Ik heb er vroeger met periodes wel eens last van gehad (verstopping). Met een gevarieerd voedingspatroon, veel water drinken en regelmatig bewegen geen last meer van. Ook regelmaat in mijn dag werkt hier goed. Het was bij ons thuis gelukkig nooit taboe, en nu ik zelf een gezin heb ook niet.
Hier al jaren last van pds, en ook echt dat ik maar eens per 1-2 weken soms kan afgaan, van alles geprobeerd enz maar niks helpt echt. Toen een keertje dulcolax gehaald en als ik daar 1 pilletje van slik kan ik vaak de volgende dag wel gaan, tijdens zwangerschap is er iets gebeurd en weet niet wat, misschien alle hormonen ofzo maar het gaat sindsdien echt goed! Kan opeens elke dag en soms wel meerdere malen per dag en ben er echt blij om, hopelijk blijft het zo aanhouden en is het niet slechts tijdelijk en hopelijk gaat het met een volgende zwangerschap niet weer opeens weg ofzo
Het is bij mij een beetje dubbel. Ik ben opgevoed met het idee dat niks raar is om te bespreken. Maar met de jaren merk je wel degelijk dat dat niet voor iederéén geldt… M’n man bijvoorbeeld kan er echt héél slecht tegen als er dingen omtrent naar de wc gaan/ ontlasting (van de kinderen) oid. aan de eettafel worden besproken. Ik daarentegen verblik of verbloos niet bij dit soort praatjes haha. Maar waar voor mij de grens ligt is toch wel bij de kinderen: gaat het over volwassenen, hoef ik het écht niet te horen. Nb. uitzonderingen zijn de bewoners waar ik mee gewerkt heb en waar we ook dit soort dingen van bij moesten houden (ook al werkte ik aan de welzijnskant en niet als verzorgende oid.). Mn moeder is zo’n type die zelfs over haar vriendín vertelt dat ze diarree had Laatst heb ik r maar weer eens verteld dat ik dat soort dingen echt niet hoef te weten..
Hier de ziekte van crohn en pds en ook nog lactose intolerantie. Ik heb zovaak zoveel pijn dat ik vaak geschreeuwd heb dat ik een stoma wil. En dan krijg ik te horen ja dat moet je niet willen is geen pretje. Nee deze pijn en ellende is ook geen pretje. Zovaak in m'n broek gepoept omdat ik het gewoonweg niet tegen kan houden. Vorige week nog. Ik was simpel de was aan het ophangen in de tuin. Ik moet naar de wc ren als een idioot naar binnen en je gelooft het niet hoor maar ik was te laat... een piep paar meter en dan nog gaat het mis. Lopen in het bos oid of door de wijk. Kan ik niet want ik moet een wc in de buurt hebben of weten dat ik naar de wc kan. Het zelfvertrouwen is ver weg doordat het al veel te vaak mis gegaan is. Mooiste is nog. Vorig jaar afspraak bij mdl arts. Nieuwe onderzoeken alles gehad want liep spuigaten weer uit. Precies tijdens onderzoek zat ik in een niet vlambare periode dus hebben ze niks gevonden. Dus ze hebben gezegd je hebt geen crohn meer maar pds en lactose intolerantie. 10 jaar terug alle onderzoeken gehad tijdens enorm vlambare periode en toen zei de dokter: het is met 1000 procent zekerheid crohn. Hij heeft me zelfs m'n darm foto's en echo's en onderzoeken laten zien. Dus dat ik vorig jaar zo afgewimpeld ben heeft mij veel gedaan en ik vertrouw geen artsen meer en ga niet meer naar een mdl arts. Daarnaast word het elke keer op mijn gewicht en roken gegooid (behalve door die eerste arts die 1000 procent zeker crohn zag). Dus nee laat maar. Ben 11 kg afgevallen en problemen zijn er nog steeds en zelfs erger. Mijn partner en dochter weten ervan en m'n moeder ook aangezien zij collitus heeft en ook lactose intolerantie. De schoon familie weet het niet en daar eet ik dan ook nooit.
Lieve dames mijn schat Su vond het dat ik hier wat zou schrijven. volgens haar en 2 goede vriendinnen van ons Ben ik de enige man die aanvoelt hoe je met een vrouw die poepen moet om moet gaan. tja wat kan je daarmee niks. Of een man of vrouw moet poepen we moeten het allemaal. Maar ik weet wel waarom ze dit zegt. als jong volwassen man werd ik door mijn oma opgevangen. Nee geen mobiel in die tijd. Ondanks dat mijn moeder alles kreeg om eens een paar dagen goed te poepen iets wat ze nooit gekund heeft was de pijn ondragelijk geworden. In het ziekenhuis kwam de uitslag lymfeklier kanker. 3x bestralen chemokuren volgde. Op mijn 19 kreeg ik te horen jongen je moeder is uitbehandeld. Ja mijn moeder kwam op bed in de huiskamer te liggen. Naar het toilet gaan in de eerst maand(en) kon alleen met hulp. Ja ik hielp mijn moeder van en naar het toilet voor een plas maar ook voor het poepen. Later toen haar toestand verslechterde kwam er een zitpo. Ja mijn moeder hielp ik op de zitpo. Ja visite stuurde ik als jonge man naar de keuken want ja woorden kon ze niet meer uitspreken maar haar ogen gaven angst aan. Met haar eigen zus en moeder erbij ging het goed, met andere visite wees ze naar mij Ik moest haar helpen. Het heden Su is altijd wat bang geweest altijd maar ophouden tot thuis wat niet altijd goed ging. Haar nee onze vriendinnen is er 1 die altijd medicatie moet slikken deze dame heeft altijd een wat moeilijker stoelgang. Als jonge moeder vond ze dit erg lastig en met mij erbij ging het zoveel beter. Ik regelde haar dochter wel en zei alleen ga op je gemak zitten. De 2de vriendin heeft heel veel relationele problemen gehad en ik op een bepaald moment nog maar 1x hooguit 2x per week naar het toilet. schaamte over haar uiterlijk schaamte over haar stoelgang. Ik bekeek het zoals ik naar mijn moeder keek. Die arm om de schouder en alleen maar zeggen. Meid je krijgt onze huissleutel, wanneer je onderweg bent van en na je werk kan je altijd bij ons huis poepen. dat dit bijzonder was heb ik nooit zelf ervaren, Na een sportdag die dame met relatie problemen kwam met 2 dames van haar werk langs, de sportdag was om de hoek van ons huis. Omkleden douchen opmaken alles wat erbij hoort deden ze bij osn. Ik was de bbq man. Een van die meiden kwam helpen in de keuken en zei Rem volgens An kan je me helpen. Ik heb buikpijn en kan niet goed naar de wc. Ik heb iets simpels gezegd. De oven staat aan, de pindasaus staat op ga op je gemak poepen en niemand in de tuin merkt het, ik doe alles in de keuken wel alleen. Voor mij zo simpel maar schijnbaar heel vreemd. Dames allemaal veel succes en schaam je niet.
