Goed verwoord. Hier is dit ook wel eens zo. Ik herkende dit eerst niet als zodanig en dacht dat ik haar moest troosten. Dan werd ze nog vermoeider en jengeliger. Ik noem het een misinterpretatie van mezelf. Dit was voor ons een kwestie van uitvinden. Geldt waarschijnlijk ook niet voor elk kindje.
Ik wil niet eens op elk huiltje reageren, maar ik plaatste de reactie met dat een kind geen onderscheid kan maken omdat ik hier zo vaak stellig zie dat je kindje iets oploopt als je hem/haar laat huilen, en in dat geval maakt het dus niet uit of je een goede reden hebt om te laten huilen of niet. Dus dan moet je wel laten huilen, of niet. Maar is het onderscheid tussen huilen met een goede reden of zonder goede reden niet valide.
maar met laten huilen bedoel ik langer als 5 min huilen als je op 8 van de 10huiltjes/jengeltjes heel snel bij je baby bent (binnen 5min) zal je baby meer vertrouwen in je hebben en ook een veiliger gevoel hebben dan als je maar bij 3 van de 10 huiltjes snel bij ze bent. overige gewist, offtopic
Ja jongste heeft aardig wat afgehuild de eerste weken. Helaas, maar moest toch ook de andere 2 kinderen douchen en aankleden. Gelukkig was het na 3 maanden verder een rustig mannetje en nu nog steeds dus veel werd er niet meer gehuild.
Ik heb optie 1 gekozen... Laten jengelen deed ik soieso al wel eens(niet huilen dus) En heeel soms gebeurt het nu dat ik m laat huilen... Maar dat is meer als ie boos is Of zoals vorige week na een periode van een week ziek zijn en ins bed gelegen te hebben dat hij gewoon niet in zn eigen bed wou Duurde een half uur met huilen, stil, een gil, stil Dus niet continu krijsen(dat doet ik soieso niet)
jengelen wel, echt huilen niet. mijn kinderen huilen allebei niet vaak dus als ze huilen dan reageer ik direct, meestal is het dan ook meteen weer goed. jengelen doet mijn oudste niet meer maar mijn jongste wel, die laat ik rustig even jengelen als ik het druk heb met eten of mijn oudste, meestal houdt ze dan ook na 30 seconden op
Ik heb 1 kindje en soms huilt ze of jengelt ze. Ze doet het vaak als ze naar bed gaat, dan duurt het nog geen minuut en soms wil ze iets niet en dan begint ze ook te jengelen. Toen ze heel klein was ging ik daar anders mee om. Nu is het ook soms dat ik der niet altijd gelijk kan troosten en ook weet ik dat ze soms moppert
Ik heb 1 kindje en laat deze niet huilen. Als ik op de wc zit, kom ik daarna snel naar ventje toe. Of ik zet tijdens het koken de pitten even laag. Aan de telefoon hang ik op/beeindig ik het gesprek. Doen mensen niet moeilijk over. Als je meerdere kindjes hebt, denk ik wel dat het altijd meteen reageren, lastiger wordt. Je kan niet 3 huilende kindjes tegelijk troosten. Maar dan nog gaat 't om de instelling: ga ik troosten zodra ik kan, of blijf ik lekker naar gtst/dr phil of wat dan ook kijken. We hebben hier een erg blijmoedig ventje, ongelofelijk sociaal, goedlachs, en we voelen dagelijks veel contactmomentjes. Het is genieten met onze kleine schat. Of dat ook met het niet-laten-huilen te maken heeft, we denken zelf van wel, maar goed daar kan je een discussie over afsteken. Ik denk ook dat 't te maken heeft met contact make/je afstemmen op je baby. Met voeden op verzoek (ik geef bv), met samen slapen, met dragen/je baby veel bij je houden. Zo leer je je baby goed kennen. *Frappant feit; baby;s die direct getroost worden/veel aangeraakt worden met 6 maanden, huilen minder met 12 maanden. *Frappant feit: je kan baby's tot 12 maanden niet verwennen, ondanks wat Cb's, opa's, oma's tantes etc beweren. Zie ook de volgende link Folder: Laten huilen? Niet nodig!
