Ik ben 3 weken geleden een weekend weg geweest zonder mijn man en kinderen. Ik heb dit nooit eerder gedaan en ik moet eerlijk zeggen , ik vond het heerlijk. Even tijd om op te laden. Echter zit ik nu met een mega schuld gevoel en ik weet me even geen raad. Ik heb namelijk mijn man niet gemist en twijfel zo nu en dan over mijn gevoelens voor hem. We zijn al een behoorlijke tijd samen. Kan dit ook gewoon een dipje zijn ? Heeft iemand van jullie dit ook al eens gehad? Ik voel me echt heel schuldig en waardeloos.
Heerlijk, even weg. Even de batterij goed opladen. Wat betreft missen kan ik geen goed antwoord geven. Mijn man is altijd ma-vr weg (gemiddeld dan, kan ook 4 of 6 dagen zijn) en de ene week mis ik hem wel en de andere week denk ik "heerlijk, rust aan m'n hoofd 's avonds" Zo alleen op 1 weekend zou ik geen oordeel geven. Zonder Kleffie en Beffie te zijn kan je relatie ook goed zijn Edit: ik ben pas met een vriendin weggeweest, zo'n 30u. Was de eerste keer en heb man toen ook niet gemist maar dat zou ook kunnen omdat we vaak niet samen zijn
Wij werken beide 4 dagen en hebben express onze vrije dag niet op dezelfde dag omdat we ook tijd voor onszelf willen. Als ik een weekend weg ben mis ik mijn vrouw (meestal) ook niet. Ik vind het wel fijn om weer thuis te komen en te vertellen wat we afzonderlijk hebben meegemaakt. En die gevoelens herken ik wel, maar dat is meer omdat er na 10 jaar de spanning er wel af is (niet dat het saai is, maar het hele oeh vindt ze me leuk, vindt ze me niet leuk?). Maar ik heb wel als we bijvoorbeeld op vakantie gaan dat ik niemand anders naast me had willen hebben
Ik vind het logisch dat je je man niet hebt gemist want je was lekker een weekendje weg. Ik ga elk jaar 10 dgn op vakantie en dan mis ik mijn man en kids meestal ook niet. Ik mis ze niet omdat ik die week heerlijk op een strand lig met een cocktail in de hand en allemaal leuke dingen doe. Tuurlijk denk ik wel aan ze maar op dat moment geniet ik gewoon in volle teugen van de rust, vrijheid enz.
Ik ben nu voor het eerst zonder mijn man en kinderen weg, 4 dagen in totaal. En ik mis ze ook eigenlijk niet. Ik voel me hier niet schuldig om en dat zou jij ook niet moeten doen.
Ik mis mijn man elke dag als ik hem niet zie. Ben ook altijd oprecht blij als hij thuis komt van werk. We zijn juist veel bij elkaar, dus als hij dan weg is mis ik hem! Misschien ben je er aan gewend hem minder te zien?
Ik doe dat al een paar jaar (halfjaarlijks een weekend alleen weg) en voel me (gelukkig) nooit schuldig. Ik zou ook eigenlijk niet weten waarom. Ik vind dat ik net zo goed even iets mag doen wat ik leuk vind en daar van mag genieten, zonder man en kinderen. En dat geldt dan natuurlijk ook voor bv weggaan met vriendinnen, uiteten, concert bezoeken, e.d. En op die momenten mis ik mijn gezin ook niet zo heel erg. Ik vind het altijd wel fijn om ze weer te zien en ben dan blij om weer thuis te zijn. En tussendoor houden we wel contact en zijn we altijd wel betrokken bij elkaar. Man stuurt bv foto appjes van wat ze doen of eten en ik ook. Maar verder concentreer ik me wel op juist datgene doen wat ik leuk vind. Dat zegt hier dus niks over onze relatie of mijn gevoel voor mijn kinderen. Toevallig vertrek ik woensdag weer, voor het hele hemelvaart weekend. Heerlijk! Zoveel voor pret al en kijk er erg naar uit. Net als dat ik uitkijk naar bv uiteten met man en vrienden, of het gaan naar een concert, etc. Ik zie daar geen verschil tussen en vind dat ik me in geen enkele situatie schuldig zou moeten voelen. Dus misschien moet je voor jezelf eens nagaan of je die schuldgevoelens ook hebt als je iets anders leuks doet (zonder gezin), of dat dat nu alleen is omdat je je echt even helemaal alleen je hebt vermaakt. En mis je ze normaal wel altijd, ook als je bv uiteten bent met vriendinnen, of als je werkt, etc. Ik denk eigenlijk dat je nu wat te streng voor jezelf bent. Edit: En ze missen mij trouwens ook niet heel erg hoor. Ik ben altijd thuis en bemoei me overal mee En het is vooral voor mijn puberdochters heerlijk als ik me even niet met ze bemoei. Mijn man houdt zit altijd wat met op de achtergrond. Dus dat vinden ze ook weleens fijn. En dat is ook prima. Alleen zoon van 5 zegt altijd dat hij me heel erg gaat missen. En dan zeg ik dat hij me altijd mag bellen, maar dat doet hij dan zelden. Als ik eenmaal weg ben vermaakt hij zich ook prima met papa.
Ik mis mijn man ook niet als één van ons een paar dagen weg is. Ik vind het altijd heerlijk als hij er niet is m’n man is nogal een sloddervos en als hij er niet is scheelt het me behoorlijk wat huishouden. Niet schuldig voelen hoor en lekker genieten van het momentje voor jezelf.
