Asjeblieft...zeg JA! Want we worden GEK. Onze dochter is al een ontzettend bijdehand meisje...altijd al geweest. Maar van leuk/schattig/lachwekkend is dit omgeslagen in handen-in-je-haar-GEK-van-te-worden!! Ja ze heeft hersens en het is ook echt ontzettend gaaf om te zien hoe ze die gebruikt, maar mag het wat minder?! Ze is nu zo ver dat we eigenlijk niet goed meer weten hoe hier mee om te gaan. Het maakt niet uit wat we zeggen: ze heeft een weerwoord. Het maakt niet uit wat we aan consequenties eraan hangen: ze 'ontneemt' ons de consequentie door te zeggen dat "het toch niks uitmaakt/ze daar toch niet mee wilde spelen/ ze toch geen toetje wilt/ ze toch geen zin had in (....) (vul maar in)/ enz enz" Naderhand zegt ze volledig uit zichzelf "sorry dat ik zo boos deed/lelijk deed/ je heb gebeten / broertje duwen". Maar onderhand hebben we iedere dag wel ruzie....ik weet het niet meer.
Hou oud is je dochter? Mijn dochter heeft het gehad toen ze net op school zat, tot een paar maanden geleden (zon maand of 6 geduurd denk ik). Echt een grote mond, brutaal, heel lelijk tegen haar broertje. Eerst dacht ik dat het door school kwam, alle nieuwe indrukken etc, maar het liep de spuigaten uit. Ben dr toen streng gaan aanpakken, ze zat denk ik tien keer per dag op de gang. En inderdaad de hele dag boos en ruzie. Ik werd echt knetter en knettergek van dr. Ineens was het over en nu is ze weer normaal haha.
Sam heeft het nu ook een beetje. Hij is zo bijdehand dat ik af en toe echt m'n lachen moet inhouden. Hij moest bijvoorbeeld op de trap omdat hij niet luisterde, dus ik zeg dat ik hem even niet zo lief vind als hij niet luistert. Zijn reactie. Geeft niet mama ik vind jou wel heel erg lief...
Ja, over anderhalve maand viert ze haar 5e verjaardag. We zijn heel rechtlijnig, maken geen loze 'dreigementen' maar voeren echt alles uit wat we zeggen....en toch neemt ze een loopje met ons. Bij anderen is ze altijd lief, kan ze ineens wel luisteren...maar zodra ik binnenkom om haar bijvoorbeeld op te halen bij een vriendinnetje slaat ze om. Ze negeert me volledig als ik haar roep, gaat gek doen, uitsloven, gillen...en doet vooral niet wat ik zeg.
Ze wéét dus dondersgoed hoe het wel moet! Dat is een ding die je in de pocket hebt. Ik hoor heel veel om me heen dat deze "fase"( eerste jaar van de kleuterschool) een brutale is. Ik merk bij onze zoon ( 5 in februari)dat hij wel met bijdehandte opmerkingen aankomt, ongetwijfeld geleerd op school of BSO, zeker niet thuis!), maar verder niet om gek van te worden. maar ik hoor het dus wel veel om me heen, dus ik vermoed dat het met school te maken heeft: nieuwe indrukken, nieuwe mensen, nieuwe woorden en heel veel nieuws leren in korte tijd. Dat vraagt weer om het zoeken naar grenzen en veiligheid. Volgens mij doen jullie het op dit moment prima zoals je doet!
Ik ben absoluut geen fan van Dr. Phil, maar één nuttig ding dat hij een keer tegen ouders van een onhandelbaar kind zei (niet dat jou dochter onhandelbaar is, maar volgens mij is het breder toepasbaar) is je moet de "currency" van je kind kennen. Met andere woorden je moet weten wat je kind écht wel graag wil en dat dan gebruiken als beloning (of ontrekken als straf). Vindt ze een bepaald filmpje héél leuk, dan mag ze dat niet zien wanneer ze haar broertje duwt. Ze kan dan nog zo hard roepen dat ze het toch niet erg vindt, dat zijn maar loze woorden. Wanneer mijn moeder me vroeger naar mn kamer stuurde riep ik altijd 'daar was ik toch al van plan naar toe te gaan' , terwijl dit 9 van de 10 keer niet waar was en ik er stiekem echt wel van baalde. Als ze altijd zo brutaal is in haar weerwoord kun je het haar ook afleren door het tegen haar te gebruiken en te zeggen 'oh, als je het toch niet wil, krijg je het morgen gewoon ook niet'. Is even niet zo leuk en je moet wel even consequent zijn, maar volgens mij denkt ze dan wel twee keer na voor ze bij de hand gaat doen.
Het maakt ons ook niet uit wat ze zegt: we voeren het alsnog door. Ook als ze zegt dat ze dat speeltje toch a stom vond, dan gaat hij alsnog gewoon op de koelkast voor die dag. Gisteren zei ze ook nog dat ze "toch lekker niet" naar binnen wilde. Prima. Dan blijf je toch buiten?! Na 5 minuten wilde ze toch wel naar binnen en ze "zou haar eigenwijsheid buiten laten staan". Leek me een prima oplossing Ze heeft uiteindelijk haarzelf ermee, maar ook dat wil ik dus niet. Ik wil graag weer gezelligheid. En niet constant die strijd en boos moeten worden.
We zijn ook gewoon benieuwd wat haar pay-off is met haar gedrag. Blijkbaar heeft het iets...want anders zou je het niet blijven doen toch?! Negatieve aandacht is ook aandacht? Tja...maar waarom dat binnen een minuut na thuiskomst uit school al ruzie maken? Ik heb nog geeneens de KANS gehad om haar aandacht te geven....
