Ikzelf heb nooit gerookt, maar kindje van kennissen is te vroeg geboren. Was enorm klein, en heeft een gehoorbeschadiging. Of het door het roken komt...geen idee. Maar het doet je toch nadenken. Vooral omdat haar placenta zwarte plekken had...en al bijna aan het afsterven was. (kindje werd gehaald dmv keizersnede omdat het niet goed groeide enz)
Sja, soms zal je pas op latere leeftijd zien wat de gevolgen kunnen zijn van roken tijdens de zwangerschap. Ik zelf ben 3 jaar geleden gestopt, toen we met IUI's begonnen. Vond het wel zo fair eigenlijk, we gaan in de MMM omdat we moeilijk zwanger kunnen worden en dat zou ik die kansen met zo'n slechte gewoonte als roken verknallen ...?? Nee, dus en heb gelijk mijn laatste pakje in de prullebak gekieperd... Mijn moeder heeft gerookt bij mij en bij mijn middelste zus. Wij kampen beiden met overgewicht, terwijl mijn jongste zusje, waar mijn moeder toen gestopt was met roken, een keurig maatje heeft, zonder overgewicht. Het zet je wel aan het denken. Overigens, wat betreft het advies van vk's over roken. Als vk's een dergelijk advies al afgeven, vraag ik mij toch af hoe ver je je hoofd in het zand hebt gestoken? Ik bedoel het is toch een algemeen bekend feit dat roken zwaar ongezond is. Dan is een dergelijk advies van een vk toch alleen maar een smoesje? Een reden om te kunnen verdedigen waarom je dan toch nog rookt?
Ik heb tijdens de MMM ook gerookt. Zeg ik eerlijk. Ik zei ook tegen iedereen dat de gyn zei, dat het mocht en dat ik wel kon stoppen als ik zwanger was. Nee dat had de gyn niet gezegd, maar het was voor mij wel makkelijk om te zeggen. Ik ben blij dat ik ook daadwerkelijk gestopt ben toen ik een positieve test had. Een verslaving is hardnekkig maar in mijn ogen is er gewoon geen andere mogelijkheid dan stoppen met roken als je zwanger bent. Wat je met je eigen lichaam doet, moet je helemaal zelf weten. Maar je hebt vanaf dan ook de verantwoordelijkheid over een klein wondertje!
Ik ben voor het proberen zwanger worden gestopt. Wat een hel dat stoppen, maar niet meer dan normaal. Vind ik persoonlijk net zo logisch als 1+1=2 . Mijn collegaatje heeft bij beide kinderen gerookt. Gevolg beiden prematuur en dysmatuur. Ze lag bij de eerste met 29 weken in het ziekenhuis aan de weeenremmers, maar vriendlief reed haar met bed en al nog vrolijk naar de rookkamer. De tweede idem dito. Ik vind haar en haar vriend ontzettend dom en onverantwoordelijk. Dat is mijn veroordelende mening over dit stel .
Roken tijdens zwangerschap....tot het moment dat ik niet wist dat ik zwanger was rookte ik behoorlijk veel, toen ik met 4,5 weken wist dat ik zwanger was ben ik meteen de helft minder gaan roken tot ik hooguit nog maar 2 halfjes rookte op een dag en het echt niet meer kon voor de kleine, toen ben ik op 10 april 2010 (mijn verjaardag) gestopt.... en niet meer gerookt, en wat heb ik ervoor terug gekregen een super dochter die het echt super doet!!!! wat ben ik blij dat ik gestopt ben!! Nu rook ik wel weer, maar never nooit niet bij mijn kind en dat ik rook heeft momenteel met persoonlijke dingen te maken.... maar als je zwanger vind ik dat je moet stoppen! je kind moet niet de schade toebrengen die jij jezelf toebrengt... want roken is en blijft niet gezond.... zo dit is mijn mening.......
