Maar dat ligt toch wel even aan je kind, van mijn dochter verwacht ik daarin ook inzet. Onze zoon is daartoe simpel weg niet in staat, dat zou dan betekenen dat hij nooit een vriendje of vriendinnetje zou mogen uitnodigen (terwijl hij wel heel erg geniet van de aanwezigheid van het vriendje), dus zou ik hem op die manier straffen voor zijn onmacht. Mijn dochter weet dat haar broer autistisch is maar dat is toch een moeilijk begrip voor een 5 jarige, ze ziet simpel weg dat het "los" spelen bij haar broer wel mag en dat zij dit niet mag en dat is dan simpelweg gemeen. Daarbij ligt het ook heel erg aan de kinderen die komen, komt haar BFF (die een paar deuren verderop woont) dan heb ik er geen omkijken naar, dat voelt zo eigen, ze kent onze regels en zitten bijna aan elkaar vast geplakt. Er zijn ook klasgenoten geweest waarbij ze erachter komen dat ze heel andere speelinteresses hebben en het samenspelen dus heel erg stroef verloopt. Vaak zorg ik dat ik wat simpels te bakken in huis heb en dan bakken we wat. Speelafspraakjes mogen worden gemaakt op woensdagmiddag en doen we nooit langer dan 2 uur (meestal is daarna de rek er ook wel uit) Sommige kinderen zien we vaker terug en bij sommigen blijft het bij 1 afspraak. Uit de bocht vliegen mogen ze, probeer ze zo vriendelijk mogelijk weer op het spoor te krijgen. Gaat het niet dan mogen ze het na een maandje van mij gewoon weer proberen (moet zelf het dan ook even allemaal verwerken) als ze het beiden willen
Gelukkig hier nog niet van die horror verhalen, maar er zit wel een vriendje tussen die erg zeurderig is en aandacht vraagt aan mij. Ben ook blij als zoonlief niet met hem afspreekt hoe lullig ook.
Nou... Onze zoon speelt over het algemeen echt heel leuk samen met iemand die hij meeneemt. Maar laatst had hij een meisje mee ( de broer speelt hier ook wel met onze dochter) en die vond de pony's van onze dochter zo leuk dat ze in plaats van met onze zoon met onze dochter aan het spelen was. Onze zoon vond dat prima en het was goed zo. TS, ik corrigeer gewoon ook de kinderen van een ander. Verder denk ik aan de leeftijd en vind ik 4 nog best heel jong. Ik verwacht echt niet van een kind van 4-5 jaar dat ze altijd maar doen wat jij zegt. Dat is pas later. Je moet er dus zelf beter op letten. Boven alleen spelen vind ik voor een kind van 4 ook best wel pittig zonder niet een beetje stout te zijn. Ze kunnen soms zo opgaan in hun spel dat ze sommige regels al lang weer vergeten zijn.
Hetzelfde als je bij jouw kinderen zou doen en de ouders laten weten hoe het ging. En niet boven laten spelen maar meer gecontroleerd, in de woonkamer oid. Belachelijk dat soort gevallen.....
Ik denk dat je het een beetje te zwaar opneemt. Zacht gezegd, wanneer een vriendje of vriendinnetje het dagelijks leven hier zo enorm ontwricht waardoor mijn hele gezin gewoon een rotdag heeft, dan heb ik liever niet dat hij of zij hier voorlopig nog komt spelen. En wat betreft niet lusten, water is hier altijd voorhande en wil best een ander broodje smeren maar wanneer een mannetje hier komt en zegt alleen maar yoghi of chocomelk te willen en ook niet gaat eten wanneer hij geen yoghi of chocomelk krijgt dan mag hij het lekker bekijken. Mijn peuter weet al dondersgoed dat zulke dingen niet kunnen.