Waarom zou je je schuldig voelen joh? Je hebt toch even tijd nodig om op te laden. Ik ga ook wel eens een nacht alleen weg en 4x per jaar ofzo plannen mijn man en ik afzonderlijk van elkaar een dag vrij als juist iedereen de deur uit is. Juist om even lekker je eigen ding te kunnen doen. En het is te kort om ook effectief de ander te missen toch? Het is niet zo dat je je gezin in de steek laat voor een maand. Ik ben daar echt verrekte makkelijk in Ik zou juist proberen het van een andere kant te bekijken. Als je tijd alleen doorbrengt realiseer jij je blijkbaar hoe belangrijk je gezin voor je is. Dat zit hem niet in het missen van bijv je man, maar de behoefte om de eenheid niet te verstoren? Dat is juist fijn om te merken toch?
Edit: als ik weg ben geniet mijn man lekker van bier, pizza, marvel films en genieten de jongens van kilo’s hagelslag op brood en hoeven ze hun tanden niet te poetsen voordat ze naar bed gaan. Just saying.. die vermaken zich wel!
Ah, zo zonde dat je je er nu schuldig over voelt! Volgens mij ben je behoorlijk streng voor jezelf. Ik mis bijna nooit iemand. Leuk als ik ze zie, en als ik ze niet zie tussen momenten door, vind ik dat ook prima. Misschien heeft het wel iets aangewakkerd dat al sluimerde, qua gevoel? Twijfelde je bijvoorbeeld over jullie toekomst samen en heeft het weekend weg daar iets in bevestigd?
En gelukkig maar toch? Ben je eindelijk een paar daagjes even alleen op pad lig je huilend in je bed omdat je je man mist... Eerlijk? Ik denk dat ik mijn man ook niet zou missen, even lekker de tijd voor jezelf zonder aan te passen aan de ander. Ik houd van mijn man, zeker, maar er zijn dingen die ik liever alleen doe. Niet schuldig voelen hoor! Echt niet nodig!
Nouja dan stuur ik liever HUN op vakantie en dan blijf ik wel thuis. Qua missen zal t best meevallen, genoeg nog te doen en ik GENIET van de stilte om me heen (afgezien de herrie die ik zelf maak). Ik heb er alweer stevig de ziekte er over in dat mn man morgen thuis werkt...wel verdorie ik wilde morgen schuren. Nou je duikt de zolder dan maar op en doet alle deuren dan maar dicht. Als ik klaar ben met de klusjes waar kinderen en partner niet bij in de buurt gewenst zijn (deuren en deurkozijnen schilderen...issie al droog mama??? Ooooh (pontificaal in t midden)) zou ik ze wel missen. Zou me er niet schuldig om voelen, denk dat je man daar ook weinig last van heeft als t andersom was. Enige waar ik me zorgen over maak is in hoeverre mn man t trekt met twee koters tegelijk, maar dat is een heel andere emotie.
Hier ook vaak "Jij ging morgen naar kantoor he.." man: nee morgen werk ik thuis Kut zooi, daar gaat mijn opgeruimde huis. Maar als hij gewoon zijn troep opruimt en in zijn eigen kantoor gaat zitten bellen heb ik er niet zoveel last van. Alleen laat mijn man altijd deuren open en doet hij áltijd óveral groot licht aan.
Oh ik mis mijn man en kind ook niet als ik weg ben en me-time heb hoor. Ik focus me dan vooral op de dingen die ik leuk vind. Mijn man was laatst op een backpack trip in de bergen, back to basic, dus geen telefoon oid bij (alleen een noodnummer van de organisator).. toen miste ik hem wel! Want ik was thuis en heb in 8 jaar tijd nog nooit meegemaakt dat we elkaar echt een paar dagen niet zagen of spraken.
Heerlijk toch! Je hebt blijkbaar genoten Mijn man werkt van ma tot vrij van huis en echt heerlijk vind ik dat Tuurlijk mis ik hem op sommige momenten. En daar voel ik me niet schuldig over hoor. Ik hou van hem maar vind het heerlijk om doordeweeks lekker rust te hebben s avonds. maar goed ik ben inmiddels niet meer anders gewend
Lijkt me eigenlijk vrij logisch toch dat je hem niet mist? Het is maar een weekendje. Niks om je schuldig over te voelen in elk geval.
Je hebt een fijn weekend voor jezelf gehad, zeker niet schuldig om voelen! Is zo nu en dan ook gewoon nodig... Mijn man zit al een paar maanden in de ziektewet thuis en heel eerlijk; ik word er gek van Hij kan het niet helpen natuurlijk, maar ik mis de momentjes voor mezelf op m'n vrije dagen, wanneer oudste naar school is en jongste op bed.. er is áltijd iemand thuis en als ik dan eens besluit een dag weg te gaan mis ik hem (of de kinderen) ook niet. Maar dat zal iedereen ook weer anders ervaren. Wanneer wij aan het werk zijn, appen wij elkaar bijv. ook helemaal niet. En wanneer hij eens een avond weg is kan de avond mij niet lang genoeg duren sorry not sorry.
Twijfel je sinds dat weekend over je gevoelens of was dat daarvoor ook al? Ik denk dat je het los van elkaar moet zien. Het is oké om iemand te missen en het is ook oké om iemand niet te missen tijdens een weekendje alleen weg. Daar zijn geen regels voor naar mijn idee. Hoe staat je man hier zelf in? Praten jullie met elkaar over jullie relatie?