Als het aan mij ligt....wil ik nog steeds niet meer...... Maar heb ook nog een wederhelft en die vindt dat zolang er nog eicellen aanwezig zijn dat we een kans moeten wagen. Als het aan hem ligt....elke 2 maanden een ICSI poging. Gelukkig hebben wij geen geldboom in de tuin. Nee, alle gekheid. Ik ben het zat. Alle teleurstellingen kan ik niet meer verwerken. En de hoop is al lang vervlogen... En onze kansen zijn ook niet van het! Maar voor hem wil ik nog wel een poging wagen. Heb vandaag alles doorgestuurd naar Penny van Serum kijken wat haar advies is. Hmm had Juultje niet die foto gemaakt???
Ik denk Juulzon, zij is de Japanner onder ons: altijd fototoestel binnen handbereik!! 0,6 is maar net iets lager dan 0,68... En dát was mijn AMH 10 á 11 maanden voor dat ik zwanger werd!! Ik kom vanavond weer ff buurten!! X
Dag lieve meisjes, Was ik weer!! Lees dingen over het ontbreken van geldbomen, pennywafels en ontbrekende internetverbindingen alsmede over adoptierekensommen. Ik denk aan jullie allemaal en lees dagelijks mee. Ik ben alleen minder zelf in de behandelflow en vind het daarom, mede vanuit mijn eigen toch rijkdom-positie het soms moeilijk om geschikt te reageren. Daarom gil ik zo nu en dan ff hier iets, bijv. Als ik mijn naam voorbij hoor komen of iemand wat vraagt. Mijn eigen stukjes zijn 'onmaartiaans weinig'. Maar vanavond weer ff 'live' een kijkje in mijnngedachte spinsels: () Ik ervaar rust. Ja, echt! Rust is lang niet geweest, alleen crazy in mn hoofd met angst bezig. Terwijl ik nu steeds meer rust lijk te krijgen. Ik begin hoe meer ook te twijfelen of ik die laatste poging nog echt wel ga doen. Soms denk ik: absoluut, anders krijg ik er later spijt van. Op andere momenten denk ik dat ik ook heus heel gelukkig kan worden/zijn/blijven als ik de digen accepteer zoals ze nu zijn. Het zal wel een proces ofzo zijn... En Maartman??Hij wil graag dat we gewoon nog eentje gaan doen. Ik weet het nog niet. Ik weet dat hij het wel zou respecteren, maar voor zijn gevoel moet die poging wel echt eerst nog gedaan worden. Ik weet het echt niet. We hebben een poos terug gesproken over pleegzorg en voor ons beiden staat nu wel vast dat we, met een beetje geluk, toch wel een broertje of zusje voor ons meisje er komt. Vanuit mijn buik natuurlijk naw niet, maar we denken serieus na over perspectief biedende pleegzorg van een jong kindje. Niet vandaag, niet morgen maar wie weet wanneer wel. Ook die gedachte helpt mij rust te krijgen. Als mijn buik het verder niet gaat lukken, zijn er voor onze brusje wens nog een weg welke naar Rome kan leiden. En het mooie daarvan is dan ook nog dat wij iets goeds, voor iemand die dat heel hard nodig heeft, kunnen doen. Die gedachte vind ik fijn. Wij komen er wel... Ik heb afgelopen week voor het eerst 'die blonde' hiervan verteld. Verder weet nog niemand dat wij hier mee bezig zijn (nu alleen nog in hoofd en op internet dingen lezen, nog geen cursussen ofzo). Ik vond haar reactie zo ontzettend lief waardoor mijn gevoel betreffende dit gebeuren verder positief heeft beinvloed. Ik durfde het hier eerst nog niet te schrijven maar vanavond besloot ik het toch ook aan jullie te willen vertellen. Bij deze dus Vandaag heb ik weer een stapje gezet in mn verwerking van alles. Ik heb een nieuwe bedel (voor mn armband) gekocht welke voor mij symbool staat voor alle (IVF's en) embryo's welke zijn ontstaan welke niet bij ons konden komen of plakken, hoe je het maar wilt noemen. Het is een bedel in de vorm van een ster. Voor een ander die hem ziet zal het een gewone ster zijn. Voor mij staat hij voor een bepaalde periode uit mijn leven welke mij gevormd heeft wie ik nu ben. Ik word niet verdrietig als ik er naar kijk, meer en meer bekruipt mij het gevoel: het is goed zo. Ik hoor jullie denken... 'Huhhhh is dat Maartje??' Ja dat is Maartje!! Ik hoop echt dat ik deze rust weet te bewaren
Mooi, Maartje! Heel erg mooi. Sorry, ik ben ook even heel stil. Maar mijn hoofd en hart draait ook overuren. Ik kom binnenkort meer vertellen. Zwaai....
