Dolfijntje, wat een rotnieuws!!! Ik snap je angst en hoop echt dat de volgende poging wel raak is.. Wat zegt de arts zelf?
We zijn vrij snel op zoek gegaan naar een donor, maar mrt de achterliggende gedachte dat we voor we iemand gevonden hebben er een tijd over heen gaat. In febr. 2012 hebben we te horen gekregen dat het met mijn eigen eitjes niet ging lukken. Juni 2012 hebben we een donor gevonden en in juli 2013 hebben we eindelijk groen licht gekregen dat we door mochten gaan. We hebben voor ecd gekozen omdat, ondanks 450e menopur, er maar 3 eicellen bij me groeide en 1 eitje en geen bevruchting. We hebben nog maar 1 poging over en die willen we volledig benutten. Ik ben ook niet meer de jongste, ben ondertussen 39 jaar. Je moet er wel samen achter staan en je moet een goed gevoel bij de donor hebben. Je word namelijk aardig door de mangel gehaald bij de psycholoog.
He Gedsie Dolfijntje. Bah. wat een loodzware tijd voor jou. 6 ICSI's... het is alleen maar aan jou te bepalen of je verder wil en kan. En of je in je hart klaar bent of vechten wil. Dat weet jij beter voor jezelf dan een buitenstaander. Hoe gaat het nu? Heb je al goed kunnen praten met je partner wat je wilt gaan doen? In ieder geval heel veel sterkte deze periode en een dikke knuffel. Ik zou zo graag wat voor je doen maar ik heb nog steeds geen toverstaf gevonden waarmee ik iedereen zwanger kan krijgen. Weet dus niets anders dan je steunen en alle andere meiden hier ook. Hier morgen de echo. ben benieuwd of ik lekker 'dik' ben. Zo, nu is het eens een goed teken als je dik bent hihi. Zwangere dames...voelen jullie al wat?? Vlindertjes in de buik?? Iets??? Ben erg benieuwd, er zijn er al 2 die rond de 15 weken zitten...
@dolfijntje: he wat een naar nieuws meid. Had zo anders coor jullie gehoopt deze ronde @mi: ik ga voor je duimen meid!!! @hier: so far so good.. ik voel af en toe de kleine al. Manlief kan het natuurlijk helaas nog niet voelen maar ik geniet er van. Hoop echt zooooo dat jullie allen snel dit geweldige gevoel mee mogen maken. Af en toe is er nog steeds niet echt het besef dat we zwanger zijn. En voel nog dagelijks de pijn voor de meiden bijbwiebhet niet lukt. hele dikke knuff lieverds!!!
Succes morgen MI87! Logan, wat gaaf dat je de mini Logan af en toe al voelt, En lief dat je nog zo met ons meeleeft!
Hi meiden! Ik ben de laatste tijd niet veel online geweest. Ik ben natuurlijk sinds 1 augustus weer fulltime aan het werken dus heb er ook nauwelijks tijd voor. Maar voornaamste reden dat ik weinig schrijf, is dat ik me sinds het stoppen met de hormonen al ruim 3 weken helemaal niet goed voel. Ik ben extreem moe geweest (dit lijkt iets beter te gaan de laatste dagen) en met vlagen neerslachtig en soms zelfs depressief. Het is duidelijk hormonaal want ik heb geen negatieve gedachten ofzo. Daar heb ik door mijn werk en die vermoeidheid namelijk nog helemaal geen tijd voor gehad! Ik hoop maar dat het binnenkort overgaat want ik ben er wel klaar mee. Ik ben van mezelf juist een heel blij mens, dus me zo down voelen is niks voor mij . Morgen ons intakegesprek in Gent, ik zal haar ook vertellen dat ik me zo slecht voel door het afkicken van de hormonen. Misschien kunnen we er iets aan doen? Verder ben ik natuurlijk erg benieuwd wat zij te zeggen heeft! Ik merk dat ik wel behoefte heb aan een evaluatie van de afgelopen 2 pogingen. Gelooft zij er nog in, wat kunnen we nog anders doen qua behandeling, wat kan ik nog anders doen qua pillen/eten/drinken/etc.? En vindt zij ook dat je 90 dagen extreem gezond moet leven om optimaal voorbereid te zijn? Of is het ook prima als je de maand van tevoren stopt met koffie/alcohol/etc? Afhankelijk van hoe lang zij vindt dat ik weer 'clean' moet zijn, zullen we bepalen wanneer we verder gaan met de volgende poging. Ook zou ik me graag eerst weer de oude voelen voordat we doorgaan. Het lijkt me niet goed om nieuwe hormonen te gaan spuiten als je nog zoveel last hebt van de vorige dosis! @ MI87: Fijn dat alles goed was! En spannend, vandaag je eerste