Pannenkoek met gewone appelstroop vind ik ranzig!! Maar ik neem mn eigen suikerstroopje dan wel mee 1 tip: zet niet een trommeltje met pannenkoeken op het dak van je auto. Daar is JOUW auto niet geschikt voor *flashback* WHOWEHOEOEHAHAHAHA maar het lijkt me leuk om met jou naar sauna te gaan. We hoeven ons namelijk niet meer te schamen. Één keer jou in de kont spuiten (meelezers denken: die wijven sporen niet. Dat klopt! En waaaaar gaaaat dit overrrrr?? ANTWOORD: B12 ) en alle schaamte ben je voorbij 1 spuitje staat nu op tafel. Manlief mag mij zo ff in mn kont spuiten!!! Hmm, dit klinkt best ranzig hé?? IK BEDOEL: hydrocobalamine @sauna: nog een datumprikkertje erbij?? Klinkt trouwens best raar: met mensen die je via internet kent afspreken om samen in nakie rond te lopen. 'Overdag is zij een normale vrouw, maar 's nachts kruipt zij achter haar computer om via internet naaktafspraken met andere vrouwen te maken...' Paul Jambers - Wikipedia WHAHAHAHAHAHAAA Goed, waar was ik gebleven?? Ik heb niet schilderijtjes op voorraad, maar ik moet morgenochtend eerst ff hondenvoer kopen. Vlakbij die winkel zit een action, dus ik kan daar wel ff naar binnen rennen. Moet ik verder nog iets mee nemen?? @tijdschriften: ik zal zo ff kijken. @GTST: wie kijkt ook??? GABRIE!!! Wie Geht's?
Ga even ego-en... Zat vanavond Freya magazine te lezen. En al zijn veel artikelen bedoeld om steun te geven aan lotgenoten en herkenning enzo, ik ben er eigenlijk (op één mooi artikel ) alleen maar verdrietiger van geworden. Heb zitten tranen om de verhalen, om de meiden die hun verhaal gedeeld hebben. Om de omgevingsverhalen van zussen met een zus die niet zwanger kan worden en hun gevoel hierbij. Hoe mensen die niet in de MMM zitten ons gewoon nooit zullen begrijpen. Om de eenzaamheid die ik herken. Om het stuk over omgaan met ongewilde kinderloosheid, de moeders zonder kinderen. Ik ben zo ontzettend bang dat ik dat ook ga worden.... Zit alweer te huilen. Omdat ik besef dat dit steeds dichter bij komt... Maar ook omdat Juulman en ik steeds vaker worden hebben. Ik herken dat ik me aan het afsluiten ben en al in een soort rouwproces zit. Omdat ik benoemde dat er een lotgenoten dag komt en ik opperde dat we daar misschien eens naar toe kunnen gaan. Maar ik moest maar alleen gaan, was goed voor me om er beter mee om te gaan. "Maar schat, we zitten hier toch samen in?". Jawel, maar jij hebt een probleem met het ermee om gaan. De rest van onze woorden zal ik jullie besparen, maar het gaat gewoon met tijd en wijlen echt niet de goede kant op. Het is immer balanceren in weer een rustperiode. En soms doen we echt niet lief tegen elkaar... Echt NIET. Maar op zijn laatste opmerking heb ik niets meer gezegd... Alleen later wel, dat hij te ver is gegaan. Dat ik hier niet meer tegen kan. Iedere keer buigen we verder. En iedere keer blijken we flexibel. Maar nu zit ik tegen knakken aan. En vermoedelijk lossen we het morgen wel weer op. Dan praten we en knuffelen we en 'is het weer goed'. Omdat we ruzie niet lang volhouden en niet willen hebben. Maar ondertussen zijn er zoveel woorden gezegd. Ik weet niet hoe lang ik dit eigenlijk nog vol hou. Vermoedelijk hou ik het wel vol tot we onszelf uitbehandeld vinden en omdat dan de spaarpot leeg is. En dat zijn waarschijnlijk nog 2 puncties... Dus dit jaar zullen we wel weten of het erop of eronder is... Merk dat ik het ook steeds moeilijker vind om op dit forum mee te schrijven. Enerzijds, als