Ik heb 1 gekozen. Laat mijn zoontje van 6 maanden soms wel even jengelen, maar bij echt huilen ben ik er vaak snel bij. Vind het niet nodig dat hij overstuur raakt. Echter soms is het overmacht, zoals laatst toen ik net mijn haar had ingezeept in de douche en hij begon. Dan maak ik het snel af en ga naar hem toe. Hier is huilen overigens voornamelijk een teken van vermoeidheid. M.b.t. Slapen laat ik hem wel huilen en al vanaf dat hij 1 maand is. Deed dit de eerste maand niet. Mijn man en ik wiegden hem toen in slaap, en legden hem dan in bedje. 9 van de 10 keer werd hij dan wakker, huilend en konden we opnieuw beginnen. Hij sliep hierdoor erg weinig, huilde veel en bleek achteraf oververmoeid. Op advies van CB gaan inbakeren enlaten huilen. De eerste keer huilde hij een kwartier, daarna huilde hij telkens tussen de 5 en 10minuten. Dit blijkt hij nodig te hebben en doethij nog steeds wel eens. Wil er dan wel zeker van zijn dat er niks is, dus schone luier, geboert, enz. Het is dan ook afhankelijk van zijn huiltje of ik het even laat of niet. Kan inmiddels horen of het echt mis is, of gewoon een vermoeide huil...
3 kinderen en ik laat ze niet huilen. Als ik alleen ben weten de oudste twee dat ze soms even moeten wachten omdat ik met de jongste bezig ben.
Ik denk dat iedere moeder haar kind het allerbeste kent en heel goed weet/kan aanvoelen wat er met welk huiltje bedoeld wordt! Ik ben zelf helemaal niet van het laten huilen. Naar mijn mening is dat het enige wat een kind dat zich nog niet kan uitdrukken kan doen om aan te geven dat er iets aan de hand is. Onze zoon was een huilbaby en ik werd voor gek verklaard dat ik alles deed wat in mijn macht lag om mijn baby zich beter te laten voelen! ("je verwent hem, hij valt vanzelf een x in slaap" heb ik wel duizende keren gehoord!) Voor mij voelde dat absoluut niet goed en dat heb ik dan ook nooit gedaan. Hij had zijn mama zo hard nodig was mijn mening. We hebben hem echt moeten leren slapen en dat hebben we gedaan a.d.h.v. de 10 minuten-regel. Inmiddels is hij 15 maanden oud en kan ik wel horen wanneer hij even nodig heeft om te "ontprikkelen" of om in slaap te vallen. Even ontprikkelen of jengelen is niets mis mee, maar laten huilen gebeurt hier altijd gecontroleerd (=dat ik kan horen hoe er gehuild wordt vis de babyfoon)
Hier 3 kinderen en heb ze nooit laten huilen, in ieder geval niet langer dan strikt noodzakelijk om mij in staat te stellen om bij het kind te komen om te troosten. (bijv. als ik net bezig was met een flinke poepluier van een andere baby, of zelf op de wc zat oid) Peuter dramagedrag en boze driftbuien reken ik hier niet onder overigens.
Ik ben het niet helemaal met je eens. Als je uit overmacht niet naar je kind kan, laat je meestal toch iets van je horen zodat het kind iig hoort dat je er bent, en dat je 'van afstand' troost?
wij laten onze zoon ook geregeld huilen. We houden een kwartier aan, huilt hij dan nog steeds dan halen we hem er eff uit. Hij heeft het huilen soms nodig om in slaap te kunnen vallen. Als we hem eerder dan een kwartier eruit halen dan zijn we zeker weten de hele avond met hem zoet. Toen hij klein was gingen we wel vrij direct naar hem toe, maar dan was er ook vaak wat, honger, poepbroek, gespugd enz. Moet wel zeggen dat we wel vrij snel naar hem toe gaan als ie al een paar uurtjes heeft geslapen en het dan ineens op het schreeuwen zet. Dan is er ook echt iets aan de hand. Enge droom of zo iets. Maar leggen wij hem in bed en gaat dan gelijk huilen dan is het puur protest van hem en dan laten we hem gewoon eff huilen dus. Krijgt ie niks van hoor!
