Hey dames, Ik heb even tips nodig hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Mijn zoontje is bijna 3 en een half en kan perfect praten. Hij kan alle klanken uitspreken, zich goed verstaanbaar maken tegenover mensen die hem niet goed kennen en beschikt over een ruime woordenschat. De laatste tijd praat hij echter veel in een soort "babytaaltje". Mammie ikkie willi vi bijvoorbeeld, terwijl het hem echt geen moeite kost gewoon te zeggen "mama mag ik nog vis". Dit is 1 voorbeeld maar dat gaat de laatste tijd echt heel vaak zo. Ook heel veel ieie uiui oeoe babyklanken, wijzen en dan verwachten dat ik hem bijvoorbeeld iets geef. Ik geef altijd aan dat hij met een nette stem kan praten, dat ik hem dan beter begrijp en ik hem zeker wil helpen. Ik geef hem ook niets als hij in zijn "babytaaltje" tegen mij brabbelt. Maar het lijkt niet te helpen. Iemand herkenning? Hoe hebben jullie het aangepakt.
Tja gewoon niet op reageren als hij zo praat. En uitleggen dat je pas weer antwoord geeft als hij normaal praat.
Deels herkenning, mijn dochter is 3 en kan perfect praten, en is ook erg met taal aan het spelen nu. Babystemmetjes, woorden gek uitspreken of een beetje 'verbouwen' (mammieee maggie bananie? ipv mama mag ik een banaan), het gebrabbel van haar dreumesbroertje na doen en zo ook met mij communiceren (dus alles aanwijzen met gebrabbel ipv woorden zeggen), maar ook woorden bewust omdraaien (pindakaas word kaaspinda, een ijsbeer word een beerijs etc). Het is niet mega vaak dus ik laat het maar zo, volgens mij is het echt gewoon spelen met taal . Als het me irriteert vraag ik of ze gewoon wil praten, of ik negeer het babygedrag en reageer alleen op de 'correcte' praat.
Onze zoon van (net) 5 doet hetzelfde. Ik vind het ook erg irritant. Ik wijs hem er al weken op dat hij gewoon goed moet praten en dat ik niet luister als hij praat als een baby. Dan gaat het op dat moment meestal wel goed hoor. Ik denk trouwens dat het bij onze zoon komt omdat zijn oudere broer er wel op reageert. Zij spelen ook vaak dat jongste broer de baby is.