Lieve Marjah, heel veel sterkte meid. Ik hoop voor je dat alles eruit zal zijn, curretage moet je proberen te vermijden. Als je vragen hebt stel ze maar gerust, ik ben helaas inmiddels een ervaringsdeskundige met cytotec. Ik denk aan je... Ieoor, wat balen dat het zo gaat Ik weet niet wat ik tegen je moet zeggen Er is denk ik ook niets wat je kan troosten, altans ik ervaar het zelf ook zo... Kan me voorstellen dat je ontzettend kwaad bent en natuurlijk ook heel erg verdrietig ;( Hier vanaf 3 uur hele erge krampen weer gekregen... Mijn pijngrens is erg hoog, maar nu heb ik liggen schreeuwen van de pijn. Dus toen man thuis kwam gelijk het ziekenhuis gebeld... We mochten er om half 6 terecht. Gelukkig is er voor nu niets aan de hand. De zwangerschap lijkt weg, maar er zit nog een dikke laag baarmoederslijmvlies welke nog wel weg moet. Maar dat was de vorige keer ook zo en toen moest ik alsnog gecureteerd worden Maandag weer een echo... dus we zien het dan wel weer... Ik ben nu vooral erg gesloopt De rest van de meiden... sorry, maar kan nu nog echt niet reageren...
Lieve Marjah, Ieoor en Marija, wat vind ik dit erg voor jullie allemaal, ik wou dat ik iets kon doen of kon zeggen maar het is gewoon vreselijk wat jullie moeten meemaken. Heel veel knuffels en ik brand een kaarsje voor jullie allemaal.
Lieve marjah en Marija, Heel veel sterkte meiden. Wat een K*zooi zeg kan even niets anders zeggen, maar denk aan jullie. En dan Ieoor wat balen dat het weer niets geworden is kan mij heel goed voorstellen dat je er even klaar mee bent en de poging hebt afgebroken. Denk ook aan jou. Het is gewoon niet eerlijk dat jullie dit moet overkomen, waarom waarom? Maar antwoord op deze vraag zullen we nooit krijgen wat een oneerlijke wereld is het zeg! Veel liefs xxx Bittersweet
LIeve Ieoor, Wat een teleurstelling heb je weer voor je kiezen gekregen.... sterkte! Hoop dat de IUI toch nog iets moois kan opleveren. Marija heb je verhaal gelezen ben er stil van. Ook al heel wat mee gemaakt. Ook jou kan ik alleen maar sterkte wensen. Marjah, ergens had ik nog de hoop op een knipper wonder... tja want de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Alleen gebeuren die in mijn en ons geval vaak bij de buren! Hoop dat het kindje er compleet uit komt. Maartje hmmm dus jij was vandaag in DD en laat IK daar nu ook geweest zijn............. Sikki, ohh meid nog ff en dan heb jij je meissie in handen. Wat duurt het wachten lang! Voor iedereen een knuffel!
iemand whatsapped, maar mijn telefoon doet raar... marija: ow nee! wat een narigheid . ik hoop zo dat het na deze heftige reactie nu echt over is. ieoor: probeerde je terug te bellenb. helaas niet gelukt. @hier: op de bank met kruik en tikkend met 2 vingers, gaat niet erg snel.
Lieve Marjah, wat klinkt dat alles toch ontzettend kut... Wat -niet in woorden uit te drukken- verdrietig, afschuwelijk en oneerlijk... Zou je allemaal lieve woorden willen zeggen, hopende dat dat de pijn iets zou kunnen wegnemen, maar dat gaat niet... &*$%#%^&*( moet jij door deze pijn heen... WAAROM?? Ik geef je daarom een virtuele knuffel... Kutzooi!! @Gabrie, Wie Spat waren sie im Duesseldorf??