Hier huilt ze vaak als ik wat dingen in huis doe, stoffen, was hangen, eten maken in de keuken enz enz. Dan jengelt ze wat en komt achter me aan, ze wil steeds op gepakt worden. Als ik op de bank ga zitten, kan ze zich wel goed vermaken met speelgoed. Dus ik laat haar dan wel jengelen, als ze alleen maar opgepakt wilt worden, voor de rest laat ik haar nooit meer huilen in bed, werkt bij haar niet, dan is ze gewoon niet moe genoeg. Dan komt ze eruit, en als ze dan gaat jengelen weer, gaat ze naar bed, meestal gaat ze dan meteen slapen, overdag huilt ze ook nooit in bed.
Ik reageer heel verschillend op huilen vs. jengelen. Bij jengelen wil een kind aandacht, bij huilen heeft het aandacht nodig. Bij echt huilen/brullen ga ik er altijd zo snel mogelijk naartoe - na eerst mijn broek te hebben opgehesen/me te hebben afgedroogd/de voordeur te hebben dichtgedaan/etc. Je kunt tenslotte lastig je kind knuffelen als je druipnat bent ofzo. Vooral de eerste 2 maanden kwam het weleens voor dat ik net in een sodabadje zat als hij wakker werd, en een paar keer heeft het dus 10min. geduurd voor ik er was. Hij is nu 12 maanden en huilt zelden... 's Nachts bijna nooit, overdag als hij gevallen is ofzo. Ik zou dus niet bang zijn dat je kind een trauma voor het leven heeft als je een keertje door overmacht wat langzamer bent Bij jengelen hangt het er enorm van af wat ik aan het doen ben. Bv. als hij jengelt omdat hij honger heeft en ik ben aan het koken, dan heeft gaan troosten weinig zin - eten gauw afmaken is effectiever en dat geldt al sinds hij 7 maanden is. Als hij om 5 uur 's ochtends even roept of jengelt laat ik hem liggen, de nacht is om te slapen dus ik ga er alleen heen als het omslaat in huilen (wat bijna nooit gebeurt). Maar als hij jengelt terwijl ik niets belangrijks om handen heb krijgt hij wel aandacht, dan gaan we even spelen of lezen. Maar zouden de verschillen echt zo groot zijn? Of hanteren mensen verschillende definities van jengelen? Als je altijd naar je kind toegaat bij het geringste kreuntje kom je toch nergens meer aan toe, ook als het er maar 1 is...
Ik heb 5 kindjes en laat mijn kindjes ook welleens wachten/ huilen/ jengelen. Ik hoor bij Fay verschillende huiltjes en daardoor weet ik vaak wat ze wil. Voordat ze gaat slapen gaat ze vaak nog even huilen. Het maakt niet uit, al heb je haar vast of zit je er naast. Ze huilt zichzelf meestal in slaap. (slaaphuiltje) Ook heeft ze een honger huiltje waar ik zo snel mogelijk op reageer. Ik voed op verzoek flesvoeding. Als ik een pijn huiltje hoor of merk dat ze zich niet prettig voelt pak ik haar zo snel mogelijk bij me. In het begin droeg ik haar dan vaak in de draagzak. Nu zet ik haar bij me in de kinderwagen tijdens het koken of neem ik haar mee naar boven en speelt ze op mijn bed als ik daar schoonmaak. (wel met mij erbij. Ook rolt ze nog niet.)
Dit is dus iets waar ik heel erg tegenaan loop nu onze 2e dochter er is. De oudste hoefde bijna nooit te huilen, de jongste daarin tegen wel. Zojuist nog, D moest naar bed en had een poepbroek dus ik was wel even bezig. M begon te huilen toen we net boven waren dus tegen de tijd dat ik beneden was (10 min?) was ze erg overstuur. Ik baal hier wel van, ik moet mezelf gewoon in tweeën leren splitsen . Maar nu slaapt D dus is het M-tijd
Ik heb nu twee kinderen, straks - als alles goed blijft gaan - drie. Ik laat mijn kinderen jengelen maar niet huilen en zeker niet als ze onder een jaar zijn. Maar.. soms moeten ze wel even wachten (veiligheid voor alles en daarbij 'even niet' is helemaal niet slecht). Sommige kinderen hebben het trouwens even nodig om te Mogen huilen dus ik hou al mijn opties open.