natuurlijk zit daar verschil in, maar dan nog . Het verhaal zoals ts omschrijft: dagelijks naar het graf, planten waar een ander zelfs geen water aan mag geven ivm rouwverwerking… sorry, ik vind dat overdreven, Jammer dan dat dat bot overkomt.
Nou ik ben mijn moeder verloren toen ik 6 was - en dat vond ik niet bepaald bij het leven horen. En dat heeft meer impact gehad dan ik dacht. Buiten dat zal ook voor eenieder de band met iemand anders zijn, het moment, je persoonlijkheid…..Rouw is iets vreemds en lastig te voorspellen wat het met iemand doet en hoe iemand reageert. Ik denk niet dat je daar een mening over mag en kan hebben zonder die persoon zelf te zijn. En wat maakt het uit als iemand als verwerking dagelijks plantjes water geeft. De ander gaat rennen of yoga doen. Wel ben ik met je eens dat dit allemaal wat bijzonder overkomt door de (beperkte?) context die we krijgen. Nu lijkt het alsof haar broer moeilijk doet en zijn neefje geen plantjes water laat geven en of het neefje verwend reageert (heel boos worden, “dan mag hij ook geen water geven) Ik denk eigenlijk dat hier veel meer (onderhuids) speelt dan wat de post weergeeft en juist die zaken zorgen ervoor dat dit verhaal wat bijzonder of wellicht overdreven aanvoelt.
Hallo allemaal, Allereerst dankjewel voor jullie reacties! Mijn broer houdt alles inprincipe mooi en goed bij. Als iemand iets erbij wil zetten mag dat uiteraard. Het gaat er om dat ik het gewoon jammer vind dat mijn zoon van 9 die het overigens heel voorzichtig heeft gedaan niet die plantjes een klein beetje water mag geven. Ik respecteer het, maar ik vind het gewoon jammer. Nu gaat mijn zoon zelf waarschijlijk een plantje er neer zetten. Met als gevolg dat we er om de 2 a 3 dagen erheen moeten. En daar heb ik dus geen zin in. Ik wil die verplichtingen niet hebben. Het gaat misschien om een kleine gietertje met water eens in de 2 a 3 weken.
Waarom bepaalt je zoontje dat? Je kan dan toch ook met hem afspreken dat je het plantje bij jullie in de tuin zet? Als jij geen behoefte eraan heb om steeds naar het graf te gaan, zou ik mijn kind niet laten bepalen dat het wel gebeurt.. of had hij een hele goede band met oma?
Maar dit heb je toch zelf voorgesteld. Hoe je het hier verwoord (in je post waar ik deze quote uithaal) lijkt het alsof je het je broer kwalijk neemt dat je zoontje geen water mag geven en jij daardoor verplichtingen er bij krijgt. Het lijkt ook alsof je het allemaal maar onzin vind hoe hij reageert. Wat let je om iets anders af te spreken met je zoontje? Je kunt toch best aan hem uitleggen dat jullie samen iets anders gaan bedenken.
Dit. Hij is 9. Je kan dit toch prima met hem bespreken wat wel en niet mogelijk is en grenzen geven? Ik begrijp geloof ik niet helemaal waarom je zoontje nu een plantje wil bij het graf.
Ik denk dat je nu zelf een probleem hebt veroorzaakt door tegen je zoon te zeggen dat hij dan wel een plantje bij het graf mag zetten en dit water mag geven. Lijkt me handiger dat je met je zoon in gesprek gaat en iets anders probeert te verzinnen.
Je hebt dat toch zelf aan hem voorgesteld om ook een plantje neer te zetten? Als je er geen zin in hebt, had je dat niet moeten voorstellen. En wellicht wil je broer zijn plantje ook wel water geven als hij er toch zoveel komt. De reactie van je zoontje dat jouw broer dan ook niet zijn plantje mag water geven, is gezien de leeftijd van je zoontje begrijpelijk. Maar daar kun jij een taak in hebben om toe te lichten hoe het voor je broer is en je zoontje daarin wat begrip bij te brengen. Je broer klinkt niet als iemand met wie niet te praten valt gezien hoe netjes hij zijn dingen met je besproken heeft en ook je zoontje heeft meegenomen. Lijkt me dat met wederzijds begrip en respect, jullie in gesprek een eind moeten komen!
