Wij zouden het liefst ook een pleegkind onder de vier jaar willen. Inderdaad ook vanwege onze eigen kinderen, maar aan de andere kant zie ik ook op mijn werk dat kinderen met zogenaamde gedragsproblemen 'engeltjes' zijn op het moment dat ze in een stabiele en liefdevolle omgeving worden geplaatst met regels en structuur. Ik denk alleen dat mijn definitie van 'engeltjes' anders is dan de meeste anderen . Ik vind het moeilijk in te schatten of ik het inderdaad zo prettig vind dat mijn werk mijn werk is en thuis, thuis is. Ik heb dat gevoel niet en ik beschouw mijn werk ook niet als emotioneel zwaar, maar hoe het in het echt zal zijn? We denken ook wel wel na over kortdurende opvang of crisis om te ervaren hoe het is i.p.v. direct langdurende opvang. Ik vind het een moeilijke beslissing, want als we het doen wil ik het ook goed doen en een kind niet opnieuw in de steek laten. het punt waar ik me ook wel zorgen over maak is of ik wel genoeg van een kind van een ander kan houden. Klinkt wat raar, maar het voelt zo oneerlijk t.o.v. een pleegkind als je daar minder van houdt dan van je eigen kind. Denken jullie er nog serieus over na of het iets voor jullie is voor later? Met voor doelgroep werk jij precies?
Hoi, Ik ben zelf opgegroeid in een pleeggezin, als oudste biologische dochter van mijn ouders. Ik heb vanaf mijn vijfde heel wat kindjes voorbij zien komen, maar ook een aantal zijn er voor langere tijd bij mijn ouders gebleven. Op dit moment zijn er nog 3 pleegkinderen woonachtig bij mijn ouders. Zelf hebben wij niet de mogelijkheid, ivm werk, om pleegkinderen op te vangen maar speel wel een belangrijke rol in het leven van mijn pleegbroertjes en pleegzusje. Ikzelf heb de pleegkinderen altijd graag opgevangen, de drie die er nu nog zijn voelen ook niet meer als pleegkinderen. Maar het zijn en blijven wel kinderen met een rugzak(je). Er gaat veel tijd in deze kinderen zitten en daardoor was/is er niet altijd tijd voor mij. Er is een periode geweest dat ik het daar heel moeilijk mee had. Nu kan ik het beter relativeren en heb enorme bewondering voor mijn ouders.
Honesto bedankt voor je verhaal! Ik vind het fijn om jouw ervaringen te lezen. Belangrijk is dus dat de biologische kinderen wel genoeg aandacht krijgen. Wij denken trouwens aan één pleegkind, dus dat is misschien ook wel wat anders?!