Lieve mensen! Ik wil graag een kindje.. MAAR... ik vraag me af hoe jullie dat allemaal redden, zelfs met 2/3 kinderen? Ik zie nu echt voor me van: hoe doen ze dit allemaal en hoe moet ik dat ooit gaan redden. het punt is wij komen nu goed uit met ons geld , kunnen ietsje sparen (niet heel veel) maar we leven er ook wel n beetje naar.. maar het is niet meer dat ik nu elke zaterdag naar de stad kan gaan om te shoppen wat ik voordat we een huis hadden gekocht wel deed. Maar goed geen probleem verder ofzo. maar omdat we nu ( precies ) uitkomen en niet denderend kunnen sparen .. hoe moet dat dan als ik zwanger ben .. we een kindje krijgen en ik 3 dagen ga werken... ipv fullitme.. zijn er EN meer kosten natuurlijlk (kindje) en minder inkomen! Nu mogen jullie me best voor gek verklaren maar HOE MOET DAT DAN? iemand hetzelfde gedacht.. en is het meegevallen? of juist tegen...? Raad is welkom! Bedankt voor het meedenken/luisteren alvast! liefs van mij ps. Kan me hier echt suf over piekeren..
Dan heb je gewoonweg óf de puf óf de tijd niet om iedere x te shoppen hoor. (mits je het niet via internet doet). Wij leefden ook naar ons loon, nu moeten we zuinig aan doen, maar dit gaat ook gewoon goed hoor.
je past je snel genoeg aan hoor, bijna iedereen komt daarvoor te staan, wij gaan straks ook 500 euro achteruit per maand, konden al niet echt sparen en dan is er ook een kindje bij, gewoon in het begin aftasten en desnoods een schema bijhouden met inkomsten en uitgaven
mijn vriend heeft nogal een gat in zijn hand, en ik heb zijn pinpas nu haha.. minder bij winkels pinnen, maar geld opnemen en het daarmee doen! wordt steeds meer een sport!
Ja, de mijne heeft ook een gat in zijn hand, het verdwijnt als water! Maar ja... soms vergeet ik dat en geef ik hem toch weer een pasje mee... Gelukkig nog maar 2 maanden en dan komt zijn eerste loon binnen! Gelukkig heeft hij weer werk gevonden! Na 4 maanden van 1 salaris geleefd te hebben, komen we de komende 2 ook wel door. Nog even doorbijten.
Ik stop straks met werken.. Dat scheelt een 1200 euro in de maand.. Volgens mn man kan hij "mijn kosten" ( sportclubje, spaarregelingen, ziektekostenverz.) er wel bij dragen en ook de kosten voor ons ukkie.. Wat ik met mn tijd ga doen.. weet ik nu nog niet zo.. Mezelf kennde zal ik veel tijd zitten te computeren.. Niet dat je daar nu echt verder mee komt.. Mocht t zo zijn dat de muren op me af komen dan probeer ik wel weer werk te zoeken.. t'Liefst in de zorg, maar ben straks niet meer zo flexibel dat ik ook avonden en weekenden kan doen, simpel omdat er ( volgens mij) geen opvang beschikbaar is.. En manlief is 7 dagen per week aan t werk en kan niet zo zijn tijden even aan passen..
Ik zou een overzicht maken van je inkomsten en vaste lasten. Als je echt wilt kun je voor 50 euro wekelijks je boodschappen halen. Wat je dan overhoudt kun je een deel van sparen en bijv. een vast bedrag opzij leggen voor kleding, cadeautjes, extra's e.d. Over het algemeen leef je naar je inkomen. Kosten wat betreft je kindje, als je borstvoeding geeft, kun je je volgens mij een aardig eind redden met de kinderbijslag en kindertoeslag. Kosten voor opvang is inkomensafhankelijk.
eerlijk gezegd had ik het allemaal veeel duurder verwacht. in het begin hadden wij ook zoiets van hmm dat wordt echt krap leven maar nee hoor valt echt reuze mee. we zijn niet rijk dus daar ligt het niet aan.. ik werk fulltime en hij parttime maar we redden ons prima.
Bij ons viel het in 't begin wel tegen omdat we allebei partime werkten en ook echt weinig verdienden. We konden het dan ook niet redden en ik ben gaan schoonmaken naast m'n werk. Gelukkig kreeg m'n man in maart ander werk en we hadden net al onze achterstallige rekeningen weggewerkt. Helaas is hij nu werkloos geworden en gaan we er 700euro op achteruit. Ik hoop heel erg hard en we gaan ook echt ons best doen om rond te komen. Hopelijk lukt dat en hij is druk aan't solliciteren. Maar wij hebben dan ook een koopwoning en ik had niet op dingen als een levensverzekering gerekend wat gewoon bijna 100 euro kost en we moesten een 2e auto. Als 1 fulltime werkt en 1 partime moet het lukken!
zolang je weet wat er maandelijks uit te geven valt.. en je hebt dat op rijtje.. dan is het niet zo moeilijk om je levensstandaard daar op aan te passen. zal eerste paar maanden wennen zijn.. maar je zult zien dat het echt heel snel went.
Die kopzorgen heb ik ook maanden gehad en iedere dag voelde ik me anders.. wel een kind, geen kind..(zie topic, moeilijke financiele situatie en zwanger worden), wel wachten op een vastcontract niet wachten.. ik heb me sufgepiekerd en uiteindelijk merkte ik dat ik het doel waarover ik begon met piekeren niet het doel was waar het daadwerkelijk om ging.. Het gaat erom dat je samen nieuw leven wilt beginnen... je komt er hoe dan ook altijd uit. Misschien niet gelijk het eerste jaar, maar daarna wordt je kind ook zelfstandiger en na 3 jaar gaan ze al vaak naar de creche waarin jij weer meer tijd in jezelf en werken kunt stoppen.. Mij is een aantal keren gezegd geworden dat het gevoel hebben dat je er klaar voorbent vanzelfkomt als je het piekeren loslaat.. heel soms en heel stiekem twijfel ik nog wel eens en klop ik weer eens bij manlief aan die met een smile zegt dat het allemaal helemaal goed komt... voel me gelijk weer helemaal goed bij het idee dat ik niet alleen ben.. respect voor de vrouwen die er alleen voor staan.... ik zou neit weten hoe ik dat zou moeten fixen