Ik heb bij mijn eerste zwangerschap af en aan gerookt en ben pas met week 30 helemaal gestopt. Dochter is gelukkig helemaal gezond en was bij de geboorte prima op gewicht (3800 gr) en pas geboren met 41+3, niet te licht of te vroeg dus. Mazzel dus, en ik hoop dat ze niet op latere leeftijd iets ontwikkelt dat met mijn roken te maken kan hebben gehad. Pas na de bevalling hakte het moederschap er echt in en heb ik nu met terugwerkende kracht zo'n schuldgevoel dat ik zo lang gerookt hebt!!! Nu ik zwanger ben van de tweede, ben ik direct gestopt en snap ik echt niet waarom ik dat bij mijn dochter niet gedaan heb, en het blijft knagen. Mijn advies dus aan alle rokende (bijna) zwangeren, STOPPEN!!! Je vergeeft het jezelf echt niet als blijkt dat je kindje een rook-gelateerde afwijking heeft.
Wat vreselijk, wat jou is overkomen, dat je partner er vandoor ging in je zwangerschap. Dat gun je niemand, en het is logisch dat je daar een enorme knal van hebt gekregen. Maar toch, ik vind het nogal bizar wat je gyn allemaal zegt. Misschien om jou een schuldgevoel te besparen (op zich niet gek, want zeker achteraf kun je er toch niets meer aan doen). Op zich is 2770 geen verkeerd gewicht en 7 kilo aankomen ook niet. Maar als hij dan vond dat je kindje een groeiachterstand had, snap ik echt niet waar hij op baseerde dat dit door de stress kwam en niet door het roken. (en ik zou zeggen: dan heeft het dus niet gewerkt; want blijkbaar had je nog steeds zoveel stress dat je kind er minder van ging groeien). Misschien is je placenta prima in orde, maar dat verhaal van te weinig voedingsstoffen??? Wist je dat je stofwisseling sneller gaat van roken? Daarom komen veel mensen aan als ze stoppen (en omdat ze als vervanging vaker gaan snoepen, dat speelt ook mee). Misschien had je wel meer voedingsstoffen over gehad als je niet had gerookt. Kortom: ik vind het maar een raar verhaal van je arts. Ik heb zelf in beide zwangerschappen emotioneel heel heftige dingen meegemaakt, waardoor ik echt weken tot maanden ondersteboven ben geweest. Geen vk die tegen mij zei: zoveel stress is niet goed hoor! Nee, het verhaal was toen juist: dit soort pijn hoort bij het leven en misschien krijgt je kind daar wel wat van mee, maar het zal hem/haar niet schaden. Maak je daar nou niet druk over, maar zorg voor jezelf, zorg dat je het verwerkt (ipv het wegstoppen, wegeten of wegroken). Dat lijkt mij persoonlijk een beter advies dan: steek er gerust een paar op, dan blijf jij rustiger en dat is beter voor je kind. Voor alle duidelijkheid: ik ben geen arts of wetenschapper, heb er geen onderzoek naar gedaan en heel misschien zit ik er naast. Maar ik heb toch zwaar het gevoel dat deze gyn je 'een leugentje om bestwil' heeft verteld, voor jouw gemoedsrust. Daarmee wil ik niet zeggen dat jij je schuldig zou moeten voelen, maar hoop dat je ziet dat er ook andere manieren zijn om hiernaar te kijken, én om met stress en verdriet om te gaan.
Bri: Misschien heb je gelijk, ik weet t niet. De gyn zei t misschien om me gerust te stellen zal t nooit weten. Hij vertelde dat de kleine een groeiachterstand had vanwege mijn stress. Stress vreet alles op, energie enz. Daar had t volgens hem mee te maken. Uiteindelijk is die 2770 gram zo gek nog niet en naderhand zei hij ook dat ik best thuis had kunnen bevallen.. ja lekker. Hij heeft na de bevalling mijn placenta helemaal ondersteboven gehad om te checken op enige sporen van t roken, maar hij kon t niet zien. Ik heb meegekeken. Hij zei dat ik van de reserves leefde die demi eigenlijk nodig had gehad. Ik kon gewoon niet eten en als ik gestopt was waarschijnlijk ook niet. Veel te verdrietig voor. Maar ja, ik wil t niet goedpraten, misschien lijkt t zo maar ik weet wel dat ik fout zat. Heb bij nr 1 niet gerookt. nog ff iets anders. Mijn moeder heeft tijdens haar zwangerschap van mij niet gerookt en ik mankeer echt vanalles...eczeem,astma enz en bij mijn zusje heeft ze wel gerookt en die heeft echt nooit wat. De hersenen van ons beide zijn prima.. beide hbo gestudeerd.