Ik niet maar man en dochter wel. Mijn man kan niet meer pittig eten, heeft veel moeite met koolhydraat eten. Als hij pizza eet, wat hij zo lekker vind dan moet hij midden in de nacht geheid naar de wc, zulke buikpijn heeft hij dan. Met pittig eten idem. Van de zomer toen wij naar Amerika gingen had hij op een gegeven moment zulke buikpijn en we moesten nog even, vond dat zo sneu. Van zijn moeder geerft want die heeft het zelfde. Die kan zomaar ineens een aanval krijgen en dan moet ze echt naar de wc. Het beheerst haar leven ook wel een beetje. Mijn man nog minder maar als we bijv weg gaan neemt hij preventief pijnstillers. Mijn dochter is een slechte poeper, daar loop ik ook bij de huisarts voor. Ze heeft al forlax.
Rond mijn eisprong altijd een ramp. Pijn van aan mijn aars en het lijkt alsof ik volledig mijn darm kan volgen. Alles voelt ontstoken dan.
Wat erg dat je zo bent afgewimpeld In mijn familie heeft iemand juist wel zelf mogen kiezen voor een stoma omdat ze zo enorm beperkt werd door de pijn en plotse diarree telkens. Gewoon vanaf de bank de wc al niet meer halen, ze kon het huis niet meer uit… Soms ook periodes minder last, maar die opvlammingen waren gewoon niet te doen. Natuurlijk is een stoma niet fijn, maar zij is er nog iedere dag blij mee omdat ze nu pijnvrij is en kan gaan en staan waar ze wil. Soms een stoma-ongelukje, maar dat vindt ze veel minder beperkend ook dan met incontinentie-materiaal moeten lopen en dan daar problemen mee hebben. Ik hoop dat jij toch ook een oplossing zal vinden waardoor je wel fijn dat rondje door het bos kan lopen en bv zorgeloos kan winkelen.
Ik heb zelf jaren last gehad van wat mijn huisarts pds noemde. In de puberteit werd het erger. Ik ging van obstipatie naar diarree en weer terug. Regelmatig vreselijke buikpijn. Rondom menstruatie en eisprong was het helemaal een ramp, zo’n pijn dat ik met diarree zat over te geven. En toen kreeg ik een terugkerende blindedarmontsteking, uiteindelijk zo’n heftige ontsteking dat hij eruit moest - sindsdien zijn al mijn klachten als sneeuw voor de zon verdwenen. Eerder zorgde een beetje te vettig eten al voor enorme buikpijn, nu kan ik werkelijk alles eten zonder gevolgen. Ik denk achteraf dat die blindedarm gewoon al járen telkens een beetje ontstoken raakte, genoeg om mijn darmen een oplawaai te geven. En na het verwijderen van de blindedarm konden mijn darmen pas echt tot rust komen en herstellen, waardoor vet en veel kruiden ook geen triggers meer zijn.
Wat een topic dit.... eigenlijk best goed om eens te lezen dat het bij andere mensen soms ook niet altijd van een leien dakje gaat. Ik heb zelf best wat problemen met ontlasting. Ik moet soms wel 5x per dag, het is geen diarree, maar gewoon elke keer opnieuw. Vooral direct na het eten en na koffie drinken. Soms denk ik echt: waar komt dat allemaal vandaan, er gaat veel meer uit dan dat ik erin stop aan de bovenkant! Van iets te vet eten krijg ik altijd enorme buikpijn en diarree. Langzamerhand weet ik wel wanneer ik het kan verwachten, maar leuk is anders. Laatst heb ik trouwens een acupunctuurbehandeling gekregen voor iets anders, maar die acupuncturist vroeg of ik misschien vaak naar het toilet moest. Ja dus. Dat kon ze voelen/zien aan bepaalde punten van mijn lichaam. Ze heeft daar toen ook naaldjes voor gezet. Ik had het idee dat het de dagen na die behandeling inderdaad wel iets scheelde, dat ik ook gewoon een keer kon gaan plassen, zonder gelijk de rest ook te doen,. Maar dat effect is inmiddels wel weer over.