Hoi allemaal, Dit is voor mij de eerste keer op een forum, ik vind het lastig om ergens op te reageren, want ik weet niet waar ik bij hoor.. dus ik hoop dat iemand me een beetje kan helpen! Ik deel even mijn verhaal, want na 2,5 jaar heb ik daar nu toch erg veel behoefte aan merk ik. Ik heb endometriose. Twee operaties en lang herstel verder, werd ons door drie gynaecologen geadviseerd om toch maar gauw aan onze kinderwens te beginnen.. We kregen een half jaar de tijd om het zelf te proberen, lukte het in die tijd niet, zouden we een traject in moeten. Inmiddels zitten er al weer 8 IUI’s op, waarvan 1 escape IUI, omdat ik tijdens die IVF ronde te weinig eitjes aanmaakte (2). Hierdoor nieuwe medicatie, punctie wel doorgegaan (nog steeds niet geweldig, want 5 bevrucht, 2 overleefd). Wat betekent dat we 1 terugplaatsing konden doen en er 1 in de vriezer kon. Na de terugplaatsing (17juli), kreeg ik na 1,5 week een bloeding van 5 dagen en twee negatieve testen. Dus conclusie van zkh; ‘helaas, je bent niet zwanger, hou maar op met utrogestan(medicatie)’. Afgelopen zondag ben ik erg veel bloed verloren met stolsels. Ik deed direct een test en die was positief. Ik dacht dat ik een mk had, toen we op de eerste hulp belandde. Inmiddels zijn we er achter dat het een bbz is. Ik heb gister de MTXinjectie gehad. En ik voel me wederom behoorlijk ellendig. Naast al het verdriet en alle teleurstellingen van de afgelopen jaren, ligt helaas de angst voor een menstruatie met endometriose pijnen ook erg op de voorgrond. Is er toevallig nog iemand, in een IVF traject, die endometriose heeft? Of iemand met ervaringen met een MTX injectie voor een bbz? Ik voel me erg alleen, dus begrip van lotgenoten is erg welkom.
Wat een nare situatie voor je, zacht uitgedrukt. Endometriose is naar, zo pijnlijk en beïnvloed zo je leven. Ik ben niet bekend met de MTXinjectie. Maar heb helaas ook het hele medische traject moeten ondergaan. Gelukkig en zo dankbaar dat wij wel zwanger mochten worden, maar het laatste traject vond ik wel heel erg zwaar. Veel tegenslagen gehad en alvorens we een nieuwe IVF poging gingen opstarten ging ik mbv lucrin injecties weer voor maanden kunstmatig in de overgang. Uiteraard is het het allemaal waard, maar wat is het eenzaam als je er middenin zit. Helaas was mijn eicelopbrengst ook niet hoog meer met de maximale dosis hormonen. (Ik word ook bijna 38jr, naast de endometriose speelt dat ook een rol) Ik zag het op een gegeven moment ook erg somber in. Na een zeer stressvolle opstart en punctie (ivm corona) bleek ik die verse terugplaatsing zwanger. Wát een ongeloof. We hadden die poging 3 bevruchtingen. Ik hoop dat je positiviteit kunt blijven vinden, al is dat soms vreselijk moeilijk. Zelf heb ik nooit gesprekken gehad, maar bij ons op het FC kon je die gesprekken wel krijgen als je er behoefte aan hebt. Misschien een tip. Als onze baby gezond geboren mag worden is onze kinderwens (gelukkig!) vervuld. Ik kijk uit naar het definitief afsluiten van de fertiliteitstrajecten en al die onzekerheid die het met zich mee bracht. Zodra ik er mentaal aan toe ben laat ik mijn baarmoeder verwijderen. Die maandelijkse bloedingen met forse pijnen wil ik niet meer. Mijn gyn weet daar van en staat daar voor open. Dankbaar voor de goede begeleiding vanuit het ziekenhuis. Wens je veel sterkte en succes. En mocht je vragen hebben stel ze gerust.
Ik ook endometriose, adenomyse. Geen BBZ of MTX maar er zijn er hier genoeg (helaas) die dat ook hebben meegemaakt. De meesten een BBZ operatie.
Hier dan weer geen endometriose maar wel lang traject met eerst 3 keer IUI, daarna IVF. De eerste verse tp was een bbz die streng opgevolgd is met bloedprikken en echo’s en vanzelf weg is gegaan. Daarna een zoontje mogen krijgen uit mijn 3e tp (2e tp was een vroege miskraam geworden). Na 8 maanden was ik spontaan zwanger! Blijdschap was van korte duur, bij de echo op 5 weken niks zichtbaar maar wel hoog hcg. Bij 5,5 week eileider gescheurd en geopereerd, weer een bbz dus. Daarna nog een aantal vroege miskramen gehad en weer een bbz, waarbij ik weer op 5,5 week op de OK belandde. Nu dus geen eileiders meer en toch ben ik nog steeds bang voor een bbz. M’n laatste miskraam bleek uiteindelijk een lege vruchtzak te zijn maar was eerst weer het vermoeden van een bbz. Dat helpt natuurlijk niet. Nu is het wel uitzonderlijk dat het zo vaak een bbz is, maar je kans op een bbz is wel verhoogd na een eerdere bbz. Als je in de toekomst zwanger mag worden, dan krijg je een vroege echo (tussen 5 en 6 weken) om de locatie te bepalen. Het is ontzettend pittig en heftig, je zit al in een medisch traject maar hier begint de paniek pas echt bij een positieve test. Ik weet dat mijn lijf het wel kan, maar het is al zoveel vaker fout gegaan dat ik het erg lastig vindt om nog vertrouwen te hebben in mijn lijf. Wat ik je wil zeggen, je bent niet alleen! Al voelt het vaak wel zo. Onder MMM clubs vind je verschillende clubjes met vrouwen in een medisch traject. In veel van die clubjes zitten helaas ook vrouwen met ervaring hiermee, je mag altijd meeschrijven. Ik hoop dat je je gauw wat beter voelt. Schrijf gerust van je af! Heel veel sterkte en een dikke digitale knuffel.