@AMH-raadsels... snapderniksvan! HAd ik ook mijn AMH maar van dit jaar... stomme stomme stomme mutsen dat ze mijn bloedbuis kwijt zijn. @stomme mutsen: Gabrie hoe is jouw bloedbuis avontuur afgelopen? @Koosje: YEP! vind ik ook! Wij moeten gewoon een kindje... moet en sal! @hier: nog steeds bek af, maar niet meer zo stuiterend als vorige week. Misschien reageer ik nu wel op de opium, maar nu op de rustgevende manier Verder: woensdag naar de mk poli... over en sluiten... ik ga alweer in de tuk-modus
Lief Koosje, Wat een eng laatst dagje in leven tussen hoop en vrees qua hoop op een zwangerschap. Lieverd, ik wat hoop ik dat we je naar het trollengroepje mogen wegkijken... Maar ik lees je angst van de afgelopen dagen... *knuffel* De gunfactor is hoog! Oh oh oh, hielp dat maar mee aan een positieve zwangerschapstest... Dan zouden de roze streepjes niet aan te voeren zijn!! Juultje! Jij ook al zo'n sloeriesletterige AMH!! Ik snap er, samen met jou en de rest en de arts, helemaal niets van!! Ik weet niet of het aan de DHEA zal hebben gelegen. Ik bedoel: die van mij is ook 'omhooggeschoten' en ik gebruik dat middel niet (gaat niet samen met BV...) Wil Gent er 'iets mee doen', of doen ze er net zo nietsnadanoppes mee als dat Uber S. met mijn waarde deed?
Marjah, woensdag komt al dichtbij! Ik ben heel benieuwd wat zij zullen gaan doen en ik hoop, duim en fik dat ze zullen zeggen: ohh het lag daar aan. Een snufje van dit, een snufje van dat... En voila... Een gezond en voldragen kindje gaat u dan krijgen... Misschien naief, maar ja, daar is die gunfactor weer! 8 juli!! Ich bin dabei!!!
Ik bibber voor koosje Ik duim voor koosje Ik wil voor koosje Ik wil ik wil ik wil ... Een posi test! Knuffel voor zenuwlappigheid...
Begin avond test gedaan..negatief...tuurlijk Voel me zo ongelofelijk kut...net mega huilbui gehad...ben in de auto gaan zitten... Zoveel herinneringen...zie mijn ex en ik weer hand in hand vol verwachting het IVF centrum van Voorburg inlopen, nu kon het niet meer misgaan, nu ging het eindelijk gebeuren: een kindje, onze grote droom die ons al eerder na 9 weken was afgepakt, god wat hadden we toen samen, intens samen, een verdriet...en wat gingen we daarna lekker samen roken, peuk na peuk en wijn drinken, we waren in Cuba notabene toen het gebeurde...mijn enige keer dat ik zwanger was en dat zal ook de enige keer blijven..dat is wat mijn ex en ik hebben gedeeld en wat ik niet meer zal meemaken, altijd zal dat verbonden blijven aan hem..dat zo bijzondere gevoel, ik kon wel joelen toen naar de hele wereld: zie het dan, er groeit leven in mij...kijk dan!! Ik gaf licht volgens mij.. Die keer dat ik tijdens die ene bijzondere cyclus in de laatste week voor NOD merkte dat ik dat fijne, goede, 'gevulde' gevoel weer in mijn buik had...ik was zo ongeveer de kraamzorg al aan het regelen, zo zeker was ik...en hoe ongelofelijk de pijn toen op NOD dat bijzondere gevoel bij het wakker worden ineens weg was..weer niet gelukt... Alle geboortegedichtjes die ik zo graag had willen schrijven.. Little one Little love Little hands Look how they hold the world. Stay a while Little smile Little eyes soon they will know the world Enjoy..live every part of it You're at the heart of it Litlle one! Alle namen die ik zo graag, zo intens graag had willen geven..Luuke voor een meisje, of toch Noortje...of toch Marijne...of toch voor een stoer ventje Bink, Abel, Sjoerd..... Hoe ik het aan de wereld bekend zou gaan maken..ook vanochtend dacht ik dat nog eventjes, heel eventjes toch...stel je voor...ik zou die als eerste gaan bellen en dan ineens heel hard roepen 'je gelooft het niet, maar ik ben ZWANGER!!!...ja echt....echt!!!!' ...hoe ongelofelijk vrouwelijk ik mij dan zou voelen, zo geslaagd, zo erbij horend, bij dat hele vrouwelijke legioen mama's...eindelijk...eindelijk... Maar dat is niet zo...ik ben een vrouw die niet zwanger kan blijven...geen kindje heeft gebaard...voel me kut... Koosje
