Wat is dat pijnlijk Zoetjes, onvoorstelbaar gewoon. Heel erg dat jullie familie er niet voor jullie kan zijn.
Lieve klaasje, Naast verdrietig maakt het me extra vechtlustig en gelukkig is mijn vechtlust meestal sterker dan mijn verdriet. Hierdoor is wel meer de focus op ons eigen gezin komen liggen en zijn we zo mogelijk nog closer geworden dus het heeft ook positieve kanten.. Is zo'n pipelle behandeling voor iedereen aan te raden? Zou het voor mij zin hebben het op te brengen in het volgende gesprek?
Knap dat je er een positieve draai aan weet te geven, en zeker dat de wens voor een eigen familie alleen maar sterker wordt. Zo'n pippelle of de drie andere benamingen die er zijn voor dezelfde behandeling is zeker voor ook voor andere vruchtbaarheidsbehandelingen aan te raden naast IVF. Ook met IUI en ECD is het heel zinvol. De meeste Spaanse ECD klinieken doen dit standaard voor een tp. Ik kan het niet anders uitleggen als dat men een klein krasje (pijnloos) aanbrengt in de baarmoeder rond cd 21 voorafgaand aan de cyclus van de vruchtbaarheidsbehandeling. Daardoor ontstaat er een soort van mini ontsteking in de baarmoeder die de doorbloeding intensiveert en de afweer van de baarmoeder heel laag maakt. Alle energie gaat naar dat onstekinkje toe waardoor het embryo meer kans maakt op nesteling. Houtje touwtje uitleg maar als je googled op pipelle en Gent zul je de meer wetenschappelijke uitleg tegenkomen. De werking van een pipelle is ong tot 3 maanden. Het zijn uiteindelijk allemaal puntjes op de i; zo'n pipelle, gebruik van DHEA, extra inname van vitamine d3 en omega 3 visolie, gezonde suikerarme voeding. Omdat we door het lagere amh gewoon minder embryo's maken hebben we niet uitgebreid de tijd om te kijken wat wel en niet aan slaat.
Haha, Geldt het ook als pipelle als de arts tijdens een IUI hardhandig gebruik maakt van een droog wattenstaafje om de ingang van de baarmoedermond te vinden? Dan heb ik hem namelijk net gehad Even serieus, ik dacht dat er een medische indicatie voor nodig was, zo te horen niet dus ik zal het in het volgende gesprek eens opwerpen. Ik had het al over eicel activatie gehad, daar geloofde hij niet in en over assisted hatching waren de artsen ook alweer aan het terugkomen volgens hem. Hij was onlangs weer naar een internationaal congres van ferti artsen geweest.. In de kliniek in Leer doen ze geen AH maar hebben ze wel de "embryo transfer glue"..laten we eerst maar eens tot een punctie komen Ondertussen blijf ik braaf aan de DHEA, extra vit D, omega 3, ubiquinol, multivitamine, gezond eten, heel veel (suikervrij!) drinken en flink bewegen/sporten. Hoe is het voor jou om zwanger te zijn en dan ook nog eens van een tweeling? Dubbel gezegend maar ook extra zwaar of kun je er echt volop van genieten? Ik hoop vooral het laatste Liefs,
Dat was geen fijne IUI behandeling begrijp ik zo Zoetjes. Wbt embryo activatie was Dr S in DD ook niet zo overtuigd, AH past hij dan wel weer toe als men niet voor embryoscoop gaat. Mijn zittende cryo's zijn ook met AH behandeld. Maar wie weet wat embryo glue kan betekenen. Jij dus verder ook aan de gezonde leefwijze en supplementen, dat is altijd een goede investering in je lijf. Ik geniet zeker van de zwangerschap! Af en toe spannende momenten die een normale zwangere ook denk ik wel heeft: de eerste echo en de 20 weken echo. Af en toe ben ik bang voor een heel premature tweeling maar er is zover geen aanleiding voor, medisch gezien gaat alles van een leien dakje. Ook weet ik niet hoe het is om zwanger te zijn van 1. Ja, ik ben heel zwaar rondom m'n middel en dat heeft lichamelijk zo zijn beperkingen met bv lopen etc. Dat is een kwestie van aanpassen en ik ben een heel druk bijtje, beter gezegd was een heel druk bijtje. De misselijkheid in het begin was ook af en toe echt uitputtend maar alles bij elkaar he, was iedere dag in onzekerheid of ik ooit moeder mocht worden 100x zwaarder, misschien wel 100.000x zelfs. Zo ver voel ik me een gezegend mens!