echo. Ik hoop zo dat dit jouw poging gaat worden! Hoe voel je je? Nog steeds zoveel last van de horrormonen? Ik kan je de hand schudden, wat een troep hè? Met Floortje gaat alles goed. Het is zo heerlijk om onze liefde aan haar en onze poes (Lizzy) te kunnen geven. Door die 2 zijn we toch meer een gezinnetje dan als je met z'n tweetjes bent. Het zijn op een bepaalde manier toch ook je kinderen! Maar daar weet jij alles van met je beestenbende Wat een naar telefoontje kreeg je trouwens. Je bent wel goedgelovig dat je zo lang aan de lijn bleef, ik had hem bij de eerste vraag over ondergoed al de huid volgescholden en opgehangen! Hoe gaat het met je opa? En met de poes? Sterkte, je hebt het ook niet makkelijk! @ Suusje: spannend voor je, de afspraak op 11 september! @ Babsie: hoe voel je je zwangere vrouw? Wordt het al druk in je buik? . Dank voor je stukje over miskramen. Ik vond dat ook ZO stom, dat iemand tegen me zei toen ik zwanger was 'nou, dat worden spannende weken'. Ben ik EIN-DE-LIJK zwanger, is het eerste dat iemand tegen je zegt dat je misschien wel een miskraam krijgt. Daar wil je op zo'n mooi moment toch helemaal niet mee bezig zijn? Hij heeft uiteindelijk wel gelijk gekregen, maar iedere keer als ik hem zie (is een kennis, vriend van vrienden) voel ik me weer gekwetst omdat ik terugdenk aan die rotopmerking. @ Klaasje: hoe gaat het met je? Hoe heb jij je gevoeld sinds je poging? Ook wat afstand genomen geloof ik? Heb je al 'zin' in de volgende poging of moet je er net als ik ook nog even niet aan denken? @ Poppetje en Wondertjes: hoe voelen jullie je, dames? Kunnen jullie het al bevatten? Fijn dat de echodatum dichterbij komt! @ Logan: wat heerlijk dat je de kleine kunt voelen! En wat lief dat je schrijft dat je de pijn nog voelt, die wij voelen. Ik denk ook niet dat je dat ooit vergeet. Maar gelukkig heeft die nare tijd jou de zo gewenste zwangerschap gebracht. Hopelijk mogen wij je allemaal volgen! @ Kniffel: wat een spannende week voor jou! Mijn duimen draaien dat er een mooie opbrengst is komend weekend en dat je maar meteen zwanger mag raken van deze poging!!! @ FSK: wat goed dat je man een opleiding gaat volgen. Wat wil hij gaan doen? Verder dus aan het wachten op je volgende cyclus. Balen dat dit bij jou zo onvoorspelbaar is. Hoe voel je je eronder, dat je in de wachtmodus zit? Hou je het een beetje vol? Ik denk vaak aan je en leef met je mee, hoor! @ lieve Dolfijn: ik heb al gereageerd op het DD topic maar ook hier een dikke knuffel voor jou! Wat moet je een enorm lange, zware weg afleggen en wat heb ik respect voor je wilskracht en je doorzettingsvermogen. Ik hoop zo dat het ooit beloond gaat worden! @ Natasja: hoe gaat het met jou? @ lamaris: sterkte met wachten, hopelijk straks meer duidelijkheid! Fijne dag, ik zal mijn best doen af en toe mijn gezicht te laten zien Liefs, Miss
Miss, spannend morgen!! Hoop dat ze jou net zo goed helpen als ons.. De manier van behandelen is al zoveel prettiger, je voelt je mens! Hier op zich goed, mvm is geweest, test was al zo donker dat ik nu al mag plassen voor jullie!!! Schrok wel het weekend, af en toe een mini beetje heel licht bruin in het slijm.. Echt heel licht, verder geen krampen ofzo.. Maar heb liever niets. Verder al een streep op mijn buik, licht maar is er wel en tepels die groter zijn! Behalve moe, iets duizelig en lage rugpijn geen lichamelijke klachten. Gr
Ik was lekker dik. Bms was 9.0 dus dat is goed. Net mijn eerste utrogestan erbij en het feest is compleet. Ben echt goed beroerd door de hormonen. Ben in de ochtend erg misselijk en over de hele dag het gevoel alsof je ziek gaat worden. Moe, naar op de maag, draaierig, chagrijnig, in je eigen wereldje, watten in mijn hoofd en hoofdpijn. Hopelijk voor een goed doel. Geen rotzooi in de baarmoeder dus hopelijk geen herhaling van de vorige keer. En woensdag hoor ik of de cryo het ontdooien overleefd heeft. Dat word de langste dag van mijn leven! Dan donderdag de terugplaatsing maar ik ga nog even stap voor stap. Eerst dat ontdooien maar.
