Ik ben nog maar net zwanger en eigenlijk is het de bedoeling om het tot 12 weken geheim te houden. Sinds ik weet dat ik zwanger ben, ben ik meteen gestopt met roken en ook met het wijntje wat ik weleens drink bij het eten of als er bezoek is. Maarrrrrrrrrr ja, dat valt natuurlijk wel op.... Ik had dus vorige week een tante op bezoek die me vroeg om ook gezellig een glaasje mee te drinken.... Ik floepte er het meest belachelijke antwoord uit wat je je maar kan bedenken...=> nee ik heb een beetje last van mijn keel?!?!? Ik was gewoon zo geschrokken van die vraag, en toen was het voor haar meteen duidelijk. Ze heeft gezegd dat ze er met niemand over zou praten, maar ik ben bang dat dat toch gaat gebeuren. Nu zit ik eraan te denken om haar te vertellen dat het hele gebeuren vals alarm was. Wat zouden jullie doen?
Hihi ik moest wel een beetje lachen om je smoes. Bedoel je met vals alarm, zeggen dat je dus niet zwanger bent? Want dat lijkt me echt niet verstandig. Als je dan bij de 12 weken verteld dat je zwanger bent, dan kreeg je scheve gezichten van haar denk ik. Het lijkt me lastig, maar ja dit is wel het risico dat je loopt als je het geheim wilt houden. Succes!
Ja precies, zit er aan te denken om te zeggen dat ik niet zwanger ben... Maar inderdaad, dan heb ik straks misschien ook weer kans op scheve gezichten. Erg lastig dit. Ben benieuwd hoe andere dit geheim houden, of vertellen jullie het eerder dan 12 weken?
Wij hebben het eerder verteld dat 12 weken. Vooral omdat ik weet dat mocht het fout gaan, dat ik dat toch vertel. Juist in die periode heb je de meeste steun nodig. Waarom mogen mensen niet weten als het fout gaat? Ik snap dat niet zo goed. Die steun is toch juist fijn?
Wij willen het voorlopig ook stil houden. Hou daarom de agenda een beetje rustig, want ik denk dat het behoorlijk opvalt als ik ineens geen wijn meer drink!
Ik zou denk gewoon nog een keer een gesprek met je tante aangaan en aangeven dat je het echt geheim wilt proberen te houden. Wij hebben het hier de ouders en een paar goede vrienden gelijk dezelfde dag of de dag na de test verteld. De rest bij 7 weken met een goede echo. maar ja kon hier na 3 jaar proberen echt mijn mond niet tot de 12 weken houden
Ik zou er ook niet om gaan liegen hoor, dat het vals alarm zou zijn. Wel zou ik geloof ik nog een keertje met die tante een gesprekje voeren. Maar waarom persé geheim houden tot twaalf weken? Snap ik niet zo goed eigenlijk...
Kisbaba, dankje ook voor je antwoord. Ik zit er inderdaad ook aan te denken om nog eens een gesprekje met haar aan te gaan (ipv te zeggen dat het vals alarm is). Mijn vriend kwam met dat idee en was in de eerste instantie behoorlijk laaiend op mij dat zij het te weten was gekomen. En ook het geheim houden tot 12 weken komt voornamelijk van zijn kant. Wat mij betreft hoeft dat ook niet echt, het kan tenslotte ook na 12 weken nog mis gaan... Maar je hebt dan wel iets meer zekerheid toch? Veel mensen houden het toch geheim tot ongeveer 12 weken? Of niet?
Tegenwoordig lang niet zo veel meer als "vroeger" Ik heb zoiets van.. als het fout gaat dan heeft het zo moeten zijn en is het ook fijn als je er met iemand over kan praten. en idd ook na die 12 weken kan het nog fout gaan.
Maar waarom is dat tegenwoordig lang niet meer zoveel als vroeger? Ik heb al een zoontje, die zwangerschap hebben we voor familie toen ook zo lang geheim gehouden, ik heb het toen alleen aan een paar vriendinnen verteld. Maar ja, het blijft ook iets wat je het liefst meteen van de daken schreeuwt toch!