je in behandeling zit of in de wachtweken, dan zijn al die lieve, meeleevende reacties zo fijn en warm. Anderzijds, het lijkt ook zo alsof ik één van de weinigen ben zonder 'aletrnatief'. De meeste die zo ver zijn in de MMM als wij (met mislukte pogingen), zijn of zwanger, of hebben al een beebje en gaan voor nr 2 of gaan voor adoptie of pleegzorg. Hebben een alternatief. Maar voor ons is het straks gewoon echt Einde Oefening. En zal ik door dat in Freya beschreven rouwproces heen moeten. En die gedachte, dat doet pijn. "Niet het snijden doet pijn, maar het afgesneden worden" Nouja, deze sombere, nachtelijke gedachte wilde ik even delen, al is-ie niet vrolijk... (andere keer weer meer reactie op jullie hoor) xxxx
Juulzon Mannen zijn en reageren vaak anders, dan wij vrouwen....... zeker als het emotioneel te moelijk wordt, dan geloven ze in "struisvogelpoliek" of verschuilen ze zich achter het idee "alles los zich vanzelf op en het komt wel goed"..... en als wij dan verder vragen: dan maken wij overal een probleem van.... Moeilijke beslissingen laten ze liever aan anderen over....en van de andere kant zeuren ze dat vrouwen geen beslissingen kunnen nemen..... het verdriet wordt er niet minder (alleen maar meer) om je voelt je "alleen"..... en onbegrepen en dan alleen met alles.... , zowel binnen als buitenshuis.... helaas kan ik je gevoelens niet weg nemen.... kan alleen maar voor je duimen en bidden.... dat het niet zo ver komt dat je door een rouwproces zal moeten..... Een rouwproces is zwaar en helaas is het iets wat je zelf moet doen..... hele dikke knuffel meissie.... (Hoop niet dat je het erg vindt dat ik reageer....)
Lieve Juultje, wat herken ik mezelf in jouw verhaal! Het doet pijn om te lezen dat iemand zo iets verschrikkelijks meemaakt, en het is gek om te beseffen dat het ook om mezelf gaat. Dat is precies de reden waarom ik hier niet vaak meer ben; het lijkt echt alsof ik de enige ben bij wie het niet lukt.... En het is zwaar, zo verdomde zwaar. Ik begin het steeds moeilijker te krijgen (zou dat het rouw proces zijn). lig uren te piekeren en te bedenken wat we nu toch in hemelsnaam moeten of kunnen gaan doen. Na 10 pogingen tot ICSI en 7 daadwerkelijke puncties en 7 gewone IUI's verder weet ik het niet meer. We zijn in Den Bosch, het Geertgen, Leuven, Dusseldorf en Gent geweest. En NIEMAND kan iets meer betekenen dan de ander. Alle medicijnen al gehad, van prednison, tot bloedverdunner, bloedverdunspuitjes, ik slik me suf aan de vitamines, die trouwens vreselijk duur zijn, kinder aspirientjes, Intralipid infusen, noem maar op; waarom is het ons toch niet gelukt.... en overal staan die vreselijke borden te pronken in voortuinen. BAH!!!! ik wou zo dat ik iets voor je kon doen.. Wij gaan ook naar de Freya dag; als je niet alleen wilt, mag je bij ons aansluiten hoor! Ik (wij) vinden het superfijn om met lotgenoten te praten. En met alle respect, dan bedoel ik niet de mensen die na 1 rondje Clomid zwanger zijn geworden...... joe now wat ie mien!!! Maar wat een dubbel verdriet dat jouw mannetje en jij er zo anders instaan... Dikke knuffel.... (heb je al gereageerd om Marjah haar mailtje????; lijkt me leuk!!). KNUFFEL
Heey, snelle actie, maar heb juulz al een sme gestuurd, dus vanavond ga ik uitgebreider regageren op onderstaande. Maartjeeeeeh: je hoeft niet naar de action hoor! ik heb er nog een gevonden. Ik heb zoveel troeo, dat ik niet eens meer wist wat ik allemaal had woeps!