@gabrie ik hoop het.... de marge tussen 0,1 (einde overgang) en 0,6 is er dus nog wel? het klinkt zo weinig als je tegelijk hoort dat de waarde's tussen de 1,0 & 12 horen te liggen als je 25 bent..... @marjah ik ben long patiënt & heb last gehad van diabetes (laatste is nu niet meer te bespeuren gelukkig) heb om mijn longen enigzins stabiel te houden 6 jaar prednison geslikt, normaal legt dit je eigen bijnier functie lam, bij mij is dat niet gebeurd, is vaak een goed teken (sterke bijnier) maar in combinatie met de rest van mijn klachten/ symptomen zou het ook nog kunnen zijn dat ik het syndroom van cushing heb.... ik ga nog even nergens van uit tot het is aan getoond maar dat zou op veel dingen wel weer een ander licht werpen..... gelukkig is er af gesproken om binnen 14 dagen die uitslag te hebben in verband met de afspraak in hengelo.... @maartje wat fijn dat er op deze manier nog een mogelijkheid gaat zijn voor een brusje & wat knap dat je een beetje vrede kunt hebben met de rest....
Dames, Ik lees regelmatig met jullie mee, maar kon niet reageren door prive omstandigheden. Fijn om te lezen dat het met marjah weer iets beter gaat en dat ze weer reageert ! Voor de rest, zwaai en suc6!
Fijn dat je het fijn vind Jolanda! Henrika: Ah Okee! Wat kl*** dat je zo loopt te prutsen met je gezondheid . Hoop dat je geen cushing hebt...
Maartje: goeso van rust! Wat spreken we af? Cakeje of tussenin... Al brand bij mij thuis de kachel ook... Het kan dus ook hier. Klieder en kladder festijn?
Diep in de nacht... Hier gebeurt veel. een van de dingen is een uitslag van Pfeiffer: Mijn ANA is 1:320 (referentiewaarde is 1:80) en dat wil dus toch zeggen dat ik een verhoogde kans op een autoimmuunziekte heb... Nu heeft mijn moeder Lupus en heb ik hier al vaker naar gevraagd, of ik dit ook kon hebben... MCK en Gent sloten dit uit, maar... Deze referentie waarde geeft dus aan dat er in ieder geval vervolgonderzoek moet plaatsvinden om het eea uit te sluiten, verder te onderzoeken. Nu was ik vrijdagochtend bij een huisarts en kreeg een aardige ***reactie die weer van volkomen onbegrip sprak... Zal dit weekend mijn verhaal weer op mijn blogje schrijven, maar ben er nog steeds heel verdrietig van. Ga nu weer slapen... Wilde iedereen even een stevige knuffel geven. Maartje, fijn dat je je zo goed voelt. Houden zo. Klinkt mooi, je verhaal. Echt fijn. Babsie, vind je een bijzonder mens... Marjah, Wordt vast een Prachtboek! Gabrie, je zak drop is bijna leeg . En als ik zo'n man zou hebben als de jouwe, had ik het wel geweten... Zou wel naar hem luisteren. Alleen die geldboom, toch een probleem dat die er niet is. Heb er ook al geen. Waar groeien die dingen...??? Koosje en Iejoor, zwaai, zwaai en knuffel Rest: ook! Liefs!
Wat een mooie stappen worden hier gemaakt zeg!! Maartje, dikke dikke knuffel! Je klinkt zo goed, rustig, overwegend en berustend..mooi zeg! Ik gun jullie een heel prachtig pleegje en brusje voor jullie dotje..ik kan mij voorstellen dat 'die blonde' (al weet ik nog steeds niet wie dasrmee bedoeld wordt) t een goed idee vindt v pleegzorg, je hebt zoveel liefde te geven en bovendien ook ervaring aan kindjes die nauwelijks een kans krijgen...hoe super fantastisch prachtig is dat dan!! Ben blij voor je lieverd! Juul, ook dat er nog bij..dealen met nog meer onderzoeken en artsen 😖 Maarrrrr...wel iets gevonden waar hopelijk iets aan gedaan kan worden met daarna nieuwe kans..opk shot als dat een belangrijke favtor blijkt te zijn, dus toch....houd je vast aan de hoop! Laat je me even weten hoe t verder met je is als je daar aan toe bent? Jo, straks weer iets meer rust, dan lezen we je weer.. Ieoor, Knuf!! Gabrie, ik seg ook 'mega man' die jij hebt!! Maar verzamel je moed?? Door t even uit te stellen? Henrika, moed houden hoor met amh van 0,6..!! Bij mij rust aan het kinderfront.. Wel deze week kleine 'wat had ik toch ongelofelijk graag bij die wondergroep gehoord die opeens een mensje in buik blijken te hebben' nadat collega (among ineens 3 klegae zwanger) op haar 41e ns 3 kinderen met ivf kneens zwanger blijkt van de 4e..fuckerdefuck... Verder in afwachting op lange termijn, ga as woe samen met broerlief werk maken van weblog adoptie, verder veel oog voor kleine meisjes en jongetjes van rond de 4 jaar 😊 Nu zaterdagdingen! Koos x
Ter info: in het boek staan ieoor, gabrie, Maartje en ik. Koosje schitterd door afwezigheid en Juulzon door haar camera kunsten!
