het is een lang verhaal,maar hoop dat jullie het toch willen lezen! misschien handig om eerst maar even te zeggen dat mijn dochter volgende maand 3 jaar word! zins eigenlijk 1.5 week heeft mijn dochter vreselijke verlatingsangst. en dan vooral naar mij toe, wat dus betekend dat ik niet weg mag. als ik haar afzet bij mijn moeder dan gaat ze ontzettend huilen en ze vraagt al van te voren mama werken? ook heeft ze dit onzettend bij mijn man! vorige x ging ik boodschappen doen ( doe ik altijd savonds) dus manlief deed ze in bad en zou ze op bed leggen! oen begon dochter al met het ontzettende huilen en krijsen dat ik niet weg mocht, manlief zei ga nou maar dat is zo over. nou niet dus ze heeft 1.5 uur gekrijst om mama tot overgevens aan toe. ( ze is uiteindelijk wel gaan slapen) deze week moest ik savonds weg, dus ik had verteld aan haar dat ik weg moest, maar dat ik haar op bed zou leggen, nou dat had ik gedaan, alleen ging ze echt niet slapen,want ze wilde niet dat ik weg ging, weer der eigen overstuur gehuild, en 2 uur later sliep ze en kon ik weg! dit is dus iedere met alles zo!! en dan nog een heeeel vervelend bijkomend probleem is dat ze niets van haar vader wil weten! ze had altijd de grootste lol met der vader het was 4 handen op 1 buik, en nu is het helemaal omgedraaid! hij mag niks bij haar! hij krijgt geen kus meer,geen knuffel,hij mag der niet aankleden,in bad doen, hij mag niet bij der zitten, hij mag niet aan der komen, en ze doet heel gemeen tegen hem! ( als mijn man nou gek gaat spelen op de grond met ze dan vind ze het wel goed! dan doet ze gezellig mee) gisteren zei ze dat ze papa niet lief meer vind! ik vroeg haar waarom ze papa niet meer lief vind , maar dat gaf ze me geen antwoord op! (en meiden nee ik ben er zeker van dat er niets gek gebeurd is met mijn man en dochter,daar durf ik me handen voor in het vuur te steken) dit is ook zins zo'n 2 weken en het word eigenlijk steeds erger! ik vind het zo sneu voor mij man,want je ziet dat het hem echt pijn doet! wat moet ik hier nu mee? hoe gaan we hier het beste mee om? hoe reageren we? dank jullie wel voor het lezen..
mn dochter heeft ook een soort gelijk periode gehad, al was ze toen wel een stukje jonger. wat hier gewerkt heeft was toch gewoon doorzetten en ik sprak haar ook op haar gedrag aan. Dus als ze pappa afwees dan werd ik beetje boos op haar en zei dat ze wel gewoon naar pappa moest luisteren. IK nam het dan ook zeker niet over. Dit is natuurlijk even niet leuk, maar ze moet toch weer aan pappa "wennen". Dus vandaar dat we hierin wel hebben doorgezet dat sommige dingen toch echt Pappa ging doen en niet mamma. Natuurlijk zoek je wel hierin een balans en dwing je haar niet constant om dingen met pappa te doen. Veel succes, lijkt me erg lastig voor jullie!
dank je wel! zo proberen wij het idd ook te doen, sommige dingen moet papa gewoon doen,ookal wil ze niet. en idd ik heb ook dat ik haar der wel op aanpreek, en vertel dat papa lief enz. waarachtig kreeg mijn man net voor het slapen gaan een kus van haar! dat is al een unicum tegenwoordig!
Hier hebben we ook van die periodes gehad, alleen dan was ik de pineut.. Mijn jochie was niet zo drammerig, maar dat is hij over het algemeen niet. Maar wel heel duidelijk de voorkeur voor papa. Dat ging meestal vanzelf weer over. Ondertussen gewoon stug doorgegaan met de dingen die ik anders ook deed. Dus gewoon naar bed brengen, ook al was mijn man thuis. En gewoon zijn boterham smeren, ook al was mijn man ook aan het lunchen. Gewoon laten merken dat ik er was, en niet wegging. Iemand beweerde dat het een soort test is. Hoe vervelend kun je tegen een ouder doen, voordat hij/zij echt weggaat. Niet dus Dat scheelde in ieder geval een stukje in mijn gemoedsrust.