Ik heb het al eens gezegd, maar wat is nu precies het verschrikkelijke probleem als die plantjes wat er nu staan om de 3 weken eens 2 keer op een dag water krijgen? Daar gebeurd toch niks van. Als je broer ze elke dag water geeft, plus de regen van de afgelopen maanden, dan is dat toch geen ramp want dan krijgen ze sowieso al veel te veel water. En als je niet naar het kerkhof wil zo vaak, maak dan gewoon thuis een planthoekje met herdenking voor oma. Een 9jarige kan zoiets echt wel begrijpen Ik vind het echt heel moeilijk gedoe om plantjes.. En een graf ligt toch op een openbare plaats, dus iedereen mag daar komen. Als ik mijn oma niet tegenhield toen ze nog leefde dan had ze heel de begraafplaats water gegeven, graven gepoetst en onkruid getrokken, ipv enkel opa zn graf (en soms dat van de buurgraven). Nooit over nagedacht dat zoiets andere mensen kon kwetsen in hun rouw.
Je broer gaat vast wel eens met vakantie. Is het geen idee dat jouw zoontje de plantjes water geeft als hij met vakantie is? Ik snap echt totaal niet hoe dit probleem is ontstaan bij het graf van iemand die je al jaren niet hebt gezien en ik neem aan jouw zoontje ook niet. Kun je ons hierin meenemen?
Kinderen mogen ook best het woord ‘nee’ wel eens horen. Ze krijgen er niks van als ze een keer iets niet mogen en als je dat ook nog toelicht moet dat toch helemaal geen probleem zijn. Als dat wel het geval is: dan is het juist belangrijk om je kind een keer te leren dat ‘nee’ bij het leven hoort… Dus ‘nee, je mag die plantjes geen water geven, want…’ en ‘Nee, we gaan zelf geen plantje daar neer zetten, want ik wil niet iedere 2 dgn naar het graf van een moeder waar ik geen contact meer mee had.’ Hoewel dat laatste natuurlijk wel je eigen idee was. Maar dan nog kun je uitleggen aan je zoon dat dat geen handig voorstel was en dat je je daarin hebt bedacht. Thuis een plantje prima, op net graf: nee.
Ik denk dat het plantje het probleem niet is maar wel de uitleg was van de broer om het netjes te houden. Heel eerlijk, als mijn zussen nu plots plantjes zouden willen water geven bij opa zijn graf en daar vaak gaan staan zou ik ook eens in mijn haar krabben. Dit topic gaat dan nog over een ouder en mss wel vanalles gebeurd (geen contact komt ergens vandaan).
Je maakt het jezelf niet makkelijk en klinkt het bijna als een principe kwestie. Je zoon mag best nee horen en leg je het uit. Als je geen zin hebt om elke 2a3 dagen er naar toe te gaan had je het niet voor moeten stellen. Zoals ik al eerder in een bericht schreef creëer een plekje thuis, laat hem wat uitzoeken en verzorgen.
Dit. En ik denk daarbij dat het voor broer zijn ritueel is om dingen te verwerken en een plek te geven. Daarbij kunnen rituelen en patronen helpen. Broer heeft zelf de plantjes er neer gezet en verzorgd die en het graf. Dat is zijn dagelijkse ding. Dat ineens TS met haar zoontje dat over willen nemen en er heel luchtig over doen ‘want het is maar plantjes water geven’ verstoord zijn ritueel. Hij lost dat netjes op door neefje een keer mee te nemen en later door netjes aan te geven dat hij graag zelf de verzorging wil blijven doen. En vervolgens is hij sneu en zeurt hij. Dat vind ik nogal wat om over iemand te zeggen.
Ik zou er niet elke 2-3 dagen heen gaan hoor als je dat niet wil, zet dan dat plantje bv gewoon thuis?
Ik moest nog denken, is broer misschien ook (de laatste fase?) dagelijks bij moeder geweest waardoor dat in zijn dagritme zit en "gewoon" meeverplaatst is?
Je kiest er zelf voor he. Je wilt de verplichtingen niet hebben maar je stelt ze wel zelf voor. .zet het plantje gewoon thuis neer, zet er een foto bij van oma, kan je zoontje gewoon water geven zoveel hij wilt. Je mag kinderen best corrigeren en de wensen van een kind hebben nu niet eenmaal altijd prioriteit boven andermans wensen.
Ik vraag me ook af.. Hoe was het contact met je broer voordat je moeder overleed? Als dat al niet goed was en jij kwam nooit meer bij je moeder en je broer heeft alles geregeld. Begrijp ik zijn reactie heel goed. Het is vanaf een forum heel lastig advies geven als we niet eens de helft van het verhaal weten. Probeer het volwassen op te lossen.
Dat is het dan toch ook gewoon? Jammer, niet meer, niet minder. Jammer-maar-helaas-dingen horen bij het leven.