Hallo, Omdat ons jongetje steeds slechter ging slapen overdag (hazeslaapjes, oververmoeid zijn, zichzelf steeds wakker wapperen met zijn handjes etc) ben ik toen hij een week of zes was het rust en regelmaat principe toe gaan passen in combinatie met inbakeren. Dat hielp wel redelijk goed en tot de dag van vandaag pas ik het nog steeds toe (alleen hebben we de Pacco ingeruild voor een Puckababy). Er werd aangeraden vooral in het begin voornamelijk thuis te zijn zodat de baby niet teveel prikkels kreeg en je de baby bij de eerste tekenen van vermoeidheid in zijn eigen bedje kon leggen. Ook dit heb ik opgevolgd. Het is nl. een jongetje dat vanaf het begin heel erg 'bij' is, ziet heel veel, blijft wakker als er dingen om hem 'heen' zijn. Hij slaapt ook best licht, er hoeft maar een bepaald geluid te zijn en hij is weer klaarwakker. Ons jongetje doet het er redelijk goed op en ik heb beter naar hem leren kijken. Ik weet nu bijv. dat hij maximaal 2 uur wakker kan zijn en dan echt moe is en in zijn bedje gelegd moet worden. De ene dag slaapt hij nog steeds beter dan de andere maar ja, dat heb ik zelf ook wel Hij weet precies wat er komen gaat want ik heb redelijk vaste rituelen. De laatste paar dagen vraag ik me echter af of ik er wel goed aan gedaan heb. Niet dat het niet goed met hem gaat, integendeel hij is een tevreden en lieve baby, een lachebek. Maar ik merk wel aan hem dat hij hierdoor weinig gewend is! Bijv. door de hitte ben ik de laatste paar dagen ook nog eens weinig buiten met hem geweest. Hij reageert nu heel sterk op de wind; als hij die over zijn lijfje en gezichtje voelt gaan, zie je hem schrikken. Gisteren was ik even met hem buiten, ik had hem in mijn armen, er kwam een motor voorbij en hij schrok echt enorm. Klamptte zich aan me vast en slaaktte een enorme angstkreet. Vanochtend waren de billendoekjes op, dus ik pak een nieuw pak en begin die open te maken. Dat ritselt natuurlijk nogal en nu weer begon hij kreten te slaken en daarna bijna te huilen. Hij was er echt bang voor, voor dat geluid. Als er mensen op bezoek zijn of we zijn bij anderen, zie ik soms aan hem dat hij het bij anderen een beetje eng vindt. Niet altijd hoor want soms blijft hij tegen anderen lachen. Maar het gebeurt ook wel dat hij begint te huilen bij iemand anders. Dit is ons eerste kind en overdag ben ik vaak met hem alleen. Dus er zijn ook niet veel geluiden om hem heen, de radio heb ik vaak zachtjes aan staan. Laatst had ik zn bedje in plaats van schuin recht gezet dus meer tegen een muur aan. Hij heeft anderhalf uur lopen kreunen en huilen en wilde maar niet slapen 's avonds. Viel even in slaap en werd dan steeds weer wakker. Op een gegeven moment hoor ik dat mijn man het bedje terugzet en wat denk je...binnen 5 minuten was hij onder zeil en we hebben hem niet meer gehoord...Hij slaapt nergens anders echt door, als we met hem op pad zijn dan doet hij een hazeslaapje van 30 minuutjes en wordt dan weer wakker. Ook als we bij anderen op bezoek zijn, wil hij niet slapen. Uiteindelijk valt hij dan van vermoeidheid 30 minuutjes in slaap maar dat is het dan. Dus zorgen we er steeds voor dat we binnen de 2 uur dat hij wakker is, weg zijn én weer thuis zijn zodat hij in zn eigen bedje kan slapen. Maar dus lopen we wel aan tegen het feit dat we eigenlijk nergens echt wat langer kunnen blijven...Op vakantie gaan doen we nog maar helemaal niet...En ik heb daardoor ook veel moeite om anderen op hem te laten passen. Hij lijkt nl. vaak niet moe maar is het op een gegeven moment wel! En hij slaapt ergens anders ook nog slecht. Dus vraag ik me gewoon steeds vaker af of ik er wel goed aan gedaan heb. Had ik hem niet gewoon meer mee moeten nemen overal heen? Had hij dan wel op een gegeven moment leren slapen ergens anders dan in zijn eigen bedje? Had hij dan minder geschrokken van harde geluiden, van ritselende geluiden etc.? Had ik hem toch niet meer onder de mensen moeten brengen? Minder rekening met zijn slaaptijden moeten houden? Hebben we een angstig kindje gecreerd dat niets gewend is? En ik zit nu echt te denken om maar gewoon veel meer met hem te gaan doen. Zodat hij misschien meer gewend raakt aan dingen, aan geluiden, aan andere mensen. Dat hij leert ergens anders te slapen dan in zijn eigen kamertje en zijn eigen bedje. Zijn er meer mama's met zulke gevoelige kindjes? Heb ik er goed aan gedaan?