Wat een goed nieuws Mi87!!! Zo spannend, ik ga zo voor je duimen dat de cryo goed ontdooid! Naar dat je je zo voelt, stomme hormonen ook!
Wat is er veel geschreven en gebeurd... Dolfijn, ik leef met je mee, het blijft een oneerlijke strijd voor jullie. Miss, arme meid, het herstel van een poging (in jouw geval 2) is zo anders dan het begin. Al je energie zit in hoop, strijdlust, afspraken, metingen en dit is gewoon een zwart gat zoals ik het maar omschrijf. Heel veel succes in Gent morgen, wie weet waar de S mee om de hoek komt! MI87, wat goed meid!! Houd vol met die nare hormonen, er mag er weer eentje aan boord! Ik zal woensdag een kaarsje branden voor jouw cryo. Poppetje, voel je je goed? Logan, wat mooi dat je de 12 weken voorbij bent! Fijn gevoel! Babsie, hoe gaat jouw dikke buik? FSK, Natascha; ook voor jullie een knuffel. Al dat wachten, dat is helemaal niet goed te handelen. Met mij gaat het best goed. Ondanks de ellende van de wereld die IVF heet heb ik mezelf wel weer een stuk beter leren kennen. Zoveel emtioneler als hiervoor. Ergens baal ik soms, anderzijds is het vast ergens goed voor. Ben gisteren na een cyclus van 21 dagen ongesteld geworden ( jankbui en schrik, die cyclus wordt steeds korter!!). Maar het kan ook prima de naweeen van de IVF zijn. Verder yoga en bio ik weer braaf, ik heb mezelf getroost met chocolade en troep, dat is ook mezelf voor het lapje houden. Een ding gaat me gewoon echt slecht af, ontspannen. Dus gaan we volgende week op vakantie en heb ik daarna lekker wat klankschaal massages ingepland. So far hier, vallen en opstaan
Hi meiden, Wij zijn weer thuis uit Gent. Prof. de Sutter opende het gesprek met de mededeling dat het er niet goed uit ziet voor ons. Ze legde ons uit dat ICSI wat haar betreft geen meerwaarde meer voor ons heeft. Dat er uit 2 pogingen met de maximale dosering hormonen slechts 1 embryo is voortgekomen, is volgens haar een veel te lage opbrengst voor de enorme hoeveelheid moeite die je ervoor doet. Hier had ik zelf de afgelopen weken ook veel over nagedacht, veel slechter dan bij ons het geval was kunnen ICSI pogingen natuurlijk niet verlopen. Maar dat iemand je zegt dat verder gaan wat haar betreft geen optie is, is toch behoorlijk schrikken. Wij hadden, misschien tegen beter weten in, toch gehoopt dat zij nog een laatste gouden tip/behandelmethode uit haar hoed zou toveren. Bovendien was al onze hoop gevestigd op de ICSI behandelingen en die hoop wordt je dan ineens afgenomen. Gelukkig eindigde het gesprek daar niet. De prof. denkt namelijk dat wij met IUI zeker nog wel een kans maken om zwanger te worden. Dat is tenslotte al 1 keer eerder gelukt. Voor IUI heb je bovendien maar 1 eitje nodig en IUI is zoveel minder belastend dan ICSI, waarmee we diezelfde opbrengst (of slechter) hadden. Dat je met IUI een kleinere kans hebt dan met ICSI veegde zij van tafel. Ze heeft ons ervan verzekerd dat als een eitje goed genoeg is voor bevruchting, het eitje net zo goed met IUI bevrucht zal raken als met ICSI. Met ICSI dwing je soms alleen ook een bevruchting af als het eitje niet sterk genoeg is, waardoor je valse hoop krijgt en de poging alsnog niet in een zwangerschap (of miskraam) eindigt. Dit argument is overigens specifiek op onze situatie gebaseerd, waarin alle andere factoren goed zijn (zaad van vriend is super en bij mij zijn de eileiders goed doorgankelijk), dus dit argument is niet op iedereen van toepassing! IUI heeft wat haar betreft de voorkeur boven thuis proberen, omdat bij IUI de timing perfect is, er 1 extra barriere overwonnen wordt (de baarmoedermond) en het zaad gewassen wordt