Hebben jullie dat ook dat sinds de komst van de kleine het contact met de opa's en oma's veranderd is? Ik merk dat het contact met mijn eigen ouders een stuk minder is. Ze geven me het gevoel dat ik het niet goed doe als ouder zijnde en bovendien zijn ze daarin nog eens inconsequent ook. Mijn moeder zou de maandag oppassen op Iris maar dan vindt ze het weer te vroeg, te ver, Iris is te veel wakker, huilt te veel etc... Hoe graag wil je dan op je kleindochter passen vraag ik me dan af? Bovendien lijken mijn ouders er geen begrip voor te hebben dat mijn leven veranderd is door de komst van Iris en dat ik dus niet altijd tijd heb om naar ze toe te komen (terwijl ik ze met grote regelmaat zie). Ze vinden dat wij Iris te beschermd opvoeden en haar overal mee naar toe moeten nemen (' hoe deed ik dat dan met drie kinderen' -> :x ). Mijn broer en ik hebben zich altijd eenzaam gevoeld in onze jeugd dus kijk alsjeblieft eerst eens even naar hoe je zelf je kinderen opgevoed hebt! Ach, zo kan ik nog wel even doorgaan, kan nog legio voorbeelden noemen. Het contact met de ouders van mijn vriend is daarentegen een stuk verbeterd. Ze genieten van ieder moment dat ze hun kleinkind zien en laten ons in onze waarde over hoe wij Iris opvoeden. Zo kan het dus ook en is een stuk prettiger om mee om te gaan! Sorry, maar moest het even kwijt! Herkenbaar? Liefs Eva
herkenbaar? nu ik jou verhaal lees en er zelf bij nadenk is het heel herkenbaar! ze denken gewoon dat ze overal altijd alles beter weten en dat je overal tijd voor hebt haha ik heb het voornamelijk met mijn eigen met wie ik een hele goeie band heb eerder ging ik standaard elke week een keer o pbezoek bij haar en belde we elke dag maar sinds de kleine er is is dit verander voor mij heel begrijpelijk want ik denk gewoon nie tmeer zoveel aan andere als hoe ik eerde deed denk nu gewoon meer aan mijzelf en heb het gewoon te druk en heb niet altijd tijd/zin om ergens heen te gaan maar ja heb soms het gewoon dat er heeel weinig zijn die dat begrijpen....... daarbij heb ik gewoonweg nog steeds moeite met het gevoel dat ik nou echt 24-uur klaarsta... moet daar echt aan wennen...
Ik neem aan dat je het over je eigen moeder hebt? (woordje weggevallen) Mijn moeder heeft dat dus ook. Staat niet stil bij dat ik het druk heb. Wanneer zij een tijdje niets heeft laten horen zegt ze dat ze het zo druk heeft. En ik dan? Vind haar egocentrisch en dat begint me steeds meer op te breken.
Nee ik heb daar eerlijk gezegd geen last van. Mijn schoonouders zijn zoiezo als niet zo. Mijn moeder heeft af en toen nog eens de neiging om zich met de opvoeding te bemoeien. Als ik haar er dan aan herinner dat het mijn kind is, en ik het doe zoals ik wil bind ze wel weer ik. Ze heeft vaak niet eens door dat ze zo is, ze denk dat ze alleen goede raad geeft. Op hem passen willen ze allemaal heel graag daar hebben ze ook geen problemen mee.
Nee ik herken er (gelukkig) niks in. De band met mijn moeder en schoonmoeder was al goed en is nu alleen nog maar sterker geworden sinds Indy er is. Beide oma;s stonden te trappelen om op te passen en vinden het nog steeds helemaal geweldig. Ook de opa's genieten onwijs van haar. Ik spreek nu juist nog veel meer af met mijn moeder want op de dagen dat zij niet oppast gaan we nog vaak leuke dingen doen..en met mijn schoonmoeder heb ik ook een goede band. En ze bekritiseren ons ook absoluut niet...ze laten ons in onze waarde over hoe wij Indy opvoeden (voor zover je daar nu al over kunt spreken natuurlijk) Ik vind het wel heel erg rot voor jou als ik je verhaals zo lees...
Hier een iets ander verhaal: wij hadden weinig contact met onze schoonouders en nu Nils er is, verwachten zij dat wij veel vaker komen. Ik snap wel dat zij ook van hem willen genieten en vind het ook leuk om te zien dat zij van hem genieten, maar ik vind het onredelijk om nu te verwachten dat wij steeds op bezoek komen. En dan wordt er ook gezegd, 'je moet hem ook leren dat hij gewoon van huis is en bij anderen kan slapen'. Ik vind het gewoon het prettigst voor mezelf en voor hem als hij thuis in zijn bedje slaapt. Tuurlijk een keertje kan wel, maar ik ga niet elke dag met hem rondslepen en er zijn ook andere mensen die ik wil bezoeken. Dus die verandering in relatie met schoonouders herken ik wel. In relatie met mijn ouders is er niet veel veranderd. Zij laten mij meer vrij in mijn keuze en respecteren dit.
Terwijl wij juist opdringerigheid verwachtten van mijn ouders, waren het mn schoonouders die zich overal tegenaan gingen bemoeien... Mn moeder houdt zich keurig op de achtergrond en geeft alleen advies als ik erom vraag... Mijn schoonvader daarentegen is een heel ander verhaal. Hij is het heel duidelijk niet eens met mijn manier van opvoeden en laat dit heel duidelijk merken. Mijn schoonzus doet het allemaal wel goed, dus ik krijg regelmatig te horen hoe goed zij is en hoe slecht ik. Of nog erger hij zegt gewoon: Wat een onzin, nou je hoeft niet te verwachten dat als ze hier is, wij dat gaan doen. Dat schept lekker een vertrouwensband met de mensen die voor mn meidje gaan zorgen 1 dag in de 2 weken... Inmiddels ben ik het goed zat, dus er komen vaak heftige discussies op tafel. Hij bemoeit zich werkelijk overal mee...