Herkenbaar dus... ook al ben ik een van die, die nog wat in de pijplijn heeft zitten, nog steekt het ontzettend. Ik rouw ook, ik heb vooruitzichten, maar de pijn van elke mislukte poging en de onzekerheid of het ooit nog gaat gebeuren is groot. Mijn laatste poging is dan ook echt daar en ik maak me zorgen om adoptie. Ook dat is niet zo zeker als iedereen denkt. Dus ook hier een piekeraar. Dus Juulzon, we begrijpen je echt en helaas... je bent niet alleen. We zijn er voor jou en voor iedereen die het nodig heeft. Alleen jouw pijn is jouw pijn. We kunnen nooit precies weten hoe je je voelt of waar je behoefte aan hebt. Zelfs meiden in dat zelfde stomme schuitje weten soms niet wat ze moeten zeggen en zeggen daardoor ook heule domme dingen. Gewoon. Daarom. Ik ben ik en jij ben jij. Ieders verdriet zijn eigen verdriet. Daarom kus en knuffel ik je nog maar weer een keer! Schrijven als je in een dip zit is moeilijk, lezen van andermans hoop en geluk is moeilijk. Dus moeite hebben kan. Je kop ff onder de grond en even struisvogelen helpt misschien. Ik struisvogel regelmatig, maar ik houd het zelf nooit lang vol en begin dan onzin uit te kramen in het babyrinth of hier. GROUP HUG? Merk natuurlijk ook dat ik niet een van de gezelligsten ben, op dit moment. Ik dip wat af . Maar ja, wat moeten we? Recht vooruit! Hoofd omhoog (terwijl die liever heel erg wil hangen), tieten vooruit (ook die hebben de neiging om een beetje te hangen), schouders recht, buik in (ze moeten immers niet denken dat we zwanger zijn), billen in (ook al kunnen deze ook gaan hangen). SO! Ben ff bezig met een persoonlijke peptalk, mochten jullie afvragen waar ik mee bezig ben. enniewee, straks weer gezellig visite van een 2 meiden. een mmmeisje en en meisje. Gezellig, het meisje haar kraamkadootje overhandigen en vervolgens starten aan een nieuw kraamkadootje. THAT IS THE STORY OF OUR LIVES UNTILL NOW! HUGJE AAN MEZELF! -------------------------------------------------------------------- Dus en nu dan eens iets anders: @blotekontendag: goe plan! Ik zal je eens ff lekker gaan prikken. maar waar prik ik je dan? en zal ik dan ook andere lekker gaan prikken? hmmm PROEST Zo... Nu denkt iedereen echt foute dingen over ons Wie durft nu nog met ons mee Maartje? whahahahaha enniewee Dat is trouwens nog spannender... Zo we zijn er weer net telefoon: din komt niet langs , want beeb kreeg prik en het was niet verstandig om te komen volgens het cb. *heeft zoooooo'n trek in chocolade* *vraagt zich af hoe dat komt* TOEDELS
Jeetje meiden, ik ben er helemaal stil van. Ik herken zoveel van jullie gevoelens. En toch, hier zit ik dan met een dikke buik en die van jullie is nog steeds leeg Ik weet nog dat iedereen zo hieper was om mijn gelukt poging. En nu, zoveel weken en maanden verder, ben ik ook niets meer dan zo'n gevalletje 'het overkomt een ander, maar mij niet'. Ik kan me voorstellen dat de steun voor jullie moet komen van meiden die nog steeds in hetzelfde schuitje zitten. Maar wat Marjah zegt, ieders verdriet z'n eigen verdriet. Ook Siklief en ik, die toch echt alles samen deden, gingen anders om met alles wat er gebeurde. Ook hij had nooit de behoefte om met lotgenoten te praten. Maar toch is het fijn om lotgenoten te vinden. En hier op het forum is het niet de goede weerspiegeling van gelukte en mislukte gevalletjes. Want de meiden die op jullie punt beland zijn, of zelfs ver daarvoor al gestrand zijn, die zijn hier veelal niet meer te vinden. Hopelijk kan een Freyadag jullie daarbij helpen. Weet dat ik echt veel aan jullie denk. Ik gun jullie zoveel meer! Maar ik weet ook dat ik niet alle nodige steun kan geven. Lieve meiden, een hele dikke knuffel!!!
