wie is er alleen en heeft pleegkinderen? Ik ben alleen met mijn zoon en zou graag een pleegkind willen.
Dat ligt volgens mij een beetje aan de pleegzorgorganisatie en ook hoeveel je werkt. Fulltime werken is meestal niet zo’n handige combi met een pleegkind, dat per definitie extra zorg/aandacht nodig heeft. Daar kan je wel naar informeren bij de organisatie bij jullie in de buurt. Wij hebben een pleegdochter en ik werkte nog toen ze bij ons kwam wonen (3 dgn), maar uiteindelijk ben ik gestopt met werken (wat bij ons gelukkig een mogelijkheid was), omdat dat meer structuur opleverde en rust bood. We hebben voor onze pleegdochter ook weekendpleegzorg. En dat is een alleenstaande vrouw, die fulltime werkt, maar op die manier wel vorm kan geven aan het pleegouderschap. Dus dat is ook nig een optie (vakantie- of weekendpleegzorg). De toelatingsprocedure was hier voor alle pleegzorgvormen hetzelfde.
Vaak worden 1 ouder gezinnen net zo goed geaccepteerd als 2 ouder gezinnen. Waar je wel rekening mee moet houden is dat je wel alles in je eentje moet incasseren en regelen. Dus persoonlijk zou ik bij de gezinsonderzoeken wel duidelijk je grenzen aan geven. Hebben wij ook gedaan en ondanks alles toch een zeer heftige plaatsing. Ik had dit nooit alleen gekund. Puur en alleen al vanwege de problematiek die mee komt met een pleegkind. Ik zou je adviseren om info op te vragen bij een pleegzorg instantie in je omgeving en eens een vrijblijvend gesprek aan te vragen.
Mijn pleegzoon is de middelste van de 3, hij is meteen bij geboorte bij zijn moeder weggehaald en al snel bij mij gekomen. In eerste instantie als crisisoplossing maar intussen is duidelijk dat hij hier langdurig zal blijven. Mijn oudste was bijna 2 toen hij erbij kwam en is hier vanaf het begin goed mee omgegaan en de jongste weet natuurlijk niet beter. Binnenkort zullen we eens per veertien dagen nog een jongetje mogen verwelkomen die dan bij ons het weekend komt doorbrengen om de situatie bij hem thuis te ontlasten.
Nou leuk zou ik het niet willen noemen want dat is het echt niet altijd, er komt ontzettend veel geregel met instanties, rechtbank enz bij kijken maar het is wel heel dankbaar om een kind wat in de knel zit door omstandigheden een veilige plek te kunnen geven om op te groeien. Hoe was de informatie-avond?
Nee, leuk is het zeker lang niet altijd. Hier een dame (6) met een reactieve hechtingsstoornis. Dat is vooral erg zwaar en zeker niet fijn voor de pleegouders. Maar we hebben ermee te dealen. Gisteren zei ze nog in een boze bui tegen me; ik sla je dood met een hamer en zaag je in stukken. Nou.. leuk? Nee niet echt. Er zijn geniet-momenten. Maar ik vind het, eerlijk gezegd, best een opgave.
Jeetje dat is erg heftig! Ik heb goede informatie gekregen op de informatieavond. Ik ben alleen nog in twijfel of ik doorga met de training, omdat ik zelf ook werk, en oppas natuurlijk voor zo’n kind niet handig is, ook al is het niet veel, ik werk niet veel. Maar misschien is het toch te combineren. Wat zijn jullie ideeen er over?
Vroeger was het zo dat een kind dat nog niet naar school ging niet naar een opvang oid mocht mbt de hechting. Daar zijn ze van terug gekomen. In overleg is best wat mogelijk daarin. Ik ken bijvoorbeeld iemand die het kindje 1 dag naar een oppas heeft in de week. Gewoon vragen wat mogelijk is.
Ik zal idd even mailen naar de organisatie, mijn zoon breng ik meestal 1x per week voor school naar de oppas, ik werk ook maximaal 2keer s’avonds, mijn zoon is dan bij zijn vader. Maar misschien kan ik deeltijd pleegzorg doen, bijv. 1 weekend per maand.
Ik ben ook alleen en mocht ook pleegouder worden. Alleen stellen ze wel de eis van max. 3 dagen opvang geloof ik. Dat is voor mij niet haalbaar en daarom nu voor de weekend pleegzorg gegaan. Nog geen pleegkind gehad omdat de eerste niet doorging.
Besef je dat wat je heftig vindt, dat met regelmaat gebeurd met pleegkinderen. Ik werk met deze groep kinderen en hebben een tijd lang een pleegdochter met een reactieve hechtingsstoornis in huis gehad. Ze sloopte met regelmaat dingen in huis. En kon ook onze dochter pijn doen. Puur uit angst om afgewezen te worden. Die angst was zo groot dat ze het het liefst dan maar gelijk wilde verpesten. Dan wist ze weer waar ze aan toe was. Door de tijd heen werd ze rustiger. Wij hadden bij voorbaat gezegd dat we eigenlijk geen kind met forse gechtingsproblematiek wilde. Maar vanwege mijn werk en crisis is ze dus toch bij ons geplaatst. Anders werd het een tehuisplaatsing. Nu had dit meisje grote problemen in de hechting, maar veel pleegkinderen hebben in meer of mindere mate hier last van. Ik zeg het niet om je te ontmoedigen, maar om je een realistisch beeld te geven. Ik kan het alleen maar toejuichen als mensen bereid zijn om een kind een veilige plek te bieden. Alleen weet wel dat het niet alleen maar leuk is. Ik heb teveel pleegouders horen zeggen dat ze een kind in huis nemen om het te redden. De verwachtingen waren erg groot en dat viel ook veel ouders tegen. Maar ik weet dat als je de verwachtingen bijstelt dit voor een kind zoveel rust kan geven.
Ik vind het erg goed dat je dit doet. Maar verkijk je er niet op en geef goed je grenzen aan. De meeste kinderen in de pleegzorg zijn beschadigd en loyaal aan de ouders (hoe erg die ook zijn). Als alleenstaande kan je zeker pleegzorg bieden maar ik zou eerst kijken naar weekend of vakantiezorg. Of een crisisplaatsing. Bedenk ook dat een pleegkind een eigen kamer moet hebben. En zorg dat het belang van je eigen kind voorop staat. Klinkt onaardig maar sommige pleegouders gaan te lang door uit liefde voor het pleegkind. Dit kan ten koste gaan van de ouders zelf of de eigen kinderen.
Ik ben er nog niet helemaal overuit of ik het ga doen, je weet natuurlijk niet wat voor kind je in huis krijgt en ik hoor veel negatieve verhalen. Maar aan de andere kant lijkt het me heel fijn om een kind een stabiele plek te kunnen bieden. Ik weet dat er een eigen kamer moet zijn voor een pleegkind en die heb ik gelukkig.