Hai allen, naar alle waarschijnlijkheid gaat het niet barstens lang meer duren voor we de keus gaan maken om onze poes in te laten slapen Ik vroeg me af of er hier mensen zijn dit dit ook hebben laten doen terwijl ze jonge kinderen hadden (de onze zijn 3 en 1,5). Wat is wijs om te zeggen tegen onze peuterknul? 'Poes is (heel lang) gaan slapen' wil ik niet. Dat suggereert dat poes weer wakker kan worden.. 'Poes heeft een spuitje gekregen want poes was ziek' wil ik ook niet. Dat wekt bij een peuter de indruk op dat iedereen altijd maar dood gaat zodra ie ziek is. Bovendien maken spuitjes vaak 'beter' en niet 'dood' (gelukkig niet zeg!).. Dusss.. wat zeggen we dan wèl? Hij weet overigens wel min of meer wat dood zijn is: "dan leef je niet meer" (zoontje zn woorden). Maar hij kent dat alleen van opa die ie nooit heeft gekend, of een vertrapte pissenbed ofzo -waar ie geen emotionele band mee heeft dus. Dit wordt voor het eerst echt een soort afscheid nemen voor hem. Lang verhaal kort: A. wat zeggen we m? En B. misschien ook handig om nog een laatste afscheidsritueeltje ofzo te doen? Iemand ideeën? Over onze dreumes maak ik me niet zo heel veel zorgen. Die lijkt me iets gemakkelijker er doorheen te loodsen. Bedankt alvast.
Hier is onze hond doodgegaan laatst, kinderen van 5 3 en 1. We hebben gezegd dat hij ziek en heel oud was en dat hij daarom dood ging. We hebben hem samen met de kinderen begraven. Allemaal heel luchtig, en zo gingen de kids er mee om. Wel iederen moest weten dat bassie dood is en dat nog weken lang maar verder vonden ze het 'oke'. Succes ermee
Wij hebben gezegd, hij is ziek en heeeeeel oud en kan niet meer beter worden en dat de dierenarts ook zegt dat hij niet beter kan worden, De dierenarts geeft hem een spuitje en dan gaat hij dood en komt ook nooit meer terug. Spuitje wel zo benoemd, omdat hij dat niet koppelt aan zijn eigen prikken. Het is ook de waarheid, poes kreeg ook een injectie. Wou dat niet weglaten en als hij het wel koppelde aan zijn prik had ik dat óók uitgelegd. Hij is ook laatst meegegaan met inenting nieuwe kat en was geen enkele koppeling met spuitje vorige kat. Gelukkig. We hebben het ook vaker over de dood, komen best vaak rouwkaarten bij mijn ouders dus leggen dat ook uit. Ene gaat door ouderdom en ander door ziekte, die kon net als onze kat ook niet meer beter worden (sorry familie, je bent na je dood vergeleken met onze kat ). Gewoon luchtig. Peuter zei laatst toen onze kat chocolade had gegeten: ik hoop niet dat hij ziek wordt, maar als de dierenarts hem niet meer beter kan maken dan geeft hij wel poes spuitje he en dan gaat hij dood maar dat is dan het beste he?. Maar ik hoop mama dat hij niet zo ziek wordt. Geen echte angst, maar dood is voor hem iets dat gewoon bij het leven hoort. Begraven hebben we met de kat niet gedaan, is bij dierenarts gebleven en paard ging met destructie bedrijf mee. Hij begraaft wel graag dode diertjes in de tuin. Afscheid kat ging vooraf thuis, kat aaien en hij kocht de kat wat lekkers geven en ook gezegd dat mama terug komt met een leeg mandje. Wij gaan er gewoon luchtig en nuchter mee om, wel dat verdriet mag en dat ik ook huil maar in uitleg vertellen wij op kind niveau wel hoe het echt zit. Niet groter maken dan het is, maar wel eerlijk vertellen hoe het zit. Jonge kids hebben nog niet door dat de dood onomkeerbaar is. Dus ook on zse zoon vroeg wel eens of poes thuis kwam. Ondertussen is het duidelijk dat dood betekend écht dood is, poes kwam niet meer terug.
Onze kater lag op een ochtend ineens dood in de kattenbak. Ik heb tegen C gezegd dat de kat dood was en dat ze niet meer met hem kon spelen. Voor haar was het toen gelijk duidelijk. Het is inmiddels een jaar geleden maar als ze een kat ziet of een verhaal hoort met een kat er in zegt ze altijd: Onze kat is dood he mama, die komt nooit meer terug.
Ahh @JongetjeM echt nog vers dus Dank so far meiden. Ik weet dat kinderen vaak heel simpel denken, dus in dat opzicht verwacht ik geen vuiltje aan de lucht. Manlief had bedacht om te zeggen dat poes dan fijn bij opa (die niet meer leeft) is en dat zowel poes als opa er weer een maatje bij hebben om mee te spelen. Denken jullie dat dit een goede zet zal zijn? Zie er verder erg tegenop dat m.n. de oudste de poes heel goed kent/heeft gekend en dan straks dus echt afscheid moet nemen en haar nooit meer zal zien. Weet zeker dat zn hartje zal breken want poes is echt zn beste vriend.. Zo lastig dit
Onze zoon is wel een stukje ouder en weet wat dood zijn betekend. Onze kater is vorige maand aangereden en heeft het niet overleefd. Nu begon hij al wel een beetje te sukkelen. Onze zoon was de eerste dagen mega verdrietig en hebben vooral veel gepraat en gevraagd wat hij zou willen. Onze kater hebben we later cremeren en zoon wilde zijn as in een urn + nog een poot afdruk. Dit hebben we dan ook gedaan om hem er op die manier bij te bereiken. Kat was er al toen hij geboren was en waren echt dikke maatjes van elkaar. Ik denk dat je jouw zoon best kan vertellen dat de poes nu samen met opa is. Onze zoon zegt dat onze kat in de poezenhemel is
Tja hoort erbij. Je kan ze niet beschermen tegen alles, alleen helpen hun weg te vinden in gemis/verdriet. Vooral door eerlijk te zijn. Hoe eenvoudiger en waarheidsgetrouw je het maakt, des te beter het te snappen is voor je kind én ermee om te gaan. Ik ben meer van simpel de waarheid. Poes is dood. Niet te ingewikkeld. Kan beter herinneren ophalen dan of zeggen: poes heeft altijd leuk moet jouw gespeeld Concept van een hemel is voor zo'n jong kind haast net zo ongrijpbaar als dat de dood écht onomkeerbaar is. Hou het klein en simpel.
