En besteld! Heftig van je vader. Je verhaal zet mij wel weer aan het denken. Ik moet me hier echt meer in gaan verdiepen. Ik heb het toentertijd wat aan me voorbij laten gaan, omdat ik zo moe was van al dat ziekenhuis-geneuzel i.v.m. onze zwangerschapswens. Toch blijft het knagen. Er klopt iets niet en alles lijkt verband met elkaar te hebben.
Verhaal van mijn vader is nog wat beknopt, maar geeft de grote lijnen wel weer Mocht je verder willen laten onderzoeken, probeer dan ook een internist te vinden die in hormonen gespecialiseerd is, die weet ook echt waar hij naar moet zoeken. Mijn vader had eerder ook een andere internist, maar deze kon dus niets vinden en wuifde onze bedenkingen over het functioneren van zijn bijnieren naar het rijk der fabelen. Als hij dit niet had gedaan en dit serieus had genomen, had dat een hoop leed bespaard.. Bij zijn huidige internist opperden we de bijnieren ook en deze man nam het wel meteen serieus..
Ik slik ook de Magnesium Citraat van Now, al meer dan een jaar, icm vit D. Maar bij mij geen resultaat voor mijn PMDD.
Misschien doe je het onderstaande al. Zo niet, dan heb je er misschien wat aan. Laat eens je vitamine d checken( waarde moet minimaal 89 zijn) en neem in ieder geval 50 mcg vitamine d en kijk eens naar lichttherapie( thuis of in een speciale lichtkamer) dit kan enorm helpen.
Zie nu dit antwoord. Dat is balen( op z'n zachts gezegd) Maar is je d dan wel steeds op een goede waarde? Of blijft deze laag?
Nee helaas. En volgens mij weet niemand dat. Zelfs de mensen die ervoor gestudeerd hebben weten het niet, volgens mij. Anders zouden ze wel minder akelig doen. Nee, na weken letterlijk binnenstebuiten gekeerd te zijn en naakt gezien te zijn door het halve ziekenhuis inclusief co's en onprettige onderzoeken te hebben gehad met zeer kwetsende denigrerende uitspraken met daar bovenop niets meer dan PCOS en onvruchtbaarheid was ik er he-le-maal klaar mee en wil ik liever (nooit) niet meer naar een dokter als het niet levensbedreigend is. Ik heb mezelf zelfs een keertje gehecht kort daarna, omdat ik niet meer wilde. Met mijn zwangerschap kwam er ook weer 'ziekenhuis-gedoe'. Ik ging enkel vanwege de baby; voor zijn gezondheid. Voor de rest mogen ze het bekijken (zacht uitgedrukt). Ze luisteren toch nooit en zijn erg respectloos. De goede dokters daargelaten, maar die heb ik nog niet ontmoet. Het kan erfelijk zijn - dat zie ik aan mijn familie. We hebben vrijwel allemaal hormoonproblemen aan vaders kant. We worden ook allemaal niet ouder dan 65, lijkt wel. Sterkte!
Nou ik heb de pillen gehaald hoor. Heb er een genomen en voel mij gelijk veeeel beter......nee geintje Was het maar waar. Het is toch eigenlijk idioot hoeveel vrouwen er rond lopen met klachten en er zijn maar zo weinig artsen die het serieus nemen. Ik ben blij dat ikdat draadje geopend heb. Maar even hè....dus een magnesiumtekort zou niet in het bloed te zien zijn? Volgens mijn huisarts had ik namelijk een magnesiumtekort echter kwam dit dus wel uit een bloedtest. Hoe kan dit dan?
Hoi TS, Ik weet niet of het al genoemd is, maar ik herken je klachten enorm, hetgeen wat ze bij mij zijn gaan proberen is de cyclus zoveel mogelijk lam leggen, ik heb nu na vanalles een Mirena spiraal, maar dit bleek ook niet de oplossing. Al heeft deze het bij mij gelukkig niet erger gemaakt zoals de pil ed vaak wel deden. Toen stelde de huisarts antidepressieva voor.. Ik vond het verschrikkelijk.... Maar, na alles al zo'n beetje geprobeerd te hebben en ik heel erg merkte dat het mijn kostbare tijd met mijn zoontje begon te verpesten (co ouderschap) vond ik het welletjes en ben ik overstag gegaan. En ben ik een lage dosering gaan slikken van seroxat. Ik zeg niet dat het het wondermiddel is en dat ik geen enkel verschil meer merk, maar het doenelijk geworden. De verschillen tussen de 2 weken zijn een stuk dragelijker geworden. En verder is het zo dat ik, wanneer ik het voel wanneer mogelijk even rust probeer te nemen, maar dat lukt niet altijd. Groetjes Gup
Aloe mooi dat de pillen werken. Dat probleem ook weer opgelost . Wat ik begreep van magnesium is dat de bloedwaarde na het prikken niks zegt over de daadwerkelijke waarde in je lijf. Ik ben mij er pas sinds vanmiddag in aan het verdiepen, dus hoe het precies zit weet ik ook niet.
