Hallo iedereen, Ik weet het even niet meer. Ik werk op het moment als leidinggevende in de zorg binnen een klein bedrijf. Ik werk 24 uur, maar ben daarnaast ook 24/7 bereikbaar voor calimiteiten. Ik word vaker gecontact dan me lief is en als je ziet wat ik verdien, maakt dat ook niet veel goed. Ik heb al een tijdje het gevoel dat het daar voor mij klaar is en tijd voor iets nieuws. Ik ben daarom gaan solliciteren en werd al gauw uitgenodigd en van het een kwam het ander.... Nu is het zo dat ik ben aangenomen bij een grote organisatie met erg goede arbeidsvoorwaarden. Ik zou gaan werken als ambulant begeleider, dus wel een lagere functie, wat ik opzich prima vind. Alle arbeidsvoorwaarden lijken goed alleen is het een halfuur rijden (ipv 10 min)... Maar nu... arbeidsvoorwaardengesprek dus gehad en ik zal voor vrijdag ontslag moeten nemen. Maar... ik weet het niet meer. Ik twijfel en voel me helemaal raar. Is dit angst voor het onbekende of een slecht voorgevoel ? Ik zit gewoon te huilen op de bank.., ontslag nemen lijkt me al doodeng, maar ook alle veranderingen. Eerst leek alles geen probleem, maar nu weet ik het allemaal niet meeer. Wie heeft hier ervaring mee of advies????
Dat en alle veranderingen dat het met zich mee brengt. Het onbekende, krijg ik geen spijt.. dat gevoel
Ik ben van een vaste aanstelling naar een half jaar contract overgestapt omdat ik dacht dat dit mij gelukkiger zou maken. Natuurlijk enorm spannend maar nu zo gelukkig dat ik de stap heb gemaakt! Spannend blijft het want ineens geef je het oude vertrouwde op en springt in het diepe. Dat is alleen niet altijd slecht. Ik zou het dus gewoon doen. Toen je er nuchter over nadacht klonk het goed en nu overvalt de spanning je gewoon (niet gek)
Ik denk dat ik het ook zou doen. Zo te lezen heb je je tijd daar gehad. Straks ga je juist spijt krijgen dat je deze kans hebt laten schieten. Al snap ik je twijfels.
Ik herken het helemaal!!! Heb namelijk precies hetzelfde. Het is eng om het vertrouwde los te laten, maar de kans is aanwezig dat je spijt krijgt als je het niet doet! Dat is bij mij in het verleden gebeurd. Gezien jouw gevoel over je huidige baan, zeg ik doen!!
Ik snap je heel goed. Ik zit ook al een tijdje de dubben en o.a. het gevoel voor het onbekende, vaste aanstelling kwijt etc. Nu ben ik nog niet aan het solliciteren, want wil eerst een opleiding via het werk doen en vanuit daar rustig verder kijken, tegen die tijd hoop ik dat m'n man een vaste aanstelling heeft.
Oh natuurlijk. Pff dat maakt de druk wel groot. Kun je niet per volgende maand opzeggen dan? Een beetje werkgever snapt toch wel dat twee dagen om te beslissen wel erg weinig is. Of je zegt later op en begint half april, maar dat kan alleen als je vrije dagen over hebt en alles.
Dat soort beslissingen blijven altijd lastig, het gras kan soms groener lijken aan de ene kant... de ene keer is dat ook echt zo maar soms ook niet. Ik vind mijn huidige baan ook niet zo spannend dus ging op zoek naar wat anders maar uiteindelijk na 3 gesprekken(onder andere met 3 directe collega's), 50 min reistijd zonder file en hetzelfde salaris als nu heb ik het aanbod afgeslagen, verstandige keuze denk ik maar zeker zal ik het nooit weten natuurlijk. Denk er goed overna en alleen jij kan die beslissing maken!
Ik had ook twijfel gevoelens toen ik van baan veranderde (contract na 14 jaar opzeggen) Gevoelens van, doe ik er wel juist aan.. Ik ben super blij dat ik de stap gewaagd heb. Ik heb nu weer zoveel uitdaging in mijn baan, ga met veel plezier en krijg er energie van. Ik had zelfs de gok genomen met een functie waar ik eerst een paar maanden ergens terecht kwam waar ik weinig affiniteit mee had, maar met toezegging op wat ik graag wilde. Het is dan een risico of ze zich ook aan zo'n toezegging houden. Soms moet je risico's nemen.
Een half uur reistijd is niet overmatig veel. En als je niet meer 24/7 bereikbaar bent compenseert dat een hoop. Ik zou vooral naar de inhoud van de functie kijken. Lijkt het werk je leuk? Zie je het als een uitdaging?Kan je er nog een hoop leren?
Heel erg herkenbaar. Heb zelf zo ook paar maanden terug gezeten. Daarbij had ik het ook naar mijn zin, maar kwam een mooie vacature tegen. Na heel lang twijfelen ook angst voor onbekende , vast contract opgeven. Veel in auto zitten en toch gedaan. Moest ook snel beslissen ivm eind van de maand. Na mijn beslissing viel zo' n last van mij af en nu zo blij dat ik het gedaan heb. Succes met je beslissing
Als je bang blijft voor het onbekende kom je nergens, dus doen! Je bent actief opzoek gegaan naar een andere baan met je eigen redenen, dus blijven zitten is ook niet alles.
Ik zou de kans wagen, je geeft zelf al aan klaar te zijn met je huidige baan. Ja het is spannend om in het onbekende te duiken maar je kan het juist ook positief zien, wie weet ga je straks met plezier weer naar je werk. Half uurtje reistijd is natuurlijk niets, althans dat vind ik. En even eerlijk gezegd, ja het kan ook tegenvallen maar dan kun je wel met opgeheven hoofd zeggen dat je het wel geprobeerd hebt. Ik zeg doen!
Mensen die nooit een risico durven nemen of altijd in hun comfortzone blijven hangen komen ook nooit vooruit in hun leven. Een vaste aanstelling garandeert ook niks meer tegenwoordig, als een bedrijf of organisatie van een werknemer af wil is dat eenvoudig te regelen. Een half uurtje reistijd is peanuts. Dus ja....grijp je kansen en neem ontslag! 💪🏼💪🏼
Jullie hebben helemaal gelijk. Wat ik nu heb is veilig en bekend, maar absoluut niet altijd leuk... zeker niet het altijd bereikbaar zijn.. Ik denk dat het angst voor het onbekende is en het ontslag deel te nemen, want dat gaat sowieso geen prettig gesprek worden. Ik denk continue aan wat anderen vinden.. heel vervelend
Ik ben vorig jaar van baan en functie veranderd. Heb daarna eerst twee maanden gedacht: oh my god wat heb ik gedaan! Nu ontzettend blij met mijn keus. Het was moeilijk en eng maar ben hier veel meer op mijn plaats. Volg je hart, dat klopt!