Meiden, Herkennen jullie dit? Mijn tweede bevalling ging behoorlijk vlot. Voordat ik het eigenlijk in de gaten had lag onze tweede op mijn buik. Natuurlijk heb ik de pijn gevoeld, de persweeen beleefd, maar toch....het is net of het allemaal minder intens is geweest. Is mis achteraf het euforische gevoel dat ik wel bij de eerste had. De dagen erna heb ik genoten, maar toch anders. Je hebt nog een kind lopen die aandacht verdiend. Je hebt minder tijd om je tweede te knuffelen, te koesteren. Hebben jullie dit ook zo ervaren??
Ik heb het net omgekeerd ervaren. Ik heb de 2de bevalling veel bewuster meegemaakt dan de eerste en ze duurden allebei ongeveer 27 uur. Had bij beide een ruggeprik (weeen deden zijn werk niet en kreeg opwekkers), maar bij de 2de pas heel laat. Bij de 1ste voelde ik totaal niks meer na de prik en sliep dan ook het meest van de tijd... vond ik achteraf heel jammer...daarom dat ik het bij de 2de zolang mogelijk volgehouden heb...
Wat ik nu dus had, had jij dus bij de eerste. Lekker als je bij de 2e voor je gevoel 'de schade' hebt kunnen herstellen. Die behoefte heb ik nu ook heel erg. Maar ja....
Dat gevoel slijt wel hoor... als het een troos tmag zijn. Ik heb heel lang en veel aan mijn (eerste) bevalling gedacht, kon het niet goed 'afsluiten'. Heb ook heel erg last gehad van de baby-blues...wilde die kleine niet...enz enz. Heb er veel over gepraat met mijn man...die wist me dingen te vertellen die ik niet (meer) wist. Maar zoals je zegt, heb ik de 2de bevalling de schade kunnen herstellen, en dat heeft me echt goed gedaan. Kijk ook anders tegen die eerste bevalling aan nu... Hoop dat je snel er een beter gevoel bij hebt. in mijn geval heeft praten echt goed gedaan. Schrijf je verhaal anders eens uit, kan ook al 'verlossend' werken.
Mijn tweede bevalling ging heel snel (4 uurtjes) maar ik heb 'm heel goed gevonden. Ik voelde dit keer heel goed hoe mijn kindje aan het bewegen was door het geboortekanaal. Ik voelde dus de weeën z'n werk doen. Ik had wel minder het idee dat ik een enorme prestatie had geleverd. De eerste keer was ook veel intensiever omdat ik toen eigenlijk alles zonder weeën gedaan heb (ook persen). Dat was dus veel harder werken dan de tweede keer. Dus dat euforische gevoel miste ik inderdaad ook. (de 1e bevalling was lang maar wel bijna pijnloos) Minder tijd hebben.. tja, daar heb ik me op ingesteld. Ik pak dus de momenten dat ik even tijd heb en daar geniet ik dubbel van.
NEe, eigenlijk net andersom. Bij de eerste dacht ik heel lang dat ik oefenweeën had. Toen ik uiteindelijk toch maar de vk liet komen had ik al 8 cm ontsluiting en was ik totaal overdonderd door het feit dat ik echt aan het bevallen was. Even later mocht ik al persen en ik heb een kwartier nodig gehad om er uberhaupt mee te durven beginnen, omdat ik gewoon niet kon geloven dat die baby er aan kwam. Bij de tweede wist ik direct bij de eerste wee dat het begonnen was en kon ik me er helemaal in storten. Ik was er toen ook veel meer aan toe, omdat ik al 9 dagen overtijd liep. Ik heb even een half uurtje op mijn gemak minuten geteld, mijn oudste op laten halen, bed klaargemaakt, gedouched, foto van mijn buik gemaakt en toen kwam de vk, brak ze mijn vliezen en werd de baby na een uurtje geboren.
Hier ook juist andersom, doordat de bevalling wel redelijk leek op de eerste bevalling maar wel veel beter verliep, kon ik het juist heel intens beleven. Terwijl ik pas 1,5 uur voordat Lisa werd geboren zeker wist dat ik echt aan het bevallen was. Bij Eva had ik ook best wat hulp nodig (aanmoediging, puffen, persen), bij Lisa ging het allemaal vanzelf, ik wist precies wanneer ik wat moest doen en had het helemaal onder controle. En gelukkig had de verloskundige dat ook goed door, ik heb haar nauwelijks gezien (terwijl ze bij de bevalling van Eva er de hele tijd bij was).
hier ook juist omgekeerd.. bij de eerste duurde t zoooo lang en ik was helemaal in een roes... bij de tweede heb ik alles (thuis) veel rustiger gehad.. kon het ook goed opvangen (de weeen) en vond t geweldig.. was wel intenser.. bij de derde nog intenser/heftiger.. pijnlijker vooral... en de vierde ging t snelst, maar vond ik echt heul erg pijnlijk.. ze trapte me tijdens de weeen constant en lag steeds te draaien..ik heb alleen maar DANK JE DANK JE geroepen tegen de vk toen ze eruit was..whahaha..
Hier ook juist omgekeerd. Bij de eerste heeft het in totaal 8,5 uur geduurd (oke niet zo heel lang ). Bij iedere perswee voelde ik totaal geen vooruit gang en bedacht me echt hoe andere vrouwen een kind eruit krijgen Na dik 1,5 u persen werd besloten een gyn erbij te halen en werd het een vacuum. Achteraf bleek dus dat hij verkeerd lag en er echt niet op de natuurlijke manier was uitgekomen. Vanaf het moment dat hij op mijn buik lag ging het heel erg snel. Hij ademde niet en was bleek. Ze zijn met hem weg gerend en pas 3,5u later heb ik hem in mijn armen mogen nemen (heeft nog 3 dagen in couveuse gelegen). Ik heb ook heel lang die bevalling niet af kunnen sluiten. Ik heb geen moment kunnen genieten van die bevalling. Bij de tweede ging het zoveel anders. Omdat het zo snel ging besloten we toch thuis te blijven (wilde eerst naar het zh omdat ik bang was voor herhaling). Het heeft vanaf de eerste wee tot aan dat ze op mijn buik lag 4 uurtjes geduurd, maar die 4 uurtjes heb ik veel intenser mee gemaakt. Tijdens het persen voelde ik hoe ze steeds verder het geboortekanaal in gleed en dat gaf mij weer kracht om door te zetten. Ze was dan ook met 3 persww geboren. Ik heb haar zelf aan mogen nemen en heerlijk genoten met haar op mijn buik. Samen met mijn mannetje hebben we echt bewust die eerste minuten beleefd...zoooo heerlijk! Het leken wel uren dat we naar ons mooie meisje op mijn buik hebben liggen kijken . Ik kijk met een heel goed gevoel terug op deze bevalling en heb daarmee ook de eerste kunnen afsluiten.