Vandaag op zwemles van mijn zoon kwam ik erachter dat mijn zoontje tot nog toe met keurig taalgebruik uit school komt. De andere kinderen komen thuis met scheldwoordencombinaties waar allerlei ziektes in verwerkt zijn en ze schromen dus niet om dat naar hun ouders toe te gebruiken. Nu ga ik er niet helemaal vanuit dat mijn zoon vrij van schuttingtaal zal blijven, maar tot nog toe komt het niet verder dan: stomme mama! Ik doe daar verder niet zoveel mee. Vertel hem wel dat ik niet wil dat hij rare dingen zegt en eigenlijk is dat tot nu toe wel genoeg. Nou hoorde ik een van de andere moeders dat ze de zeep al klaar heeft liggen om de mond van haar dochter uit te spoelen. Tot zulke middeleeuwse praktijken wil ik niet overgaan, maar hoe reageren jullie op die dingen?
Bah wat een methode uit het jaar 0. Onbegrijpelijk dat ze dat zeggen hopelijk brengt ze het niet tot uit voering. Onze uk is nog te klein maar ik zou hem apart zetten en daarna over hebben en natuurlijk weer goedmaken.
Onze oudste pikt wel eens wat op van het kdv waar ook de bso zit. Hij gaat momenteel al regelmatig naar de groep van de bso. Ik weet niet meer precies wat het was, maar op een lieve manier, knuffelend, zei hij wat tegen mijn man wat echt niet netjes is en echt niet kan. Op de manier waarop hij het zei was duidelijk dat hij de betekenis niet snapte. Wij hebben toen rustig uitgelegd dat het niet netjes was om te zeggen en dat wij het niet meer willen horen. Ik denk dat ik in de toekomst op deze manier door ga. Rustig uitleggen en zeggen dat het niet mag. Mocht hij het blijven zeggen dan kunnen er consequenties aan liggen, bijv strafplek (na waarschuwen).
Hier word er ook wel eens een scheldwoord tussen gegooid. Vooral vanaf groep 3 is het erg. Maar soms ben ik zelf ook niet het allerbeste voorbeeld... Van de week liet ik iets vallen uit de koelkast, ik buk om het op te rapen en kom weer omhoog, stoot ik met mijn hoofd tegen de onderste bak van de koelkast deur aan. Die klettert op de grond, samen met 2 flessen wijn en een fles 43.... Toen riep ik ook heel hard GVD! En stonden er meteen 2 kinderen in de keuken: "Dat mag je niet zeggen, mama!" (je kunt je wel voorstellen hoe mijn keuken er uit zag) Als ik zelf hoor dat ze een scheldwoord zeggen, leg ik uit dat dat echt geen net woord is en dat je dat dus niet moet gebruiken. Vaak helpt dat, maar net als bij mijzelf wil er ook bij de kinderen nog wel eens wat uitvliegen. Ik merk ook dat hoe meer je er zelf de nadruk op legt, hoe leuker het word om die woorden te gebruiken... Van de week at een vriend hier en hij zit te vertellen over een lastig karweitje op zijn werk. Op een gegeven moment zegt hij iets van: "Dat was echt kl*te" Ik zie hem denken dat er kinderen aan tafel zitten, dus ik maak zo'n gebaar van "gewoon doorpraten". De kinderen hebben het niet eens in de gaten gehad.
ow herkenbaar...vreselijk sinds ze naar school gaan. Wat er bij sommige kinderen thuis allemaal gezegd wordt weet ik niet hoor, maar normaal vindt ik het niet. Zo vroeg ik laatst aan dochter of zij haar kamer wilde opruimen en kreeg ik als antwoord: hou je bek Kind wist totaal niet wat ze zei, maar ik stond met mn oren te klapperen. En nu was dit nog onschuldig vergeleken bij wat ik af en toe ouders hoor zeggen op school. Gelukkig zitten er ook een hoop beschaafde mensen op, maar ja juist de rottigheid pikken ze op natuurlijk. Ik blijf wel uitleggen dat dit absoluut geen taal is die ik ooit nog wil horen. Omdat het voor kinderen wel interessant is heb ik afgesproken dat wanneer ze een "nieuw" woord hoort ze dat zachtjes tegen mij mag zeggen en daarna nooit meer.
Moest hier wel om lachen, bij mij floept er soms ook wel eens wat uit, tsjah ik ben ook maar eens mens hoor, dan hoor ik mijn dochter zeggen "mama dat moet je niet zeggen, dat is niet netjes"
Hmmmm, mijn zoontje zei vanmorgen dat "dat k*tding" (= de schoenenkast) niet open wilde . OEPSIE.....dat heeft hij van mij, moet ik tot mijn schaamte bekennen. Mijn man was bij hem toen hij het zei, dus die heeft gelijk heel goed duidelijk gemaakt aan hem (en aan mij *grinnik*) dat hij zulke dingen niet meer wil horen. Helaas flap ik er in een frustratiemomentje wel eens wat uit, wat echt niet gepast is, dus dit was meer weer eens een goede les voor moeders . De zeep hebben we maar gewoon in de keuken gelaten .
Hier leggen we uit dat ze bepaalde dingen niet mag zeggen. In het begin toen ze net op school zat, merkte ik dat ze wel een drang had ofzo om juist de dingen te zeggen die ze niet mocht zeggen. Toen een 'lelijke woorden minuut' ingelast, dan mag ze 1 minuut lang alle lelijke woorden zeggen die ze kent, daarna moet het klaar zijn. Dat werkt eigenlijk als een trein.
