Af en toe vraag ik mezelf nou echt af of ik nou gek ben geworden of... eergisteren hadden we een familiefeest. De meeste mensen zijn rokers, waaronder ik ook. Mijn nichtje is op dit moment zwanger en ook zij was op het feest aanwezig. Tijdens mijn zwangerschap heb ik zelf niet gerookt, en iedereen die dat bij mij in huis wilde doen, of bij mij in de buurt heb ik naar buiten (afdakje) gebonjoureerd. (Helaas toch weer vlak na de bevalling begonnen, stom...ik know...zucht) Groot was dus ook mijn verbazing dat er asbakken binnen stonden terwijl mijn nichtje binnen was. En nog groter toen ik zag dat ze tussen de rokers zat en vrolijk een sigaret uit het pakje uit haar tas pakte. Hoe moeilijk ik het vond, ik heb mijn mond gehouden want ik vind het niet mijn plaats om mensen te corrigeren. Maar ik kan niet ontkennen dat mijn gedachten uitgingen naar dat kleine frummeltje in die buik. Toen ik na een tijdje zelf zin had in een sigaret, wilde ik naar buiten gaan. Mijn nichtje stond op dat moment achter me en vroeg me verbaasd waar ik heen ging. Ze snapte echt niet dat ik naar buiten ging, zij rookte toch zelf ook? En iedereen rookte gewoon binnen hoor, ik moest niet zo gek doen. Ik heb haar vriendelijk uitgelegd dat het tegen mijn principes is om in het bijzijn van kinderen en zwangeren te roken. Nou, misschien waren het de hormonen, maar ze werd me toch een partij nijdig! Hoe ik het in mijn hoofd haalde om zo elitair te gaan doen? Dat het mij is gelukt om te stoppen tijdens mijn zwangerschap wilde toch niet zeggen dat iedereen dat maar moest doen!? Ik wist niet wat stress met een zwangerschap zou doen. Goed. Mijn moeder is twee maanden voordat ik er achter kwam dat ik zwanger was overleden. Helaas heb ik mijn zwangerschap zonder haar moeten doorbrengen. In diezelfde periode had mijn partner een burn-out, werd mijn stiefdochter zo zwaar gepest op school dat ze over zelfmoord nadacht en werd mijn schoonvader gediagnosticeerd met kanker en overleed toen ik 5 maanden zwanger was. Vertel mij niet wat stress met een zwangerschap kan doen. Uiteraard was dat nichtje allemaal op de hoogte van wat zich afgespeeld had in die periode. Ik ben ZO kwaad nu he. Geen idee wat ik met dit verhaal wil, maar ik moest het even kwijt.
Ik vin het erg netjes van je dat je buiten rookt als er kinderen en zwangere aanwezig zijn. En ik vind het knap van je dat je je aan je eigen principe gehouden hebt, ook al rookte iedereen gewoon binnen. Je gaf alleen aan, aan je nichtje dat je niet rookt in het bijzijn van kinderen en zwangeren. Ik zie nergens staan dat je haar van ook maar iets beschuldigd. Maar goed, zij zit natuurlijk vol hormonen en weet echt wel in haar achterhoofd dat het niet goed is om te roken tijdens de zwangerschap. Ze zal wel snel op haar teentjes getrapt zijn als zo'n onderwerp naar boven komt ofzo. (Heftige periode heb je gehad in je zwangerschap zeg! Jeetje....)
Ik denk dat dit de kern is... Je nichtje vindt het erg dat het haar niet lukt om te stoppen met roken tijdens haar zwangerschap en zit daarmee. Ze is jaloers dat het jouw wel gelukt is. En dat gooit ze er nu (op een volledig onterechte manier) uit. Zegt maar over haar dan over jou!
Ik denk dat ze gewoon pissed is dat ze zelf niet van het roken af kan komen en dat op jou af reageerde. Jij hebt juist gehandeld. Verder geen aandacht meer aan geven.
Zal wel jaloezie zijn. Ik vind het heel knap dat jij wel gestopt bent en ook nu naar buiten gaat. En jeetje, wat een heftige tijd heb je achter de rug zeg
Ik denk ook dat dit idd bij je nichtje speelt. Igg, goed van jou dat je bij je principes blijft! Ik zou er nu niet over beginnen aangezien dit bij haar nog wel gevoelig ligt, maar misschien tzt dat je het wel aan kan geven dat je dit wel erg vervelend vond.
Het zullen inderdaad de hormonen wel zijn, die kunnen wat teweeg brengen immers. Goed dat je bij je principes blijft, verbeter de wereld en begin bij jezelf.
Ik vind het knap dat je ondanks alles wat jij hebt meegemaakt voor en tijdens je zwangerschap dat je gestopt bent met roken. Vind het ook goed dat je je aan je principes hebt gehouden. Waarschijnlijk speelden bij je nichtje idd haar hormonen op. Ik heb een vriendin. Nu 28 weken zwanger en rookt als een ketter. Ze heeft niet eens een poging gedaan om te stoppen toen ze net zwanger was. Ik heb er niets van gezegd maar toch....
Jaloezie vind ik zo'n akelig woord. Ik denk dat ze zichzelf eerder schuldig voelt en doordat jij deed wat zij had moeten doen, ze uit haar slof schoot. Misschien kan je ook gewoon normaal met haar er over praten? Ik zeg niet dat je haar zo ver krijgt om te stoppen, maar al gaat ze er maar wat bewuster mee om als ze dat nu doet. Toch?
Ik denk (hoop) eigenlijk dat ze zich heeeeel diep van binnen schuldig voelt omdat ze wel weet dat ze haar ongeboren kind in gevaar brengt maar dus niet de discipline heeft om te stoppen. Anders zou ze echt niet zo agressief reageren. Nu hoop ik maar dat haar kind gezond wordt geboren en gezond blijft in de toekomst want anders is natuurlijk helemaal het hek van de dam. Trek je niks aan van haar reactie, geef jezelf nog maar een extra schouderklopje dat je wèl in het belang van je dochtertje hebt gehandeld en in elk geval tijdens de zwangerschap bent gestopt!
Eens met Nati.. Ze voelt zich zelf schuldig en reageert dit af op jou op een moment dat ze ermee geconfronteerd wordt..
Bedankt voor alle reacties. Ik denk zelf ook dat dit gedrag voor het grootste gedeelte werd veroorzaakt door schuldgevoel. Ik heb op geen enkele manier een discussie gestart over wel of niet roken tijdens de zwangerschap. Ieder haar keuze, alhoewel ik wel een duidelijke mening erover heb en die ook beslist zou geven als iemand dat van me vraagt. Ze is een heel intelligent, gevoelig persoon en ik schrok me de tandjes toen ik die uitbarsting kreeg. Dát was onverwachts. Toen ik het er later met mijn partner over had, keek ie me aan met een grote grijns op zijn gezicht. 'Zo! Nu zie je eens wat ik 9 maanden met jou heb moeten meemaken.'
Ik vind 'zwangerschapshormonen' een beetje een slap excuus. Ik heb ze ook gehad, en ook ik wist dat ik me moest gedragen. Terecht dat je boos op haar bent om zo'n uitbarsting omdat je principieel bent en liever buiten rookt.
Lekker laten gaan, combi van hormonen en schuldgevoel. Ik vind dat stress gebeuren altijd zo'n slappe smoes zeg dan gewoon dat het je niet lukt. Ben je in ieder geval eerlijk tegen jezelf, en ja ik weet hoe moeilijk het is. Heb zelf tegen m'n rokende zwangere vriendin gezegd dat ik het echt not done vind, maar dat het wel haar keuze is.