Maar hoe kan je dan blijven beweren dat we in dezelfde God geloven? Als hij in jouw geloof niet gekruisigd is? Zonder kruisiging hadden wij nooit bekeerd kunnen worden. Hij is daar gestorven voor de zonden van Zijn kinderen. Én daarna weer opgestaan en opgevaren om ooit weer terug te komen op de wolken, op de oordeelsdag. Zonder dit te geloven, is er geen geloof in de God van de christenen.
Wat ik me afvraag he, als ik het goed begrijp dan is het bij het Christendom zo dat je gewoon moet 'geloven' om vergeven te worden. In de islam moet je juist vooral goede dingen doen in het leven om vergeven te worden van je zondes. Kun je dan als niet moslim ook vergeven worden als je verder een goed mens was? Of alleen als je ook moslim bent? Ben gewoon benieuwd
Volgens mij moet je als Christen eerst gedoopt zijn. Althans mijn katholieke oma heeft mij en mijn zusje stiekem gedoopt omdat ze bang was ons anders niet meer in de hemel te zien. Maar ik ben atheistisch opgevoed en weet er verder helemaal niets van. Was misschien iets wat ze zei om het nog een beetje goed te praten.
Ja zo is mij dat vroeger ook verteld. Zo is het zusje van mijn vaders vriendin dood gegaan vlak na de geboorte (plotseling, thuis, veel te vroeg) en hebben ze haar stiekem naast de begraafplaats begraven want ze mocht niet op de begraafplaats van de kerk omdat zij niet gedoopt was. Haar moeder heeft daar heel veel last van gehad
Oei, dat is niet wat wij geloven hoor. De moordenaar aan het kruis was ook niet gedoopt, maar wel vergeven van zijn zonde en dus bekeerd.
De doop is enkel een teken het is geen must op zich voor je redding (in de zin dat als je in de gelegenheid bent het wel gewoon goed is dat je het doet). Ik geloof in de volwassendoop, zoals Jezus deed, je gaat letterlijk onder, het oude zondige wordt begraven met Hem (als teken) en je komt er herboren weer uit. De keuze is in je hart al gemaakt. Dus als je overlijdt zonder doop is dat geen reden dat je niet gered bent. De prijs die betaald moet worden voor zonden is de dood. Elke mens is zondig. Dus elke mens zou moeten sterven. Daarom is de dood en opstanding van Jezus ook zo belangrijk. Hij heeft, doordat hij de zoon van God is, de prijs voor alle mensen betaald toen hij zijn leven gaf. En hij heeft de dood overwonnen toen hij weer opstond uit de dood.
Bedankt @marais voor het delen. Het is fijn om mede gelovigen (dus ook moslims) beter te leren begrijpen.
Maar wat als het een christen is die in Jezus gelooft en dan een moord pleegt en dan dood gaat, dus voor hij om vergeving vraagt.
Maar dit heeft niets te maken met in dezelfde God geloven. De christenen dachten echt dat Jezus gekruisigd was. Immers een man met het uiterlijk van Jesus was gekruisigd. Toen de profeet Mohammed vzmh was gekomen, als de laatste profeet heeft hij van God de koran geopenbaard gekregen. Bij deze openbaringen heeft hij te horen gekregen dat Jezus nog leeft en dat hij nooit gekruisigd is geweest, dat God hem voor de kruisiging naar de hemel is gebracht. En omdat hij nog niet dood is, verwachten wij dat hij weer terugkeert op aarde. Wanneer weten wij ook niet, maar het is wel einde der tijden gezien de tekens die gegeven zijn en die al uitgekomen zijn.
In de islam moet je goede dingen doen, daar krijg je ( wat is het tegenovergestelde woord van zondes?) hassanats voor. Als je slechte dingen doet krijg je zondes. Deze 2 worden tegen elkaar opgewogen op de dag des oordeels. Zondes worden vergeven als je berouw toont en om vergiffenis vraagt. Als niet moslim kan je dus in principe niet vergeven worden, want je gelooft blijkbaar niet. Je bent een moslim als je gelooft dat er 1 God is en dat de profeet Mohammed een boodschapper van Allah is. Alleen door dit te geloven ben je al moslim. Als je dus dit oprecht gelooft en vlak voor je dood om vergiffenis vraagt, dan word je vergeven.
