Vorig weekend is ons tweede kindje geboren. Een prachtige zoon van ruim 3600 gram! Gelukkig gaat het allemaal heel goed met ons, maar er zijn toch een paar dingen waar we al tegen aan lopen.. Hopelijk kan iemand mij het juiste advies geven, zodat we snel helemaal happy zijn... We hebben al een dochter van bijna 2 jaar. En volgens mij heeft ze heel veel moeite met de komst van haar broertje. Ze geeft hem wel steeds kusjes, maar telkens probeert ze hem toch te slaan of aan hem te trekken. Ondanks dat we heel goed opletten, heeft hij al een aantal keer een klap in z'n gezicht gehad. En vanavond mocht ik hem niet eens verschonen op haar matje. Hoe kun je hier nou het beste mee omgaan? Ik weet niet of het jaloezie is of dat ze het gewoon niet goed begrijpt. Maar ze is ineens zo opstandig. Luistert ook slecht naar ons. En als ze 's avonds naar bed gaat wil ze alleen maar door mij gebracht worden, anders huilt ze net zo lang door tot ik kom. Mist ze me dan? HELP!!!!? En dan nog een andere vraag: Ik geef borstvoeding en dat heeft natuurlijk even tijd nodig om een goed schema te krijgen. Daarom is het soms ook zo moeilijk om te weten wanneer hij nou huilt om voeding of gewoon omdat hij moe is ofzo. Hij heeft heel veel moeite met in slaap komen 's avonds. Hij slaapt nog wel bij ons op de slaapkamer in een wiegje, maar breng hem altijd al wel eerder naar bed. Hoor hem dan steeds huilen. Steeds maar eventjes en dan is hij stil. Zal ik hem dan maar gewoon laten huilen of hebben jullie een andere tip? Liefs Minny
misschien kun je haar erbij betrekken? dat ze helpt met verschonen, je haar kleine dingen laat doen zoals de luier aangeven of zo?
Denk dat je je dochter idd heel veel erbij moet gaan betrekken. In bad doen, mee helpen met wassen. Verschonen, luier aangeven. En je zoon af en toe ook eens gewoon weg leggen en samen met je dochter spelen. Verder wat bv betreft en de signalen, die vond ik ook heel moeilijk in het begin. Ik heb op den duur gezegd om de 3 uur voeden behalve op regeldagen want ze wilde steeds een slokje en dan liet ze weer los. Hou in je achterhoofd dat de wereld ineens heel groot is voor je zoon en dat hij vooral veel behoefde heeft aan lekker bij papa en mama zijn. Hij heeft 9 maanden niets anders dan mama bij zich gehad en nu ineens is alles anders. Ik heb niets tegen huilen want dat doet mijn dochter ook maar toen ze zo klein was kon ik dat niet. Dan maar lekker bij mama of papa op de borst tukken en dan over leggen in bed.
Proberen positief te betrekken maar vooral heel exclusief aandacht aan haar geven. Ze is niet gewend om aandacht te delen. Ze vindt haar broertje vast heel lief maar wil gewoon ook graag de aandacht hebben. Ze zal dat moeten leren maar zorg ervoor dat jij (zeker mama) specifiek aandacht aan de kleine meid geeft. Naar bed brengen lijkt me een stukje compensatie voor de dag. Het lijkt me goed om er aan toe te geven (afgewisseld met soms SAMEN met papa) Respecteer dat sommige dingen van 'haar' zijn... speelgoed, waskussen etc. Dat gevoel van eigendom kan heel belangrijk zijn. Ze moet tenslotte HAAR mama en papa al delen... tjonge dat is ook wat. Persoonlijk heb ik niets tegen even huilen (maximaal een minuut of 5 -10?) maar je zult hier ook andere reactie krijgen. Ik vind ook een groot verschil zitten tussen huilen en krijsen. Krijsen heb ik nooit genegeerd maar huilen wel. Ik zie (kort) huilen ook als een manier om de dag even kwijt te raken. Mijn zoontje heeft in ieder geval geleerd om zelf in slaap te vallen en wij genieten al 20 maanden van een jongetje wat heel gemakkelijk naar bed gaat.
