Dag lieve iedereen, Ons meisje is net een maandje oud en heeft een heftige start in het ziekenhuis gehad. Ze is met keizersnede en vacuum gehaald, want ze zat met haar voorhoofd al vast in het geboortekanaal, maar kon geen kant meer op. Daarna heeft zij nog een week antibiotica gekregen, waarvan de eerste 5 dagen 2 verschillende soorten. De afdeling van het ziekenhuis waar wij lagen had een nieuw project waarbij minder zieke kindjes die geen constante zorg nodig hadden, maar nog niet naar huis konden bij de moeder konden blijven. Hartstikke fijn natuurlijk, want ze was lekker bij mij, maar het grote nadeel was dat niet iedereen die op de afdeling werkte wist hoe medicatie toegediend moet worden, waardoor dit meestal met 3 mensen tegelijk gebeurde. 1 iemand die wist hoe het moest en 2 die toekeken of moesten oefenen. Sinds we thuis zijn hebben we het lekker rustig aan gedaan met weinig kraamvisite. Zelf moest ik echt nog herstellen en kreeg ik toch niks van gesprekken om mij heen mee en het leek ons voor haar ook fijner. Wanneer er bezoek is en ze slaapt, dan is er niks aan de hand, maar wanneer ze wakker wordt houdt ze zichzelf wakker. Ze wil echt niet gaan slapen zo lang er bezoek is. Zodra het bezoek weg is, is zij compleet overstuur omdat ze veel te moe is om te gaan slapen Ze reageert ook heftig op onbekenden wanneer we bijvoorbeeld naar het cb of het ziekenhuis moeten voor controle. De enige persoon, anders dan medisch personeel, die ons dochtertje vast heeft gehouden is mijn vader en nadat hij weg was die avond was ze echt een hele tijd niet te troosten. Als ze zo van slag is krijgt mijn man haar ook niet stil. Ze wil vaak alleen bij hem liggen als ze echt rustig is of slaapt. Het onrustig zijn door 'vreemden' is een groot deel van de reden waarom we haar aan niemand anders geven. Slapen doet ze het liefst op mijn buik of in elk geval op de een of andere manier tegen mij aan (heelijk knuffelen ). Als ze eenmaal slaapt kan ik haar wel weg leggen, of in de bak van de kinderwagen of bij haar vader, maar als ik dat eerder doe blijft ze 9 van de 10 keer wakker. Een goede oplossing leek te zijn de draagdoek en haar daarin gewoon bij mij houden, maar ik merk de laatste paar dagen dat door het vele tillen mijn litteken van de keizersnede veel gevoeliger is geworden en ik pijn heb bij het overeind komen in bed bijv.. 's Nachts lijkt het allemaal wel goed/beter te gaan. Ze slaapt tussen ons in en mocht ze wakker worden dan krijgt mijn man haar met gemak in slaap, ze houdt zichzelf niet wakker (behalve als haar armpjes wild rondzwaaien en ze zichzelf weer wakker slaat, maar dus niet het geforceerd niet willen slapen) en slaapt gewoon rustig. Tot het licht wordt, dan is het iets moeilijker, want dan kan ze meer om zich heen zien. Ik denk dat ze door alle mensen die er steeds waren in het ziekenhuis en de drukte de hele dag door misschien niet fijn reageert op andere mensen en dat ze zichzelf daardoor wakker houdt (of is dat een hele gekke gedachte?). 's Nachts is het rustiger in huis en lekker donker en wordt ze minder geprikkeld. Alleen hoe moeten we hier nu mee omgaan? Gewoon bezoek blijven uitnodigen en haar uit handen geven in de hoop dat ze eraan went? Of juist gewoon nog even langer "beschermen" van de buitenwereld en haar zo veel mogelijk bij mij houden zodat ze in elk geval rustig is? Het laatste voelt voor mij veel logischer en fijner, maar omdat er zoveel commentaar van anderen is ga ik toch wel twijfelen. Te horen krijgen dat je "territoriumdriften" hebt en die op je kind afreageert en opmerkingen dat we veel te beschermend zijn en dat het onzin is dat ze steeds overstuur is, want ze is juist zo lekker 'helder' als er bezoek is; dat soort opmerkingen laten mij denken dat het gedrag van ons meisje allemaal niet normaal is. Tips om hiermee om te gaan en om haar rustig te krijgen zijn echt zeer welkom! Ik weet het zo even niet meer...
Ze is echt nog heel jong, gewoon beschermen tegen die prikkels! Ze heeft al veel meegemaakt en moet daar gewoon echt van bijkomen. Dus als je bv bij bezoek ziet dat ze moe is, trek je dan gewoon terug met haar naar jullie slaapkamer en laat je man het bezoek afronden. Kraambezoek is niet lekker lang blijven hangen, maar gewoon even babytje zien, beschuitje eten, koffie drinken en weer gaan. En luister naar je eigen gevoel, niet naar de meningen van anderen. Jij kent je kindje het best. Mijn dochter was ook snel overprikkeld, maar uitte dat pas als er weer rust was, dus na bezoek zaten wij met een huilend stuiterballetje dat niet kon slapen. Vaak uitgelegd aan bv mijn schoonvader (die nogal aanwezig was als hij bij mijn dochter was), maar hij kende die overprikkelde kant van haar gewoon niet en vond het onzin. Tja, dan dus toch minder daar op bezoek en haar niet bij hemop schoot zetten....
