Ik ben weer eens door mn rug gegaan en hoe!! Gister gebeurde het, en meestal als ik even aande wandel ga, dan kan ik het er wel redelijk uitlopen. Dus gister met volle (ahum)moed naar het werk, met het ov. Quinn naar het kdv brengen zit bij mn werk om de hoek,maar ja mama loopt niet zo snel. Normaal is het natuurlijk zo, dat je je kind moet roepen loop even door, dit keer was het anders om Nouja Quinn weg gebracht, en naar het werk. Maar jemig dat viel behoorlijk tegen zeg. Even voor de duidelijkheid, ik werk op een activiteiten centrum voor verstandelijk gehandicapten. Gelukkig waren mn collega's zo lief om de clienten die verschoond moesten worden van mij over te nemen, maar wat duurde de dag lang! Ben een uur eerder naar huis gegaan, Quinn opgehaald, en zelfs op het kdc zeiden ze, jeetje je loopt nog moeilijker van vanmorgen Ja strompelend naar huis gegaan, met het ov, en wat was ik blij toen ik thuis kwam, daar ben ik in janken uitgebarsten van de pijn en vermoeidheid! Man lief gelijk oma gebeld, en die is zo lief om Quinn weer 2 dagen op te vangen, en voor het eerst dat ik me er zo verschrikkelijk onder voel dat hij naar oma gaat. Ik kan gewoon niet voor mn kindje zorgen, man moet gewoon werken natuurlijk. Vanmorgen kon ik amper mn bed uitkomen, duurde zo lang voordat ik een beetje kon lopen met mn voeten op te kunnen tillen. Direct om 8 uur de ha gebeld, ik zat al aan de diclofenac, en krijg daarbij nu paracetamol met codine, maar ja moet wachten tot manlief dat ophaald na zijn werk. Maar ben zo moe, het is echt slopend dit. Ik ben al wel vaker door mn rug gegaan, maar nooit zo heftig als nu. Ik kan niks, heb gedoucht vanmorgen, maar vraag niet hoe, kan gewoon niet langer dan 5 min op mn benen staan want dan trek ik nog krommer dan ik al op het moment sta, mn benen beginnen dan te trillen en dan moet ik echt ondersteuning zoeken. Bah, baal er zo van, en jullie kunnen eigelijk helemaal niks met mijn verhaal, maar wilde gewoon even van mn afschrijven. De muren komen nu al op mn af, en zit pas 1 dag thuis :x
auwwww! Sterkte meisje! Voel je aub niet schuldig over Quinn! Als hij weer terug is gaat het vast al wat beter met je, dat is voor hem ook leuker, toch? En jij kunt er ook niks aan doen!
Lief je berichtje, en ik weet het ook wel dat het voor Quinn vele male leuker is bij oma nu. Aan mij heeft hij gewoon niks. Maar toch het gevoel he....
Heb helaas geen bad, en ik denk ook niet als ik die zou hebben dat ik eruit kan komen. Ben al blij dat ik zo nu en dan de keuken red, hopelijk werken de medicijntjes straks een beetje.......deze dag duurde heeeeeel lang, moe van het niksen en het pijn hebben. Ohwja de dag is nog niet afgelopen
Klinkt heel bekend. Heb het ook heel vaak. Ga er altijd voor naar de osteopaat. En ben er dan weer vanaf. De eerste dagen lijkt het wel dat het erger is geworden. Maar daarna word het steeds minder. Ben nu sinds augustus ook volop aan het trainen in een warmte cabine. Sindsdien geen last meer gehad van m'n rug. Tenminste niet zo erg als voorheen.
arggggggg, ik zeur ff door hoor! Komt mn man thuis, wil hij even iets uit de vriezer halen, want ach ach, hij is zo moe, heeft geen zin om te koken, pardon?? Normaal had ik ook gewoon gewerkt, kind verzorgd enzo, en ook nog eens gekookt en daarbij doe ik tussen door het huishouden. Uit eindelijk heeft hij wel gekookt, maar jemig wat een zooi is het hier, maar denk je dat hij wat doet, ohja is hij in slaap gevallen op de bank! aarggggggg man gaat wat doen, maar nee hij is moe van het werk.......................
Ja heb ik gezegt, ik loop als Donald duck met de kont naar achter en als een hele ouwe oma. Heb net maar zo goed als het kon de keuken opgeruimd, nog geroepen of de rijst weg kon, ja hoor doe maar, argggggggg tuurlijk, ipv dat hij zal zeggen, laat maar schat ik doe het wel even. Ik duik zo me nest in, voordat ik iets naar zn hoofd gooi, slaan kan niet hahaha (nee dat doe ik dus nooit, bij wijze van bedoel ik dus)