Denk omdat er tegenwoordig veel minder taboe heerst op bepaalde onderwerpen. net als dat je bv. de mmm in moet. een paar jaar geleden zou niemand het er over hebben,en nu is het gewoon een veel meer "erkend" iets. Denk dat het ook heel erg per persoon scheelt. Sommige willen ook gewooon nog even samen van hun "geheimpje" genieten.
Omdat je het vroeger ook niet vertelde als je een miskraam kreeg. Ik heb het zelf met 7 weken aan iedereen verteld, als het mis zou gaan heb je ook steun van anderen nodig (tenminste ik wel )
Dat vraag ik me altijd af...hoe kunnen anderen mensen je nou steunen bij zoiets? Er is niks wat ze kunnen zeggen of doen wat de pijn minder maakt. Vind het juist irritant als mensen steeds vragen "hoe gaat het nu?" Verwerk zoiets liever alleen met mijn man.
Direct verteld en op t werk na 7 weken. Waarom? Ik had al meerdere mk gehad dus kon men mij steunen als t weer fout zou gaan. Verder heeft de gyn toen bij de 1e echo gezegd dat het geen 13 weken is maar 16 weken risico...nou daar zit je dan met je 12 weken grens...... Als je t echt niet wilt, dan zou ik met haar een gesprekje aangaan
Ook wij hebben het snel verteld aan iedereen. Snap echt niet waarom je zou wachten ot 12 weken... Tenzij je idd juist liever niet wilt dat anderen het weten als het misgaat, maarja, dan denk ik: ook na die tijd kan het nog misgaan. Alsof er na die 12 weken iets magisch gebeurt met je kindje, waardoor het de rest van de tijd goed zou gaan... Ik heb dus juist wel dat ik steun van anderen zou willen, de gelegenheid om m'n verhaal kwijt te kunnen. Ach, en als ik een keer geen zin zou hebben om er over te hebben, dan kun je dat toch ook gewoon tegen iemand zeggen als die er naar zou vragen? Ken bijna niemand die het tot 12 weken stilhoudt... wordt idd tegenwoordig niet zo veel meer gedaan. En dan nog: ook al zou de hele wereld dat wel doen: dan hoef jij dat toch nog niet zo te doen, enkel omdat iedereen dat doet? Mocht je toch een smoes nodig hebben, dan kun je toch ook zeggen dat je graag zwanger wilt worden en dus al van de alcohol afblijft?
Ik neem aan dat je begrijpt hoe kansberekeningen in zijn werk gaan? Ik zou er echt geen zin in hebben als iedereen continu aan me zou vragen hoe het ging om vervolgens steeds te moeten vertellen dat het mis is gegaan. Dat risico was me te groot die eerste periode. Ik heb het wel tegen mijn ouders gezegd en een paar beste vriendinnen en dat vond ik meer dan genoeg steun voor het geval dat.
Klopt en ja het kan irritant zijn als mensen steeds vragen hoe het gaat, maar denk ook dat je een hoop begrip krijgt als je bv. niet lekker in je vel zit of het niet aankan om naar een kinderverjaardag of iets te gaan. Als hun van niets weten snappen ze je gedrag ook niet wat dan misschien weer tot misverstanden kan gaan leiden.
hoi, Ik heb het ook gelijk aan eerst familie verteld dan aan de rest dat ik zwanger was ik kon echt me mond niet meer houden.... En ja waarom wachten om het te vertellen dat dacht ik ook....
Na mijn 1e mk heb ik ook een kinderverjaardag afgezegd van een goede vriendin, zonder te vertellen dat het vanwege mk was. Als het echte vrienden zijn, dan hoeft dat ook niet, want dan weten ze wel dat je niet zomaar afzegt. Helemaal geen misverstanden gehad.