En dan heb ik het met name over het over jezelf praten in de derde persoon. Als ik bv iets ga doen zeg ik niet dat ík het ga doen, maar: "mama gaat even een broodje smeren." Dat heb ik eigenlijk automatisch gedaan vanaf het moment dat ik moeder werd, maar ik probeer het nu een beetje af te leren omdat ze een leeftijd bereiken dat het misschien alleen maar verwarrend wordt als ik mezelf niet 'ik' noem maar 'mama'. Is nog best lastig trouwens, ik verspreek me constant Hoe gaat dat bij jullie?
Ik noem mijzelf ook gewoon mama in het bijzijn van Robyn. Net als dat ik tegen Robyn niet jij zeg, maar haar naam. (Robyn gaat zo slapen enz..). Robyn zegt zelf wel al een tijdje ik en jij. Als ze iets wil wat ik ook doe zegt ze Ik ook. En tegen mij zegt ze mag jij niet. Dus hier maakt het vrij weinig uit hoe ik mijzelf noem en is het dus niet verwarrend.
Ik noem mezelf ook gewoon mama. Soms ik. Famke die begint nu vaker te zeggen dat iets van haar is( Isse mij!) of ze zegt ik ook. Dus denk dat ze het zelf ook wel leren uiteindelijk.
Ik ben iig blij om te lezen dat het normaal is haha, soms voel ik me zo dom als ik tegen m'n kinderen praat in de supermarkt. Net alsof mensen denken, wat praat dat mens overdreven tegen haar kinderen En eigenlijk doe ik ook overbodige moeite, want als het goed is hebben we over een half jaar weer een baby erbij en begint het hele 'mama' praatje weer opnieuw!
hier ook allebei.. mama en ik.. Is ook normaal vind ik.. Je leert je kindje eerst dat jij mama bent en dat is papa , dat is oma en dan komt het vanzelf dat ze ook snappen dat jij andere namen kan hebben buiten ik ook jouw eigen naam.
Hier ook mama, heel soms ik. Tegen haar zeg ik over het algemeen jij, dus 'je gaat zo lekker slapen'. Heel soms gebruik ik haar beide namen, maar dan loopt ze al richting gang (jahaa *zucht* ik ga zelluf wel al!), weet ze nl hoe laat het is
ik noem mezelf gewoon mama. Als mijn zoon grappig wilt doen, noemt hij ons bij de voornaam ...heb echt een grapjas
Beiden, omdat ook ik er bewust van werd en t klinkt best gek.. Dus het wordt nu al vaker ik en jij ipv mama en Justin.
hier is het ik en jij, praat nooit over mama eigenlijk......wel as ik het over papa heb en als papa het over mama heeft. geen voornamen dus
Ik noem mezelf gewoon ik. Mijn man doet dat niet. Mijn dochter zegt dus ook constant haar naam ipv ik. Dus *naam* gaat even met de poppen spelen. Zo suf vind ik dat! Ik zeg altijd ik, op school zeg ik toch ook niet "juf gaat even de som op het boord schrijven"
toen ik net bevallen was paar dagen later betrapte ik mezelf dat ik tegen gianna zei: kom maar bij kim...hihi ja eerste kindje he even wennen alles nu is t mama hier en mama doet dit en dat
Noem mij ook Mamma mamma gaat dit doen of mamma gaat dat doen, zelf tegen mij man als de kinderen in de buurt zijn zeggen wij mamma en pappa tegen elkaar. Zo van wat wilt pappa drinken....
Tegen de oudste zeg ik ik.(want die vond het maar raar dat ik mama zei) en tegen de jongste zeg ik mama