Als ik dit hele verhaal zo lees en met mijn eigen ervaring ben ik echt van plan mijn kinderen op het hart te drukken dat de spullen die ik ze ooit na laat maar spullen zijn! Dat ze ermee moeten doen wat ze willen omdat iets wat voor mij kostbaar is (sieraden van mijn oma) dat voor hun niet hoeft te zijn. Ik heb hier 2 kisten vol met Swarovski kristal omdat mijn oma het spaarde. Afstand kan ik er niet van doen want ik heb het van haar gekregen voor haar dood maar lelijk dat ik het vind!! Als mij wat gebeurd mogen de kinderen dat direct verkopen!! Ik hoop zelf wel dat mijn dochter bepaalde sieraden en tassen houd maar dat is aan haar. Net als dat ik hoop dat zoon man zijn horloge verzameling houd. Maar zal ze dat nooit vragen of laten voelen!! En met betrekking tot de een meer dan de ander nalaten, zal hier denk ik ook gebeuren. Dochter heeft niets aan mannen horloges, zoon niets aan dure handtassen en vrouwen horloges en sierraden. Willen ze het houden zal de verdeling scheef liggen. Besluiten ze direct alles weg te doen dan vind ik dat ze eerlijk moeten delen.
Nee, ik denk niet dat hij (moreel) verplicht is om iets te delen. Het was de wens van opa om hem de verzameling cadeau te doen. (Was de waarde toen al bekend?) Misschien dat hij verwachtte dat de kleinzoon de verzameling weer door zou geven in de familie en niet zou verkopen, maar ja, als het niet je hobby is, kan ik kleinzoon wel begrijpen. Anders kan ik ook de kleindochters begrijpen, die een (groot?) bedrag voorbij hun neus zien gaan. Zou de moeder hierin niet iets kunnen betekenen en de kleindochters nu of later extra iets kunnen "toestoppen"/ laten erven? Aan de andere kant hoeft een erfenis ook niet gelijkwaardig verdeeld te worden. Er zijn genoeg redenen te bedenken, waarom iemand meer krijgt dan de andere.
Gekregen is gekregen. Opa zal dit niet hebben bedacht dat zijn verzameling zou worden verkocht, anders had hij het denk ik wel eerlijk over alle kleinkinderen hebben verdeeld. Kleinzoon heeft dus echt mazzel. Zelf zou ik als moeder zijnde wel een scheef gevoel hieraan over houden naar mijn dochters toe en zou, als de erfenis zo ruim is (gezien villa en ook nog mooi geldbedrag) vanuit die erfenis het bedrag aan opbrengst van de auto's ook aan de dochters uitkeren.
Ik vind het toch wel ingewikkeld. Ik kijk even naar mijn persoonlijke situatie. Mijn zus hecht veel waarde aan voorwerpen, ik helemaal niets. Stel dat mijn moeder zou sterven, dan zou ik niets uit het huis hoeven te hebben. Veel antiek, ik houd daar niet van. Ze heeft ook wel redelijk wat gouden sieraden. Ik vind dat ook lelijk. Mijn zus zou volgens mij best een deel willen hebben, puur omdat het van haar ouders is geweest. Ze zou het niet kunnen verkopen. Ik wel. Dus stel dat alles verdeeld zou worden, dan zou ik mijn deel verkopen. Maar dat vindt zij vast niet kunnen en dan wil zij die spullen dan hebben. Zou ik dan een groter deel van de gelderfenis moeten krijgen? Niet dat ik erop aas, maar pffttt, bij de gedachte alleen al kan ik me voorstellen dat erfenissen vaak gedoe opleveren.
Ik bedenk me nu trouwens: als zijn zussen vinden dat hij hun een deel moet geven, dan kunnen ze dat ook vinden van hun moeder toch. Die had ook kunnen zeggen goh ik heb alles geërfd (behalve de auto's) en ik verdeel een gedeelte onder de kinderen.
Volgens mij niet als er geen testament is. Dan gaat alles vanzelf naar de kinderen en niet naar de kleinkinderen.
Mijn moeder heeft er bij haar moeder op gehamerd om alles vast te leggen in een testament om gedoe te voorkomen. Nou was er uiteindelijk toch nog gedoe, maar zonder testament was het helemaal uit de klauwen gelopen vanuit mijn tantes kant. Dus ik zou je moeder aanraden het vast te leggen. En verder hoef je toch niet te bespreken wat je met die spullen doet. Jij krijgt jouw erfdeel, zij het hare. En alle ins en outs laat je voor wat het is.
Ja dat is ook zo. Maar ik bedoelde meer buiten de 'officiële' regelingen om omdat de de autootjes ook buiten de erfenis om is gegaan zeg maar. Als je me nog kunt volgen
Wel heel zuur voor de andere kleinkinderen. Omdat je een meisje bent krijg je niks. Zou kleinzoon niet scheef aankijken maar boos zijn op opa. Al helpt dat niet meer.
Mijn oma heeft bij leven alle dingen van waarde/emotionele waarde gegeven aan degene die het wilde hebben. De 1 wilde graag dit, de ander dat. Kleinkinderen ook. Juist om gedoe te voorkomen. Nooit iemand gehoord over dingenndie verkocht zijn en een broer of zus daar dan geld voor wilde ofzo.
mijn overleden oma heeft dat ook zo gedaan met sierraden en ik bijvoorbeeld haar Swarovski verzameling. Die zei altijd als het om erfenissen gaat krijg je zelfs in de beste families onenigheid. En mijn moeder is ook al haar sierraden aan het verdelen tussen mij, schoonzus, mijn dochter en nichtjes en mijn vader zijn sierraden en horloges tussen mijn broer en mijn zoon.
Toen het auto's waren, was het geen probleem. Nu is het geld en moet het ineens verdeeld worden......de broer heeft gewoon heel veel mazzel. Die hebberigheid bij erfenissen, ik snap dat nooit zo. En in dit geval heeft er al helemaal niemand recht op. Gezien de opa het geschonken heeft aan hem. Als je de familiebanden heel wil houden, zou ik er niet over beginnen en het je broer gewoon gunnen.