Oooh, koosje.... Met tranen lees ik je verdriet, je onmacht en iedere letter is een traan... Op zulke momenten blik je terug, inderdaad, op het moment dat je even het geluk hebt mogen proeven wat helaas nooit verder mocht groeien in jouw buikje, maar altijd in je hart zit, waar je die herinnering koestert. En ja, logisch ook dat je dan automatisch terugdenkt aan de tijd met je ex. Lieverd, wat zul je je nu eenzaam voelen... Bah... Ik droom ook iedere hoopvolle ronde van hoe ik Het Nieuws zou brengen en hoe blij iedereen voor ons zou zijn. Is mijn stiekeme droom, ook in maanden dat we niet bezig zijn met behandelen, dan droom ik dat we Spontaan Zwanger zijn, zonder dat iemand het zou verwachten. Maar die droom is te mooi om waar te zijn. Het is altijd een ander bij wie mijn droom uitkomt .... Ook wat je schrijft over het niet-vrouwelijk voelen itt het heeeeel vrouwelijk voelen is helemaal herkenbaar. Wat voelde ik me trots toen ik zwanger was! We waren toen op vakantie en als ik die foto's terug kijk... Hoe blij we waren die eerste week, hoe ik straalde... Een eerste buikfoto... De tweede buikfoto zaten er hechtingen in mijn buik. Zo worden mooie herinneringen weer pijnlijke. Altijd zo dubbel... Bah bah bah. Lieve schat, ik kan niets anders dan zeggen dat ik aan je denk. Huil maar, schreeuw maar, schrijf maar.... Luister maar naar je gevoel en geef eraan toe. Stevige knuffel! @rest: groepsknuffel voor Koosje! Xxxx
Dank je lief Juul xxxx Dank je lief Sik xxxxx Ik moet ook denken aan dat ik toen ik 6 weken zwanger was ik op een feestje was en er een paar meiden zwanger waren..ik kon er bij staan, ik kon heel stilletjes zeggen 'ha, ik hoor bij jullie...ik ben ook zwanger!!!' Of mijn ex die toen hij op zakentrip naar Schotland was en ik 6 weken zwanger was een fleece-gap-truitje mee nam uit Schotland, heel zacht, met een capuchonnetje en piepklein petje in zo'n mooie kledingdoos, t zou toch een jongetje worden zei hij trots....een piepklein wit zomerjurkje uit Cuba, een fantastisch meisje zouden we krijgen..en nu heb ik de kleertjes nog..liggen al jaren in de kast..het allereerste broekje met zakken op de benen, net zo'n broek als papa en mama ook hadden...wat zijn er al veel zieltjes verwelkomd door mij, bijna mijn baarmoederslijmvlies in gepraat, geliefkoosd, kaarsjes aangestoken, briefjes aan geschreven... Koosje
Koosje; wat is je verdriet goed te voelen. Het dreunt hier door het schermpje van mijn iPod. De herkenning, de angst, de frustratie, het verdriet. Zo veel verdriet. De hoop die je ooit had. Ik huil met je mee. Ik huil met je mee, want het is zo oneerlijk. Mama koosje zal wel zijn (ga ik van uit), maar die drang naar die buik, naar het gevulde, is of lijkt het ultieme voor ons mmmeisjes. Ik wil je knuffelen en zeggen dat alles goed komt. Maar die woorden zijn zo leeg. Ik denk aan je... Ook hier de herkenning als ik de fotos terug kijk naar de foto 's van onze vakantie. Wat was ik mooi! Wat straalde ik! ja ook ik kijk met weemoed naar die plaatjes, naar een werkelijkheid die zo ver weg lijkt. Helaas van deze zwangerschap geen foto 's stom hè! Terwijl ik wist hoe dierbaar die foto 's zijn.
Lief Koosje, klinkt stom om te zeggen, maar toch hoopte ik nu op een wonder voor jou Elke wonder die hier gebeurt geeft ons allemaal hoop om door te gaan... alleen voor jou was dit echt de laatste kans om een kindje in je buik te hebben ik kan me niet eens voorstellen hoe jij je nu voelt maar ik denk dat elk plekje in je lichaam pijn doet Zoals Marjah het zei, jij wordt echt een mama, maar die buik... Heel veel sterkte meisje, ik denk aan je....