Pfff Juultje jouw berichtje maar mij erg emotioneel! Verdriet is er denk ik in allerlei soorten en maten. En iedereen gaat daar anders mee om. Je staat niet alleen. Alleen is het verdriet bij de 1 zichtbaar en de ander niet. Wij zijn nu al 11 jaar bezig met het "project"zwanger worden. Alle omo-witte testen kan ik boek + vervolg over schrijven. Alle nutteloze behandelingen daar kan ik een jaar over schrijven. 10x Clomid behandelingen 12x Ovulatie Inductie 10x IUI 3 IVF pogingen in Nederland 1 afgebroken poging in DD 1 poging met geen rijpe eicellen in DD En nu in de wachtweek van 1 tp Het verdriet wat ik bij mij draag krop ik steeds op. Ben niet echt een praatster. Vind dat namelijk erg moeilijk. Ben liever stoer. Doe net alsof het mij niet raakt............maar van binnen....!! Ik put vaak de kracht uit een SIKKI verhaal na zoveel pogingen nu toch in blije verwachting. Zoals ik eerder heb gemeld ben ik niet echt een schrijfster maar ik wil jou en ons de kracht wensen om door te gaan. Voor iedereen die het moeilijk heeft een knuffel! Maar vooral voor Ieoor, Juultje en Marjah.
Lieve juultje Nee je bent echt niet alleen met zo'n gevoel. Ik weet nu een week of 3 dat zwanger worden voor ons, zonder andermans eicel, waarschijnlijk niet mogelijk is. Het gevoel van dat je lichaam niet mee wilt werken en iedereen om je zwanger word of is. Het ene moment gaat het goed, meestal als ik heel druk aan het werk ben, en het volgende moment wil je in tranen uitbarsten. hele dikke knuffel
Hoi meiden, ik voel ook enorm met jullie mee, begrijp het zo goed... Lees net dat Gabrie ook al 11 jaar bezig is, wilde toch even laten weten dat er zelfs na elf jaar nog wondertjes kunnen gebeuren. Wij zijn ook elf jaar aan het dokteren ivf-en en iui-en geweest en hadden ons er bijna bij neergelegd dat het nooit zou lukken. Misschien dat ik iemand net weer het sprankje hoop kan geven die er nodig is... Sterkte meiden!
Hoe heet de koning van wezel?? Stonden we bijna onderaan op pagina 2. Lieve mmmeisjes... Wat een verdriet. Lief Juultje, ik heb je stukje wel 8 keer gelezen, maar wist niet de woorden te vinden. Ik zou zó graag iets tegen je willen zeggen, iets wat je pijn zou verlichten, maar die woorden zijn er niet... Het is een proces waar je zelf door heen moet... Had dat zo graag anders voor je gezien. Vind het ook afschuwelijk te lezen dat jij en Juulman elkaar in dit traject niet altijd weten te vinden. Maartman is eenmaal met mij meegeweest naar een Freyadag. Het was dat ik toen niet kon autorijden vanwege dat ik toen as usually van de trap was gevallen en van teen tot aan knie in het gips zat. Hij vond het afschuwelijk, we hadden er woorden over van te voren. Maar na de tijd gaf hij toe dat hij het toch waardevol had gevonden. Hij vond het ook weer niet nodig om het snel weer te gaan doen, maar hij zag wel goede punten er van in. Iets wat hij voor het bezoekje niet kon. Ik vroeg aan hem of hij iets wist te zeggen wat jij tegen manlief kan zeggen om hem zo ver te krijgen.. Hij zei dat hij dat niet kon, jullie zouden er samen uit moeten komen... Maar hoe verdomde lastig is dat?? Ik word er gewoon plaatsvervangend verdrietig van hoe ik de eenzaamheid in jouw berichtje lees... Helemaal nu ik Juulman ook eens heb mogen ontmoeten. Jullie lijken zo'n leuk humoristisch en liefdevol stel... Maar de medische ellende maakt alles zo ingewikkeld... Kutzooi!! KNUFFEL!!! Ik kom je snel weer eens in het echie knuffelen!!! Verder niet zo spraakzaam. Gisteren wel een onwijs leuke dag gehad (werd mede mogelijk gemaakt door Marjah ) en moet nu zo de auto in, ga op visite bij (achter)tante. Kus en een knuffel voor iedereen die hem kan gebruiken!!