Toevallig heb ik gisteren n vergelijkbaar topic geopend over mijn zoon van twee maanden. Misschien kun je eens n manueel therapeut bezoeken? Is vaak goed na zo'n heftige bevalling en overprikkelde kindjes hebben er vaak baat bij. Verder zou ik investeren in een draagdoek of ergonomische draagzak. Dan blijft je kind veilig bij jou en kun je toch op pad.
Enkele tips, jullie hebben veel meegemaakt: - beschermen tegen de prikkels, slapen op een rustige plaats en niet bij het bezoek. - Gezien het gebeuren bij de geboorte zou ik even langs een osteopaat gaan. Misschien heeft ze een werveltje scheef zitten wat zo verholpen is. - Bij je dragen als je kindje dat nodig heeft in een draagdoek, vinden ze heerlijk. - evt inbakeren als ze in bedje ligt, dat geeft bescherming. Als je hiervoor kiest dan wel altijd inbakeren. Lees anders eens het boek 'baby in een droomritme' voor vele tips.
Lekker naar je eigen gevoel luisteren. Mijn dochter was ook erg gevoelig voor prikkels en vooral mijn schoonfamilie kon dat moeilijk begrijpen ('ze slaapt wel als ze dat zelf wil was 1 van de bekende uitspraken).. ik heb haar een paar weken in een strak ritme gehad, tuurlijk weleens de deur uit, maar niet overdreven en niet teveel op schoot bij vreemden. Dat heeft echt zijn vruchten afgeworpen, geen slaapproblemen meer en een relaxte baby die goed kan aangeven dat ze moe is. Als we nu op visite gaan, stop ik haar nog steeds vaak in de draagzak, ook tegen teveel prikkels.. sterkte!
Ze geniet echt van de draagdoek en valt dan ook zo in slaap Op het moment dat ik haar erin doe is ze de laatste 2 dagen iets minder blij, maar dat is ook snel over. Buiten is ze altijd in de draagdoek. Welke draagzak gebruiken jullie? Ik ben nog niet zo snel met de draagdoek en zeker wanneer we op bezoek gaan of even snel naar de supermarkt is een draagzak misschien makkelijker. Wanneer ze niet bij mij of mijn man op onze buik ligt te slapen, ligt ze strak in haar deken gewikkeld zodat ze niet met haar armpjes maait en dat werkt wel goed. Vanmorgen haar even op haar buik gelegd om te kijken hoe ze daarop reageert en ze slaapt echt heerlijk dan! Alleen vind ik het stiekem wel heel eng om haar zo neer te leggen, omdat je alleen maar hoort dat het zo ontzettend slecht is Terwijl ze eigenlijk ook op haar buik ligt wanneer ze op ons ligt... Op schoot bij vreemden gaat ze de komende tijd gewoon nog even niet. Ik ben net helemaal blij dat mijn man haar rustig heeft gekregen en dat ze bij hem in slaap is gevallen! Hij zit nu zelf ook met een grote, trotse grijns te kijken. Dit is voor het eerst dat ze bij hem tot rust kon komen en niet alleen maar meer overstuur raakte. Het bezoek zal het niet mee eens zijn dat ze niet mogen 'baby knuffelen', maar ik zal moeten leren om mij daar niks van aan te trekken. Dit vind ik nog wel moeilijk, omdat iedereen er eigenlijk maar vanuit gaat dat het wel mag. De afgelopen week iets te veel met mensen gebotst over het wel/niet op schoot, waardoor ik het gevoel krijg dat ik mij aanstel. Inderdaad de opmerkingen dat ze wel slaapt wanneer ze dat zelf wil en dan daarnaast steeds opmerkingen maken over dat ze "nu alweer" slaapt. Of dat ze echt wel rustig zullen doen met haar op schoot. Ze blijven vooral gewoon heel erg drammen en laten haar gewoon geen seconde met rust. In de draagdoek toch constant proberen aan te raken, waar ik zelf erg nerveus van word en zij dus ook. Wanneer ze ergens ligt te slapen er als aasgieren boven blijven hangen. Haar in de slaapkamer leggen is wel een idee, alhoewel ik weet dat sommige visite *kuch*schoonouders*kuch* gewoon de slaapkamer in loopt en daar gaat willen blijven... Wanneer ze bij mij of man ligt zonder doek is het helemaal een ramp (*moppert een eind weg*) De manueel therapeut zal ik eens opzoeken! Osteopaat krijg ik helaas niet vergoed, had ik al naar gekeken en helaas zijn we erg snel door ons geld heen met 90 euro per behandeling.
Over dat de slaapkamer in gaan.... ahum... gaan ze overal bij iedereen zomaar de slaapkamer in? Een slaapkamer is een ruimte voor privacy, geen enkel persoon mag in MIJN huis zomaar de slaapkamers in. En dat geldt voor allemaal. Dus houdt ze goed in de gaten, lopen ze die richting op meteen vragen wat ze gaan doen en corrigeren. Succes! Enne..... aapjes kijken doe je in de dierentuin, niet bij een baby. Dus met rust laten als het slaapt of moe is.