Hier nog een overgevoelig kind. Het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees! Ook ik ben van pure ellende destijds begonnen met Ria Bloms rust en regelmaat. Na een week had ik een ander kind. Ik had me vier weken met haar "opgesloten" om alle prikkels weg te nemen en me puur op Noa te kunnen richten. Alles ging goed, ze was vrolijk en lachte veel, maar wat jij beschrijft dat er nog steeds prikkels zijn die hem overstuur maken herken ik ook. Als er ook maar iets anders is dan normaal, dan was Noa ook huilerig. Met en met heb ik haar leren omgaan met alledaagse dingen. Uitstapjes maken, geluiden etc... Het gaat steeds beter, alleen op het kdv slaapt ze nog steeds niet, omdat ze teveel prikkels krijgt. Aan het eind van de dag heb ik dan een uitgeput meisje in mijn armen. Dat vind ik minder en daardoor ga ik ook een dag minder werken, zodat ze nog maar twee dagen hoeft te gaan. Drie dagen is echt teveel voor haar, ze heeft dan de rest van de week nodig om bij te komen. Ik zorg ervoor dat Noa haar rustmomenten heeft op een dag, door haar dag af te wisselen met inspanning en ontspanning. Zo voelt mijn meisje zich het prettigst. Wat betreft het gevoelig zijn voor veel prikkels als aanrakingen, licht, geluid en gevoel kan ook te maken hebben met het feit dat je kindje "hoog sensitief" is. Google maar een op internet naar Hoog sensitieve kinderen.
Heel erg herkenbaar! Het is een te lang verhaal om te vertellen hoe het bij ons is gegaan, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook niet meer precies weet. Wat ik wil zeggen is in ieder geval dat het bij steeds een beetje beter gaat. Ik heb ook wel eens een topic geplaatst dat florian te veel prikkels kreeg en dat ik het idee had nergens met hem naartoe te kunnen gaan. Als we dan thuis kwamen was het drama en ging het pas beter na een ontspannend badje en een flesje. Door me eraan over te geven en toch af en toe proberen weg te gaan, ging dit steeds beter. Op het kinderdagverblijf ging het verbazingwekkend wel heel geod vanaf het begin,daar was ik zo huiverig voor. Hij slaapt er lang niet zoveel als thuis, maar voelt zich wel op zijn gemak. Ik heb een tijd gehad dat ik voor mijn gevoel nergens kwam maar florian opzadelen met al die prikkels voelde ook niet goed. Ik denk dat je heel goed doet aan rust en regelmaat, dit werkt bij ons nog steeds heel erg goed. En hij slaapt steeds beter ergens anders en ook tussendoor slaapt hij steeds vaker in de wandelwagen als we ergens zijn. Nog steeds slaapt hij het beste thuis in zijn bedje, maar dat vind ik alleen maar fijn. In het weekend mist florian nooit langer dan 1 slaapje overdag, als we deze af en toe over slaan gaat het best goed. Daarbij slaapt hij tussen 16.00 uur en 19.00 uur niet meer, dus dan kunnen we ook lekker weg, gaan vaak een hapje eten, vind hij super gezellig! Stiekem toch nog een langer verhaal geworden Maar ik wilde alleen maar laten weten dat het langzaam aan steeds beter wordt, ik heb me er best heel druk over gemaakt maar florian is nu een rustig, lief tevreden kind wat nog steeds alles wil meemaken maar er niet meer zo gevoelig voor is dan eerst. Ik kan je nog wel wat tips geven als je daar behoefte aan hebt, stuur me dan maar even een pb.