Sorry, wil ook nog een stukje ego'en... Helaas stond er in Nederland file en in Duitsland Stau. Ik kwam echt last minute (lees: te laat) de kliniek binnen rennen. Eerst snel naar de wc en op het moment dat ik net in de wachtkamer wilde gaan zitten werd ik al geroepen. Gabrie, mocht jij om 10 uur er al hebben gezeten... Ik was diegene welke kwam aanrennen (blauwe broek, wit shirt en roze birkies ) en direct binnen mocht komen. Maar goed, de uitgangsecho: Aan beide kanten zat wel wat. Aan 1 kant zat 3 van 8 mm en 3 van een paar mm. Aan de andere kant zaten wat nog kleinere fliekeltjes. Volgens S. was het een goed beeld en mocht ik gaan starten. Weet niet hoe goed gevoel ik bij deze poging heb. Oa door deze keer Decapeptyl $) Kon er niet echt een goede uitleg over krijgen. En al helemaal niet een goede uitleg over het feit dat ik in januari 2010 bij de intake direct al te horen kreeg dat ik geen Decapeptyl had moeten gebruiken, dat hij direct winst zag te behalen als ik Cetrotide ga gebruiken. Maar helaas, Cetrotide mocht ik deze keer niet spuiten. Hij wilde het liefst Synarel ofzo, maar dat was niet zo snel leverbaar. Dus dan maar Decapeptyl. Verder nog wel wat dingen waardoor ik een beetje een naar gevoel heb. Het ging allemaal zo snel... Ik heb mijn vragen op de mail gezet in de hoop dat hij ze wel wil uitleggen, want dit voelt niet zo tof. Snap een beetje de ex DD gangers welke nu vol lof over de Sutter spreken. Heb in ieder geval wel voorgesteld ('want ik ken iemand die bij de Sutter liep') om halve spuitjes te gaan gebruiken. Dat mocht. Dus dat doe ik nu. De eerste (au, de eerste 2 keer kreeg ik hem niet mn buik in) zit er in. Wil wel ff er bij zeggen: ik vind S. echt wel een goede arts, ga niet voor niets 500 KM op 1 dag rijden om bij hem op consult te komen, maar pffff wat een vaag gedoe en gehaast. Ben ff niet zo blij. @Sikki, hoe deed jij dat met halve spuitjes? Gewoon op gevoel? Of anders??
Huil...jemig, wat een rottige berichten..lieverds...hoe kan dat nu allemaal... Ieoor...lieverd, wat een pijn..wat moet je je in en in teleurgesteld voelen...huil hard en veel meis...en raap elkaar daarna weer op...ik omhels je heel stevig. Marjah...nee...natuurlijk wil jij je bijzondere gevoel niet kwijt, natuurlijk wil je nog heel lang denken, hopen, voelen dat er iets bij je gebeurt...en hoe onvoorstelbaar pijnlijk als het er dan toch uit moet. Er uit om plaats te maken voor weer een nieuw begin..hoe dan ook..starks, nog heel ver straks..eerst nu de pijn..ik houd je vast.. Marija, o meis...ook zoveel pijn...ik geef je een heel dikke knuffel en houd mij vast aan de prachtige avatar van Sik: als je niet meer kunt, kun je altijd nog ergens een heel klein beetje... En nu zag ik ook het onderschrift van Gabrielle voorbij komen...dat alle emmies dood zijn, zoals er stond en geen kans dus deze poging.. Ik heb zo'n verdrietig gevoel, zo goffer de goffer niet eerlijk...en ik vertrouw nu voor jullie op dat jullie hierdoor heen komen..daar hebben jullie ons voor nu, als het vertrouwen weg is houden wij dat ergens diepweg levend...voor jullie..omdat jullie nu al in jullie hart de meest lieve, mooie mama's van de hele wereld zijn. Bij mij wachten op ongi, nu al 6 dagen te laat (nee geen spontaan wonder mogelijk )...heb ook wel eens een maand gehad met een soort van doorbraakbloeding dus niet een 'goede schoonmakende' ongi dus, als het dat wordt dan moet ik wachten tot de eerstvolgende goede ongi...geen nood aan de man..wordt dagje ouder dus normaal En Sik....waar wacht je grietje op????!!! Wanneer gaan ze jullie buikplakkertje in deze stralende zon brengen???? Kus voor alle lieve meiden, Koosje
