Dank je wel...!! Tja, ik weet niet zo goed hoe ik me moet voelen eigenlijk. Dat mijn eigen situatie vrij slecht is wist ik al maar nu ik weet dat mijn zusje het dus ook heeft (gelukkig nog niet zo ver gevorderd) vind ik dat ook wel lastig. Voel me zelfs een beetje schuldig ook al weet ik dat dat onzin is...!! Mijn zusje is er vrij nuchter over. De arts heeft immers gezegd dat ze nu niet in de stres moet schieten en dit gewoon betekend dat ze nu er vol voor moet gaan omdat de kans groot is dat het over 5 jaar te laat is. Pff, ik vind het gewoon k#t allemaal eigenlijk...!!
Schrik niet, ik had al katten, toen mama overleed hadden we ineens 8 katten en een hond. En dan zijn er nog katten naar mijn tantes gegaan. Mama hield ook van dieren en ze woonde recht bij een park. Inmiddels zijn er van haar katten nog maar 2 katten in leven bij mijn tantes, dus ik heb mijn oude katten en de hond die ik geërfd heb. Ik heb haar gezegd toen ze terminaal was dat ik voor haar beesten zou zorgen. Ik zou ook niet willen dat ze naar een asiel hadden gemoeten.
@Natasja, ik vind het niet kunnen, heb er over nagedacht. Kun je geen klacht erover indienen? Die man mag jou niet zomaar zo kwetsen. Al is het de waarheid, hallo.. zo ga je niet met mensen om! Gelukkig is je zusje nuchter, maar toch is het wel K&%. Je gunt haar dat het makkelijk gaat.
Oh, had ff een paar berichten gemist. Wat moeilijk voor je Natasja, ik begrijp dat je het gevoel hebt dat je met je rug tegen de muur staat. Dat gevoel ervaar ik zelf trouwens ook vaak sinds ik in de mmm zit. Er is vaak weinig begrip. Ik ben het poppetje eens, luister naar je hart... Laat je alleen niet verlammen door angst. Denk in mogelijkheden. Met die loopbaanbegeleider gaan praten lijkt me een goede zet, misschien gaat hij je veel beter begrijpen dan je nu denkt. Je moet daar geluk mee hebben. Sterkte met het nemen van de juiste beslissing!
Jeetje poppetje, dan zijn die dieren je vast extra dierbaar. Heb je dat al meegemaakt, nou dit weer. Wat is het leven soms oneerlijk....
Ja wij schrokken er dus ook best even van. Mijn zusje ook want ookal wilt ze zich niet zelf aanmelden hier op zp, ze had hier al wel een paar keer anoniem mee zitten lezen. Dus zij besefte ook meteen dat de waarde erg laag was. Maar toch vertrouwd zij de arts nu wel op zijn advies... Ik heb haar net ook wel een Appje gestuurd dat jullie toch wel allemaal vinden dat het advies van eerst een half jaar zelf proberen, niet zo slim is. Maar daar heeft ze niet direct op geregeerd. Ik denk dat het allemaal nog even op haar in moet werken. Ze waren eigenlijk nog helemaal niet van plan nu te beginnen met de kinderwens omdat ook hun situatie nog niet helemaal ideaal is op het moment. Ze zijn al wel 9 jaar samen (waarvan ze al 7 jaar samen wonen) maar ze wonen nog in een caravan. En toen ze deze zomer een appartement hadden gekocht (was al zo goed als rond) werd mijn zwager ontslagen en zit nu nog steeds thuis... Toch hebben ze door de situatie nu besloten er alsnog maar voor te gaan. Maar alles zit nu dus al in een versnelling dus ik denk dat ze het allemaal echt nog even op zich in moet laten werken...