misschien je hem thuis toch wat meer laten wennen aan geluiden en bezoek. als hij dan moe is kun je hem wel lekker in zijn eigen bedje leggen
Hoi meiden, Dank jullie voor je lieve reacties. Ik vind het nog steeds lastig hoor. Ik merk ook bij mezelf dat ik eigenlijk gewoon het liefst thuis met hem ben, waar ik alles bij de hand heb, waar alles volgens een schema en ritme gaat, waar ik hem zo binnen een paar tellen in zn bedje kan leggen. Maarja, hij zal toch een keer wat meer moeten wennen...moeilijk hoor
heeeel herkenbaar.. Thomas is ook gevoeliger voor prikkels. Omdat we geen kindje wilden creeren dat 'niets kan hebben', nemen we hem wel 'overal' mee naar toe, maar absoluut gedoseerd! Dus: niet te lang achterelkaar. En het liefst moet er gelegenheid zijn om hem dus even te laten slapen. En zijn voedingen moet hij echt op tijd krijgen, want anders is het huilen geblazen. Wel zijn we op vakantie geweest met hem en dat ging eigenlijk heel goed! We moesten alleen wel rekening met hem houden met zijn slaapjes enzo. We zijn iedere avond met hem uit eten geweest en dat ging hardstikke goed! Wel natuurlijk uit de wagen halen als ie dat wilde en flesje op tijd geven en toetje overslaan als ie moe was na zijn fled, maar we waren echt trots op hem! Het gaat dus ook steeds beter hier! Het blijft alleen goed plannen en zorgen dat de voedingen en slaapjes op tijd zijn.... ook is Thomas weer schrikkerig de laatste week; hetzelfde wat jij beschrijft. Ook de wind vond hij toen hij kleiner was spannend, met name omdat hij vanuit de couveuseperiode nog wel eens in zijn gezichtje geblazen werd als hij even 'vergat' te ademen (bijv tijdens het drinken). De 'angst' voor wind is nu stukken beter; het is nog spannend, maar leuk spannend en kan er nu om lachen. Nu zijn het meer dingen die (om)vallen of dingen die lawaai maken waar hij schrikkerig van wordt. Wat wij doen: als we zien dat hij iets eng/spannend vindt, gaan wij heel blij en vrolijk/enthousiast doen. Hij kijkt ons dan eventjes aan en vertrouwt ons op ons oordeel dat het goed zit. vaak komt er dan een voorzichtig lachje. Slapen deed hij prima in de kinderwagenbak, uiteindelijk ook wel bij anderen thuis (hoewel we dat niet vaak doen/deden). maar nu hij wat groter is, slaapt hij eigenlijk alleen nog maar in bed. Op zich is dat ook prima, we moeten alleen even een campingbedje kopen wat we mee kunnen nemen naar anderen. Als hij eenmaal slaapt, slaapt hij wel vrij vast. Al Thomas echt overprikkeld is, gaat hij de hele tijd achter elkaar lachen (zeg maar tussen z'n tanden terwijl hij iets van /kietch/ ofzoiets zegt ), afgewiseld met jengelen. Dan is het echt tijd om hem in z'n bedje te leggen. Vaak slaapt hij dan ook niet meteen. Pffft, sorry voor het lange verhaal, maar heb me hier ook veel zorgen over gemaakt en soms nog wel.. We wisten dat premature kindjes vaak wat meer last hebben van prikkels, dus het was geen verrassing voor ons. En eigenlijk valt het ook wel mee en gaat het steeds beter!