De christenen denken dit niet, zij geloven dat dit zo is. Wij geloven niet in een profeet Mohammed, dat is helemaal niks voor ons.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand oprecht in Jezus gelooft en dan met volle overtuiging iemand van het leven berooft. Dat strookt niet met elkaar. Maar ik geloof wel dat als je dat doet en niet je oprechte berouw hebt getoond/kunnen tonen dat je ook boet voor je daad. Gered zijn is niet een soort eindpunt, maar juist een begin van leven met Hem en door Hem. Hij is de weg, de waarheid en het leven. De enige weg tot de Vader. En we delen het feit dat Jezus leeft! Het essentiële verschil is dat Hij de dood overwon.
Ik heb het over een niet praktiserende christen. Ik kan me ook niet voorstellen dat een praktiserende moslim moordt, maar je hebt wel moslims die weinig praktiseren en moorden. Zo zul je dus ook christenen hebben. Ik vind het interessant hoe het bij christenen gaat. Bij de islam vind ik het allemaal wel wat duidelijker. Alle goede daden en slechte daden worden afgewogen tegen elkaar. Sommige zondes tellen zwaarder als andere, vooral als het gaat over andere mensen zoals bijv. roddelen. En verder geloven wij vooral dat Allah barmhartig is.
Tja wat is een praktiserende Christen en wat een niet-praktiserende Christen? Pff zo lastig uit te leggen. Ben je wel een echte Christen als je weinig tot niks met je geloof doet? Want als Christen wil je, als het goed is, maar 1ding: God dienen. En dat uit zich ook in je manier van leven. Dus een moord rijmt totaal niet met een Christelijk leven.
Nee inderdaad. In Jakobus staat ook dat een geloof zonder goede daden, een dood geloof is. Iemand die werkelijk gelooft zal inderdaad het verlangen hebben God te dienen. Een boom herken je aan zijn vruchten.
Een christen zijn betekent een volgeling van Christus/Jezus zijn. Als je je Christen noemt maar niet Jezus volgt in je leven ben je (zoals ik het zie) geen Christen. Je kunt niet God dienen en Mammon (afgod). Je volgt God/Jezus wel of niet. Maar niet soms, wanneer het je uitkomt of half, dit wel en dat niet.
Was “gelukkig” in begin jaren 60. Hoop dat er inderdaad niet meer op deze manier wordt omgegaan met situaties als deze
Ik wil hier even op ingaan. Ik ben gelovig opgevoed. Als in: iedere zondag naar de kerk, catechisatie volgen, iedere maaltijd bidden en danken en bijbellezen enz. Het was voor mij heel veel 'moeten' en in mijn tienerjaren ging mij dat tegenstaan. Ik had ook veel 'lastige' vragen waar mijn ouders niet direct het antwoord op wisten. Bijv. 'Als je als kind niet in een gelovig gezin bent opgegroeid, maar altijd goed leeft en geen slechte dingen doet, hoezo zou je dan niet in de hemel kunnen komen?' Je wordt namelijk opgevoed met een bepaalde overtuiging en bepaalde normen en waarden, gelovig of niet. Zo voel ik mij vandaag de dag wel christen, denk ik, ik geloof in God, maar niet in alle verplichtingen. Als ik de behoefte heb om naar de kerk te gaan of een kerkdienst te luisteren dan doe ik dat, zo ook met bijbellezen. Ik heb 'dagelijks woord' op mijn telefoon om iedere dag een vers voor de dag te lezen en mezelf daaraan te herinneren. Verder doen wij weinig omtrent het geloof, mijn man is niet gelovig en dat is ook prima. Of ik dan christen ben of gewoon gelovig, ja lastig... voor mij persoonlijk maakt het niet uit hoe iemand gelooft. In mijn ogen is iemand die wekelijks naar de kerk gaat niet meer christen dan iemand die haast nooit gaat. Het gaat in deze toch om wat je gelooft. Nouja en wat betreft het vraagstuk van een Christen die een moord pleegt, dat rijmt inderdaad niet met een christelijk leven. Ben je gedoopt, maar geloof je niet meer.. dan kun je jezelf ook geen christen noemen. Iemand die gedoopt is, niet gelooft en dan een moord pleegt.. is geen 'christelijke' moordenaar.