IQ laten testen via school.

Goedemorgen dames.

Even een vraag omtrent mijn oudste zoon van 7. Hij zit in groep 5 (heeft de kleuterklas versneld gedaan, omdat hij zich verveelde en alles wat ze aanboden al kon).

Vorige week sprak de juf me aan in verband met zijn gedrag in de klas. Iets wat ik niet helemaal herken van thuis en tijdens zijn zwemtrainingen/wedstrijden.
Hij is druk in de klas (de juf erkent dat dat grotendeels aan de klas in zijn geheel ligt, de klas is extreem druk en daar zijn ze ook mee bezig), vertoont clownesk gedrag en is vaak enorm gefrustreerd als het niet helemaal lukt.

Nu weten wij zelf al jaren dat hij een goed stel hersens in zijn mooie hoofdje heeft. Hij is creatief, heeft een enorm goed ruimtelijk inzicht, maakt zijn werk op school vrij vlot. Als hij bijvoorbeeld de logica van een bepaalde rekensom ziet, maakt hij de rest van de sommen zonder nadenken af. Tenminste, hij begint eraan en halverwege de rij sommen stopt hij ermee en gaat verder met de volgende opdracht. 'Als ik de eerste 5 sommen snap, weet ik de rest ook wel.' Hij vult ze dan gewoon niet in. Zijn geheugen is extreem goed, haalt bepaalde situaties aan wat 3 jaar geleden al gebeurd is en onthoud alles wat je zegt (heel vervelend soms ).

Ook weten we dat zijn zelfvertrouwen niet bepaald geweldig is. Vaak weet hij zichzelf geen houding te geven, wat zich uit in drukheid en raar gedraag. (Ineens aan je benen gaan hangen en rare geluiden maken). Hij probeert grappig te doen, terwijl hij dat op dat moment helemaal niet is. Nu klinkt bovenstaande misschien extreem, maar thuis en tijdens het sporten is dat dus helemaal niet het geval.

In de klas zitten een aantal kinderen met een taalgebruik waar je u tegen zegt. Inmiddels er iemand in de klas geweest die ze een dag geobserveerd heeft en heeft bij de juf aangegeven dat ze ook graag naar mijn zoon willen kijken. Nu snap ik dat wel hoor, dat is niet het probleem, maar ik voel me best aangevallen. Alsof ik een slechte moeder ben en ik enorm aan het falen ben in de opvoeding. Hij is heel makkelijk te beïnvloeden en doet graag met de meute mee. Dus ook met fout taalgebruik (wat hij thuis dus weer niet gebruikt).

Hij is beleefd, kan hem rustig meenemen naar de stad of een restaurant. Spreekt mensen aan met u, hielp een paar maanden geleden een oudere vrouw die haar tas had laten vallen (ineens liep hij weg, ikzelf had helemaal niks gezien), als iemand verdrietig is gaat hij er gelijk op af etc.

Gisteravond was ik voor mijn werk iets aan het ontwerpen en hij vroeg of hij mocht helpen. Prima. Het lukte niet helemaal en zo ineens zegt hij; ' Kijk, als je dit zo neerzet en die tekst draait en dat dit omdraait met dat, dan past het precies. Dan hou je nog iets over voor een ander plaatje.' Hij pakt een glaasje waar de afbeelding en tekst op moest komen en meet de boel nauwkeurig op en schreef het op een papiertje. Om vervolgens doodleuk aan te bieden om koffie voor me te maken. En ik stond letterlijk met open mond naar hem te kijken en te bedenken HOE hij zoiets kon oplossen in nog geen 10 seconden, terwijl ik me daar s middags al over gebogen heb.

Laatst was hij mijn man aan het helpen met dingen opmeten in de slaapkamer. Hij was iets scheef aan het opmeten dus mijn man zegt; 'Altijd recht meten, want scheef meten is altijd meer.'
Zegt hij; 'Oja, dat is logisch. Want diagonaal is altijd meer dan recht.'
En zo zijn er nog tal van voorbeelden die ik kan geven, waarin het opvalt dat hij soms ouder lijkt te zijn dan dat hij is met zijn 7 jaar.

Nu heb ik vanmorgen de juf gesproken en aangegeven dat ik in die hoek wil gaan beginnen en zijn iq wil laten testen. Tevens kijken wat we aan zijn zelfvertrouwen kunnen gaan doen, maar eerst eens kijken hoe slim hij eigenlijk is. Want ik vermoed zelf dat daar een heel groot deel van het 'probleem' ligt.

Na de herfstvakantie heeft ze een afspraak staan met de orthopedagoog en dan gaat ze het bespreken. Zijzelf denkt dat het ook te maken heeft met een deel frustratie als het niet meteen lukt. Hij is onwijs perfectionistisch.

Heeft iemand hier ervaring mee? Want als ik google kom ik zoveel dingen tegen, dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Ik heb ook geen idee wat normaal is voor een 7 jarige, maar ik heb me er ook nooit in verdiept, omdat het thuis en op sporten gewoon lekker loopt eigenlijk.