Er bestaan fijne artsen, maar het is zoeken. In onze kinderwens-zoektocht hebben we het genoegen gehad om er twee te ontmoeten. Het kostte wel twee jaar, drie ziekenhuizen, een privekliniek en ontelbare gynaecologen, internisten en immunologen, maar dan heb je ook wat. De sarcastische ondertoon mag je erbij denken Ik kan me voorstellen dat je na jouw ervaringen er helemaal klaar mee bent. Het is ontzettend jammer dat het heel vaak zo gaat. Ik heb me ook erg vaak niet serieus genomen gevoelt en sommige opmerkingen die ik in die tijd van artsen heb gehoord waren ronduit kwetsend.
Wat is dat toch met artsen. Ik neem aan dat ze ooit arts zijn geworden om mensen te helpen. Echter heel veel van die artsen zijn zo vreselijk uit de hoogte en daar heb je zo weinig aan! Hierin het streekziekenhuis ook de nodige nare ervaringen met gynaecologen. In het LUMC zijn ze zo anders. Volgens mij worden ze daar echt getrained in vriendelijkheid en respect voor hun patiënt.
Ik herken er heel veel van. 2 dingen die mij enorm geholpen hebben: 1) sporten. Echt, hoe weinig zin je er ook in hebt: elke dag een halfuur intensief bewegen. En dan bedoel ik niet wandelen, maar écht sporten. Ik begin 2 weken voor mijn menstruatie met 2/3 dagen wel sporten, 1 dag pauze en dan de 3 dagen voor mijn menstruatie elke dag. Ik gebruik daar 30 days shred voor, maar je kunt volgens mij elke willekeurige sport doen. En nee, ik heb er NOOIT zin in in die periode (terwijl ik normaal graag sport). Maar dan maar denken dat depressief op de bank zitten nog erger is. 2) chroomtabletjes slikken. Hele cyclus door 1 per dag, week voor menstruatie 2/3 per dag.
Hoe gaat het met de mensen hier? Al nieuwe dingen uitgeprobeerd? Ik ben sinds het begin van dit topic aan magnesium begonnen. En nu, een paar dagen voor mijn menstruatie zou ik me normaal al 2 weken heel depressief voelen. Maar nu... ik weet niet waar het gebleven is, ik voel me best oke. Wel me een paar keer opvliegend gevoeld, maar het echte constante agressieve gevoel heb ik ook een stuk minder. Het voelt als een wereld van verschil. Ik durf nog niet te zeggen dat dit is wat helpt, maar het lijkt er wel heel erg op! Ik kan het zeker mensen aanraden! Weinig om te verliezen.
zit nu ook aan de magnesium. Ik lag in t ziekenhuis met zeer zware migraine-aanval en kreeg daar magnesium-ampules. En door een onopletenheid van de verpleging kreeg ik eerst te weinig, nadien werd de dosis opgeschroefd en binen een uur of 2 was de migraine weg. Magnesium wordt ook het relax-mineraal genoemd.
Ik slik ze nu ook een paar dagen en ik ben iig niet zo down. Echter, ik geloof er niet zo in dat dit door een paar dagen pillen slikken komt. Ik ben nog wel snel kwaad. Wat mij alleen wel opvalt is dat ik geen honger heb, geen extra trek zeg maar terwijl ik dat normaal wel heb.
Magnesium wordt snel in je lichaam opgenomen en je merkt dan ook al binnen een paar dagen verschil, dat klopt echt.. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld vit. D, dit moet "opbouwen" en verandering merk je pas veel later op..
Ik heb minder last van hartkloppingen en voel me minder onrustig en hieperdepieper. Ik kan me ook haast niet voorstellen dat dit door het magnesium komt, maar het kan wel? Ik slaap hierdoor in ieder geval een stuk beter en dat heeft zeker een positieve invloed op mijn stemming. Hoeveel magnesium gebruiken jullie per dag?
Trees, ja dat kan. Google maar eens op symptomen magnesium tekort.. En inderdaad, je slaapt beter. Ik merk vooral dat ik veel dieper slaap sinds ik magnesium gebruik.. Ik gebruik 600mg (3 tabletten) en slik ze vlak voor ik naar bed ga.. Veelal wordt geadvisseerd om het tijdens het eten in te nemen, maar magnesium wordt beter opgenomen in een lege maag mbv de maagsappen/zuren..
Ik blijf het bijzonder om te lezen wat magnesium doet. Bij helpt het tegen allerlei kwalen, zoals krampen in spieren, hoofdpijn enz. Maar voor mijn slechte nachten doet het weinig, evenals voor mijn pms/pmdd. Ik zit nu een paar dagen voor de verwachte ongesteldheid en het is drama....onrustig, woede-aanvallen, moe, lusteloos, pijn in mijn lijf, op springen staande borsten...,pijnlijke gewrichten en een stemming die van heel vrolijk, naar ontzettend boos kan gaan Kan bijna niet wachten tot het vrijdag is, om dan nog eens een dag of 2 heftig door te maken en dan kunnen we weer even ademhalen tot de eisprong.