Lieve Marjah......ben er stil van.........*huil* Wat verdrietig, wat oneerlijk! Hele dikke knuffel meis.....
Ook ik ben stil van dit bericht... Zo'n goede hoop na de vorige echo en dan mag het weeeer niet zo zijn. Wat verschrikkelijk... Oneerlijk... Heel veel sterkte gewenst!
Ik heb weer een mailtje de vrienden groep in geslingerd. de reacties daarop voelen zo loos... alles zit maar met pens of heeft er net een uitgekakt daarnaast staat 3/4 niet achter adoptie of pleegzorg en dat spreken ze ook naar ons uit. Maar daarnaast zeggen ze ook: "IVF? jullie moeten maar eens reeel worden". lekker makkelijk allemaal . bah!
Marjah, meis, volg je hart! Dit is jullie weg, niet die van iemand anders! Als jullie erachter staan is het goed, dat is het allerbelangrijkste!!! Ik krijg ook verschillende reacties over pleegzorg, maar hoe verder we komen in het traject, hoe meer het besef komt wat we voor een kindje kunnen betekenen, hoe mooier ik het vind. Alsof dit onze weg moet zijn ofzo... Natuurlijk "makkelijk" praten door mij met een prachtige dochter.. Ik hoop natuurlijk dat dit jullie ook gegeven is. Maar trek je eigen plan en zolang het voor JULLIE goed voelt is het goed en ga ervoor!!
Hoi, helaas heb ik alleen maar mensen in mijn omgeving die in een zucht en een scheet zwanger zijn. Okee, op hooguit 1 miskraam na. Maar vooral onze "vrienden"... zij hebben zo'n mening belt mijn buurvrouwtje van 23 net op... en die reageert elke keer zo anders. Het lijkt wel of ik beter met de serie 23-jarigen kan praten met meiden die ooit mijn echte vriendinnen waren. @pleegzorg:in december al opgegeven en nu nog steeds geen cursus (of kans op cursus). Duurt zo lang. Het schijnt dat ze personeelsgebrek hebben.
Marjah: weet echt niet wat te zeggen, na de goede echo was mijn vertrouwen juist gegroeid en dan nu opeens dit.....Ben er stil van, na zo lang knokken / vechten / hopen / duimen / vallen / opstaan / doorgaan/ dan eindelijk het moment van de tweede streep. Wat doet dit pijn, denk aan je lieverd. Weet verder niet wat ik moet zeggen, ben het even kwijt.
Ooh lieverd wat moet ik nu zeggen? Ik schrik dr van. Hoe oneerlijk, even mogen ruiken aan t geluk, en nu dit.. Zomaar... Ineens... Kan je niet troosten, maar wel een hele dikke digi knuffel geven. Ik denk aan jullie.....
Tja zijn het dan wel "vrienden"? Hier ook "vrienden" verloren doordat we in zulke verschillende werelden leefden. Onbegrip telkens weer. Ik wilde dat niet en heb toen bewust gekozen het contact te verbreken. Zeg niet dat je dat moet doen hoor, maar vrienden zijn er ook om je te steunen en ook als ze iets niet hetzelfde ervaren, dat ze op zn minst hun best doen het te begrijpen. En niet alleen vanuit hun eigen referentiekader reageren zonder een poging te hebben gedaan zich in te leven in hoe dit alles voor jou moet voelen. (Gelukkig ook fijne, nieuwe echt vrienden ervoor teruggekregen hier) Wij hebben ook een jaar moeten wachten ongeveer tot we op cursus konden. Toen we daar eenmaal mee bezig waren, is het allemaal zo snel gegaan! Echt, het zou mooi zijn als jullie het wat vinden, ik krijg er in ieder geval veel positieve energie van! (helemaal na al die ellendige ziekenhuisbezoeken, teleurstellingen etc etc van de mmm)
Marjah, ik heb er helemaal stil van,. Wat oneerlijk, meid. kutterdekutzooi...het is zo oneerlijk! Wat hebben jullie al een lange weg afgelegd en wat is het jullie gegund...maar het lukt telkens niet. Ik weet ook niet zo goed wat te zeggen dan: dikke knuffel. En al die mensen die in een zucht zwanger zijn en dat zo reageren, ongelofelijk zeg. Ik ken er ook genoeg, ik heb zelfs een vriendin die er 3 heeft, en bij de eerste en derde pas wist dat ze zwanger was toen ze al over de 12 weken was... ongelofelijk eigenlijk. En een andere die er ook 3 heeft en de laatste keren als ik haar aan de telefoon had alleen maar kon zeuren over hoe zwaar en moeilijk het allemaal niet is...en dat trek ik even niet meer, die ongevoeligheid. En wat is er niet reeel aan IVF??? Pffff, mensen die de mmm niet kennen kunnen echt zo dom reageren. Dus...stort je hart maar hier even lekker uit... het is niet anders. Heel veel sterkte!! E succes met de adoptie- en pleegzorg procedure.
Jeetje Marjah...ik kan er niet over uit dat mensen zo kunnen reageren...weet je, ze mogen het best denken (wat nog nergens op slaat) maar het uitspreken naar jullie, terwijl jullie al door een hel gaan op dit moment, is gewoonweg lomp en verschrikkelijk ontactisch! Wat een plaat hebben ze voor hun kop zeg! Nogmaals een hele dikke knuffel! Volg je gevoel, je hart en laat die mensen gaan, steek daar je energie niet in, jij bent veel meer waard! SMAK
Ik las in je krabbels dat het mis is gegaan. Ook ik vind het ontzettend verschrikkelijk voor jullie. Ik ben er stil van. Een hele dikke knuffel, lieve Marjah.
