleen doen en de keizersnede bracht complicatie's met zich mee, waardoor ik 2 dagen op de IC belande, en later nogmaals geopereerd moest worden. Nu alles op orde lijkt te zijn, ik ben dus doodmoe, door het allemaal alleen te moeten doen, begin ik toch te twijfelen of dit wel goed gaat. Hoe gaat dit verder en doe ik er wel goed aan, om mezelf zo weg te cijferen om iedereen tevreden te houden? Mijn man wil hier dus niet weg, en ik kan niet weg, want de reis van 10 uur naar NL is alleen te zwaar voor me. We hebben ook nog 2 honden die niet gemakkelijk zijn voor andere mensen, dus die gaan natuurlijk mee op en neer tussen NL en DE. Straks als onze kleine jongen iets groter is, dan lukt het me wel, maar iedere keer 2 maanden alleen doorbrengen, lijkt me ook niet goed voor onze zoon. Geen of weinig sociaal contact is voor hem toch ook niet goed ? Hoe kan ik dit aanpakken, en wat zou logisch zijn? Bedankt alvast.
ik zou er met je man over in gesprek gaan als hij thuis is en dan de knoop door hakken wat jij nou echt wil en hoe je je voel... en werken schilt ook een hoop, een mindere baan maak toch ook niet uit??? dan ben je tenminste wel onder de mensen... Misschien moet je aangeven dat je voor een tijd na NL gaat en dan kijken waar het schip strand.... Heeft je man in NL ook werkzaamheden of is het als die besluit om naar NL te gaan dat hij dalijk zonder baan komt te zitten ?? succes en vooral zoveel mogelijk praten
Hallo ?? Mijn man werkt overal in de wereld, dus hij heeft altijd werk. En heb geprobeerd om een "mindere" baan te hebben. Heb even gewerkt, maar werd ontslagen, mijn chef was bang dat ik haar baan wilde, omdat ik te zelfstandig werkte en dat zijn ze hier niet gewend in Beieren. Ik wil graag terug, maar mijn man niet. Hij vindt NL te druk, te crimineel en te duur. Ik heb sociale contacten nodig, maar het is moeilijk om vrienden te worden, want ze zien ons als een rijke nederlander die hun huis hebben ingepikt en op hun baan uit zijn. Merk dat alles van mijn kant moet komen, en dat is natuurlijk geen basis voor vriendschap. Mensen willen wel contact, maar later blijkt dat ze nog meer van me willen, behalve vriendschap, en dat kan natuurlijk ook geen basis voor vriendschap zijn.
Waarom hebben jullie voor Beieren gekozen en niet een plaats aan de grens of in elk geval dichter bij de grens. Kan je niet in het weekend voor je man weer weg gaat voor 2 maanden naar jullie huis in NL. Dan blijf jij in NL en gaat je man werken. Is ook niet de allerbeste oplossing weet ik maar het is ook niet goed voor jou en je zoontje dat jij ongelukkig bent en je man werken is. Zou dan toch eisen om weer naar NL te gaan of in elk geval dichter bij NL te gaan wonen...sterkte met alles
vind je man eigenlijk makkelijk praten hij is vaak weg en jij zit daar maar alleen. wat andere al zeggen dichter bij de grens gaan wonen zo dat jij zelfs in Nederland kan werken en meer sociale contacten kan krijgen.
Spielkreis? Spielgruppe? Is er bij jou in de buurt een Haus der Familie? Je kunt met een baby naar bijv. Pekip? In Beieren wonen veel Nederlanders. Is er een Nederlandse club in de buurt? Mijn ervaring is dat als je met je kind naar een Krabbelgruppe gaat, dat je dan ook heel snel nieuwe mensen leert kennen. Misschien zijn er andere buitenlanders die eens willen afspreken. Engelsen, Amerikanen? Is er een expatclub? Volgens de Nederlandse ambassade zijn er 12 Nederlandse clubs/ Stammtisch in Beieren. Zit er eentje bij jou in de buurt? Een cursus met je baby kan al vanaf het moment dat ze 6 weken zijn. Ik woon zelf in Midden Duitsland en ik heb zo leuke en lieve mensen leren kennen.
Ik moet zeggen dat het bij ons ook wat "makkelijker" gaat nu de oudste naar de KiGa gaat. Je krijgt meer contacten. Natuurlijk is het voor mij wat gemakkelijk praten... ik werk in NL en onze familie zit op anderhalf uur rijden
Ik zou met je willen ruilen haha dus aan mij hebt je niks, heb 4 jaar in Duitsland gewoond helaas terug moeten gaan voor onze zoon om een diagnose te krijgen, alleen ik kan hier dus niet mijn plek vinden, snap dus wel hoe je je moet voelen, hier hebben we dan wel de beslissing genomen volgend jaar ons huis te koop te zetten en weer terug naar Duitsland gaan. Zou zeggen praat er goed met je man erover, anders wat Chebu zegt kijk of je contact op kan doen in de buurt.
Hoi, Lastig dat je je draai niet vind. Ikzelf ben 8 jaar geleden vertrokken uit NL (woon nu in Belgie) en het heeft ook járen geduurd (en dan bedoel ik ook echt jaren, het is pas van de laatste 1,5 a 2 jaar dat ik me hier helemaal gewend en rustig voel) voor ik hier mijn draai vond. Ik herken je gevoel echt wel. Inmiddels voel ik me hier echt thuis en denk niet dat ik ooit nog naar NL zal gaan. Ik probeer me ook echt aan te passen hier, en sinds een tijd gaat dat vanzelf. Ik heb alle verzekeringen (in NL) etc. etc. opgezegd en hier afgesloten, ik doe bewust hier boodschappen (economie van je eigen land stimuleren zeg ik hier steeds ), werk bewust hier, contact met buren is leuk etc. Toch denk ik dat het goed zou zijn om je best te doen om meer onder de mensen te komen, niet te hollands te denken maar meer zoals de mensen in de streek waar je woont, oftewel, proberen aan te passen (klinkt bot, zo bedoel ik het niet ). Met een 'open' houding kom je vanzelf mensen tegen. Te hoog opgeleid; maar mss kun je wel een andere job zoeken, dan maar 'minder', waarin je onder de mensen bent. Lukt dat niet, kijk dan eens of er vrijwilligerswerk voor je is. Ik heb zelf een poosje als vrijwilliger in het ziekenhuis gewerkt op de afdeling geriatrie en vond het echt fantastisch!! Je leert de mensen beter kennen en begrijpen en hebt iets te doen. Ik deed dat echt niet alleen voor de mensen in het zh, maar ook voor mezelf. Zulke vrijwilligers zullen ze bij jou ook ongetwijfeld zoeken. Dan nog iets. Ik denk dat je, als je terug zou gaan, de kans aanwezig is dat je in NL niet meer zou kunnen 'aarden'. 7 jaar is behoorlijk lang. Ik denk niet dat ik nu weer zou kunnen aarden als ik terug ging naar NL. NL is natuurlijk wel klein en bomvol regeltjes etc. Dat is hier in Belgie heel anders, ik heb hier veel meer vrijheid in alle opzichten, volgens mij zou ik knettergek worden als ik terug ging. Ik weet niet hoe jij in Duitsland woont qua ruimte? Ik denk dat je dat niet moet onderschatten... Groetjes Female