Hallo meiden, ff mijn uitgebreide verslagje (a la dagboek). Gisteren heb ik me naar mijn werk gesleept, gatverdegatver. Zo moeilijk, zo zwaar, zo zwanger op mijn laatste dag als zwangere. Toch best wat fijne momenten gehad, hoor. Om 1500 hadden we een afspraak in ons lokale ziekenhuis. Maar ja, het kan druk zijn, dus we waren er al om 14.30. Eerst ff een bakkie en dan rond 14.45 richting de gynaecologie, want ja... ik hoor niet thuis op de fertipoli. Zucht, wat een ramp. Ernstig naar beneden gekeken om maar zo min mogelijk buiken te zien, om vervolgens direct het toilet in te vluchten. Weer even een paar minuten zonder dikke buiken om me heen. Aangemeld (duurde lang) en toe wachten (duurde lang) en al die buiken om me heen (wachten duurde erg lang). Toen zag ik een kleuter van een artsachtige voorbij schuiven, dus knik man aan "zal je net zien, hebben we die!" Dus wij wachten (en wachten duurde erg lang tussen al die buiken) en we zagen kleuterarts al een paar keer voorbij schuiven. Doos tissues werd gehaald voor de dame voor me, arts verdween weer. Maar de dame kwam naar buiten met enorm dikke pens, en ik dacht (uiteraard onterecht) wat heeft zij nou te janken. Misschien is er wel wat mis... en dat kan ik natuurlijk niet van de buitenkant zien. Maar ja, je gedachten werken op dit moment niet zo, ik zag alleen maar BUIK! De kleuterarts roept mij binnen en gelukkig zag ik achter haar ook een jonge arts staan, dus ik was alweer gerust gesteld. SJIPS, de andere arts was de Co en de kleuterarts dus de arts. Hebben wij dat? Een assistent en een co! sjips. Ach ze was wel aardig en de co had haar meelevende-gezichtsexpressie wel goed geoefend . Met een diepe frons heeft ze de hele tijd meegekeken en meegeknikt. Ik vond haar wel sympathiek. De kleuterarts was wel aardig, maar een beetje gemaakt. Enniewee, eerst de echo om even te kijken of ze alles in de andere kliniek wel goed gezien hadden. Ik weigerde mee te kijken, maar uiteraard won mijn nieuwsgierigheid het van mijn wil om het niet te willen zien. En daar lag ie dan, ons beestje. verschrompeld en klein, rustig in een badje van water. Zo rustig... geen knipper knipper... ik weet het wel, maar wil het niet weten. Het gesprek gaat verder over pillen en over curettage, over de hel van vorige keer, over wat me te wachten staat met de pillen, wanneer in te grijpen etc. Wel tien keer heb ik jankend gezegd dat als een curettage nodig was, dat ze me niet mochten laten wachten tot over het weekend. Manlief zei dat dat gewoon niet gebeurt. Ondertussen moest co natuurlijk met haar supervisor overleggen (weer wachten) (en wachten) (oh ja, en wachten). Bij haar terugkomst nog wat vragen gesteld over waarom en wat we nog kunnen doen en wat nog nut heeft. Maar ja, nuttige antwoorden kwamen niet. Toen ging de assistente voor ons kijken of er uberhaubt plaats was voor curettage. Ze knikte instemmend, er is op zeer korte termijn plaats voor curettage, hoor! riep ze vrolijk. Maandag of dinsdag kan makkelijk! WAAAAAAAATTTTT Ik; en vrijdag? Tja, daar is ook plaats maar ja, blaat blaat blaat. Ik werd boos en zei dat ik geen zin had in deze discussie, dat ik geen zin had om me hier druk over te maken, maar dat ik de planning van het zh zo onderhand wel kende en dat ik daar totaal