Mijn zoon heeft een overactieve blaas i.c.m. een te kleine blaas gehad. Hij had maar 1 symptoom: broekplassen. De hele dag door, hij plaste wel 6 keer per dag in zijn broek. Hij voelde dat ook totaal niet, anderen moesten hem erop wijzen dat hij een natte broek had. Hij was 4 of 5 jaar toen het begon (dat weet ik niet meer precies), uiteindelijk zijn we naar de kinderarts gegaan toen hij een jaar of 7 was. We hadden toen al veel zelf geprobeerd, maar niets hielp. De behandeling begon met het inzichtelijk maken wanneer en hoeveel hij dronk en wanneer en hoeveel hij daarna in zijn broek plaste. Ik moest een schrift bijhouden waarin ik exact moest noteren hoe laat en hoeveel hij dronk en ik moest opschrijven hoe laat hij vervolgens in zijn broek plaste en hoeveel dat was (in de trant van: paar druppels, klein plasje, grote plas). Het schrift moest ook mee naar school, zodat de juf het onder schooltijd kon noteren. Toen dat inzichtelijk was, begon de eigenlijke behandeling. Hij kreeg medicijnen om de blaasspier slapper te maken, zodat de blaas goed kon uitrekken en om niet meer steeds die prikkel van aandrang te geven. Hij kreeg daarnaast ook Forlax (laxeermiddel) om ervoor te zorgen dat zijn ontlasting zacht bleef en niet als een harde klont tegen zijn blaas zou duwen. En hij moest zijn blaas trainen om de urine langer op te houden. Hij moest op gezette tijden een bepaalde hoeveelheid water/thee drinken en dan moest hij eerst kwartier lang geconcentreerd zijn plas ophouden. Hij mocht dan binnen het kwartier niet naar de wc en moest bewust in de gaten houden dat hij niet in zijn broek plaste. De tijd waarbinnen hij niet naar de wc mocht, werd langzamerhand opgerekt en toen hij dat kon volhouden zonder in zijn broek te plassen, werd de hoeveelheid vocht wat hij in 1x moest drinken, weer wat opgehoogd. Totdat hij uiteindelijk niet meer in zijn broek plaste en zijn plas een flinke poos kon ophouden. Alles bij elkaar heeft het wel een jaar geduurd voordat we helemaal klaar waren. Maar het heeft geholpen, het was de moeite meer dan waard. Maar moeite koste het wel. Voor hem was het pittig om steeds zijn plas op te moeten houden gedurende een bepaalde tijd en voor mij was het pittig om dat schrift bij te houden, want daar was ik steeds mee bezig. Ik was blij dat de juf op school het ook moest doen van de kinderarts, dan was ik er even vanaf . Gelukkig had hij een heel lieve juf, die bereid was om daaraan mee te werken, want dat behoort op zich niet tot haar taken natuurlijk. Maar ze heeft het met alle liefde gedaan