gefeliciteerd met je zoontje...! ik herken wel wat dingen in je verhaal... mijn dochter was 16 maand oud toen haar zusje werd geboren en ook zij was opstandig en probeerde haar zusje te slaan... ik heb het op een gegeven moment even met rust gelaten omdat ik haar juist overal bij betrok, bv met de luier verschonen of de fles geven dan vroeg ik of ze bij mama en haar zusje op de bank kwam zitten... volgensmij is het een combinatie van jaloezie en ontwetendheid... ik heb haar een beetje haar eigen gang laten gaan totdat ze op een gegeven moment een luier voor me pakte en dan samen haar zusje gingen verschonen... de periode van de boosheid als ik bezig was met mn jongste is voorbij en ze vind het nu heel normaal en is heel blij met haar babyzusje... is natuurlijk ook erg wennen voor zo'n kleintje om alle aandacht ineens verdeeld te zien... denk dat het ook bij jou wel over gaat als de gewenning er is dat haar broertje er altijd is... hier was het dus zo dat overal bij betrekken avrechts liep dus heb haar voor zover ik dan zelf kon inschatten een beetje met rust gelaten en haar zelf laten onderzoeken wie dat kleine babymeisje nou precies was en wat ze hier kwam doen hihi... toen begon ze het erg leuk te vinden en nu is ze er niet bij weg te krijgen hoor... ze doet alles voor dr zusje en kusjes en knuffeltjes geven is hier favoriet.. succes met je 2 kindjes.. komt vast goed meid!
Hier ook altijd de andere erbij betrokken en eigenklijk nooit problemen gehad (ik heb 3 kindjes). Wat mij wle erg tegen is gevallen was de borstvoeding bij het 2e en 3e kindje. Het was lastig te plannen allemaal omdat de oudste al op school zat toen de jongste geboren werd. Als je zoontje maar even huilt en dan stil is omdat hij in slaap gevallen is kan dat toch geen kwaad? Hier hebben we dat bij alle drie ook gedaan. De eertse periode was het inderdaad kort huilen maar daarna nooit meer problemen met slapen gehad.
ik heb dan wel geen ervaring met 2 kindjes, maar wel met bv. Als je kindje niet erg hard huilt (lees overstuur raakt) en het is gauw weer stil (5 min. ofzo) dan kan het best denk ik. Maar vergeet niet dat een kindje zo jong gewoon erg vaak wil/moet drinken, om de 2 uur is heel normaal de eerste weken. Dus geef daar wel aan toe, voor je baby, maar ook voor je productie. Succes! lijkt me best pittig hoor, de aandacht verdelen tussen 2 kindjes!
Ik had het wat borstvoeding betreft makkelijk met m'n meiden, als ze geen dorst hebben drinken ze gewoonweg niet. Ik bood dus altijd een borst aan als ik twijfelde. En m'n kleine meisje heb ik nooit laten halen, ik voel er weinig voor om haar te laten huilen tot ze echt overstuur raakt. Klagen/mopperen ok mits het niet te lang duurt, maar huilen zeker niet. Ik droeg haar vooral de eerste weken overdag veel in de draagdoek, en 's nachts sliep ze op m'n borst. Ze slaapt nu prima in haar eigen bedje en huilt nauwelijks. Dat er gesuggereerd wordt dat je van laten huilen makkelijke slapers krijgt vind ik persoonlijk dus onzin, dat kan ook heel goed door het tegenovergestelde te doen. Je baby is nog klein en wil vooral graag bij mama zijn. Ik heb de oudste heel veel betrokken bij de verzorging en ik denk dat het ook belangrijk is om zo nu en dan iets alleen met je oudste te doen als de baby slaapt of als je man thuis is. Dat helpt hier altijd prima tegen opstandige buien.
Ook ik heb geen ervaring met 2 kindjes, maar wel met borstvoeding. Ik denk dat het juist voor het slagen van de borstvoeding belangrijk is dat je je kindje gewoon de borst geeft als hij huilt. Hij is nog zo klein, en als hij geen dorst heeft dan drinkt hij niet. Het is tevens ook heel goed voor de productie en zo'n kleintje geniet enorm van het bij mama liggen en af en toe drinken. Het is eigenlijk ook heel normaal dat zo'n kleintje heel vaak komt hoor, zelfs ieder uur komen is niet raar. Blijkbaar heeft hij dat dan nog, of jouw productie want daar reageert een kindje ook op. Ik vind 5 minuten laten huilen eigenlijk echt niet kunnen bij zo'n klein kindje, maar die keuze is natuurlijk voor een ieder zelf te maken. Daarnaast ben ik bij het geven van borstvoeding ook niet zo van schema's, schema's vind ik meer bij flesvoeding horen. Borstvoeding geef je in mijn ogen gewoon op verzoek, en dan komt er vanzelf een 'ritme' in, namelijk het ritme van je kindje. Succes in ieder geval!