waardoor de beste zwemmers worden geinsemineerd. Wat mij betreft ook zeker reden om IUI te verkiezen boven zelf proberen. Alhoewel wij natuurlijk gaan proberen er een combi van te maken, toen ik zwanger was hadden we ook de dag ervoor nog seks gehad omdat we niet wisten dat het follikel toen al bijna rijp was. Dat was toch duidelijk een succesformule . We gaan uiteraard niet iedere maand een IUI poging doen dus er zullen ook thuispogingen tussen zitten. Maar IUI vonden wij allebei niet erg belastend dus ik trek het best om meerdere pogingen achter elkaar te doen denk ik. Ze wil wel dat ik IUI met stimulatie ga doen. Meerdere follikels verhogen de kans op zwangerschap met IUI toch enorm. Ik zei haar dat 150 ie Menopur (wat haar betreft de max. dosering bij IUI) bij een eerdere poging niet voor meer dan 1 rijpe follikel had gezorgd, maar ze zei dat dit dan heeft gelegen aan dat het slechte eitjes waren die maand en niet aan de dosering. Zij gelooft er niet in dat hoge hoeveelheden het verschil maken bij een laag AMH. Ze denkt dat als de eitjes goed zijn, ze net zo goed bij 150 of 300 zullen groeien als bij 450. Oftewel: als je een goeie lading eitjes hebt, zal iedere dosis hormonen ze doen groeien en als ze niet groeien dan zijn de eitjes slecht en niet de dosering te laag. Ik vond dit wel een verfrissend en duidelijk verhaal. Onder de laag AMH'ers heerst toch de overtuiging dat we een hele hoge dosis hormonen nodig hebben, maar zij haalde dit met hele duidelijke argumenten onderuit. Tot slot kwam, zoals ik al tegen mijn vriend had gezegd in de wachtkamer, ook het gevreesde woord op tafel: eiceldonatie. Ze zei wel dat ze dit vandaag alleen noemde omdat het haar taak is dit onderwerp met ons te bespreken, maar dat we hier pas serieus over na moeten denken als we IUI nog een kans hebben gegeven. Hoe lang we dat willen blijven proberen, is helemaal aan ons. Ik heb zelf dit hele gesprek heel kalm doorstaan, maar moest wel even slikken toen ik zag dat mijn vriend het moeilijk had naast me. Zeker bij het woord eiceldonatie schoot hij helemaal vol. Zo aangrijpend om te zien! Ook na afloop, toen we door de gangen terug naar buiten liepen, hield hij het niet droog. Hij vond het zo hard om te horen dat ze zo weinig meer voor ons kunnen doen. Pff, ik vond het best heftig om hem (voor het eerst sinds we bezig zijn) zo emotioneel te zien. Maar ook heel mooi. Daardoor heb ik toch meer het gevoel dat het ons verdriet is en niet alleen het mijne. Wat ik nu wil gaan doen is het volgende: een telefonische evaluatie bij Dr. Scholtes aanvragen om te bespreken of hij ook vindt dat we met ICSI moeten stoppen (dit wilde ik al doen maar omdat hij ziek was even mee gewacht). Ik denk eerlijk gezegd niet dat hij positief tegenover nog een behandeling zal staan. Maar ik vind het prettig als 2 artsen mij dezelfde bevestiging geven. Dan heb ik er toch meer vrede mee. Vervolgens ga ik bij het VUmc een gesprek aanvragen om te bespreken of ik verder mag met IUI. Volgens de Sutter ben ik de uitzondering op de regel die veel ziekenhuizen (waaronder het VU) hanteren, dat je niet terug mag van IVF naar IUI. Als IVF zinloos blijkt te zijn, moet je volgens haar gewoon terug kunnen gaan naar IUI en zal geen arts je dat weigeren. Ik moet me nog wel over mijn beschaamde vertrouwen heen zetten als ik terug ga naar het VU (voor wie het niet weet: zij hebben heel lang verzwegen dat ik weinig eitjes had) maar hoop dat dit in een goed gesprek uitgesproken kan worden. Tot slot moet ik de verzekering bellen om te dubbelchecken of ik ook van hen terug mag van IVF naar IUI. Het schijnt dat