Hier een dametje dat de eerste 4 maanden heel makkelijk was (nog steeds wel) en toch herken ik dingen in je verhaal hoor! Ik heb me wel aangepast aan het baby zijn van haar natuurlijk, maar niet echt volgens de Ria Blom regels. Ik ging wel weg en we gingen ook wel hele dagen weg. (maar niet achter elkaar hoor!) Kan ook makkelijk een middagje stadten met haar! Maar ook zij had last van de wind, keek heel geschrokken als ze wind in haar gezicht kreeg. Dat is pas sinds een paar weken niet meer zo. Slapen ergens anders gaat ook alleen om te "overleven". Ook hazenslaapjes dus. (terwijl als ik er niet bij ben, ze gewoon langer slaapt). Je mag op zich wel geluid maken overdag, het is juist goed als je baby daaraan went. Zet dus gerust de radio wat harder (af en toe) en ren eens de trap op. Als je kindje wat angstig lijkt is dat misschien zijn karakter, en daar vind je "later" vast wel wat op! Ik zou niet bij andere mensen thuis gaan zitten om hem daaraan te laten wennen, als je hem daar geen plezier mee doet.
Hier ook zo'n overgevoelig kindje! Wel kan ik je vertellen dat naarmate ze ouder worden het vaak beter gaat, hier wel in elk geval. Nog steeds ga ik niet een hele dag met hem weg, maar een ochtend of middag verloopt nu wel redelijk rpobleemloos.
Ik herken het ook, wij hebben ook RRR toegepast en werkt super (nog steeds heb ik hele regelmatige dagen..). Bij Saar heeft het tot 1 jaar geduurd voor ze minder prikkelbaar werd, het gaat nu heel goed gelukkig! Ik heb niet het idee dat het door RRR kwam. Ik denk dat het zonder RRR namelijk nog veel erger was geweest en ze ook schrikachtig zou reageren op dingen die ze nu goed doet mbv RRR. Tja hoop dat je snapt wat ik bedoel ha ha! Ze wordt vanzelf minder prikkelbaar, en ik denk dat het heel goed van je is om RRR toe te passen!
Ook wij passen rust en regelmaat toe en hebben de puckababy gebruikt, nu de puckabag. Weggaan met Sanne gaat nog niet altijd. We gaan wel weg maar als zij wakker is. Van de week zijn we naar mijn ouders op de camping geweest, we hadden alles bijna bij ons ook een campingbadje. Maar Sanne heeft zeer weinig geslapen en veel gehuild. De volgende dag had ze nog de naweeen ervan. Echt een hele dag weggaan wil dus nog niet, maar zal van zelf wel komen.
Ik weet niet hoor, maar het lijkt mij inderdaad dat als je je kind met de RRR manier opvoedt, ze op een gegeven moment ghelemaal niks gewend zijn! Logish dat elk nieuw dingetje en geluidje je doet schrikken, als je maandne lang alles het zelfde hebt gehoord en gedaan... Misschien kun je hem nu langzaam laten wennen, door telkens ietsie minder regelmaat toe te voegen... Wij hebben alleen de eerste weken een beetje rustig aan gedaan, maar daarna mn zoontje overal mee naar toe genomen, hondjes uit laten, shoppen, op bezoek gaan, soms wel meerdere keren op een dag, en hij vindt het alleen maar leuk als we weggaan. Dan gedraagt hij zich zelfs beter dan wanneer we thuis blijven. Soms slaapt ie dan misschien wat minder overdag, maar dat haalt ie s avonds wel weer in, en al;s ie echt moe is, slaapt ie gewoon in zn wandelwagen... Sterkte ermee!