Onze poes is vorig jaar doodgegaan (raakte verlamd en in laten slapen) toen onze kinderen 1,5 en 2,5 jaar waren. Ik heb gewoon de waarheid verteld: Poes is dood en hij komt niet meer terug (maar dan lief verwoord ). De kinderen hebben geen afscheid genomen omdat ze lagen te slapen toen poes ziek werd en naar de dierenarts ging, dus ineens was hij er niet meer de volgende dag. En ze vonden het allebei prima. Nog heel af en toe begint de oudste er over dat ze de poes mist., maar na een paar zinnen er over is het weer klaar.
Zeker mee eens hoor: keep it simple. Onze zoon begrijpt ook goed wat dood zijn is. Opa is dat tenslotte ook.
Was hier al even niet meer geweest maar bedankt nog voor jullie reacties. Inmiddels hebben we nog een week te gaan met onze poezemuis. Volgende week woensdag laten we haar inslapen. De kindjes gaan even spelen bij de buurvrouw en als ze terugkomen zal poes er niet meer zijn. Klinkt cru en dat is het misschien ook wel, maar leek ons beter dat ze op deze leeftijd (3,5 en 1,5) niet bij het spuitje zetten aanwezig zouden zijn. Ik zal in ieder geval de peuterspeelzaal inlichten zodat ze rekening mee kunnen houden met z'n gevoelens. Verder laten we de poes cremeren en krijgen we tzt. ook een urn thuis. Dan zeggen we gewoon dat dat een mooi beeldje is zodat we nog eens kunnen denken aan de poes.
Prima plan. Nee bij inslapen laten zou ik ook niet doen, verloopt ook voor dier zelf prettiger als er rust is. Geniet van de laatste week met poes en veel sterkte!
Dank je. Het is raar om te weten dat ze er over een week niet meer is. Ze heeft een prachtig leven gehad met 10 jaar bij haar vorige baasje (waarvan 1 jaar ook bij mij) en nog 11,5 jaar bij m'n man en mij. Ondanks dat het m.n. de laatste maanden echt wel slecht gaat heeft ze ook zat momenten dat ze nogsteeds haar oude zelf is. Vooral dan denk ik: is het toch wel de goede stap? Maar ja, ik weet ook echt wel dat het voor haar beter is zo, om verder lijden te besparen (sterker nog: het idee kwam van mij en niet van m'n man). Genieten gaan we nog zeker even doen. Nog even vetmesten met haar lievelingsmaaltjes en vooral veel knuffelen nu het nog kan
Poes is inmiddels ingeslapen. Onze oudste hadden we uiteindelijk een halve week daarvóór verteld dat het kon zijn dat poes niet meer zo lang zou leven. Dag van tevoren verteld dat hij de dag erna bij buurvrouw mocht spelen en dat als hij terug zou komen poes dan niet meer zou leven. Tuurlijk kwamen de waarom-vragen dus ik heb gezegd dat poes veel pijn had en dat het beter voor poes was als ze niet meer zou leven. De kindjes hebben de poes wel nog een ruim half uur gezien toen ze al overleden was. Vonden ze niet gek. Hebben haar nog een laatste afscheidskus gegeven voordat ik en mn man weggingen om poes naar t crematorium te brengen (kindjes bleven thuis met opa en oma). In dat half uur heb ik de oudste nog een tekening laten maken voor poes. 's Avonds was het de jongste die eventjes huilde toen ze naar bed ging. Had ze normaal nooit. Ik vermoed dat het haar manier van verwerken was dat ze poes door ons weggedragen zag worden en vervolgens ons wel terug zag maar poes niet. De oudste was er prima onder maar had soms wel een pruillipje. De dag erop was jongste even poes aan het zoeken en roepen. Die mocht de laatste weken poes een stukje kaas geven (en kreeg dan ook zelf n stukje) tussen de middag, maar nu was poes er natuurlijk niet meer.... Oudste had het er alleen een dag of 2 later wat moeite mee omdat papa net die dagen weinig aanwezig kon zijn door werk dus 1x niet thuis was met avondeten en naar bed brengen en 1x met wakker worden niet. Toen mistte ie papa.. en poes toch ook wel.. Nou ja, al met al gaat het supergoed dus. Het dekentje wat we bij het crematorium achter hadden gelaten is inmiddels retour. Heb de oudste er niet meer over gehoord (hij gebruikte dat dekentje dagelijks op de bank). As is inmiddels ook retour maar daar beginnen we bewust niet over. Als ze er ooit eens naar vragen wat daar in zit of wat voor een beeldje dat is dan zeggen we gewoon dat dat er is zodat we nog eens aan poes kunnen denken.