niet mee eens was. ZO BOOS! Daarna naar de apotheek: mevrouw ik weet niet of ik dit middel heb-jawel, ik heb vanochtend alvast gebeld. klikkerdeklikkerdeklik op de compu - wat is er mevrouw de compu geeft rare dingen aan - ??? mevrouw heeft u een kinderwens? - Zucht, (in een volle wachtkamer bij de apotheek): JA, maar dit moet er uit! (Potverdorie, ik ben toch niet de enige die met zo'n recept komt? Het is uitgeschreven door de gynaecoloog! Die haalt het toch niet zijn hoofd om vaginaal 2x4 tabletten van dit klote spul uit te schrijven?) Mutsie zie ik de spullen pakken en gaat naar de computer, klikkerdeklikkerdeklik! Mijn buurvrouw komt eraan, die weet dat ik zwanger was, aangezien dat ter sprake kwam omdat ik vorige week liep te mutsen over medicijnen bij haar. Mutsie en buuf discussieren verder. Ik-hallo, joehooe, zwaai irritante dame van de balie ernaast keek me boos aan, maar deed gewoon niks. Hallo! joehoe, kan ik jullie ergens mee helpen? Irritante dame van de balie ernaast ging zich er ook mee bemoeien. Irritante dame negeerde mij volledig, mutsie was in paniek want haar scherm zei rare dingen en buuf dacht ineens. "Zullen we het dioe mevrouw gewoon zelf vragen, want ik heb het vermoeden dat ze hier mee van weet" ECHT! eerst zitten wachten op mijn beurt en toen nog eens ruim 20 minuten om het ook daadwerkelijk te krijgen. Het uiteindelijke probleem was dat er OVERDOSERING in het beeld stond.... Slim als ik was heb ik uiteraard 's morgens de bijsluiter opgezocht en de verkrijgbare tabletten zijn 200 mg. Als de maximale dosis per dag 800 is, dan mag je ..... 4 tabletten innemen. En laten er nu 4 tabletten voorgeschreven staan. ZUCHT! Sjeemig. Ik ben daar echt voor mijn lol of zo! En toen... Thuis... Manlief moest een half uurtje weg, dus even beslissen wat te doen. Pillen er nu in, want het werkt pas na een paar uur. Okee, pillen erin. pillen erin pillen erin ging onder luid protest van mijn zijde en complete hysterie en hyperventilatie, maar het was gelukt. Ik denk om 17.40 erin, om 17.50 eerste melding hier dat het zo brand om 18.00 pijntjes om 18.15 kleine paniek, want waar is man om 18.15 man gebeld en zou om 18.35 thuis zijn (UITERLIJK) om 18.20 man belt mij. Volledige boosheid in zijn stem, lees frustratie, hysterie, etc. Zijn vader had een stunt uitgehaald en het duurt een half uur langer. 18.20 Ik ken hem langer dan vandaag en whatsapp de buurvrouw terug die al eerder had aangeboden om te komen. 18.21 buurvrouw is hier 19.00 manlief thuis 19.30 pijn zakt en buurvrouw weg, eten want man gekookt. Wel 1 heel pita broodje met shoarma naar binnen gewerkt. 20.13 KRAMP en rare maag (even de bijsluiter nagelezen... dat klopt) 20.55 KRAMP en warme handen en voeten (niets in bijsluiter) 21.30 toch maar naar bed. 22.30 proberen te slapen 02.00 slaap niet echt 04.30 weer wakker, ik heb geslapen. Ik baal, want ik heb nog geen bloed zo te voelen en pijn is weg. 04.50 nog steeds niet naar het toilet geweest, want wil het niet zien en nu het ranzige gedeelte, dus bedenk of je het wilt lezen 04.55 natte broek. kan me niet herinneren dat ik mijn broek heb geplast. Hmmm..... wat is dit nou. Toch naar het toilet. 