verrassing! de collega heeft gemaild! boek wordt besteld en de documenten worden op dit moment allemaal klaar gemaakt . Okee, daar was ik mee bezig toen ik bedacht dat ik dit bericht zou gaan sturen.
BS hoe gaat het nu met je cyclus? Ben je al klaar met de primolut? Zo spannend! Ik hoop dat het dit keer wel een mooi ei oplevert! Die cryo moet toch eens een feit worden . Hoe gaat het met je donor? en hoe gaat het met de gedachten over eventuele volgende poging(en)? Hoi Marjah, Cryo wordt deze keer teruggeplaatst dmv medicatie. Ik heb donderdag laatste pil primolut ingenomen en als het goed is zou ik een deze dagen ongesteld moeten worden. Als ik ongi wordt moet ik bellen met zkh en krijg ik nog een echo dan kijken ze of bms mooi dun is en alles er goed uitziet. Als ik dat gehad heb begin ik meteen met progynova opbouwschema en dan utro erbij en op dag 19 tp als emmy's natuurlijk goed ontdooien. Met donor gaat het goed. En ze wil zeker nog een 2de ecd poging voor mij doen zo ontzettend lief. donor vroeg zelf hoe vaak ze het willen doen heb ik geinformeerd en ze staan wrs ook nog wel open voor een 3de keer, maar daar moet dan wel over gepraat worden natuurlijk vraag is of ik dat nog wel wil. We hebben altijd nog de eicelbank achter de hand alleen heb ik geen idee wat de wachttijd hiervoor zal zijn. Heb jij daar enig idee van? Begreep al dat we in maart 2013 daar meer informatie over gaan krijgen. Verder gedachte om anders toch nog een ecd poging in spanje te gaan doen maar dat zien we wel denk even stap voor stap. Liefs Bittersweet
BS: Wauw! lief van je donor Ik vind het zo ontzettend knap als een donor gewoon 3x deze hel met je mee wil beleven. De spanning, de hoop, de teleurstellingen, maar hopelijk ook de ontzettend mooie momenten. Dapper hoor! Ik weet niet meer van de eicelbank dan jij. maart 2013 gaan ze pas echt van start (of hopen ze voldoende donoren te hebben). Heel veel succes met de volgende poging. Zo met medicatie weet je ieg zeker dat het door gaat. Okee er kunnen nog rare dingen gebeuren, maar daar gaan we niet van uit! Wij zullen er geen gebruik meer van gaan maken. Voor ons is het na al deze pogingen klaar. Adoptie it is! Voor ons maakt het niet uit hoe het kind in ons leven komt. Okee zwanger zijn lijkt me prachtig, maar ik heb het gevoel dat ik van elk kind zou kunnen houden. Manlief vind dat ook, maar nu met die polsing van 2 weken terug komt het hem toch wel heel dichtbij. Hij twijfelt niet over doorzetten, maar hij vind het ontzettend eng. Maar ook die periodes hebben we eerder gehad, dus ik waarschijnlijk trekt het straks weer weg. Hij is per slot van rekening de gene geweest die het proces echt in gang heeft gezet, een half jaar terug. Hij is ook degene geweest die ooit heeft gezegd, dat, nu hij ooit een mk heeft meegemaakt, dat hij nog zekerder is van adoptie dan daarvoor. Hij was degene die het toen aanwakkerde. Hij ziet helaas wat beren op de weg, maar die ziet hij vaker (lees voor bijna alles). Dat de papieren worden opgestuurd daar staat hij volledig achter. Hij vind het eng... en dat mag ook. Het is niet niks om aan kinderen te beginnen en al helemaal aan het beginnen van kinderen die niet door jezelf op de wereld gezet zijn. Eigenlijk, nu ik dit schrijf realiseer ik me dat ik blij ben dat mijn man zijn gevoel van angst kan benoemen. Het is geen binnenvetter, ook al denken de meesten die hem (denken te) kennen dat. En aan deze wijze woorden heb ik zelf weer wat!