Wij hebben Louise van begin af aan overal mee naar toe genomen en niet op de tijd gelet. Is ook anders met bv als met fv natuurlijk, want ik voed op aanvraag, dus weet toch nooit wanneer dat zal zijn. Moet zeggen dat wij wel geboft hebben, want ze is niet erg gevoelig voor prikkels en slaapt dus ook eigenlijk overal. Zoals m'n voorganger ook al zei, slaapt ze onderweg meer en beter dan thuis. Thuis slaapt ze eigenlijk niet zo gek veel, meestal kom ik maar aan de 13 uur per dag (24 uur). Ik zou hem toch wat meer blootstellen aan prikkels, hij went er wel weer aan.
Even een toevoeging, het enige wat we elke dag proberen is haar tussen 10 en half 11 in bed te hebben, daardoor zit je niet meer hele avonden bij vrienden of familie, maar dat is nou eenmaal zo...
Het ene kindje is wel anders als de andere hoor. Als wij Sanne overal mee naar toe namen was het alleen maar huilen. Toen wij rust en regelmaat toepasten werd ze een heel ander kind. Sanne kan niet over vele prikkels en ik weet zeker dat we dit niet zelf gekweekt hebben! We hebben in het begin geprobeerd om haar mee te nemen maar dat was een drama. Wel staat hier gewoon de radio of wat dan ook aan, ze wordt niet afgezonderd van geluid en ze is daar dan ook niet bang voor. Haar rust en regelmaat is: s'ochtends tegen 7.15 uur de fles, 8.30 uur weer in bed om te slapen (heeft ze ook nodig), 10.00 uur wordt ze meestal weer wakker ze gaat dan in bad of gaat in de box spelen, 11.00 uur de fles. 13.00 uur weer slapen, 15.00 uur de fles. Tegen 17.30 uur gaat ze even weer in bed to ongeveer 18.15/18.30 uur (dit heeft ze ook echt even nodig). 19.15 uur krijgt ze de fles en ze gaat tegen 20.15 uur weer in bed. Ook gaan wij weleens weg hoor, maar dan doet ze een hazeslaapje, maar dat haalt ze wel weer in. Slapen doet ze het beste in haar eigen bedje of bij de oma's. Wat ik maar wilde zeggen is dat we wel zorgen voor regelmaat maar we wijken er ook weleens vanaf.
Zelf denk ik niet dat het door de RRR komt. En zelfs al zou het wel zo zijn... het helpt jullie toch goed (je schrijft tenslotte dat hij tevreden is)? Hij is pas 3 maanden, geef hem lekker de tijd om te wennen aan de wereld om hem heen. Geen zorgen, komt echt vanzelf helemaal goed!
Hier ook een gevoelig kindje, tot ongeveer 3-4 maanden. Vanaf 4 maanden is ze in ieder geval supermakkelijk en kunnen we doen wat we willen. Ze kan alleen helaas nog maar in bed of soms de maxicosi slapen. Ik ga vaak genoeg weg met haar met de kinderwagen, maar ze wil alles zien en gaat dus alleen maar slapen als ze echt echt echt moe is en dan alleen als ik loop met de wagen. Toen Eva 6 weken was zijn we naar de Ikea geweest. Eva was zich altijd al erg bewust van de omgeving en toen in de Ikea ook, ze heeft haar ogen uitgekeken! Toen we weer naar huis gingen was het donker en keek ze haar ogen uit naar de verlichting op de weg. Maar thuis heeft ze 3 uur achter elkaar gehuild en we konden haar niet stil krijgen . Met 4 maanden zijn we weer een keer naar de Ikea gegaan en toen vond ze het allemaal best. Naarmate Eva ouder werd, ging het steeds beter en hoefde ze steeds minder te huilen. Maar we hebben wel af en toe uitstapjes gedaan, om ook weer te proberen, maar dus niet dagen achter elkaar. Nu is ze zo makkelijk! Ze houdt nog steeds alles goed in de gaten, maar kan er nu goed mee omgaan. Gisteravond bij mijn ouders op verjaardagsvisite geweest met veel mensen en bij zo ongeveer iedereen even op schoot, daar in bed gelegd, na een paar uur in de maxicosi naar huis (ze was bij het in de maxicosi leggen wakker geworden), thuis nog even gevoed en in bed en ze is lekker gaan slapen zonder te huilen. En vanochtend rond dezelfde tijd als altijd weer wakker .