Euhm mijn zoontje heeft van mij het woord Shit geleerd . We proberen hem te leren om dan vervelend te zeggen. Als hij het zegt vragen we wat hij dan moet zeggen. En dan is het shit shit shit. En wij neeeeeee dan zeggen we vervelend vervelend vervelend. Lastig hoor. Andere scheldwoorden worden hier niet gebruikt. Dus hopelijk blijft het daar bij.
Hier ook hoor..... Ben er niet trots op, maar ook ik ben mens. Ik keg mijn kinderen ook uit waarom ze dingen niet mogen zeggen. En bij herhaling wordt ik daar strenger in of boos om.
Ik ben zelf ook niet heilig, flap er ook wel eens iets uit wat niet geschikt is voor kinderoortjes. Maar woorden als (sorry alvast) vuile kanker**** uit de mond van een net vijfjarige, ik wist even niet wat ik hoorde.
Hier ook een heel braaf meisje wat dat betreft... En als ze al eens iets zegt dat niet kan... Doet ze het ook niet meer als je er wat van zegt.... Maar denk na een klein jaar school hebben we eens gevraagd welke woorden ze kende waarvan ze dacht dat WIJ vonden dat je dat niet mocht zeggen. Enigzins bezwaard en na veel aanmoediging kwam het er toch uit. Nou mn oren klapperden... Wat een taal zeg. En dat in de kleuterklas he. We hebben er met zn 3en uiteindelijk hard om gelachen (zo'n klein popje met schuttingtaal waar een bouwvakker zich voor zou schamen) En daarna was het weer klaar gelukkig.
Ik ben ook geen heilig boontje en ondanks dat ik heel goed mijn best doe om zo weinig mogelijk te vloeken floept er hier ook wel eens wat uit. Maar schelden met de ziekte waar mijn moeder aan overleden is, no way. Ze mogen het 1 keer proberen en dan leg ik ze haarfijn uit waarom ik dat absoluut niet uit hun mond wil horen, niet thuis, nergens niet!
Dit, ik floep er wel eens wat uit en dan zeg ik ook altijd dat ze dat niet mogen zeggen, maar het k* woord komt hier niet in huis. Moeten ze 1 keer proberen en dan is het echt mis (mijn moeder is hieraan niet overleden gelukkig, maar ze is er wel heel ziek door geweest). Dat is 1 keer en dan niet weer.
Hier tot nu toe nog geen rare dingen gehoord eigenlijk. Ik zorg gewoon dat ik de drang voor nieuwe woorden regelmatig voed met nette, moeilijke woorden....
De eerste keer dat ik een scheldwoord hoor blijf ik heel kalm en leg ik uit dat het niet netjes is, zelfs 'pijn' kan doen om het te horen en dat het niet iets is wat ik ooit nog een keer wil horen. De tweede keer hangen er consequenties aan. (hangt van het woord af. Sh*t vind ik minder erg als bijvoorbeeld met ziektes gooien. Maar er is wel een consequentie zoals niet op de Ipad/niet afspreken)
Weet je wat ik hier vooral merk dat het probleem is...ze heeft eigenlijk geen drang naar lelijke woorden, wat dat betreft een braaf meisje en een beetje bleu wat dat betreft, want ze weet dus ook echt niet dat ze iets lelijks zegt..dus neemt dat woord gewoon aan alsof het normaal is. Tot ik het hoor en met mn oren sta te klapperen. En wat ik heel misselijk vind is hier achter op het pleintje bij ons spelen alle kinderen uit de buurt,laatst was ze tot 10 aan het tellen in het engels en zeiden 3 jochies van een jaar of 6/7 zal ik jullie ook nog eens engels leren en toen hebben ze haar en 2 kleutervriendinnetjes allemaal schunnige teksten in het marokkaans geleerd..zij lagen helemaal in een deuk. Ik merkte het pas toen mijn marokkaanse buurvrouw naar buiten stoof om ze aan hun oren te trekken..zij legde het verhaal uit aan mij.
Pfoe, ik weet niet wat ik zou doen mocht mijn dochter straks met bouwvakkerstaal thuiskomen. Rustig blijven en zeggen dat het niet mag, denk ik. Een minuut 'scheldtaal' en daarna klaar is ook wel een goede tip. Maar nu heb ik de indruk dat ze in België op school wat strenger zijn, dat er beter op gelet wordt. Ik hoor hier eigenlijk nooit schunnige taal (kinderrijke buurt, kinderen van alle leeftijden). Schelden met ziektes doen ze hier sowieso niet of anders toch veel minder (hoor het k* woord gelukkig nooit hier). Mijn dochter komt niet verder dan 'stomme mama',en zelfs van dat weet ze niet wat het betekent, want ze zegt het zomaar, niet als ze boos is. Ik zeg dan wel dat het niet leuk is om te zeggen maar verbind er geen consequentie aan. En van de Dikkie Dik-boekjes leert ze woorden als 'dikzak' en 'scheer je weg'. Mijn man vindt dat ook niet leuk, maar zolang ze het niet gebruikt tegen iemand kan je het ook niet tegenhouden denk ik. Dan zou je niks meer mogen zeggen.
Ja, dat soort jongetjes komt ze gelukkig hier nog even niet mee in aanraking en die zou ik persoonlijk ook even de oren wassen als ik dat zou merken....
hebben wij ook. als we is effe boos zijn, of er lukt iets niet, dan is t gelijk de scheldwoorden zeg maar .. en ja allebei pikken ze dat op natuurlijk. De jongste net zo goed. En dan zeg ik: ow stoute mama, mag niet. EN dan lachen ze wel een beetje... maar zodra ik een woord hoor wat niet kan, dan is het gelijk van: OOOW WAT HOOR IK?! en dan zeg tie vaak wel sorry mama... gelukkig begrijpen ze niet wat ze eigenlijk 'zeggen'