Het was zeker geen fijne IUI en heb er nog last van... Dr. S. heeft onze ene eitje ook direct in de embryoscope geplaatst dus AH is niet uitgevoerd.. Ik vind het wel heel vreemd dat ze ook de embryoscope inzetten bij maar 1 eitje! Ondanks geen bevruchting hebben we wel de volle mep mogen betalen voor de eerste paar dagen, niet erg vriendelijk.. Eigenlijk altijd al vrij gezond geprobeerd te leven maar sinds de actieve kinderwens meer aan de supplementen gegaan, dingen waarvan zowel mijn acu als mijn arts vinden dat het eigenlijk niet nodig is maar ja, zolang het geen kwaad doet is een beetje extra niet erg.. Zeker niet omdat door de focus op mijn gezondheid/zwangerschapswens meer dingen naar boven zijn gekomen.. En omdat mijn lichaam waarschijnlijk door de lactose intolerantie zelf niet alle vitamines etc goed kan opnemen/omzetten.. Echt heel fijn te horen dat je geniet van je zwangerschap!! Als er idd geen medische aanleiding is om ergens bang voor te zijn kun je misschien wat geruster zijn op een evt premature twin. Het zal ongetwijfeld zwaarder zijn dan een zwangerschap van 1 maar als je er idd met wat (hopelijk kleine) aanpassingen je beperkingen iets kunt opheffen is al fijn. Zal in de laatste weken misschien nog wel lastiger worden maar so far so good Ik begrijp ook heel goed dat die onzekerheid vele malen zwaarder is!! Enjoy your blessings
Hoi meiden, Ik heb een poos niets van me laten horen. Ik had even wat afstand nodig. We zijn heerlijk op vakantie geweest en hebben een maandje rust genomen. Even geen hormonen, ziekenhuisbezoek en gestress. Het heeft me goed gedaan. Ik voelde weer mezelf. Morgen hebben we eindelijk onze afspraak in dd. Ik ben benieuwd of ze daar positiever nieuws voor ons hebben. Ondertussen gaan we hier weer beginnen met iui. Heb er zo geen zo'n in! Maar goed schouders er onder en we gaan er weer voor. Ga nu even teruglezen hoe het de afgelopen tijd met jullie is gegaan.
Hoi meiden, Maar weer eens een berichtje van mijn kant. Ik volg dit topic nog steeds, maar wat minder intensief als een tijdje terug. Ik ben na de zomervakantie gestart met mijn nieuwe baan en ben me daar maar eens goed op gaan richten. Dat geeft afleiding en vind ik erg fijn! Met name voor de vakantie vond ik alles rondom onze kinderwens veel en zwaar. Nog geen jaar geleden zaten we voor het eerst bij de huisarts en voor we het wisten zaten we in de MMM, werden we gedegradeerd van mensen bij wie het wel goed zou komen, via mogelijk wordt het toch IVF en Oh nee jullie komen alleen in aanmerking voor ICSI tot een stel bij wie de kansen op een eigen kind nihil zijn en met wie geen verdere procedure kon worden ingegaan. Ik vond en vind dit heel zwaar. Het besef ( waarschijnlijk) geen moeder te worden raakt mij tot in het diepst van mijn ziel. Je komt op vragen over zingeving en wie/ wat ben ik? Gelukkig hebben wij vanuit het UMC een heel fijne maatschappelijk werkster die ons helpt alles wat er op ons af gekomen is het afgelopen jaar op een rijtje te zetten. Want het is nogal wat! Eerst probeer je zelf een kind te krijgen en als dat niet lukt dan ga je de medische wetenschap er bij betrekken. Je gaat steeds verder dan je zelf ooit had kunnen bevroeden. Je gaat naar het buitenland voor een second opinion. Je denkt na over eiceldonatie. Mijn beide zussen die zichzelf spontaan aanboden als donor (hoe ontzettend lief en wat ben ik ze dankbaar!). Merken dat ze inderdaad niet in aanmerking komen als donor ivm hun leeftijd. Nadenken over een andere donor. Wat zijn de gevolgen voor jou en je band met die eventuele donor? Nadenken over anonieme donoren en de eicelbank. Ons toch maar inschrijven bij die bank. Horen dat je op plek 470 staat en misschien over