Ben blij om te lezen dat je mijn reactie niet als aanval hebt opgevat, want zo was hij ook helemaal niet bedoeld. Maar je weet 't nooit; ik kan soms een beetje scherp uit de hoek komen (zeker over het onderwerp 'roken') en geschreven woorden komen toch anders aan dan wanneer je met elkaar in gesprek bent... Roken is geen 'garantie' voor gezondheidsproblemen, net zoals niet-roken niet garandeert dat je nooit iets zult mankeren. Was het maar zo eenvoudig he... Als ik jouw verhaal zo lees, en dan zie hoe jong jouw kindjes nog zijn, denk ik: heftig hoor, je zult het maar moeten klaren. Helemaal los van het topic hier (sorry TS, ik ga helemaal aan de haal met je discussie, ik zal het niet meer doen) wilde ik je nog even zeggen: petje af, dat je dat allemaal maar doet met je twee kindjes.
Thx... hihi en ik vat gelukkig niet snel iets op als een aanval hoor, weet dat je t goed bedoelde. En ik red me wel
Ik heb net het hele topic doorgelezen, wij zijn bezig met zwanger worden en ik dacht bij mezelf; als het eenmaal zover is, stop ik wel. Maar nu begin ik te twijfelen of ik het kan. Ik heb zojuist de sigaretten in de prullebak gegooid, door dit topic. Beter nu maar stoppen, mocht dan een terugval hebben, dan is het nog voor de zwangerschap. Bedankt En nu hopen dat ik het deze keer wél volhou, en hopen dat ik m'n vriend vanmiddag kan overtuigen hetzelfde te doen.
Zet 'm op Jiskaa!!!! Ik vind dat je een heel goede beslissing hebt genomen om ermee te stoppen en wens je veel succes om niet te roken. De kans op een zwangerschap is ook ietsje groter als je niet rookt, misschien helpt dat je ook om je motivatie vast te houden. (dat geldt ook voor mannen; roken tast de vruchtbaarheid aan... en anders moet je hem maar zeggen dat veel zwangere vrouwen heel beroerd worden van de geur van sigaretten; hij zou toch niet willen dat je hem dan niet meer wil zoenen?!) Je kúnt het, one day at a time (of een uur tegelijk, als je een hele dag te lang vindt...)
Jiskaa wat knap van je!! Ik heb nog een exra motivatie voor je. Wat heel veel vrouwen niet weten is dat roken tijdens het proberen zwanger worden ook al de kans op een miskraam verhoogd. Heel veel vrouwen denken dat dit alleen maar geldt als je rookt tijdens de zwangerschap, maar het is ook al daarvoor. Ook roken van de man verhoogd de kans op een miskraam bij een vrouw doordat het zaad wordt aangetast. Wie weet helpt dit ook nog wel je vriend te overtuigen . Heel veel succes en zet hem op!
Zelf nooit gerookt en absoluut fel tegen roken (zwanger of niet), maar iedereen bepaald uiteindelijk zelf. Collega van me heeft de hele zwangerschap doorgerookt (pakje per dag) en de kleine had een erg laag geboortegewicht. Verder heeft hij een ruis bij het hartje maar het is uiteraard niet te zeggen of dit door het roken komt.