:x:x Wat krijgen we nu? Ik niet in het boek, schitteren door afwezigheid?? Kan da' noe? :x nou ja, dan wordt t maar een minder mooi boek Kus!
@ Maartje: klinkt goed zeg! Denk je dan aan tijdelijke pleegzorg of zouden jullie graag een kindje willen 'houden'? Over deze vraag werd een stel dat ik ken, die na 1 dochter te hebben gekregen via ivf en ook voor pleegzorg wilde gaan, flink aan de tand gevoeld. Ik moet even navragen hoe het is afgelopen maar ik geloof dat ze zijn afgewezen. Ik weet er het fijne niet van hoor, waarschijnlijk had de afwijzing ook nog andere oorzaken. Maar wil er alleen mee zeggen: zorg dat je met goede argumenten komt. Moet zeggen dat ik daar ook niet bang voor ben na wat ik allemaal van jou gelezen heb. Succes! @ Juulzon: Dank je, dat vind ik ook van jou! Bij lupus kunnen wel miskramen horen, las ik. Dat zou natuurlijk wel het één en ander kunnen verklaren. Misschien zou je de kans op verdere miskramen kunnen verkleinen door medicatie te slikken die bij dit ziektebeeld past. Maar verder zou het natuurlijk verschrikkelijk nieuws zijn. Lupus is geen kleinigheidje. Nou, dit kan er dan ook nog wel bij... NOT! Ik hoop dat bij vervolgonderzoek blijkt dat het meevalt. Sterkte meid!
Hallo dames, ik kom even een jaap van een ego-verhaal neerpennen... Afgelopen weekend was de verjaardag van mijn man. En behalve taart, kaarsjes, feestje, heb ik hem een brief geschreven. Maar 4 kantjes, ook al had ik veel meer kunnen schrijven, maar ik heb geprobeerd om al mijn gevoelens en worstelingen de laatste tijd heel trefzeker weer te geven. En dat is denk ik gelukt, want hij was in tranen na het lezen van mijn brief. Mijn boodschap was in het kort: het is goed zo. 10 jaar bezig met kinderen krijgen, 10 jaar in de MM, de hoop, de vrees, de wanhoop, de vreugde, de teleurstelling, ... zijn schuldgevoel, ons. Het is goed zo. We hebben veel meegemaakt, er is ons veel ontnomen, maar we hebben ook zoveel gekregen; we hebben het gehaald. Ik wil nu uit de molen, want ik werd hoe meer hoe duizeliger. We zijn gezegend met een prachtdochter en we mogen ons rijk rekenen. Er zijn zovelen die niet zo'n geluk hebben als de onze. Ik wil weer volop genieten van ons drietjes, van ons sterretje daarboven, van elkaar, zonder het zwaard van Damolkes steeds ergens op de achtergrond. Zeker de afgelopen 3 jaar ben ik (hij wellicht minder) alleen maar met zwanger raken en behandelingen bezig geweest. Ik werd ook meegezongen in dit forum. Elke teleurstelling van een van jullie trof me hard aan en werd ik ontmoedigd, elke zwangerschap en wonderbaby gaf me weer zoveel hoop. Ik wilde weer helder en alleen nadenken, over mezelf en ons, zonder beinvloed te worden. Daarom ben ik de laatste tijd ook steeds minder hier komen lezen. En dat hielp. Ik weet nu dat ik geen behandelingen meer wil. Dat ik daar klaar mee ben. Die behandelingen hebben ons Felix* gegeven, en daar zal ik altijd voor dankbaar blijven. Maar nu wil ik de medische molen laten voor wat het is, me niet meer laten leiden door cycli en andere planningen, gewoon genieten van wat we hebben. Ik heb dus mijn man als cadeau gegeven het afscheid van de MM. Mijn kinderwens blijft onveranderd. Mijn drang om weer zwanger te worden is niet weg. Ook mijn dieptse wens om nog een baby van ons in mijn armen vast te houden, gezond en wel (want dat is voor ons ook zo niet meer vanzelfsprekend), een broertje of zusje voor ons steeds groter wordende dochter, is even sterk. Ik kan het niet zomaar later verdwijnen, maar ik kan de krampachtigheid los laten. Ik ga weer genieten van het leven, wij samen, en nemen al onze ervaringen gewoon mee en koesteren het. Ik heb een foto gemaakt van een bronzen beeldje wat we een paar jaar geleden samen gekocht hebben in Honfleur. Een mama en papa pinguins, en een baby pinguin aan hun voeten. Mijn man had toen ook gezegd dat hij vreesde dat we zo, met z'n drietjes zouden blijven. Ik heb van die foto briefpapier gemaakt en mijn brief daarop geschreven. Zelfs mijn dochter riep: dat zijn wij, mama. Die foto staat op mijn facebook pagina vanaf vandaag (mocht ik je als friend daar hebben, kun je kijken). Een nieuw leven begint voor ons. En het voelt goed. Ik kom dus een beetje afscheid nemen hier. Ik kom heus wel nog af en toe kijken hoe het met jullie gaat. Maar dat zal niet vaak zijn. Dus Marjah, Juulzon, Koosje, Gabrie, Ieoor, Bittersweet, en alle andere poffertjes en pannenkoekjes,... bedankt voor jullie aanwezigheid, verhalen en steun hier. Ik heb er onwijs veel aan gehad. Ik wens jullie alle succes van de wereld. Jammer dat ik jullie toen niet in het Amsterdamse Bos heb kunnen ontmoeten. Wie weet...