tien jaar aan de beurt bent. Dat duurt te lang! Nadenken over donoren uit het buitenland. Maar ja, die zijn anoniem en gaat dat niet tegen mijn gevoel voor ethiek in? Heeft een kind er recht op om te weten wie zijn vader/ moeder zijn? Nadenken over adoptie. In gesprek met mensen die hebben geadopteerd. Je inlezen. Merken dat je tegenwoordig eigenlijk alleen nog maar in aanmerking komt voor special needs-kindje. Nadenken over wat dat betekent voor ons leven, ook rekening houdend met hechtingsstoornissen. Willen we dat? Kunnen we dat? Twijfelen. Je toch maar inschrijven voor een informatiebijeenkomst. Je kunt pas zeker weten of je iets wel/ niet wilt als je je goed laat informeren. Ach, gooi er maar weer 200 euro tegenaan. Nadenken over pleegzorg. Of wellicht toch een leven zonder kinderen? Maar nee, dat kan ik me toch niet voorstellen? Ik heb altijd gedroomd om moeder te worden. Moet ik mijn liefste wens dan loslaten? Toch maar weer hoop op het superkleine kansje dat Gent nog een ICSI- traject met ons aan wil gaan en dat dat dan gaat lukken. In Dusseldorf wil men sowieso nog een poging met ons wagen, maar gevoelsmatig kiezen we voor Gent. Of toch niet? Eerst maar weer afwachten wat ze 13 okt als we de behandelend arts in Gent te spreken krijgen te zeggen hebben.... Pff, een mens kan helemaal op gaan in zijn/ haar gedachten en wensen. Als ik bedenk dat wij nog maar een jaar met deze materie bezig zijn krijg ik zoveel respect voor jullie allen die vaak al veel langer in de MMM zitten. Ik vond/ vind dit het heftigste jaar uit mijn leven. Toch zie ik ook de mooie dingen. Wat heb ik ontzettend veel lieve vrienden en familie om me heen. Wat steunen ze ons goed. Ze kunnen ons verdriet niet weg nemen, maar zijn er wel altijd voor ons. Nog belangrijker: wat heb ik een geweldige man die naast me staat! Wat hebben we elkaar leren waarderen dit afgelopen jaar en wat hebben we elkaar sterk gemaakt!! Ik heb echt geleerd om me ondanks alle tegenslagen te blijven focussen op de mooie dingen in het leven. Dat zijn er ontzettend veel! We zeggen vaak tegen elkaar: wij komen er wel. Wat onze toekomst ook mag gaan brengen... En stiekem hopen we natuurlijk nog steeds op een wonder. Wie weet. Het zou fantastisch zijn!! Hoop doet leven! Dat is ook wat ik steeds uit jullie verhalen haal meiden. Hoop om door te gaan, maar ook om iets van het leven te maken! 13 oktober komt dichtbij. Tijdens onze intake in Gent is gezegd dat ze verwachten dat de behandelend arts nog wel een poging wil wagen. Ik hoop ontzettend dat dit waarheid wordt. Tegelijkertijd vind ik het ook echt spannend. Wat als ik nu weer nauwelijks reageer op de stimulatie, ondanks dat er een ander hormoon en hogere hoeveelheid medicatie wordt gebruikt? Dan houdt dit pad wel echt op voor ons.... We hebben afgesproken om niet door te gaan als het gewoon niet werkt. Fingers crossed dus. Het is teveel om op jullie allen persoonlijk te reageren. Weet dat ik ontzettend met jullie allemaal meeleef. In welke fase jullie momenteel ook zitten... Lieve groet, broos
@ Broos, ik herken heel veel in je verhaal van je eerste jaar MMM. Het is ook heel zwaar en ook ik heb respect voor degene die er al zoveel jaar mee bezig zijn. Ik weet niet of ik dat kan volhouden, want ook ik vind het echt een super zware emotionele rollercoaster. Van het 'komt allemaal goed' met de iui's aan het begin van de mmm tot het nieuws dat het nihil is dat je ooit kinderen kunt krijgen. Het is soms gewoon niet te bevatten. Wij gaan sowieso 1ivf poging doen. Hopelijk reageer ik goed op de stimulatie. Als dat niet zo is, gaan we waarschijnlijk voor een eiceldonatie. Ik wens je heel veel succes in Gent en hoop dat het een positief resultaat mag geven.