Beetje lang verhaal geworden, sorry

 

zoals jij het beschrijft, wil ik het eigenlijk aanpakken. Hij moet vooral op school leren hoe hij met bepaalde situaties beter om kan gaan. Hij heeft buiten school wel vriendjes en vriendinnetjes, maar op school niet echt. Hij speelt wel genoeg samen op het schoolplein, met jongens en met meisjes, maar ze sluiten niet echt bij elkaar aan. Zijn interesses liggen ook heel ergens anders.
De juf geeft ook aan dat als de klas rustig is tijdens een toets, hij dat ook gelijk is. Hij gaat echt mee in de energie van iedereen om hem heen. Alleen kan hij dan ineens heel gefrustreerd zijn en dat uiten. Na die tijd zegt hij ook gelijk sorry, juist omdat hij er zelf ook van baalt. En natuurlijk heeft hij dat thuis ook wel, maar dan vraagt hij gewoon om hulp. 'Mam, wil je me helpen met de toets leren, want het gaat niet zo goed.' Zulke uitbarstingen komen nauwelijks voor. Als ik het een tijdsbestek moet geven zal dat eens per maand zijn.

De juf zei ook dat als hij beter met zijn frustraties om kan gaan, dat ook een heleboel scheelt. Hij mag best de klas even uit om apart te zitten zodat hij zijn opdrachten kan maken. Maar ook in de gemeenschapsruimte is het vaak te druk. Vorige week had hij zijn planning heel slim gedaan en keihard gewerkt om dat af te krijgen. Hij had het zo gepland, dat hij op donderdag eind van de ochtend alles klaar had, zodat hij 's middags op de computer kon. Hij is helemaal into de procenten dus via een programma van school kan hij daarmee rekenen. Komt een klasgenoot naast m zitten en zet zijn computer uit. Kind helemaal in tranen, want hij ging hartstikke goed en had alle sommen goed opgelost. De juf vroeg waarom hij zulke dingen doet. 'Ach, hij snapt toch wel hoe het werkt met die sommen'. Met andere woorden, mijn zoon snapt alle sommen wel, dus zo'n geintje tussendoor kan wel, hij mist er niks door. Nee, hij is die sommen niet nodig omdat hij het niet begrijpt, maar hij vindt het leuk om te doen. Hij valt soms een beetje uit de toon met wat hij graag doet.

 

Ach, dat weet ik ook wel. Maar er is nooit eerder een gesprek over zoiets geweest. Zo ineens spreekt ze me aan en gaf een heleboel informatie en haalde gelijk de schoolverpleegkundige, cb en orthopedagoog aan. Dus het kwam eigenlijk ook totaal onverwacht.

 

Mijn man en ik zijn ook heel benieuwd wat er uit gaat komen.

Op vrijdagavond heeft hij een uur zwemtrainen. Hij gaat als een speer, ook met de wedstrijden. Hij zet continue nieuwe persoonlijke records en komt goed mee met de kinderen die al ruim een jaar wedstrijden zwemmen. Zijn trainer gaf toevallig vorige week nog aan dat hij tijdens de wedstrijden spelletjes doet met de anderen of lekker alleen gaat zitten lezen. Soms zit de tribune op een andere plek dan waar zij zitten als team. Dan zie ik hem wel, maar kan hem natuurlijk niet horen. En soms is mijn man mee en ben ik gewoon thuis. Hij luistert goed naar de aanwijzingen die hij krijgt voor de start en neemt alles rustig door. Kreeg afgelopen vrijdag nog een compliment dat hij de training zo goed had gedaan. Hij moest echt flink aan de bak en hij was verbaasd dat hij zo goed kon meekomen. Hij kreeg dezelfde training als de jongen van 13 die in zijn baan trainde. Hij krijgt daar uitdaging, zowel fysiek als mentaal en hij doet het zo goed. Hij kan zijn energie kwijt, maar kan ook goed nadenken over hoe hij bepaalde slagen zo goed mogelijk kan uitvoeren.

En ik hoop dat dat er op school ook zo uit gaat komen. Dat hij op zijn plek zit straks en hij weer zin heeft om naar school te gaan.

 

Hoe hebben jullie dat aangepakt met zijn gevoeligheid/faalangst? Heb je daarvoor zelf met iemand contact opgenomen?

Vandaag had hij ruzie met een klasgenootje. De jongen is een ruziezoeker en behoorlijk agressief. Er waren al klasgenoten bij me gekomen, dat hij ruzie had gehad en dat de juf had gezegd dat mijn zoon had zitten uitdagen, maar dat dat niet zo was. Want hij deed echt niks. Toch blij om dat te horen eerlijk gezegd. Mijn zoon is van nature namelijk helemaal geen vechter.

Verhaal gehaald bij de juf en zij zegt dat hij inderdaad heeft staan uitdagen en dat er toen iets geknapt is bij zijn klasgenoot. Samen met een vriendje hebben ze mijn kind op de grond gesmeten. Verder zou er niks gebeurd zijn. Hij heeft echter twee krassen onder zn oog en had striemen aan de zijkant van zijn nek. Maar nee, daar weet de juf echt niks van. Na het gesprek met de juf kwam de dochter van een vriendin naar me toe en vroeg of ik al had gehoor dat mijn kind was aangevallen. Ze zei ook dat mijn zoon inderdaad geknepen en geslagen was en dat het echt zijn schuld niet was.

Ik krijg het idee inmiddels dat school zich overal achter verschuild. En ze zijn er ook wel mee bezig, maar het lijkt alsof het altijd maar iemand anders zijn schuld is. Dus ik weet niet zo goed of ik echt alles via school wil laten verlopen of dat ik zelf iets ga opzoeken.