Babsie, ik heb in dit leven al genoeg tegenslagen gehad, mama verliezen op mijn 29e was wel het ergste hoor, zei pas tegen iemand na de teleurstelling bij het EMC dat ik er klaar mee ben, met het vechten voor alles.. Dat ik er moe van ben.. En dan zeggen mensen, blijf positief, niet koppie laten hangen :x Pleur op zeg.. Als ik alles op moet schrijven wat ik in die 35 jaar tegen heb gehad.. Ik heb geen strafblad, maar als er een god zit hè, en ik kom boven, zit ik daar vast voor zware mishandeling of moord! Maar ja, mijn hond was mama's lieveling.. ik denk nog zo vaak aan mama, maar Zena is al twee keer zo lang hier als dat ze ooit bij mama is geweest. Dat is echt een verdrietig idee @Natasja, ik snap je zusje wel.. dat ze het eerst moet verwerken. Ze is hier heel erg welkom, het kan helpen omdat hier mensen zitten die je snappen. Ik denk idd dat ze het eerst voor zichzelf een plekje moet geven. Het is een aardige klap, je zusje is nog jonger dan jij, en jij bent nog zo jong! Althans voor mij dan, ik ben natuurlijk een oude doos van 35
Meiden wat hebben jullie toch veel geschreven vandaag. Ik heb gewoon geen tijd om nu alles door te lezen. Vandaar dat ik net alleen alvast op een paar stukjes gericht aan mij heb gereageerd. Maaaaarrr ik "moet" nog aan de klus vanavond, waarschijnlijk 1 deze dagen weer een ei namelijk De kids liggen nu eindelijk te slapen (die nachtbrakers) dus ik moet nu aan de bak 1 puntje wat ik ff snel langs zag komen: Ik heb dus ook 3 katten en m'n zusje 2 Meer reacties volgen later
Rotidee dat je moet klussen.. Zeg maar dat hij raak moet schieten.. hij moet maar een Graziano Pelle goal maken.. *zucht* Van jou had ik overigens ook al verwacht dat je katten had, gezien je foto!!
Poppetje: ik kan je de hand schudden. Ik heb vanaf mijn 13e geen normaal jaar meer gehad. Heb ook erg veel meegemaakt. En dat moe zijn van dat vechten, hoe vaak roep ik dat wel niet. Ik zei afgelopen week nog tegen iemand: hoe zou dat zijn, een 'normaal' leven leiden, je druk maken over dagelijkse beslommeringen? Ik moet wel zeggen dat ik ook veel goede dingen in mijn leven heb en daar houd ik me aan vast. Ook tegen mij is wel eens gezegd: 'jij moet wel hele vreselijke dingen hebben gedaan in een vorig leven' Dat kwetst me enorm. Is het ook nog eens mijn eigen schuld (Bij mij gaat het ook over zaken waar ikzelf geen controle over heb, zoals bv verlies van dierbaren). Toen ik zwanger werd was iedereen om me heen overdreven enthousiast: 'nu is het keerpunt in jouw leven gekomen, nu gaat alles goed komen', dit was zo'n beetje de standaard reactie. Ik voelde intuïtief dat dit niet zo was. De verloskundige heeft een uur lang op me ingepraat, ik kreeg kettinkjes, armbandjes, kaartjes, ofwel allerlei symbolen vanuit mijn omgeving die stonden voor het feit dat ik vertrouwen mocht hebben. Toen de eerste echo prima was bedacht ik me dat ze misschien gelijk hadden, dat ik gewoon moest wennen aan 'al dat geluk'. Juist daarom hebben wij toen ik 19 weken zwanger was de kinderwagen en meubels voor de babykamer aangeschaft, als statement voor mezelf. En toen kwam bij 21 weken het verdict: ernstig meervoudig gehandicapt...Ik heb hier zo'n enorme optater mee gehad. Hoe naïef was ik geweest, natuurlijk was ik weer de uitzondering, story of my life... En dan hoop je maar dat het gaat om een eenmalig foutje van de natuur, dat er niks structureel mis is. Mooi niet, de uitslag luidde anders; chromosoomafwijking bij man. En vervolgens horen we ook nog eens bij de kleine getallen onder die groep door gewoon niet meer zwanger te worden. Intussen veranderde ons huis (na al het slechte nieuws) wel in een bloemenzee, ik geloof dat we wel 30 boeketten in een week kregen en bergen kaarten, zelfs van mensen die we amper kende. Dat is dan weer die andere kant... Vandaar dat ik laatst ook schreef; eenzaam tussen familie en vrienden. ondanks alle liefde blijft het feit dat zij gewoon een heel ander leven hebben. Soms misschien wel een tegenslag, maar daarna weer een betere periode om in uit te rusten. Die tweede, daar verlang ik zo naar. Opstaan zonder groot gevoel van zware rouw of gevoel de strijd weer aan te moeten, energie sparen voor wanneer het tegen zit. Lijkt me heerlijk. Ik ga er weer voor knokken deze maand!
Poppetje: mijn moeder heb ik gelukkig nog wel. Het lijkt me echt verschrikkelijk zwaar die af te moeten geven. En wat zul je haar missen juist nu het zwanger worden zo tegen zit, en wat zul je haar missen als het dadelijk toch gelukt is... Sterkte daarmee!