Klote als mensen zo tactloos reageren Marjah. Ik heb de 'mazzel' dat een hoop van mijn vriendinnen zelf ook via de mmm zwanger geraakt zijn ( ligt aan het drinkwater geloof ik ) Zij weten dus precies hoe het is.. Hier is het mn schoonmoeder die zondag opmerkte dat 'tegenwoordig gaan er steeds meer kinderen op zoek naar hun oorsprong blabla' , ze zei het niet letterlijk maar het was duidelijk dat ze vindt dat we te ver gaan door naar Spanje uit te wijken. Ook begon ze over het risico van zoveel geld uitgeven in deze crisistijd, goh dr heeft er eentje gegoogled op ecd in Spanje en prijzen..:x Ik zit hier niet op te wachten, natuurlijk hebben we nagedacht over wel/ niet anoniem! Maar ik wil Geen vriendin als donor, te dichtbij. En ik wil ook geen ruildonatie doen in het Geertgen. En ook niet op een lange wachtlijst komen te staan. Ik wil jonge eicellen en ,gezien mijn afkomst, Spaanse! Ik had dit al eens uitgelegd en ze walst hier gewoon overheen. Ergste is nog wel dat ze zelf nooit kinderen heeft gekregen en hier nog steeds verdriet van heeft. Dan zou je iets meer inlevingsvermogen verwachten! Sorry voor het lange relaas, wilde eigenlijk alleen maar schrijven dat ik weet hoe achterlijk mensen kunnen reageren!
handige actie van schoonma Zara . lekker makkelijk ff googelen en dan zeggen wat het beste is maar eehhhh je vent is adoptiekind of is schoonma een stiefschoonma? @donor: wij hebben geen vriendin als donor, maar iemand die vrij ver van ons af staat. Een vriendin was voor ons ook te dichtbij en familie was echt geen optie. anders waren wij waarschijnlijk ook ooit voor Spanje gegaan.
Ik weet eigenlijk maar 1 woord te zeggen.... Maar dan krijg ik waarschijnlijk een ban.... Dus geef ik je een dikke digi knuffel en wens ik je heel veel kracht toe
Lieverd, nog steeds weet ik niets te zeggen. Ik kon alleen maar heel hard schreeuwen en huilen toen ik je appje in de auto las. Het is zo oneerlijk. Ja, MK's komen voor, maaar dit mocht jou niet overkomen. Jou niet, juist jou niet... Mijn hartje huilt met de jouwe mee. Weet niets uit te brengen wat je zal troosten. Op dit moment is, lijkt mij, niets troost. Ik hoop alleen wel dat jij en Marjahman elkaar heel stevig vasthouden.
Ik voel me zo ontzettend KUT! Zo ontzettend verdrieitig, ik zit te hyperventileren en te huilen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet denken. Ik weet alleen een ding: dit is NIET wat ik voor ogen had 6 jaar terug! @#$^*()#$^*(@#$%^&*@$^&*(@#$^&*( Alles leuk en aardig met die adoptie, maar op dit moment is het gewoon surrogaat. 2 maanden terug voelde het als DE weg... nu voelt het alleen maar als een manier om vooruit te gaan. Niet te blijven hangen. In die paar weken tijd zijn je verwachtingen zo overhoop gehaald. Ja... ik was al bezig (in mijn hoofd) met positiekleding Ik (en mijn baas) waren al bezig met hoe alles op te lossen op het werk Ik was alweer zo veel verder. En nu? Alles ligt weer in duigen en ik mag de stukjes weer bij elkaar gaan rapen. Het voelt zo leeg, zo niks. Ik sta nu nog stijf van de hcg, want die is volgens mij alleen maar blijven stijgen. Ik heb ook het vermoeden dat het vruchtzakje nog steeds lekker vast zit asan mijn bm. Dat ie zich nu pas aan het losrukken is. Dus... zoveel weken op... zo veel weken af... Ik voelde me al kut met 3 weken en 3 dagen, dus tja . EMO misselijk moe rugpijn en daarnaast verdriet regelmatig terugkerende rug- en buikkramp en volledige hysterie. ik heb je berichtjes van koosje vol bewondering en verwondering gelezen. Nu zie ik in dat ik mijn verhaal las... Ik zie die ontzettende hoop op een adoptiekindje maar die ene laatste poging... die laatste cryo... heeft alles doen veranderen. Aan een kant had deze cryo gewoon niet mogen blijven plakken en aan de andere kant ben ik weer dankbaar maar het is zo ontzettend verwarrend geworden Nu wel eerst voor adoptie, maar zal ik ecd al af kunnen sluiten op deze manier? Geen idee. Waarom zo abrupt? Waarom zo hard? ik kan zo nog wel een tijdje door gaan met wauwelen, want er kan nog veel meer ellende uit me komen. Ik zie wel of ik behoefte heb om het alsnog te plaatsen. Want, ja... ik moet jullie toch ergens mee lastig vallen .
Ik kijk net waarom onze vissen ruzie hebben in de vijver... ja hoor... zelfs die krengen kunnen kindjes krijgen... vreten ze de eieren op. Vorig jaar vond ik het bijzonder om te zien dat we eitjes hadden. Nu zie ik het alleen maar als confronterend.
Marjah meisje toch, wat een verschrikkelijk verdriet!!! Ik kan alleen maar zeggen dat ik je handje vast heb en er voor je ben. Een hele dikke knuffel voor jullie alle 2. En ondanks alle woorden, is er niets te zeggen wat het gevoel bij jullie wegneemt of beter maakt. Neem de tijd, pak rust om dit verdriet te verwerken en een plekje te geven!! Dikke knuffel.