Ohja, wilde nog wel ff zeggen dat ik ook 'schrok' van de lijst van Gabrie... Lieve meid, wat een lijst... Morgen reageer ik uitgebreider op iedereen. Kus
Ik heb koppijn en pukkels! yeaaaahhhh (of eigenlijk ) maar in mijn geval nu is dit nou echt een cyclus?
Ik hoop het meisje!!! Ik gun het jou om dikke vette pukkels en ongi te hebben... Klinkt raar uit mijn mond dat jou toe te wensen, maar ik hoop dan ook da dit dan straks weer de laatste ongi was... Please!!!! Hier een vaag persoon. Ik voel me vaag. Ik heb al dagen rare krampjes in buik en maak mezelf tegen beter weten in knettergek!! Ik wéét dat het niet kan, ik wéét dat het onmogelijk is. Maar we hebben voor het eerst weer seks gehad tijdens ei en ben er in mn hoofd zo mee bezig: verwijsbrief moeten halen, afspraak met local gyn voor fm's, bloed is weer goed om te mogen starten en de wens vuurt weer in alle hevigheid op... Krampjes laag in buik en bij mn darmen... Vraag mezelf steeds de vraag: voelde ik dit ook bij mn meisje??? Of niet?? En dat stipje bloed afgelopen donderdag, was dat? Was dat weer een oldskool pre-ongi? Of zou het een innestelingsdrupje zijn geweest? ZUCHT!!! Ik heb nog nooit een innestelingsdrupje gehad, wel altijd pre-ongi ellende dus dat zal het nu ook wel weer zijn, maar toch: deze debiel maakt zichzelf gek. Heb zelfs berekend hoe veel HCG ik terugrekenend vandaag ongeveer zou moeten hebben en of een test doen zin heeft (nee: 1 ik ben niet zwanger en 2 ik zou nu nog onder de 5 hebben gehad ) blahhhhhhhh muts dat ik ben. Ik zou serieus willen dat ik me rondom mn ei niet zo'n sletje had geweest. Geen seks=niet zaad bij ei=niet kansloos hoop hebben=beter voor me. Ik denk dat ik maar het klooster in moet. Of aan de pil moet. Of beide, voordat ik een monnik een oneerbaar voorstel ga doen. Zo, heb ik het in ieder geval ff van me afgesnarkt.
LIeve dames, Ja het is nog vroeg maar slapen lukt mij niet zo op dit moment. Na jaren van behandelen en omo witte testen hebben we vandaag voor het eerst een positieve test gehad. Heb altijd gedacht hoe het nou zou voelen om dit nieuws kenbaar te maken. Nou een beetje verrot. Ik weet namelijk zelf hoe het voelt als iemand komt melden zwanger te zijn. Natuurlijk ben je blij voor die persoon, maar bij mij was het gelijk daar achter aan....en IK dan?! Ben er eigenlijk nog een beetje beduusd van en ben ook erg bang dat het zometeen mis gaat. Heb al aardig wat keren op de pot gezeten en getuurd naar het toiletpapier. Ohh wat gun ik dit Marjah, Ieoor en Juultje ook. Ik spreek de hoop uit dat jullie erg snel zullen volgen.
Gabrie wat een fantastisch nieuws!!! Probeer er toch maar van te genieten meis, dit verdien je en hier heb je het allemaal voor gedaan. Ik weet zeker dat het je zoooo door iedereen gegund is! Gr. Yvonne
Gabrie74 Van harte gefelicteerd met dit fantastische nieuws...!!! En het zal inderdaad dubbel voelen..... maar dat neemt niet weg dat het geweldig is..... Mijn duimen blijven doordraaien voor Marjah, Ieoor en Juultje..... hopelijk volgen er snel meer..... en heeft de ooievaar eindelijk de weg naar dit topic gevonden.....
Marjah... ben benieuwd.... en Maartje... Je zou ECHT niet de eerste zijn die het zou gebeuren.... (kennen jullie tijgertje??!! van tijdje gelee...)... ben benieuwd.... knuffel allen....
Gabrie HUH wat lees ik nou!!! Ik moest het twee keer lezen voor het doordrong!! Wow; gefeliciteerd; een positieve test!!! Helemaal super!!!