@ marjah: die migraine start inderdaad enkele dagen na mijn eisprong tot en duurt meestal tot einde menstruatie. Ik heb daar zo mijn eigen theorie bij en mijn huisarts kon zich daar wel een beetje in vinden. Ik denk namelijk dat ik niet zwanger kan zijn wanneer de migraine start. Als je last hebt van hormonale migraine heb je naar inschatting zo'n 90 % kans dat je het niet hebt tijdens een zwangerschap. Ik had het toen ook niet. Vooral als de oogklachten erg aanwezig zijn heeft dit met hormonen te maken. De migraine ontstaat doordat de waardes al snel beginnen te zakken of schommelen. Ook volgens die gyn van obgyn.net is migraine onwaarschijnlijk wanneer je zwanger bent. Ik weet dus al enkele dagen na mijn iui dat het mislukt is. Een paar dagen langer in de waan leven zou toch prettiger zijn. Jij komt erg rustig over nu. Alsof er echt een stuk acceptatie is. Ik vind het prachtig dat je aangeeft van elk kind te kunnen houden! Ik geloof dat het kindje dat dadelijk bij jullie komt ook echt bij jullie zal horen. Ik bekijk ons donorverhaal ook zo. Ik heb een man (vader van donorkindjes) ooit horen zeggen: 'een kind krijg je van god en op wat voor een manier doet er niet toe.' Of je nou geloofd of niet, het is een mooie gedachte. Hier: goede nieuws: onze verzekering gaat met terugwerkende kracht toch betalen, ofwel: wij krijgen weer een leven! Slechte nieuws is dat er weer een cyste zit dus ik weer niet mag starten met de volgende iui. Ik had wel al gevoeld dat er 1 eitje niet gesprongen was dus had me er op ingesteld. Nu 10 dagen pil en dan hopen dat hij weg is. Ik heb aangegeven dat ik de volgende keer 10.000 pregnyl wil. Dat kreeg ik in nederland ook en toen bleef er nooit een follikel achter. Jammer dat ik daar zelf mee moet komen.... Donderdag hebben we een gesprek gehad in Elsendorp. Alhoewel wij een zeer positieve indruk hadden kiezen we toch voor Dusseldorf omdat de verhalen op het net daar toch positiever over zijn. Daarbij komt dat je in het buitenland hogere doseringen mag spuiten en dat lijkt me handig met mijn amh. Eind februari hebben we de intake daar. Ben erg benieuwd!
Babsie; ik spuit bij het Geertgen altijd 450 eenheden ( al een poging of 10 / 12 daar gedaan). Er is geen enkele kliniek zo meegaand wat medicatie betreft als het Geertgen!!!
Wij hebben ook in poging in Düsseldorf gedaan. Meerwaarde Düsseldorf; IMSI AH Geertgen heeft: PICSI Verder kost Düsseldorf 2600 euro Geertgen kost 1600 euro Bij Düsseldorf komt daar nog zo'n 250 euro verplichte narcose bij (contant te betalen).
Maar picsi en imsi is toch alleen interessant als je met mindere kwaliteit zaad te maken hebt? Wij willen icsi-d gaan doen dus dan moet het zaad in principe goed van kwaliteit zijn. Maar ah? Bedoel je daar amh mee? Ik weet dat er flink verschil in kosten is dus daarom willen we ons verzekeren bij menzis, pakket 4. Probleem is echter dat menzis de enige blijkt te zijn die geen contract heeft met het Geertgen. We moeten dus echt kiezen, anders zouden we misschien wel zijn gestart bij Geertgen en dan hadden we bij een volgende poging nog altijd kunnen overstappen. Maar wat zou jij aanraden dan? Jij bent dus immers ervaringsdeskundige. Hoe gaat het met jullie op het moment?
AH is assisted hatching ( sneetje maken in embryo, net voor de TP). Klopt: IMSI en PICSI is voor het zaad: zou voor jullie niet van toepassing zijn. Heb je nagevraagd bij Geertgen, van de verzekering? Volgens mij mag een verzekeraar je niet verbieden om naar t Geertgen te gaan....?