Even als reactie op de vragen/opmerkingen die er waren, ik leer mijn dochter dat als ze ergens aan begint ze het ook af moet maken, zo ook als beide dames (dus niet alleen mijn eigen kind) samen dezelfde film willen kijken en daar al enthousiast over aan het kletsen zijn op het schoolplein, als ik dan vervolgens die film aanzet verwacht ik dat het ook gekeken word, iedereen denkt daar anders over dat kan, als het meisje na 10 min film toch liever iets anders doet prima, maar als ze binnen een kwartier 6 dingen heeft aangegrepen zonder af te maken dan houd het voor mij snel op gezien het dan 1 grote ravage word, maar dat is mijn mening en ik kan best begrijpen dat anderen daar anders over denken
Mee eens, ik heb die dingen waar sommige kinderen om vragen vaak niet eens in huis, dus ja, dan is het jammer maar helaas. Van samen spelen of los van elkaar spelen maak ik op de kleuterleeftijd geen punt. Dat is gewoon de leeftijd en soms blijken ze totaal andere interesses te hebben. Vaak maken ze er zelf ook geen probleem van, de een zit lekker met de pop te spelen, de ander met de treinbaan en na een half uurtje zoeken ze elkaar weer op en doen ze wat samen. Ze ontdekken dat vanzelf op die manier en soms willen ze vaker spelen, andere keren blijkt er geen klik of totaal verschillende interesses en spreken ze gewoon niet meer af. Bovendien merk je dat wanneer ze wat ouder worden, steeds meer samen spelen en minder of niet los van elkaar. Ik let wel altijd op dat het kindje zich niet sip zit te vervelen, maar dat komt zelden voor. Bij andere ouders gaat dat er vaak net zo aan toe hoor ik als ik ze op kom halen.
Ach het maakt toch niet uit of een ander het met je eens is uiteindelijk? Jij vindt het vervelend en het is ook nog eens jouw huis. Ik laat ze overigens ook wel gewoon die ravage maken... Maar kwartier voordat ouders op de stoep staan wordt er wel opgeruimd
hier ook vaak ravage! mag allemaal. ze genieten echt. ze moeten wel even opruimen voor het kindje weg gaat. samen. geen probleem. een moeder geeft haar dochters eten mee, omdat ze bij ons niks lust. 2 keer nauwelijks gegeten. toen dacht de moeder, niet moeilijk doen, ik geef gewoon haar eten mee. ze eet dus haar eigen dingentjes. prima!
Er is 1 vriendje die wat overenthousiast kan zijn, maar als je duidelijk bent is er niks aan de hand. Bij het verjaardagsfeestje van mijn zoon, was dat vriendje door het dolle heen. Na 5 minuten even met hem apart gepraat en gezegd dat we snappen dat het allemaal spannend is, maar het is niet de bedoeling om het hele interieur aan diggelen te maken. Daarna niks meer aan de hand. Bij een ander verjaardagsfeestje was dat vriendje als een wilde het huis doorgegaan en had elk kind aan het huilen gemaakt met zijn geklier. Heel sneu voor de ouders van de jarige. Wat ik erg irritant vind is dat onze zoon bij 3 vriendjes heel lief speelt, maar als ik m ophaal hij strontvervelend is. Hij wordt brutaal, gaat wild doen en schreeuwen! Ik schaam me dan kapot! Hij wil niet dank je wel voor het spelen zeggen. Ik heb 2x gehad dat hij dat weigerde en superbrutaal was en tegen mij schold van stomme mama! Hij moest dan de volgende dag op school alsnog tegen het vriendje en de vader of moeder zeggen: sorry van gisteren en heel erg bedankt voor het spelen. Klinkt streng, maar ik wil niet dat mijn kinderen brutale apen zijn. Ook wil ik het graag weten als ze dat wel zijn en wuif het niet weg met dat hoort bij jongens, want dat vind ik onzin. Wij hebben trouwens een buurjongetje wat op zich niet brutaal is, maar van alles wil en t dan ook wel even uit mijn voorraadkast denkt te gaan pakken. Ook maakt hij speelgoed kapot. Mijn zoon wil gelukkig niet meer met hem spelen, maar daar heb ik de speelafspraken ingekort tot alleen de zomer en dan in de tuin. 😀
Dit gebeurt bij mijn zoon ook wel eens. Dan schijnt hij de hele middag lief gespeeld te hebben bij vriendje/vriendinnetje en als ik hem dan kom halen, gaat hij ineens los. Wat bij ons het beste werkt: de ouders 5 minuten voor het ophalen laten weten dat hij bijna naar huis gaat (dan kan hij aan het idee wennen) en als hij toch boos/brutaal wordt, dan neem ik hem even apart en leg hem uit dat ik begrijp dat hij het jammer vindt dat hij naar huis moet, maar dat hij dan beter kan zeggen 'ik vind het zo jammer, zullen we gauw een nieuwe afspraak maken?' dan dat hij zo boos doet. Dit werkt over het algemeen heel goed.