Volgens mij heeft het bij kleine kinderen ook te maken met het nog ontbreken van het vermogen om hun eigen gedrag te reguleren. Wanneer wij ons een beetje geïrriteerd, chagerijnig, moe, etc voelen dan proberen we dat (meestal enigzins ) te verbergen in sociale situaties. Bij kinderen ontbreekt dit vermogen. Daarnaast kan het ook een soort machtsspelletje voor haar zijn. Zij bepaald op dat moment hoe jullie je gaan gedragen en dat geeft haar een goed gevoel. Dat de consequenties voor haar niet zo positief zijn daar houdt ze nog onvoldoende rekening mee wanneer ze "besluit" om zich zo te gedragen. Ik kan me goed voorstellen dat je er soms gillende gek van wordt, maar het is ongetwijfeld alleen een fase. Ik weet trouwens vrijwel zeker dat ik over een paar jaar in precies dezelfde situatie zal zitten als jij, want onze dochter (2,2) begint nu al opzettelijk uitdagend gedrag te vertonen. Toen ik gisteravond boos op haar was, omdat ze haar potloden naar de poes gooide, riep ze "jij bent een grote sukkel" (dit heeft ze ooit ergens opgepikt, helaas), terwijl ze heel goed weet dat ze dit niet mag zeggen. Wat ik dan maar doe is tegen haar zeggen dat ik zo geen zin heb om iets met haar te doen en haar dan volkomen negeren. Meestal gaat ze dan uit boosheid alsnog iets anders doen dat niet mag (iets uit de kast trekken, omgooien, etc) en dan gaat ze naar de gang. Na 2 minuten klinkt het dan "oké mama, je bent geen sukkel" .
Mijn dochter is ook bijna 5 en ze is idd ook nóg een stuk bijdehand-ter geworden. Maar meestal niet vervelend en ook niet heel brutaal. Valt mensen ook erg op, die haar een tijdje niet gezien hebben. Laatst had ze de buurvrouw - die altijd maar door blijft kleppen en waar je niet vanaf komt - nog omver gepraat. Die zei op een gegeven moment.. ehh, nou ik moet gaan. HAHA, dat heb ik nog nooit meegemaakt, dat die uit zichzelf weg ging, wel handig Tegen dr vader is ze wel regelmatig onaardig, maar ze weet t zo te zeggen dat je haar eigenlijk om haar woorden niet kunt straffen. Scheldwoorden gebruikt ze bijv ook nooit. Als ze met vriendinnen is, dan vind ik haar nog een stuk uitdagender dan wanneer ze alleen is.
Ik vind t over t algemeen nog wel grappig en heb haar zelf nog wel onder controle. Maar ook wel omdat ik dr niet meer 24/7 om me heen heb (respect voor de kleuterjuffen!) Volgens mij komt het bij haar wel door school, vriendinnetjes, bso trouwens.
Hier ook herkenbaar, maar helaas geen bruikbare tips voor je.... Ik heb ook nog een bijdehandje van 2,5 jaar rondlopen, die de hele zijn grote zus na doet Sterkte ermee!
Het klinkt heel puberig, en doet me denken aan: los maken, willen bewijzen dat je je eigen wil hebt, maar ook je verzekerd zien van de liefde van papa en mama die er toch altijd voor je zijn. Om uit de negatieve sfeer te komen, nog eens heel goed proberen steeds: - goed gedrag te belonen, vooral door uit te leggen hoe fijn het is dat ... En de consequenties te benoemen, dus zo fijn dat je even op je broertje hebt gelet, dan kon ik sneller afwassen en konden we daarna naar buiten, zoiets. - vaak zeggen hoeveel je van haar houdt - negatief gedrag zvm bij haar laten, haar verantwoordelijkheid, waar mogelijk negeren. - als je moet straffen, kort en helder. Vooral geen discussie of steeds maar praten en uitleggen (= aandacht). Misschien heb je hier wat aan? Ik baseer me op bewezen methoden voor gedragsverandering trouwens. Hier ook een pittig meisje maar nog maar 3, dus duurt nog even voor we dit aan de hand hebben
Oh YES! Het ligt dus niet aan mijn zoon die echt onuitstaanbaar is de laatste tijd... Grote mond, op ALLES een weerwoord, 5 keer hetzelfde vragen in 2 minuten tijd, z'n broertje de héle tijd klieren/treiteren.. Ik word er gek van
Goede tips! Het is wel heel moeilijk om positief te blijven en consequent positief te blijven... En Sterre: gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Draakje nummero 3!!!
Hier een meid van bijna 3,5 die ook haar woordje wel klaar heeft! En ook soms echt al brutaal uit de hoek kan komen of ook écht niet wil luisteren... pffff... zeker nu in mijn zwangerschap kan ik die dingen vaak nog wat minder hebben! We zijn hier wel consequent wat betreft waarschuwen + in de hoek en daar redden we het nu nog wel mee. Maar soms kan ze dan écht uit haar plaat gaan... We zijn altijd van het positief stimuleren en zeggen hoeveel we van haar houden/ hoe goed het is wat ze doet oid. Maar soms is het op het moment erg moeilijk om positief te blijven daarin met zo'n gedrag... Komt ook door de zwangerschap hoor, want merk zelf dat ik veel minder kan hebben en daardoor misschien ook wat sneller geïrriteerd reageer (waar ik dan achteraf achter kom). Denk dat het enige wat werkt is toch consequent blijven, ook al zegt ze dat het haar niet uit maakt. Zo blijf je wel bij je eigen standpunt!