Knuffel voor allemaal. En Marjah, mooie maandag gewenst! Ieoor, wanneer doe jij een uitgebreidere update??? rest: zie mijn eigen blogje.... xxx
Babsie: wat fijn dat de verzekering ineens mee gaat werken ). Geeft toch weer wat meer ruimte Balen van die cyste! Hopelijk gaat het met die 10.000 pregnyl wel beter... Heel veel succes met beslissen wat jullie hierna gaan doen. Ik kan je over geertgen niet adviseren, maar dat heeft ieoor al gedaan, geloof ik wat de acceptatie betreft: ik heb nog steeds niet geaccepteerd dat we geen kinderen hebben, hoor. Ik kan me nog steeds ontzettend boos maken als er weer iemand zwanger is of domme opmerkigen maakt. Der acceptatie van het krijgen van een biologisch niet eigen kind is voor mij al langer een feit. We hebben immers al ECD gedaan, dus het werd al 50% bio (en zelf zwanger). Verder weet ik dat het voor mijn lijf beter is dat ik niet zwanger wordt. Maar dat neemt niet weg dat ik het er graag voor over had gehad. Eigenlijk vanaf het eerste moment dat we echt de mmm in gingen is tegen ons al gezegd dat een biologisch eigen kind er moeilijk zou gaan worden. "Dus schrijf je maar in voor adoptie" zei de arts. We hebben zelf toen nog ecd aangekaart. Vanaf dat moment hebben we alle wegen open gezet en kon ik al oprecht zeggen dat het voor mij belangrijker is om een gezin te hebben, dan een kind te krijgen. Mijn man denkt er ook (meestal) ook zo over, maar zoals ik al zei: hij ziet nogal eens beren op de weg, waar hij heel hard tegen aan gaat schoppen. Dit gebeurd vooral als het even te dichtbij komt, zoals bij de polsing van een paar weekenden geleden. IVF/ICSI, ECD, adoptie en pleegzorg. Pleegzorg vinden we nog steeds moeilijk en vooral omdat het niet altijd zo is dat een kindje waarvan gezegd is dat het voor langere termijn is (lees tot 18 jaar) ook daadwerkelijk tot zijn/haar 18e bij je blijft. Er zijn zoveel factoren die daar mee te maken hebben; het kind zelf (hoe beschadigd is het), de bio-moeder (wat is de reden van uit huis plaatsing, krijgt de moeder haar leven toch weer op de rails, het verliezen van het gevecht met een moeder die strijd voor haar kind), instanties. IVF/ICSI is lang verleden tijd, ECD had veel meer potentie maar leidt dus ook niet altijd tot het gewenste resultaat. Adoptie is mooi, maar een oh zo zware weg. De emoties en het geregel kan een enorme impact hebben. @acceptatie deel II: Mannetje kan het niet hebben dat er weer iemand "ff"een kind krijgt. En ze blijken al 4 maanden zwanger te zijn, zonder het even aan ons te melden. Tja... We hebben in het afgelopen jaar meer dan 12 geboortekaartjes gekregen (waarvan 10 van echt heel dichtbij) en de volgende ronde is al begonnen. we hebben nu in de aanbieding - de gedachte aan ons vlindertje (1 januari) - vriendin: 7 januari nr 1 - nicht: 21 januari nr 1 - vriendin: april nr 2 (eind jan 2012) - vriendin: mei nr 2 ( eind feb 2012) - wie volgt???? Ik vroeg vanochtend hoe het met mannetje was... hij was namelijk gisteren boos naar bed gegaan. "was je verdrietig"? "onder andere, ja". Ik zelf heb er zomaar niet zo heel veel moeite mee , maar ik vind het echt raar dat ze het niet ff melden. Maar bij mij kan die boosheid weer komen, als ik zie dat ze een buik krijgt. Het gaat me niet om die buik, maar om het gekir van spanning rondom het krijgen van een kind. Dat vind ik wel confronterend. Niet dat zwanger zijn, maar een gevoel van jaloezie rondom het krijgen van kinderen komt dan boven. Wat ik al eerder zei, zwanger worden is eigenlijk niet goed voor me, dus daar ben ik dan ook niet echt jaloers op. Tuurlijk had ik het wel mee willen maken... Het is en blijft ook iets bijzonders. Maar toch... jaloers op zwanger zijn ben ik niet, jaloers op het krijgen van een kind ben ik des te meer.