Hoi Sweetvienna, Nog steeds dezelfde zorgen zie ik . Het komt echt goed hoor! Dat schrikken van de wind is maar een fase, heeft Tobias ook gehad en nu is het al over. De rust en regelmaat is juist heel goed voor een gevoelig kindje en net als de anderen geloof ik niet dat je dat door de rust en regelmaat "gekweekt" hebt. Daarom begon je er toch juist mee? Geduld is echt het toverwoord, want het gaat vanzelf beter. Wij kunnen met Tobias nu veel meer doen dan twee maanden geleden en dat groeit gewoon vanzelf. Succes! Sellie
Hier ook vd rust en regelmaat, máár heb dat ook toegpast bij visites, en als ze bij oma bleef slapen...kortom een beetje ene mengeling van beide dingen...Als we een verjaardag hadden, dan gingen knuffel, muziekdoosje de wekker (tik tak geluid) de hele reutemeteut ging mee, en mevrouw ging overal braaf slapen..Ik heb haar overigens nooit wakker gemaakt om vervolgens naar husi te rijden en daan weer in bed te stoppen als we op visite waren..Dan bleef ze gewoon logeren bij die visite waar we waren (altijd goede vrienden!) Nu kan ik rustig ene slaapje overslaan en komt het niet meer zo nauw met de etenstijden...Wel kijkt ze graag de kat uit de boom bij vreemden, en wil ze ne nog wel eens huilen wanneer het echt té druk wordt,maar goed denk dat de meeste babies wel hebben... Ik heb altijd me gevoel en Marit gevolgd, wellicht dat ze daarom zo`n makkelijk kind is... en net wat me voorgangern zegt...na mate ze ouder worden gaat het echt beter meid!
@snoopy zo gaat het hier ook mestal ja vooral als we met de auto naar huis gaan.. gaat het best goed dan komt ze in de auto weer helemaal tot rust en slaapt dan thuis ook gewoon weer.
Zo dacht ik er altijd over: mensen met makkelijke kinderen waren zelf ook makkelijk en als ze moeilijk mee te nemen waren dan waren de ouders ook moeilijk. Te zwart/wit ja, ik weet het nu. (Je zal het zelf niet zo zwart/wit bedoelt hebben Irma55, ik bedoel alleen mijn eigen mening te uiten). Sinds ik zelf een kindje heb weet ik dat het genuanceerder ligt; ik beschouw mezelf als een makkelijke moeder, heel relaxed, dat zeggen andere mensen ook tegen me. Toch is Sem erg gevoelig voor bijvoorbeeld plotseling lachen of harde stemmen. Ook voor de wind toen hij kleiner was, dit is nu wel over. Het is erger als hij niet goed heeft geslapen. We zijn nu meer RRR aan het toepassen, maar ik neem 'm nog wel steeds mee naar de mama-club, de winkel, de buren enz. Overdag staat altijd de radio of tv aan en dat vindt hij niet vervelend. Ook de stofzuiger is goed. Slapen op een andere plek is moeilijk, dan is hij ineens weer veel wakker 's nachts. Ik ben wel blij jullie reacties te lezen, ik was al bang dat hij erg introvert en verlegen zou zijn, net als ik vroeger. Daarom doe ik juist m'n best om 'm vooral met mensen in contact te laten komen en zelf het goede voorbeeld te geven. Ieder kind is anders, ik denk dat je je gevoel moet volgen wat het beste is voor jouw kindje. Misschien dat ze wel gevoeliger zijn voor verandering met een strak schema, maar als het alternatief is dat ze anders altijd overprikkelt raken, tsja....dan is een schema wel beter denk ik.