sommige verzekeraars hier moeilijk over doen (ook al mag dit wettelijk niet dacht ik) dus ik kan maar beter alles gecheckt hebben. En dan gaan wij dus stoppen met het ICSI/buitenland traject en zitten we straks weer gewoon voor IUI behandelingen in het VUmc, 5 minuten bij ons vandaan. Heel bizar hoe alles in 1 keer weer helemaal anders kan zijn! Nog een fijne extra geruststelling van prof. de Sutter, op mijn vraag of ik de komende maanden (en misschien wel jaren, met mijn kleine kans op zwangerschap) door moet blijven gaan met niet drinken van koffie en alcohol en het extreem gezond eten, waaronder superfoods zoals maca en tarwegras. Zij zei dat dit alles niet bewezen is en ook niet bewezen kan worden, dus dat ik moet doen wat goed voelt maar dat ik me niet schuldig hoef te voelen als ik het niet zo strikt meer doe. Pfff, wat een opluchting! Ik voel me er super bij hoor, dus ik zal het zeker zoveel mogelijk blijven doen. Ook voor mijn eigen gezondheid en energie doet het namelijk wonderen. Maar toch goed om te weten dat zij nooit bevestiging hebben gevonden dat het veel zou uitmaken. Dat was mijn lange verhaal. Wat een dag! Ik ga zo alle spanning en emotie lekker van me afspoelen onder de douche en vroeg mijn bedje in. Veel liefs, Miss ps we hebben na afloop nog heerlijk geluncht in Gent, dat hadden we wel even verdiend na zo'n slecht nieuws gesprek!
Oh ik vergeet nog 2 dingen te vertellen! De professor zei dat het zeer aannemelijk is dat ik over 5 jaar echt al in de overgang zit. Brrr, dat is toch best snel! En ze zei dat het slikken van DHEA alleen zinvol is als ik IVF zou doen maar dat ik er beter mee kan stoppen als ik terugga naar IUI. Het stimuleert de eierstokken namelijk om meer eitjes klaar te leggen voor iedere cyclus dan de eierstok uit zichzelf zou doen (er is een natuurlijk evenwicht tussen eicelvoorraad en hoeveelheid follikels die iedere maand wordt klaargelegd, oftewel: hoe minder je er hebt, hoe minder follikels er worden klaargelegd). En dat houdt in dat je nog eerder in de overgang zult raken als je DHEA slikt, omdat de eicelvoorraad nog harder slinkt. Als je IVF doet, is het de moeite waard om dit risico te nemen omdat je erbij gebaat bent zoveel mogelijk eicellen per poging te laten groeien. Maar aangezien ik met IUI niets heb aan meerdere follikels (althans, meer dan 2 of 3) hoef ik ook geen DHEA meer te slikken. Toen ik zei dat ik na 6 weken DHEA slikken zwanger was, zei ze dat dit waarschijnlijk toeval is geweest. Er kunnen veel meer factoren hebben meegespeeld waardoor het die ene keer wel lukte.. Dat wilde ik nog even delen! x
Mi87: eindelijk weer actie! Wat fijn dat alles er zo goed uitzag! Miss: Het is nu 5.15 uur 's nachts en ben klaarwakker. Dat terwijl ik eigenlijk zo uitgeput ben. Maar het schijnt er allemaal bij te horen. Ik heb voordat ik gisteren in slaap viel jouw verhaal gelezen en lig er het afgelopen uur over te piekeren. Ik vind het zo verschrikkelijk voor jullie. Het lijkt me echt enorm confronterend te horen dat icsi nog weinig zin heeft terwijl ieder van ons (denk ik) ivf of icsi tijdens die iui's altijd als laatste redmiddel zag. Het lijkt me echt enorm schakelen. Wat moeilijk ook dat je vriend er zo kapot van is. Alhoewel ik nooit geweten heb dat iui in bepaalde gevallen dezelfde kansen biedt klinkt het wel aannemelijk in jouw geval. Ik ben het niet eens met het verhaal over lagere doseringen die net zoveel opbrengen als hogere. Ik heb 75, 112,5, 150, 225 en 450 ie gespoten. Allemaal meer dan 1 keer, behalve die laatste, daarmee werd ik zwanger. Er waren absoluut keren dat het ietsjes minder aansloeg (vooral na pilgebruik) maar toch kan ik van alle hoeveelheden zeggen hoeveel het gemiddeld opleverde en dat loopt wel op naarmate ik meer spoot. Ook ben ik benieuwd wat dr S te zeggen heeft over het advies van Gent omdat hij iui tijdens onze intake 'een wachtkamervuller' noemde. Moet ook eerlijk zeggen dat ik het merkwaardig vind dat iui net zo'n grote slagingskans zou hebben als icsi. In jullie geval begrijp ik haar standpunt hierin, maar over het algemeen geldt dat toch niet, neem ik aan. Ik ben daar zelf al het levende bewijs van. 11 mislukte iui-pogingen. De eerste doorgaande ivf meteen raak en dan ook nog beide bevrucht. Bij veel van de iui pogingen had ik ook 2,3 of zelfs wel eens 4 follikels. Heeft toch niet gepakt. Geloofde die arts er niet in dat je ook wel eens in een slechte periode kunt zitten waarin de opbrengst gewoon even wat minder is? Of zegt 2 pogingen echt genoeg? Ik moet namelijk zeggen dat ik de follikelopbrengst en het bevruchtingspercentage bij Dolfijn ook beboorlijk vind verschillen per keer. Zoals je al schreef hebben die icsi pogingen een grote aanslag op jouw lichaam en geest gepleegd. Wat dat betreft lijkt het mij heerlijk om weer lekker in je eigen woonplaats voor iui te kunnen gaan. Misschien levert het idd meer op omdat dit natuurlijk een veel ontspannendere manier van behandelen is. Het was ook altijd mijn plan B indien de ivf's zouden mislukken. Had idd al uitgezocht wat je rechten hier in zijn maar je mag naar mijn weten altijd weer terug, wat de verzekeringsmaatschappij daar ook van mag vinden. Gelukkig gaan we richting het einde van het jaar. Wanneer ze moeilijk doen stap je gewoon over naar een ander. Wat betreft je dieet: laat nu toch even lekker gaan joh! Het lijkt me zaak tussen pogingen door ook lekker te ontspannen en te genieten van de gezellige dingen in het leven, anders is het niet vol te houden. Als jij geniet van een lekker kopje koffie met een muffin moet je dat lekker doen nu, zelfs als je daar iedere dag zin in hebt. Zodra de eerste behandeling weer in zicht komt kun je altijd weer terug. Gelukkig ga je nu lekker op vakantie, die komt als geroepen nu. Gisteren zei iemand op mijn werk (een klant) dat ze al voordat ze aan buik had kunnen zien dat ik zwanger was ze het al gezien had aan mijn gezicht. Dat ik er zo goed en ontspannen uitzag. Ze wist dat er 'iets groots' gebeurd moest zijn in mijn leven (ze wist niet van mijn situatie). De dag daarvoor kreeg ik al zo'n zelfde opmerking. Het stemde mij verdrietig. Door mijn grote 'zakelijke' glimlach was dus toch altijd mijn verdriet zichtbaar. Wat heb ik het toch zwaar gehad, wat was het toch een verschrikkelijke lijdensweg. Nu ik zwanger ben zie ik ook pas hoe sterk ik was, hoe zwak ik me vaak ook voelde. Op het moment zelf leek het alsof ik geen keus had... Maar toch, als je zelf niet in mm hebt gezeten heb je geen idee hoe zwaar en hoe slopend.. Ik denk zoveel aan de afgelopen jaren en aan jullie allemaal. Wat zal ik een gelukkig mens zijn als ik mijn jongens dadelijk gezond op de wereld heb weten te zetten en zeker weet dat ik nooit meer terug hoef naar die ellende. Het mooie is wel dat als het eenmaal lukt je ook wel 100x zo hard geniet. Ik wel in ieder geval, vooral sinds ik die 12 weken grens gepassseerd ben. Ik kan me bijna niet voorstellen dat een ander (die niet in mm heeft gezeten) net zo euforisch en dankbaar is als ik op dit moment ben. Ik zweef gewoon, hoe vermoeid ik me ook voel... Ik gun het jullie allemaal ook zo enorm! Dus knokken voor die baby's dames, op wat voor manier dan ook... Ik probeer nog even wat te slapen...zucht....