@ Marjah: Je bent hard voor jezelf en je mannetje; het woord 'jaloers' vind ik altijd zo'n naar woord in ons geval. Het wordt toch geassocieerd met afgunst. Jaloers wordt gezien als een slechte eigenschap terwijl ik eigenlijk niet geloof dat er vrouwen zijn die daar helemaal geen last van zouden krijgen wanneer ze in de mmm terecht zouden komen. Ik vervang het dus maar voor 'confronterend' (zo noemde jij het later ook). Daar is meer begrip voor onder 'het normale' volk ! Het pijnpunt is niet bij iedereen hetzelfde natuurlijk. Ik herken meer in wat jouw man heeft. Als ze eenmaal een eindje op weg zijn wen ik aan het idee. Telkens als ik in de gaten krijg dat een vriendin er voor gaat merk ik toch dat ik wat meer afstand neem en soms een schrikmoment krijg als ik haar naam op het display van mijn phone zie verschijnen. 'Ze zal toch niet NU willen vertellen dat...?' De waarheid is dat het moment is nooit juist is. Het doet altijd pijn: 'Zij zijn jaren jonger...' 'Zij wilde niet eens kinderen destijds...' 'Zij was mijn maatje in de mmm en toch krijgt zij nu haar tweede al..'. 'Zij krijgen hun derde al terwijl wij de gelukkigste mensen van de wereld zijn als we er maar eens eentje zouden hebben... ' Alle veel jongere buurmeisjes van vroeger, meisjes die op de kleuterschool zaten toen ik al naar de brugklas ging, vrouwen van mijn leeftijd die al een kind van 15 hebben... Familiedag, als enige stel zonder kinderen 'eh, hadden wij niet al iets???' Zo verschrikkelijk vermoeiend, al die pijnlijke gedachte die maar blijven komen zolang wij met zijn tweetjes zijn. Ook mijn man kan zichzelf er enorm mee kwellen waardoor we elkaar vervolgens nog gekker maken. Wat een bevrijding zou het zijn als dat eens over zou zijn.... Ik schreef ook al eerder dat ik van dichtbij heb meegemaakt wat het adoptieproces inhoudt. Het maakte bij die vriendin van mij hetzelfde los als in de daarvoor 6 jaar durende mmm, namelijk: spanning, wachten, onzekerheid, veel op internet zitten, angst dat de regels ineens veranderen en het hele verhaal niet doorgaat, enz. En het verlangen naar een eigen kind zakte wat naar de achtergrond maar is nooit helemaal weggegaan. Zolang er kansen zijn, al zijn het maar kleine, blijft dat toch in je hoofd zitten. Wanneer je een beetje gewend bent aan de immense en het onwerkelijke geluk wanneer dat adoptiekind er eindelijk is komt er toch weer dat stemmetje dat zegt 'misschien dat het nu... ze zeggen toch, als je het loslaat...' Grrrr. Nou ja, vast niet iedereen worstelt daarmee, maar zij wel en ik kan het heel goed begrijpen... Het lijkt me trouwens heel erg als je meteen te horen krijgt dat de kans om zwanger te worden erg klein is. Het misschien wel meteen duidelijk maar als ik mag kiezen dan gaat dat met hele kleine ieniemienie druppeltjes. alhoewel wij ook zoiets te horen kregen bij de uitslag van het chromosomenonderzoek maar dan blijk je ineens prima in staat om hele kleine kansjes flink uit te vergroten en je daar aan vast te houden...
Babsie, wat mooi en treffend en herkenbaar verwoord! Helemaal mee eens, voel het idem zo. Hoe voel jij je nu? Is poging 4 al van start? (ben ik even vergeten, sorry...) xxx
@ Juulzon: Dank je! poging 4 is mislukt. Ik heb wederom een cyste en slik nu 10 dagen de pil in de hoop nog net voor 1 december (laatste startdatum voor dit jaar ivm feestdagen) mijn menstruatie te hebben, cysteloos te zijn en weer te starten met poging 5. In februari intake Düsseldorf! Maar wat was ik blij op je blog te lezen dat jullie er nog een keer voor gaan! Ga je naar Gent of naar Düsseldorf? En ik neem aan dat het een decapeptylloze poging gaat worden, toch? Heb je er veel vertrouwen in? Ik heb afgelopen week nog een aantal keer gedacht aan je verhaal over die handlezeres en het feit dat je vertelde misschien nog wel meer kans te maken op de natuurlijke weg. Ik vroeg me af of dat zo zou kunnen zijn. In de mmm wordt alles toch juist super getimed? Wat was haar naam trouwens?
Ff ego; Morgen 1e FM. Ben benieuwd. Ik gebruik een combinatie van menopur en fostimon. Verder prednison, antibiotica en bloedverdunners.
Yeah, bericht van ons Ieoortje!! Spannend morgen zeg!!! Laat je het even weten? Hoe het was? Ben ook erg benieuwd naar je spuit / medicatie schema, zou je me dat willen geven / vertellen? En ga je nog intralipiden??? Knuff!
Komt weer eens binnenrollen... Wow Ieoor, wat ontzettend dapper!!! Ik ga heel hard voor je duimen lieverd!!! Hoop hier positief nieuws over je te lezen. Juulz, ook voor jou draaien de duimen. Handlezers geloof ik heel erg in. Ik weet niet of jij het nog weet maar in juni 2011 heeft een tarotkaartenlegster in Istanbul voorspelt dat ik in september zwanger zou raken van een meisje. En warempel, ik werd in september zwanger van een meisje... Ik had haar niets gevraagd en niets over mijzelf verteld. Nav de door mij getrokken kaarten ging zij gewoon vertellen. Eigenlijk alles wat zei destijds vertelde over mij, mijn man en mijn zussen is uitgekomen. En dat voor maar 10 euro... Ik hoop voor alle meisjes hier dat de toekomst op welke manier dan ook wat moois in petto heeft!