Dankje, dat had ik echt even nodig! Had het even moeilijk zo na het eten haha Ik weet het indd, ik blijf mezelf dit soort feitjes gewoon de komende dagen hardop zeggen en veel lezen als stok achter de deur, dan moet het vast goedkomen! M'n vriend wil nog niet meewerken, maar die laat ik nu lekker bij 't raam roken, achter in de kamer. Er wordt niet meer gerookt in huis haha Wel heel drastisch maargoed. De vriendin van m'n vader heeft wel bij beide zwangerschappen gerookt, maar er is niks met die kinderen overigens, qua gezondheid. Haar dochter is wat gevoelig voor stof, maar zelf heeft ze astma dus dan kan ook erfelijkheid zijn. Aan haar placenta was beide keren niks te zien, terwijl ze bij haar dochter toch echt bijna een pakje per dag rookte. Wil nog niet zeggen dat het goed is natuurlijk
Ik zelf ben gestopt met roken tijdens mijn zwangerschap en heb hier veel stress van gehad (ik schat zo tot een week of 30) daarna niet meer aan gedacht. Verder was ik tijdens het zwanger zijn zowieso een erg stressig persoon, ik maakte me ECHT overal zorgen over. Volgens m'n vk was ik absoluut niet geschikt voor zwanger zijn, veel te stressig. Mijn placenta zag er goed uit, dat was denk ik anders geweest als ik had doorgerookt. Dus dat stress vs doorroken verhaal gaat in mijn geval niet op. Dat is denk ik serieus minder erg dan stug blijven doorroken terwijl er een babytje in je buik zit. Naast mij in het ziekenhuis lag een meisje die wel had doorgerookt: kindje had toen al allerlei problemen. Apgar score was erg laag ook, en het was een heeeeel klein kindje. Aan de andere kant naast mij lag ook een dame die had doorgerookt (ja ik lag op een erg gezellige zaal), dat kindje had een klompvoetje (kan door het roken komen). Gelukkig kon het jongetje daaraan geopereerd worden. Dus gewoon niet roken als je zwanger bent, hoe klote het ook is. Je baby krimpt ook helemaal in elkaar van pijn elke keer als je een trekje neemt, hou dat maar voor ogen (dat beeld hielp mij enorm om niet te roken).
Durf hier bijna geen reactie meer te plaatsen . Ik heb tijdens mijn zwangerschap wel gerookt, ongeveer 5 sigaretten per dag (ene dag maar 1-2, andere dag 7-8). Toen ik net zwanger was heb ik 3 dagen niet gerookt, maar toen ik nachtmerries kreeg dat ik m'n vriend een mes tussen z'n ribben stak, heb ik 's nachts weer eentje gepakt. Mijn gyn zei er niks van, die vond het allang goed dat ik zo min mogelijk rookte. M'n dochter is met 37+1 geboren, 2920 gram. Best netjes voor dat termijn! Ze is verder niet ziek ofzo (tja, ze spuugt, maar verder..). Ik ben op vrijdag opgenomen in 't ziekenhuis ivm gebroken vliezen, zo rond de middag. Toen nog een sigaret gerookt. 's Avonds nog eentje gerookt, zaterdag, zondag en maandag niet, en toen dinsdagmiddag toen ik weer thuis was. Ik rook nog steeds, 1 pakje shag per week. Hier wordt niet in huis gerookt, alleen buiten. Mijn moeder (en vader) heeft ook gerookt tijdens de zwangerschap van mij en m'n zus, en wij hebben er beide niks aan overgehouden. Zowel qua gezondheid als qua hersenen (ik HBO en zus WO). Ben dus ook gewoon van mening dat ieder het voor zich moet bepalen, het heeft echt geen nut als iedereen hier rokers zo aanvalt
heb niet heel het topic gelezen... heb bij mijn eerste zwangerschap nog gerookt... wel zo min mogelijk.... pas 3 weken voor de bevalling defenitief gestopt.... ik had de vk ingelicht... en toen de placenta eruit was... liet ze hem zien... en vroeg verbaasd: jij had toch gerookt??!! oudste was 3470 gram... bij de jongste vroeg vk toen de placenta geboren werd of ik gerookt had.... nee niets... die was dus wat verkalkt.... nu moet ik zeggen dat deze 4240 gram was... dus de placenta ook wel goed gebruikt had.... (middelste was 3360 gram, zonder roken) kun je stoppen, doen!!! niet roken is altijd gezonder, natuurlijk!!
Wat een bullshit vraag zeg! De gevolgen van roken zijn lang niet altijd direct te merken. Kunnen jaren later optreden, levenslang zijn en de moeders zullen nooit de mogelijkheid bekijken dat het aan het roken ligt..