1 druppie bloed in maandverbandje, maandverbandje wel doorweekt. Kijk in het toilet, nou daar zag ik wel twee drupjes. Ik sta op en wil mijn broek optrekken, maar ik vloede iets naar beneden zakken. Om niet al te veel troep te maken op mijn onderbroek(en) en trainingsbroek en badkamervloer houdt ik mijn hand eronder. FLOP! Een grote kledder, daar is ons beestje. In een kledder van stolsels en fliebers. Een klein wit boontje, maar wel wat verbrokkeld. Niet zoals de vorige keer in zijn geheel, zoals ik gehoopt had. Dat vond ik zo mooi, want het leek me zo vredig voor ons frummeltje van toen. Alles in een bakkie (ja jakkie) en gaan tukken. Man is nog eventjes weggeweest voor zijn werk, zodat hij daarna veel bij mij kon zijn Tot 8.45 geslapen man en ik liggen lekker op bed 9.00 ieoor belt (GAAAAPP en kraaak) 9.02 Man gebeld, vader is weer in paniek. Ach... ik ben helemaal rustig en relaxt, wil lekker douchen en wat troep opruimen, alleen zijn met ons beestje. 9.15 ieoor even terug gebeld. daarna de donor gebeld, bed afgehaald (voor een lekker frisse start vannacht), zolder opgeruimd, ga aan de badkamer beginnen, quinty belt, dinnetje belt (toevallig), tot 12.30 aan de telefoon. Man is ondertussen beneden aan het stofzuigen (was al in geen 3 weken gebeurd ) Ik douchen en badkamer schoongemaakt. Man eventjes weg Ik donor gesproken Ik dit stukkie tikken met beestje bezig geweest. met adoptie bezig geweest. en nu op reactie versturen drukken...
Ow ja en een gefeliciteerd sms je gestuurd naar aanleiding van onderstaand sms-je: voornaam- achternaam geboren op 30/5, om 06 uur zoveel, 3duizend zoveel gram en 50 cm, met een
knuffel voor maartje voor onduidelijke uber S. Ik hoop dat de halfjes deca het wonder gaan verrichten! Gabrielle, wat gaan jullie nu doen? (ik volg het babyrinth al tijden niet meer, ik houdt het er niet vol, zo snel het soms gaat)
Lieve Marjah, nu begint het verwerken ;( ik ben in ieder geval heel blij voor je dat je niet zoveel bloed hebt verloren. Bij mij stroomde het eruit. En verder weet ik echt niet wat ik tegen je moet zeggen behalve dat ik als geen ander weet wat je voelt op dit moment ;( bij mij is de klap vandaag het grootst. Morgen ga ik ook maar werken hoewel ik er fysiek niet aan toe ben ;( Dikke knuffel Andere meisjes, bedankt voor jullie lieve woorden...
Marija, alleen al door het verloren bloed heb je het zwaar. En dan hebben we het nog niet eens over alle ellende die je voelt. Bah. Werken geeft afleiding, maar het is oh zo zwaar. Dikke vette knuffel Ik denk wel dat ik al een eind heen ben in mijn ellende. Ik heb er van de week zoveel ellende uitgegooid, dat ik nu eigenlijk opgelucht ben. En het is vergeleken met de vorige keer zo makkelijk gegaan. Het wil niet zeggen dat het nu makkelijk ging. Maar het was geen hel zoals toen. Gelukkig. Dus fysiek zit ik er met een beetje zo weer boven op. En... ik denk dat ik nu klaar ben , maar wat staat me in de komende dagen te wachten? Brrrr
Wanneer heb je een nacontrole? Ik ben zoveel bloed kwijt maar nog steeds een dikke laag basrmoederslijmvlies. 1,3 cm. Dus als deze er niet uitgaat moet ik gecureteerd worden en aangezien ik vandaag bijna geen vliedverlies meer heb denk ik niet dat het eruit zal komen. Of zou ik opnieuw pillen moeten nemen? Naandag weet ik het. Hou je taai en hopelijk blijft het bij jou hierbij wat het bloed betreft en hoef je geen curretage
Ik vind dat we beide die ellende niet verdienen... maar ja, een miskraam verdienen we ook niet wanneer heb je een echo? Een curretage op zich stelt niet zo veel voor... het is niet erg pijnlijk en het bloedverlies is snel weg, alleen het is natuurlijk niet goed voor je baarmoederslijmvlies... en daarom moet je het vermijden.... heb je nu nog bloedverlies?