Hoe weet je dat je cyclus op de achtergrond al begint? Bij de laatste 2 pogingen deden ze totaal niet moeilijk over een recept. Maar ik had t graag al tijdens de eerste 3 pogingen ook gehad.
Marjon hoe is j e afspraak in DD gegaan. Ik ben heel nieuwsgierig. Volgende week mag ik ook.. Broos t is idd nogal wat waar je allemaal al over na hebt moeten denken. Dat is echt niet wat je verwacht als je met je anticonceptie stopt.. Ik hoop echt dat ze jullie in Gent nog kunnen helpen.
Hou Clau, Dat vermoeden is bevestigd door een snellere eisprong de rondes na gebruik utro en aan de hand van de echo's die al bijv op cd 2 al een follikel van 7mm lieten zien.. Ik wist dat andere dames dat ook zo hadden ervaren en er al eerder over was geschreven zie http://www.zwangerschapspagina.nl/vruchtbaarheidsbehandelingen/485110-utrogestan-invloed-op-cyclus-erna-1.html En ik lees net ook dat mijn arts zei dat het kwam door de hoeveelheid progesteron die ervoor zorgt dat het hele proces wat sneller gaat. Maar het is dus zoals met alles per vrouwenlichaam verschillend hoe er op gereageerd wordt.. Ik reageer heftig op alles, hihi
Even een update van ons gesprek gisteren. Het was een fijn gesprek van een uur. gelukkig ziet dr s nog wel mogelijkheden voor ons. Ja de kans van slagen is kleiner dan bij een ander maar hij geeft ons een reële kans. Wat ik vooral fijn vind is dat er een behandelplan op maat wordt gemaakt ipv een vast protocol. Ik heb nog even bloed laten prikken en over twee weken heb ik een bel afspraak voor de uitslag. Dan wil hij ons nog 1 keer zien voor een echo en semen onderzoek en om het behandelplan door te nemen en dan kunnen we van start. Ik moet eerlijk zeggen dat ik weer een klein beetje hoop begin te krijgen. Al durf ik bijna niet te hopen om teleurstellingen te voorkomen. Nu nog even wachten op toestemming van de zorgverzekeraar en morgen naar t vu voor de eerste echo voor een nieuwe iui poging.
Meiden, hoe gaat het met jullie allemaal? Starten er met behandelingen? Meer intakes geweest om perspectief te scheppen?
Wij starten waarschijnlijk eind oktober met onze eerste IVF poging. Krijg nog te horen welke en de hoeveelheid medicatie. Spannend allemaal. Hoe gaat het met jou Klaasje82? Het aftellen kan langzaam beginnen hè.
Wat fijn en spannend tegelijk Roosje! Een ivf poging is een echte kans itt IUI met onze aandoening. Binnenkort krijg je dus alle details. Hier alles prima, echt aftellen en iedere week dat ze nog in m'n buik zitten ben ik heel dankbaar!
Ik heb deze week hopelijk weer een terugplaatsing, de laatste cryo van deze poging... @Roosje34: succes! @Klaasje82: goed dat 't zo goed gaat @marjon80: ik vind het raar dat jij zo snel opgegeven bent. Mijn amh is even hoog als dat van jouw maar zowel in Voorburg als bij MCK zeiden ze ach joh zo laag is het niet, past wel bij je leeftijd, zegt niets over kwaliteit etc. Ik hoop dat de poging goed zal gaan!