Lief Koosje, Heel veel sterkte en een knuffel. Veel kunnen we helaas niet voor elkaar doen. Het is voor iedereen hier een klote situatie elke domper komt soms ook hard aan bij de ander....stiekem hopen we op wonderen.....ook al is het pijnlijk dat het wondertje dan bij een ander groeit......maar dat geeft de ander dan toch weer HOOP en moed. Liefs,
We zitten echt in een hele negatieve flow hier in dit topic het wordt tijd dat er weer iets positiefs gaat gebeuren...
Lief lief Koosje, wat zou ik je graag een knuffel willen geven. Even stilletjes samen met je zitten, je handje vasthouden en niks zeggen. Misschien de tranene laten lopen, misschien alleen verzonken in herinneringen van dromen en werkelijkheid door elkaar. Marjah, vor jou net zo'n dikke knuffel. Die foto's zijn veel waard, maar soms hoop je dat je geen foto's nodig hebt o het je te herinneren, maar dat je straks een klien handje hebt vast te houden en iemand bij je hebt die je 'mama' roept. Dat zou zoveel beter zijn dat een paar foto's. De laatste paar weken heb ik een aantal baby spullen van felix* weggedaan. Op de rommelmarkt heb ik de (overgenomen) voedingskussen, badje, looprekje, traprekjes en nog wat klein spul verkocht. Dat kon ik wel, toen, maar lang niet alles. Het rekje met babykledig handt nog vol in de logeerkamer, wat babykamer had moeten worden. Ook zo'n zacht, lief Gap vestje, een paar pakjes, een stoer rompertje met een gitaar erop, een zacht wit pakje uit onze zorgeloze vakantie in Italie. Ik kan het nog steeds niet wegdoen. De Boogaboo staat ergens in de kast, wil het ook niet wegdoen. Het babyspeelgoed die ik al die jaren nog van mijn dochter heb bewaard, staat in een doos, nog te wachten. Het kan niet weg. Het moet naar iemand toe die bijzonder is. Als een van jullie meiden het toch nog gaat flikken, zwanger raken... dan zijn ze van jullie. Dat meen ik. Tot die tijd, bewaar ik ze hier.
Koosje ik weet gewoon de juiste woorden niet te vinden voor deze enorme teleurstelling. Ik kan me niet voorstellen hoe je je moet voelen, nu deze deur echt dicht is gegaan...... Ik wou dat ik wat voor je kon doen, en alle ellende weg kon nemen. Maar helaas dat kan ik niet. Ik kan alleen maar zeggen dat ik aan je denk, en ik gedachte bij je ben om je handje vast te houden. Sterkte meis. X
Bij het lezen hiervan sprongen de tranen in mijn ogen.... Wat onzettend lief van je. Maar hoe ontzettend oneerlijk en stom dat je het niet lekker zelf kunt gebruiken....... X
Gabrielle,.............je hebt mij tot janken gebracht! Zo oneerlijk, allemaal zo een lief gebaar van jouw kant. Liefs,
Lieve meiden, Even weer een berichtje van mij. Koosje: Meid wat kan ik zeggen zijn echt geen woorden voor. Kan je alleen een hele dikke knuffel geven! Gabrielle: Wat ben je toch een ontzettend lieve en sterke meid zeg. Tranen springen ook bij mij in mijn ogen zo'n lief gebaar. Voor de rest ook een hele dikke knuffel ik lees wel mee, maar momenteel even weinig inspiratie en een beetje druk met de eiceldonatie poging. Donor is ongi geworden vh weekend dus gister begonnen met eerste prik. Zondag eerste echo echt superspannend. Het is allemaal een beetje heen en weer gesjees nu de komende 14 dagen omdat ik de prikken bij de donor 's avonds ook geef. Marjah heel veel succes morgen in het ziekenhuis! Veel liefs xxx bittersweet
Lieverds, Wat is het toch moeilijk te werken en zoveel bij jezelf te voelen..heb gillende hoofdpijn, gelukkig morgen vrij. Ik voel bijna jullie handen die troosten,verzachten.. Gabrielle...lieverd...dikke knufs voor jou, lief Ieoor, lief Marjah, lief Gabri, allerliefste Juul, lief Maartje...ik zou jullie allemaal wel kunnen huggen nu..al kan ik dan niet meer werken want te confronterend en te veel emoties doen oplaaien..zoveel moeilijke verhalen, zoveel pijn al bij ons... Maar het SAL en MOET anders gaan..het wordt echt beter...MOET!! Kus Koosje