@bittersweet.. ik slik dezelfde lijst al Babs vitamine D 2000 eh 1 smorgs, 1 saafs DHEA 50 mg ---> 1 smorgs 25 mg .. 1 saafs 25 mg vitamine E 250 mg ---> 1 saafs divitamon mama plus ---> 1 smorgs Vitamine B complex ---> 1 saafs omega 3 + visolie ---> 1 smorgs, 1 saafs tarwekiem olie slik ik maar af en toe.. omdat daar ook nog weer eens vitamine E in zit Ik slik de DHEA nu bijna 6 weken en geen bijwerkingen... dokter S vraagt daar nog speciaal naar of je bijwerkingen hebt Hier trouwens ook 2 katten 1 pers van 16 jaar... en 1 huis tuin en keuken kat van 9 jaar Natasja gewoon klussen hoor.. je weet maar nooit ik zat gister op dag 24/25 en mijn baarmoederslijm was nog 1.1 ik dacht dat die langzaam afbouwde naar mate je ongi naderde?? of is het zo op dag ongi helemaal in 1 x helemaal weg?? we hebben immers deze maand nog zelf geklust.. had positieve ovu test op op dinsdag 8 en woensdag 9 en dokter S zei gisteren dat mijn eisprong links was geweest ik wist niet eens dat zij dat konden zien
Als meelezer kan ik het niet laten even te reageren op Natasja; Wat een hork van een arts, je mag daar best tegenin gaan als iemand zo over je praat. Over je zus, wat k*t! Maar eerst zelf proberen? Heb jij OOIT gelezen/gehoord dat een poffer natuurlijk zwanger is geworden? Als ik arts zou zijn, zou ik zeggen; meteen maximaal stimuleren en de eitjes die er nog zijn eruit halen. Pakken wat je pakken kan. En misschien als het er veel zijn, zijn er ook nog wel een paar eitjes voor haar zusje. Klinkt heftig, maar uiteindelijk zijn het wel dezelfde genen (als jullie dezelfde ouders hebben). Je zus zal zichzelf ook wel gaan inlezen en beseffen dat het niet zo rooskleurig is. Ik ben het ook eens dat ik iui verspilde energie vind. Zodra mijn amh bekend werd, zijn de iui's ook meteen gestopt. Ik snap dan ook niet dat jouw arts zegt dat ze het zelf moet proberen. Over opleiding/behandeling: Uiteindelijk ben je iets van 2 weken aan het stimuleren en nog een punctie en tp. Dus alleen die weken hoef je vaak heen, verder is het af en toe eens een afspraak. Is dat niet te combineren? Over de arts die dingen doet die niet mogen, maar wel mooi meegenomen zijn, is dat dan wel verstandig openbaar online te zetten? Verder heel heftige verhalen hier. Ik heb wel eens zo'n spirituele kaart getrokken met "de beste studenten krijgen de moeilijkste opdrachten"... Ik leef en lees verder met jullie mee!
@Babsie, tja, ik heb ook leuke dingen in mijn leven gehad en nu ook met mijn mannetje die sinds hij afgekickt is van het blowen echt een geweldige vent is. Maar het gemis van een moeder is alsof er een stuk van je zelf dood gaat. En ja ik mis haar de godganse dag, vandaar ook dat niet a.s. maandag maar die maandag er op een paragnost komt.. @Wishfullthinking, een gyneacoloog ziet dat omdat je eileider dan aan die kant verdikt is. Ik weet niet veel maar dat dan net weer wel. Ook omdat ik het ook vaak voel en regelmatig voor een echo ben geweest en de arts het dan ook bevestigde en liet zien. Wat een kattenvrouwtjes zijn we hier... de kattenclub Ik kan me ook serieus geen leven zonder die beesten voorstellen.
Oh, danitcha: jij vroeg je af of er ooit een poffer op de natuurlijke manier zwanger is geworden; ik heb vrijdag een poffer gesproken die op de natuurlijke weg zwanger werd. Aantal ivf pogingen gehad, geen resultaat. Daarna echt de overgang in met alles dat daarbij hoort, nog maar sporadisch een cyclus... Toen ze dacht dat ze er helemaal doorheen was bleek ze zwanger. Ze was 43 jaar op dat moment. Kind is kerngezond. Maar goed, dit zijn wonderverhalen....
babsie en poppetje pff wat hebben jullie al veel nare dingen meegemaakt zeg petje af voor jullie. Jullie zijn sterke krachtige meiden! meiden thanks voor jullie pillenlijstje het is wat allemaal, lijken idd wel junkies hier.