Lieve Gabrielle, Wat een "mooi" gebaar om je man een brief te geven met al jouw gevoelens daarin verwerkt. Het geen wat jij hebt geschreven dat had voor een groot gedeelte mijn verhaal kunnen zijn. Alleen die prachtdochter ontbreekt in mijn verhaal. De wens om mamma/pappa te mogen worden is zoveel sterker dan alle ellende daar om heen maar op een gegeven moment komt het besef dat er overal een eind aan komt ook aan deze MMM. Ik wens jullie heel veel kracht toe en hoop dat jullie een lang en gelukkig leven samen tegemoet gaan. Juultje hoe is het met jou meid? Maartje: pleegzorg stond ook op mijn lijstje en daar was ik serieus mee bezig. Info opgevraagd en wilde mij ook inschrijven voor de avonden maar ik weet het weer ff niet. Stel, wat als ik een kindje krijg toegewezen wat misbruikt is enz. enz. Weet niet of ik dat aankan. Marjah: spannend al die ontwikkelingen en zaken waar je mee bezig bent. Koosje jij staat lekker niet in het boek lalalala. Hoe is het trouwens met ehh ben zijn naam ff kwijt en ook van die ander ...of was het iets met Mark?? Heb je trouwens ook een voorkeur voor een zoontje of een dochtertje? Die mega-man van mij heeft makkelijk praat.....Laat hem maar eens eens even de jackpot willen want dan kan ik voor iedereen hier nog een paar behandelingen betalen! Hier nog geen antwoord van Serum. Bloed hebben ze in ieder geval ontvangen. Ioor,weet jij al wat je gaat doen? X
Dank je, Gabrie! We zijn ook met pleegzorg bezig, we zijn al naar een infoavond geweest. Het spreekt me/ons beiden erg aan, maar ik denk dat ik op dit moment een pleegkindje nog te veel als surogaat-eigen-kindje zou zien. Een kindje wat te veel het gemist van Felix* zou moeten invullen en dat kan niet de bedoeling zijn. Ik ben er dus nog niet helemaal aan toe en laat het nog een paar maanden bezinken. Ik denk dat zo'n pleegkindje hoe dan ook altijd met enorm veel bagage mee komt, maar als ik het goed begrepen heb wordt je daar heel goed in begeleid door pleegzorg. Als ik jou was zou ik naar zo'n avond gaan, het is heel verhelderend.
Ahummm mijn excuuuuuus aan iemand wiens naam ik blijkbaar niet meer wist. Maartje bedankt. Maar ik zie dat het al aangepast is. Sorry
Graag gedaan Gabrielle, wat mooi. Tegelijkertijd zit er ook een groot verdriet en gemis in, maar toch vind ik hoe jij er nu over schrijft het mooi hoe jij nu verder gaat. Ik post later uitgebreider. Gabrie, over pleegzorg en kindjes welke misbruikt zijn: al heb ik in het verleden al wel voor misbruikte kindjes mogen zorgen, weet ik niet of we daar ook voor zouden willen gaan. Volgens mij mag je aangeven waar je wel en niet open voor staat, wat je denkt aan te kunnen en wat je niet denkt aan te kunnen. Vanuit werk kon ik er altijd gewoon goed/professioneel mee om gaan. Maar of ik dat ook thuis en prive zou kunnen weet ik niet. Over 14 dagen gaan we naar een informatiebijeenkomst... Dat is dus nog geen cursus, maar wel wat meer info, om te kijken of we dan nog steeds dit op ons wensenlijstje willen plaatsen... Nu spullen bij elkaar pakken om te gaan sporten. Tot snel lieve meisjes!! X